Hişyar Özsoy is vice-voorzitter en woordvoerder van het buitenlands beleid van de Democratische Volkspartij (HDP) en neemt momenteel deel aan verschillende bijeenkomsten in de VS. ANF Nieuwsagentschap sprak met hem over de huidige ontwikkelingen in de context van het Idlib-geschil en het gebruik van vluchtelingen als middel om de EU te chanteren door het Erdoğan-regime.
Wat vind je van het feit dat Erdoğan de woede over de gedode soldaten op de vluchtelingen probeert te richten?
Dit is niets nieuws. Vanaf het begin is het vluchtelingenprobleem gebruikt om Europa te bedreigen. Deze keer heeft het gedeeltelijk gewerkt, maar gedeeltelijk niet. Erdoğan kon met deze dreiging niet veel bereiken. Er waren zeer krachtige reacties uit Europa, maar Angela Merkel begon de Turkse wens voor een “veiligheidszone” in Syrië te ondersteunen. Zelfs als de vluchtelingenkaart niet zoveel druk opbouwt als voorheen, is deze nog steeds in handen van Erdoğan. Dit is zijn sterkste troef tegen Europa.
U neemt momenteel deel aan verschillende vergaderingen in de VS. Hoe wordt de situatie daar bekeken?
In de VS wordt deze vluchtelingenvraag zeer serieus genomen. Maar voor Washington staan de relaties tussen Rusland en Turkije en de S-400-raketten op de voorgrond. Het lijkt erop dat er in april zeer ernstige sancties zullen worden opgelegd als Turkije niets aan de S-400 doet. Maar als Turkije de S-400 verlaat, kan Turkije rekenen op sterke Amerikaanse steun in Idlib. Sommige Amerikaanse politici proberen een positie dicht bij Turkije in te nemen. Ze proberen Turkije in Idlib te ondersteunen, maar dat betekent niet dat de Verenigde Staten soldaten naar Idlib zullen sturen of luchtsteun zullen bieden. Er is een intense discussie hierover binnen de Amerikaanse overheid. De aanhangers van Erdoğan staan in dit opzicht geïsoleerd. In deze zin geeft noch het Pentagon noch het Congres hen veel steun. Er is echter een humanitair hulppakket aangekondigd. Dit moet worden gebruikt om Turkije opzij te trekken. Deze logica is gericht tegen Rusland. Met name vanwege de escalatie van vijandelijkheden tegen Iran, willen de Verenigde Staten dat Turkije aan zijn zijde staat. Maar zoals ik al zei, het belangrijkste punt is de S-400-raket. Als deze deal met Rusland wordt stopgezet, zullen de Verenigde Staten zich intensief inspannen om de betrekkingen met Turkije te regelen. Maar als dit niet gebeurt en Turkije geen anti-Russische positie inneemt zoals de Verenigde Staten zouden willen, zal Ankara binnenkort onder grote druk van de Verenigde Staten komen te staan.
Isoleren de chantagepogingen van Turkije het land niet?
Kijk, op dit moment heeft Turkije geen echte diplomatieke betrekkingen meer met Europa, de VS en, om eerlijk te zijn, met Rusland. Het probeert constant Europa te bedreigen en te chanteren. De reden voor hun samenwerking met Erdoğan en zijn regering is niet omdat ze het leuk vinden. Ze zijn deze regering eigenlijk zat. We kunnen hier over woede praten. Erdogan heeft een relatie opgebouwd met heel Europa op basis van bedreigingen. Deze relatie evolueert snel naar instorting.
Het beleid ten opzichte van de Koerden in Syrië heeft Turkije ook geïsoleerd van de VS. Zelfs de aanhangers van Turkije zijn er tot nu toe niet in geslaagd hun steun openlijk bekend te maken. Alle instellingen zijn tegen Erdoğan. De vluchtelingenvraag is niet belangrijk voor de VS, het betreft vooral Europa. Sommige landen in Europa willen Erdoğan niet tegen zich keren. Bijvoorbeeld Griekenland, Bulgarije, Italië en de zuidelijke landen. Erdoğan kan Merkel ertoe brengen concessies te doen, ook al is het maar gedeeltelijk. En dat is wat hij probeert te doen.
Zal dit Turkije redden van zijn interne crisis?
Of het werkt of niet, we zullen zien. Maar Erdoğan is zoveel verder gegaan dan bedreigingen en chantage dat hij diplomatiek ten einde raad is. Dit is een groot probleem voor hem, want hij staat momenteel militair tegenover Rusland, maar hij heeft geen Europa aan zijn zijde. Dat is een groot obstakel. Turkije heeft geprobeerd de machten tegen elkaar te spelen, maar dit beleid werkt niet meer. Dat is de reden waarom het een politieke, militaire en diplomatieke nederlaag ervaart in Idlib.
