- Turkije
In de wijk Gazi in Istanbul, een wijk met een overwegend Koerdisch-Alevitische bevolking, zijn de afgelopen drie weken drie vrouwen vermoord door mannen. Pınar Bektaş werd vermoord door haar ex-man, Şadumane Temuçin door haar man en Aleyna Dayıoğlu door haar stiefvader.
Bij de moorden werden handgemaakte wapens en wapens zonder vergunning gebruikt. Sinds de couppoging op 15 juli 2016 is de bendecriminaliteit in het district Gazi toegenomen. Na de staatsgreep, die een interne machtsstrijd was, gebruikte de staat de situatie om revolutionaire structuren in Gazi hard aan te pakken en criminelen de vrije hand te geven. Als gevolg van dit beleid verspreidden drugshandel en prostitutie zich en werd het dragen van wapens de norm. Vandaag de dag lopen zelfs twaalfjarigen gewapend door de buurt.
Bewoners van de Gazi-wijk vertelden ANF Nieuwsagentschap dat er nieuwe bendes zijn opgedoken en dat sommigen van hen zich hebben gespecialiseerd in wapenhandel. De veiligheidsdiensten zijn op de hoogte van de handel in handgemaakte wapens. Er wordt echter geen actie ondernomen omdat de staat de voorkeur geeft aan criminelen boven revolutionaire jongeren. Zelfs voor kinderen is het geen probleem om voor weinig geld aan een vuurwapen te komen. De wapens worden gemaakt van vrij verkrijgbare losse flodders en verkocht op de zwarte markt. Ze hebben het voordeel dat ze goedkoop zijn en nergens geregistreerd staan.
“Hij is je man, hij slaat je gewoon soms”
Pınar Bektaş werd op 13 november in haar huis doodgeschoten in het bijzijn van haar jongste dochter. De moordenaar van de 42-jarige was Tuncay Sağ, van wie ze een jaar geleden gescheiden was. Volgens haar buren heeft Sağ nooit gewerkt en zorgde Pınar Bektaş voor het hele gezin. De moord stond niet op zichzelf en was het gevolg van het staatsbeleid van straffeloosheid voor gewelddadige mannelijke daders. Volgens de verstrekte informatie was Pınar Bektaş als minderjarige uitgehuwelijkt. Ze woonde al elf jaar in Gazi. In de 25 jaar van haar huwelijk heeft ze voortdurend fysiek en psychisch geweld ondergaan. Ze verdiende de kost voor de familie en zorgde voor de kinderen en het huishouden. Haar ouders en schoonouders wisten van het geweld, maar gaven geen steun. Haar dochter Filiz zegt dat haar moeder het geweld tolereerde omwille van de kinderen. Ze wachtte tot haar kinderen volwassen waren. Toen ze eindelijk klaar was om te scheiden, probeerden haar ouders en schoonouders haar op andere gedachten te brengen. “Hij is je man, hij slaat je gewoon soms”, was de logica. Filiz zegt dat haar moeder uiteindelijk een besluit nam.
Verbod verkregen
De mishandelingen gingen door tijdens de scheidingsfase. Uiteindelijk moesten de moeder en de kinderen het huis van de mishandelaar verlaten en ergens anders gaan wonen. “Mijn oom kwam steeds naar ons toe en beschuldigde mij en mijn broer van de scheiding. Hij schreeuwde naar ons, we werden onder druk gezet. Het fysieke geweld ging een tijdje door, daarna nam hij zijn toevlucht tot verbaal geweld. Er was sprake van verbaal geweld en jaloerse crises. Mijn moeder had dit huwelijk echter in haar hoofd beëindigd. Als kinderen stonden we achter haar en toen werd de scheiding definitief. De eerste drie maanden waren verschrikkelijk, hij stalkte mijn moeder en ons, hij belde mijn moeder en vervloekte haar. We dienden een aanklacht in en slaagden erin een straatverbod te krijgen”, vertelde Filiz Bektaş.
Lagere straf voor het motief “eer”?
Na de moord verspreidde de familie van de dader geruchten over Pınar Bektaş. Ze zeiden dat ze zich provocerend had gekleed en met andere mannen omging. Dit was blijkbaar bedoeld om de straf te verminderen en er werd in de buurt begrip gezocht voor de vrouwenmoord. De kinderen van Pınar Bektaş kregen echter ook veel steun, vooral van vrouwen in Gazi. Er werd geld ingezameld en solidariteit getoond. Het dorpshoofd, Ümit Doğan, heeft dagelijks contact met de broers en zussen en coördineert de steun.
In zijn eerste verklaring bij de politie verklaarde de moordenaar Tuncay Sağ dat hij het roekeloze gedrag van zijn ex-vrouw niet langer kon tolereren. Het Turkse rechtssysteem toont veel begrip voor “eerwraak”. Filiz Bektaş hoopt dat haar vader wordt veroordeeld en niet al op de eerste dag van het proces wordt vrijgelaten.