Sinds 7 november is de Koerdische politicus Leyla Güven in hongerstaking. Duizenden politieke gevangenen in Turkije hebben zich bij deze hongerstaking aangesloten. Ook in Europa zijn tientallen activisten bijna 100 dagen in hongerstaking. Ze verenigen allemaal met de vraag naar een einde aan het isolement van PKk-leider Abdullah Öcalan.
Op de vraag hoe iemand zo lang in leven kan blijven zonder te eten is het belangrijk om te weten dat alle Koerdische hongerstakers over de wereld Standaard thee drinken met suiker, zoutoplossingen en vitamine supplementen.In een recente verklaring wijst het Koerdische Public Relations Bureau (Civaka Azad) erop dat veel hongerstakers nu in zeer kritieke toestand verkeren, maar er nog steeds stilte heerst over de situatie van hongerstakers en hun eisen. Om deze reden organiseert Civaka Azad een informatieweek voor het publiek over de achtergrond, stemmen van het maatschappelijk middenveld en actuele ontwikkelingen omtrent de hongerstaking.
De verklaring luidt als volgt:
“Deze week sturen we u dagelijks persberichten met het laatste nieuws over de hongerstaking. We zullen nationale en federale politici per e-mail en telefoon benaderen om u aan te moedigen actief te worden op dit gebied. We zullen contact zoeken met de lokale maatschappelijke organisaties om de situatie van de hongerstakers te bespreken. En we zullen een verscheidenheid aan informatie verschaffen over de hongerstaking via onze sociale media kanalen.
Waarom hebben we besloten om deze stap te zetten?
De algemene stilte over de hongerstaking heeft fatale gevolgen. In antwoord op de eisen van de hongerstakers eindigden de politieke gevangenen Zülküf Gezen, Ayten Beçet,Zehra Sağlam en Medya Çınar hun leven als protest tegen voortdurende isolatie. Een paar dagen geleden bezweek ook de Koerdische activist Uğur Şakar aan zijn zware verwondingen, die hij eind februari had opgelopen tijdens zijn zelfverbranding voor het gebouw van het Krefeld-hof in Duitsland.We willen daarom een bijdrage leveren om deze stilte te doorbreken. Wij zijn ervan overtuigd dat internationale aandacht en politieke druk de Turkse regering ertoe kunnen bewegen haar onwetende houding ten opzichte van de eisen van hongerstakers op te geven.
Natuurlijk hopen we met onze publiciteitscampagne ook mensen in de media en in de politiek te bereiken die zich hiervoor inzetten en gevoeligheid creëren voor het probleem door middel van verslaggeving of verklaringen. Ons minimale doel is dat geen van de politiek verantwoordelijke mensen uiteindelijk kan zeggen dat hij of zij niet op de hoogte was van de hongerstaking van de Koerdische activisten.
“Om deze reden heeft Civaka Azad een factsheet opgesteld met de belangrijkste informatie over de hongerstaking en voorstellen voor actie voor het maatschappelijk middenveld en de politiek.
Achtergrond
Abdullah Öcalan verblijft sinds 1999 in eenzame opsluiting op het gevangeniseiland Imrali, Turkije. Hij heeft zijn advocaten al zeven jaar-, en zijn gezin al 2,5 jaar niet mogen zien.Isolatie is een marteling en misdaad tegen de mensheid.Het is een van de fundamenten van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens dat door de Raad van Europa werd verklaard.
Aan de andere kant is Abdullah Öcalan geen gewone gevangene. Hij vertegenwoordigt een politieke wil en wordt zeer gewaardeerd door het Koerdische volk, die werd gesteund middels een petitie met 3,5 miljoen handtekeningen met de vermelding “Öcalan is mijn wil”.
Het belang van Ocalan reikt veel verder dan de Koerdische gemeenschap, maar de onmiddellijke kwestie is gewoon een kwestie van misbruik van mensenrechten door een lid van de Raad van Europa. Het isolement van Ocalan is in strijd met de Europese wetgeving inzake mensenrechten, de VN Mandela-regels voor de minimale behandeling van politieke gevangenen en de eigen grondwet van Turkije.
Waarom hongerstaking en zelfopoffering?
Hongerstakingen hebben een lange traditie in de geschiedenis van de oppositionele democratische beweging in Turkije. Ze worden vaak binnen de gevangenissen gebruikt als een laatste redmiddel tegen de repressie van de staat.
Op 7 november 2018 startte Leyla Guven, Kamerlid van HDP (Democratische Volkspartij )en covoorzitter van DTK (Democratische Congres van de Volkeren)in de gevangenis van Amed (Diyarbakir) een onomkeerbare hongerstaking.
De 54-jarige politica pleit voor de opheffing van de illegale isolatie van Abdullah Ocalan op het gevangenis eiland Imrali. Op 25 januari 2019 werd Leyla Güven vrijgelaten uit de gevangenis. Sindsdien zet ze haar hongerstaking thuis voort.Leyla Güven is een vorm van protest gestart die duizenden mensen heeft aangetrokken. Omdat er in Turkije geen ruimte is voor open politieke articulatie, is een hongerstaking, de inzet van het eigen lichaam voor politieke activisten een geweldloze poging om het internationale publiek wakker te schudden en de Turkse regering onder druk te zetten. Het implementeert zijn eigen wetten en negeert internationale wettelijke normen.
Wat zijn de eisen van de hongerstakers?
De gemeenschappelijke eisen van de hongerstakers zijn allemaal gericht op het afschaffen van de totale isolatie van Abdullah Öcalan. Op 22 maart 2019 werd een verklaring van de hongerstakers gepubliceerd met zeven eisen. De verklaring maakt duidelijk dat de hongerstaking zal voortduren totdat aan de volgende eisen wordt voldaan:
1. De huidige wetgeving van Turkije bepaalt dat onze voorzitter het recht heeft om regelmatig bezoek van zijn familieleden te ontvangen. Dit recht mag niet worden opgeheven.
2. De regelmatige bezoeken van advocaten van onze voorzitter aan Imrali Prison Island moeten worden toegestaan. Dit recht kan niet worden opgeschort.
3. Op grond van de wetgeving heeft onze voorzitter het recht om met zijn gezinsleden te telefoneren. Hij heeft ook het recht om brieven en faxen te verzenden en ontvangen. Deze rechten kunnen niet worden opgeheven.
4. Het recht van onze voorzitter om televisie te kijken, naar de radio te luisteren, om kranten, tijdschriften en boeken te ontvangen die hij wenst te ontvangen, mag op geen enkele wijze worden beperkt.
5. De omgang van onze voorzitter met zijn medegevangenen mag niet worden beperkt.
6. Teneinde de integriteit van onze voorzitter te waarborgen, moeten er voorwaarden worden gecreëerd die zijn reguliere medische onderzoeken door onafhankelijke medische groepen mogelijk maken.
7. Opdat onze voorzitter recht zou kunnen doen aan zijn rol bij de democratische en vreedzame oplossing van de Koerdische kwestie en de democratisering van het Midden-Oosten, moeten alle obstakels hiertegen worden weggenomen.
Waarom staat Abdullah Öcalan in de voorhoede van de hongerstaking?
De geestelijke leider van de Koerdische bevrijdingsbeweging, Abdullah Öcalan, wordt sinds zijn illegale ontvoering in februari 1999, gevangen gehouden op het Turkse gevangeniseiland Imrali. Elf jaar lang was hij de enige gevangene op het eiland – bewaakt door meer dan duizend soldaten. Het laatste bezoek van zijn advocaten vond plaats op 27 juli 2011. Daarna is hem bijna acht jaar lang juridisch advies ontzegd. Öcalan heeft hiermee het “Europese record” voor detentie zonder toegang tot advocaten.Na het laatste familiebezoek op 11 september 2016, mocht zijn broer Mehmet Öcalan voor de eerste keer op 12 januari 2019 op bezoek voor een gesprek van 15 minuten. Dit als een poging van de Turkse staat om de hongerstaking te doen stoppen. Öcalan’s vrijheid is essentieel voor een vreedzame en politieke oplossing van de Koerdische kwestie. De handelswijze van de Turkse staat jegens Abdullah Öcalan is altijd een weerspiegeling van zijn beleid ten opzichte van het Koerdische volk. Voordat de vredesbesprekingen tussen de heer Öcalan en vertegenwoordigers van de Turkse staat uiteindelijk eind juli 2015 werden beëindigd, doordat de Turkse staat de wapenstilstand verbrak en het Koerdische volk aanviel, implementeerde de AKP in april 2015 het hernieuwde totale isolement van Öcalan. De eenzame opsluiting sinds 5 april 2015 werd gevolgd door een uitgebreide oorlog van de Turkse staat in de Noord-Koerdische steden.Ocalan blijft erg invloedrijk. Hij wordt erkend als de stem van de vrede en wordt beschouwd als een legitieme woordvoerder van de Koerdische samenleving. De hongerstaking is gericht op het beëindigen van het isolement van Öcalan, zodat hij zich opnieuw kan inspannen voor vrede in Turkije en het Midden-Oosten.
