- Zwitserland
De historische ‘Oproep voor Vrede en een Democratische Samenleving’ van Abdullah Öcalan van 27 februari vindt nog steeds weerklank, niet alleen in Turkije en Koerdistan, maar ook op regionaal en internationaal niveau. De Turkse staat heeft echter geen concrete politieke of wettelijke stappen ondernomen om het proces veilig te stellen door de boodschappen van deze historische oproep serieus in overweging te nemen. Zelfs de naam van het proces is nog niet duidelijk gedefinieerd.
Ondanks al deze onzekerheid en de onverschillige houding van de staat, blijft Öcalan zich inzetten voor vrede en een oplossing onder de barre isolatieomstandigheden in Imrali, en houdt hij vastberaden vast aan zijn aanpak om het proces vooruit te helpen. In zijn meest recente brief, verstuurd na de dood van Imrali delegatielid Sırrı Süreyya Önder, herhaalde hij zijn inzet voor vrede en een democratische oplossing voor het Koerdische vraagstuk, zeggende dat “deze hoop nooit onvolledig mag blijven.”
Fabian Molina, lid van het Zwitserse Federale Parlement en Commissie Buitenlandse Zaken, evalueerde Öcalans historische oproep en de ontwikkelingen daarin in een interview met ANF.
Öcalan moet onmiddellijk worden vrijgelaten
Parlementslid Fabian Molina zei dat de historische oproep van Öcalan, ondanks de zware omstandigheden waaronder hij gevangen heeft gezeten, de Turkse staat een belangrijke kans biedt voor een democratische oplossing van de Koerdische kwestie en benadrukte dat op zo’n historische oproep een passend antwoord moet komen.
“Öcalan zit al lange tijd gevangen onder omstandigheden die niet voldoen aan de basisnormen voor mensenrechten. Dit is benadrukt door verschillende internationale organisaties. Öcalan speelt een sleutelrol bij het oplossen van de Koerdische kwestie in Turkije en daarbuiten. Daarom roep ik op tot de onmiddellijke vrijlating van de heer Öcalan,” zei Molina.
Deze historische kans moet serieus worden genomen
Molina vervolgde: “De heer Öcalan heeft de Turkse staat onderhandelingen aangeboden om de Koerdische kwestie op te lossen en zowel de Turkse staat als de samenleving te democratiseren. Zijn oproep biedt een kans op vrede, democratie en inclusiviteit voor alle volkeren in Turkije en de regio.”
Molina bekritiseerde de Turkse staat voor het niet nemen van stappen, ondanks het feit dat er meer dan twee maanden zijn verstreken sinds de oproep, en zei: “De Koerdische kwestie heeft veel leed en veel slachtoffers veroorzaakt. Ondanks herhaalde hoop op onderhandelingen is er nog geen oplossing bereikt. De Turkse staat heeft consequent gereageerd op de vraag van het Koerdische volk naar vrede met onderdrukking en minachting voor de democratie, vooral in regio’s met een Koerdische meerderheid.
De huidige situatie heeft duidelijk aangetoond dat een politieke kwestie niet alleen door druk kan worden opgelost. Daarom denk ik dat het in het eigen belang van de Turkse staat is om deze kwestie nu definitief op te lossen. Een democratische oplossing vereist veranderingen in het functioneren van de staat. Gezien de regionale context denk ik dat de Turkse staat er baat bij zou hebben om in te gaan op het aanbod van de heer Öcalan om te onderhandelen.”
Het proces mag niet worden opgeofferd aan machtsambities
Ondanks de oproep van Öcalan merkte Molina op dat de regering Erdoğan tegenstrijdige signalen heeft afgegeven en waarschuwde dat het proces niet mag worden opgeofferd aan de wens om aan de macht te blijven. De Turkse staat en de regerende regering staan zowel onder binnenlandse als regionale druk. In deze context wordt de houding van de regering moeilijk te begrijpen, omdat ze gemengde signalen afgeeft in een poging om aan de macht te blijven. De recente druk op de CHP (Republikeinse Volkspartij) is hier een duidelijke indicatie van.”
Maatschappelijke organisaties moeten een rol spelen
Molina vervolgde: “In reactie op de oproep van Öcalan hebben zowel de Turkse burgermaatschappij als de internationale gemeenschap de plicht om de Turkse regering aan te moedigen om de kwesties op een duurzame, rechtvaardige en vreedzame manier op te lossen, binnen het kader van de rechtsstaat en de democratie. Want het gaat er volgens mij om hoe we het eindresultaat bereiken. Het aanbod van de heer Öcalan om te onderhandelen en zijn wil om de ernstige bestaande problemen op te lossen, moeten in overweging worden genomen, vooral voor de minderheden in Turkije. Dit is een historische kans die nu moet worden aangegrepen.”
Duurzame vrede moet gebaseerd zijn op rechtvaardigheid en democratie
Fabian Molina benadrukte dat “duurzame vrede gebaseerd moet zijn op rechtvaardigheid, democratie en respect voor verschillen. Alle actoren die bij deze kwestie betrokken zijn, met name degenen die lang voor democratie en vrede hebben gestreden, hebben de verantwoordelijkheid om kalm te blijven en provocaties te vermijden. Tegelijkertijd moet de Turkse staat voortdurend worden herinnerd aan zijn verplichtingen onder de bestaande regels. Met dit alles geloof ik nog steeds dat een resultaat mogelijk is dat iedereen die in Turkije woont ten goede komt.”
Öcalan heeft opnieuw zijn vastberadenheid getoond om te werken aan vrede
Molina merkte op hoe zinvol en moeilijk het is voor Öcalan om zo’n historisch proces voort te zetten onder zulke zware gevangenisomstandigheden: “De heer Öcalan heeft laten zien dat hij nog steeds een sleutelrol kan spelen door te laten zien dat hij openstaat voor oprechte onderhandelingen voor vrede en democratisering in Turkije. Daarom moet hij onmiddellijk worden vrijgelaten. De Turkse staat is zich al bewust van zijn belang. Daarom denk ik dat de regering het vredesaanbod van Öcalan niet zomaar naast zich neer kan leggen.
Maar het succes van dit proces zal grotendeels afhangen van de wil van de Turkse samenleving, of die zich kan verenigen en zich kan verzetten tegen krachten die tegen een eerlijke en duurzame oplossing zijn.
Als deze eenheid kan worden bereikt, zal het moeilijker zijn om een onderhandelingsproces voor vrede en democratie te blokkeren. Daarom is het, terwijl we dit proces steunen, ook van groot belang om solidair te zijn met Ekrem İmamoğlu en alle andere politieke gevangenen in Turkije.”
De internationale gemeenschap moet verantwoordelijkheid nemen
Herinnerend aan het voorstel dat hij onlangs indiende bij het Zwitserse federale parlement met betrekking tot de oproep van Öcalan, benadrukte Molina dat de oproep niet alleen een verantwoordelijkheid legt bij Turkije, maar ook bij de internationale gemeenschap. “Na vele jaren is dit de eerste keer dat zich zo’n belangrijke onderhandelingskans voordoet om een historisch probleem op te lossen. De geschiedenis toont ons vele voorbeelden waar Zwitserland een sleutelrol speelde in het bereiken van vrede en duurzame oplossingen met de goedkeuring van alle partijen. Vandaag kan Zwitserland opnieuw zijn onderhandelingsdeskundigheid aanbieden. Want dit is niet alleen een kwestie van vrede en democratie in Turkije. Het heeft ook regionale dimensies. Als de partijen het nuttig vinden, kan Zwitserland aan dit proces bijdragen.
Niet alleen Zwitserland, maar de hele internationale gemeenschap heeft de verantwoordelijkheid om Turkije op te roepen zijn verplichtingen onder internationaal recht na te komen. Als lid van de Raad van Europa moet Turkije eraan herinnerd worden dat het de Europese Conventie voor de Rechten van de Mens moet respecteren. De huidige situatie is een historisch moment. Daarom geloof ik dat de internationale gemeenschap een speciale verantwoordelijkheid heeft om alles te doen wat in haar vermogen ligt om de partijen te begeleiden in de richting van oprechte onderhandelingen. Want het oplossen van dit conflict is niet alleen in het belang van Turkije, maar ook van de internationale gemeenschap.”
Het standpunt van de EU over de PKK dient geen oplossing
Molina bekritiseerde het feit dat de Europese Unie de PKK nog steeds op de lijst van ’terroristische’ organisaties zet en noemde het zinloos en niet bevorderlijk voor een oplossing:“De PKK is een belangrijke kracht voor het Koerdische volk en ook een belangrijke speler voor Turkije.De PKK wordt in Zwitserland niet beschouwd als een terroristische organisatie. Daarom geloof ik dat Zwitserland de mogelijkheid heeft om onderhandelingen aan te moedigen en het vredesproces in Turkije te steunen.
Sinds het Verdrag van Lausanne is de Koerdische kwestie in de regio onopgelost gebleven. Alle Europese landen zijn medeverantwoordelijk voor de oplossing van dit probleem. Ik geloof niet dat het criminaliseren van de PKK, een van de partijen in het conflict, positief bijdraagt aan het oplossen van de kwestie.”
Bron: ANF