Vanaf 10 juli waren twee sprekers van het Duitse Herausgeber*innenkollektiv van “Feministisch Organiseren: Samen Strijden!” op tournee in Zuid-Duitsland en Zwitserland met het boek “Verändern wollte ich eine Menge – Aus dem Leben der Internationalistin Ellen Stêrk” (Ik wilde veel veranderen – uit het leven van de internationaliste Ellen Stêrk), dat gisteren eindigde in Neurenberg.
In acht steden presenteerden ze het levensverhaal van Ellen/Stêrk, een pionier van “Samen Strijden!” die in 2016 overleed aan kanker. Ze bereikten meer dan 200 mensen die diep geraakt waren.
Terwijl in sommige steden de nadruk lag op de uitwisseling over de diversiteit binnen politieke organisaties gekoppeld aan de vraag naar de weg naar een echte revolutionaire verandering van de samenleving, herkenden elders activisten zelf en andere naasten zich in de vragen van Ellen/Stêrk. “De lezing greep me echt aan, ik moest op sommige momenten even slikken. Het pad van een feministische internationaliste die veel verschillende benaderingen probeerde en een weg probeerde te vinden, daarin herken ik mezelf en vele anderen. Het is heel inspirerend om deze ontwikkeling van haar te zien, van activisme in autonome groepen tot de moedige stap om te leren in de Koerdische vrouwenguerrilla in de bergen, en dan terug te komen naar Duitsland om hier gezamenlijke benaderingen en brede organisatie te ontwikkelen. Veel activisten die ik ken zijn net als Ellen/Stêrk op zoek naar de waarheid, en boeken als deze, verhalen als deze, zijn heel bemoedigend”, zei een deelnemer na de lezing in Zürich.
De kwestie van de verschillende niveaus van strijd en hun gewicht speelde ook een rol in de discussies. Als de vijand op alle niveaus aanvalt, is het natuurlijk noodzakelijk en legitiem om zich op alle niveaus te verdedigen. Dit mag echter niet betekenen dat andere vormen dan gewapende strijd minder doorslaggevend zijn; het is eerder nodig om te kijken wat in elk geval de juiste manier is. Dit was bijvoorbeeld de teneur in Konstanz, waar ook historische parallellen werden getrokken met de internationalistische deelname aan de Spaanse Burgeroorlog.
Steeds weer werd er tijdens de evenementen verwezen naar actuele en historische gebeurtenissen. Zo werd op 11 juli voor de 28e keer de genocide in Srebrenica herdacht. Op 14 juli 1982 begonnen Koerdische revolutionairen hun hongerstaking in de militaire gevangenis van Amed (Tr. Diyarbakir); het belang van deze datum werd ook benadrukt. Op veel plaatsen was vooral het beeld aanwezig van de internationalist Thomas (strijdnaam Azad Şerger) uit Duitsland, die op 15 juni van dit jaar samen met Asya Kanîreş, een Turkse internationalist, en Koçer Medya uit Rojhilat de martelaarsdood stierf na een succesvolle actie tegen het Turkse bezettingsleger in het Kolît-gebied in Zuid-Koerdistan. Thomas woonde tot 2016 in Zuid-Duitsland en was daar jarenlang politiek actief.
Met betrekking tot de actualiteit werd er steeds weer verwezen naar het honderdjarig bestaan van het Verdrag van Lausanne en werd er gewezen op het belang van deelname aan het protest en het gezamenlijk reizen per bus. En er werd opgeroepen tot solidariteit met Mazlum Dağ en Abdurrahman Er, die momenteel al meer dan 60 dagen in hongerstaking zijn. Mazlum Dağ en Abdurrahman Er zijn in Zuid-Koerdistan gevangen gezet en ter dood veroordeeld. In de gevangenis werden ze aanvankelijk ondergebracht in een cel met “IS”-aanhangers, en ze worden herhaaldelijk bedreigd met geweld en de dood. Om te protesteren tegen de gevangenisomstandigheden en het vonnis zagen de twee geen andere uitweg dan hun eigen gezondheid en leven op het spel te zetten; hun toestand is nu zeer kritiek. Hun verzet heeft tot nu toe geen effect gehad, daarom lijkt internationale steun des te belangrijker, zo werd op verschillende plaatsen benadrukt.
De verscheidenheid aan onderwerpen die werden besproken, de verwijzing van gisteren-vandaag-morgen, de concrete planning voor de komende tijd en de diepgaande herdenking van hen die voor altijd zullen leven door en in strijd, toont ook de levendigheid van strijd vandaag en de diepe verbondenheid met elkaar. “Het was heel ontroerend om van Ellen/Stêrk te horen. Haar verhaal maakt me erg trots en tegelijkertijd erg verdrietig. Ze heeft met zoveel moed en vastberadenheid gevochten voor vrijheid, niet alleen voor haar eigen vrijheid. Ze heeft haar naam met gouden letters in de geschiedenis geschreven”, vatte een Koerdische kameraad met gevoel samen.
Het Herausgeber*innenkollektiv heeft het boek “Verändern wollte ich eine Menge – Aus dem Leben der Internationalistin Ellen Stêrk” (Ik wilde veel veranderen – uit het leven van de internationaliste Ellen Stêrk) sinds mei 2022 op in totaal 32 locaties in Duitsland en Zwitserland gepresenteerd en daarbij bijna 800 mensen deelgenoot gemaakt van haar vragen.
