De plaatsvervangend covoorzitter van het zelfbestuur van Noord- en Oost-Syrië, Emine Osê, wees op het geweld van de Turkse aanvallen op Ain Issa en op de goedkeuring van Rusland.
Al weken vallen het Turkse leger en zijn huurlingen van het zogenaamde Syrische Nationale Leger (SNA) de zelfbesturende noordelijke Syrische stad Ain Issa en haar omgeving aan. Rusland, dat geacht werd garant te staan voor het staakt-het-vuren tussen Turkije en het zelfbestuur, zwijgt over de permanente aanvallen. De plaatsvervangend covoorzitter van het zelfbestuur van Noord- en Oost-Syrië, Emine Osê, uit haar bezorgdheid over de huidige ontwikkelingen in een ANF-interview.
Vorig jaar waren er aanhoudende Turkse aanvallen op Noord- en Oost-Syrië. In de afgelopen maand zijn de aanvallen geïntensiveerd. Wat is volgens u de reden hiervoor?
De aanslagen staan al lang op de Turkse agenda en zijn begonnen met goedkeuring van internationale machten. Als gevolg hiervan waren Girê Spî (Tall Abyad) en Serêkaniyê (Ras al-Ain) in 2019 bezet. Honderdduizenden mensen moesten vluchten. Ze leven nu in zeer moeilijke omstandigheden. Degenen die in bezet gebied bleven omdat ze hun land niet wilden verlaten, worden elke dag geconfronteerd met nieuwe mensenrechtenschendingen. Zelfbestuur wordt nu geconfronteerd met twee grote problemen, de coronapandemie en de Turkse aanslagen.
Waarom zijn de Turkse aanvallen in deze situatie toegenomen?
De processen van Astana en Genève lopen dood en zijn tot stilstand gekomen. Dat creëerde een politieke maas in de wet. Een ander politiek vacuüm werd gecreëerd door de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Allianties die voor de verkiezingen zijn gesloten, zijn nu twijfelachtig. Men wil deze situatie gebruiken. De Turkse staat heeft altijd een opportunistisch karakter gehad. Overal waar een politiek vacuüm of verandering is, probeert hij daar onmiddellijk van te profiteren om de grenzen van zijn bezettingszone te verleggen. De aanvallen op Ain Issa moeten tegen deze achtergrond worden gezien.
Een jaar geleden stond Rusland garant voor de wapenstilstand. Rusland en Syrië zijn al een jaar aanwezig in de regio, maar de aanvallen gaan door. Waarom zwijgen ze?
De internationale coalitietroepen zijn zich niet bewust van de omvang van hun initiatief en gezag vanwege de kwestie van machtsoverdrachten in de Verenigde Staten. Rusland probeert hiervan ook gebruik te maken. Turkije had de aanvallen op Ain Issa niet kunnen uitvoeren zonder de toestemming van Rusland. Rusland is hier de ene kant, het regime een andere. Zij geeft groen licht voor de aanvallen op onze gebieden. Het punt is om Turkije niet in Idlib te hoeven confronteren en ervoor te zorgen dat Turkije een aantal van zijn posities daar opgeeft.
Wat maakt Ain Issa bijzonder?
Ain Issa bevindt zich in een bijzondere geografische positie. De Turkse staat probeert Noord- en Oost-Syrië te verdelen en zijn autonome status in te trekken. Dit is bedoeld om zijn suprematie in de regio te versterken. Het begon met Afrin in 2018. Nu wordt de lijn Girê Spî en Ain Issa toegevoegd en moeten de regio’s Cizîrê en Firat van elkaar worden gescheiden. Daarom zijn de aanslagen ernstig. De Turkse staat is vastbesloten de door haar bezette gebieden uit te breiden. De Turkse staat wil enerzijds de autonome status in het noordoosten van Syrië een klap geven en anderzijds een oorlog ontketenen onder de Koerden in Zuid-Koerdistan. Hij wil regeren door middel van een inter-Koerdische en een Koerdisch-Arabische oorlog.
Wat doet het regime?
Het Syrische regime maakt er deel van uit. Zijn media maken voortdurend propaganda voor de overgave van Ain Issa. We moeten dus onder druk worden gezet en op bepaalde punten gedwongen concessies te doen.
Verwacht je een nog grotere aanval?
Turkije kon het in 2019 opgestelde plan niet uitvoeren vanwege weerstand onder de bevolking. Nu moet het politieke vacuüm worden gebruikt. Het gaat ook om het testen van de houding van de internationale mogendheden. Rusland en het regime zwijgen. Zoals ik al zei, de aanvallen zijn erg ernstig. De Turkse staat test of het weg kan komen met een grote aanval.
Wat doet het zelfbestuur en wat doet de bevolking?
We zullen onze mensen, onze status en onze regio tegen alle aanvallen verdedigen. We benaderen de situatie vanuit een strategisch perspectief en proberen in de hele behoeften van de bevolking te voorzien. In Syrië is er geen ander oplossingsproject dan zelfbestuur. De bevolking weet dat ook. Onze diplomatieke inspanningen en onze defensie-voorbereidingen gaan door.
