Het is twee jaar geleden dat de Turkse staat alle elementen voor oorlogsvoering had ingezet in Cizre, vergezeld van conventionele wapens, en werd geconfronteerd met de weerstand van een groep jongeren in tijdens de negen dagen waarin een avondklok ingesteld werd.
Het is alweer twee jaar geleden dat 9 dagen durende avondklok werd ingesteld op 4 september 2015 in het district Cizre van Şırnak, welke zijn littekens heeft achtergelaten in het collectieve geheugen van Cizre. Tijdens het uitgaansleven werden 21 Koerden vermoord, tientallen werden gewond, honderden huizen werden onbruikbaar gemaakt. Deze avondklok was de eerste in de lange lijn waarmee de ernstige conflictperiode in Koerdische steden werd gelanceerd. De avondklok die in de stad werden verklaard, werd kort onderbroken door de grote weerstand van de bewoners van Cizre en de enorme reactie van het publiek. Maar, door de weerstand van Cizre mislukten de eerste aanvalspogingen en begon de staat zich voor te bereiden op grotere ernstige aanvallen om de stad in te nemen.
De Turkse staat heeft onder de regering van de AKP een actie opgezet om de georganiseerde Koerdische troepen in de steden klein te krijgen nadat ze het oplossingsproces hebben verbroken. Zij hebben de avond van 4 september hun aanval op Cizre gelanceerd met een verklaring via de luidsprekers van de moskee. De staat regelde duizenden politie- en legerofficieren en honderden gepantserde voertuigen een week voor de aanvallen en vestigde al het personeel in scholen. De politie en de soldaten vestigden zich op scholen die met alle hoofdstraten van de stad verbinding hadden stonden klaar met gepantserde voertuigen om de weerstandsgebieden van de wijken in de nacht binnen te vallen, waarna de avondklok werd verklaard. De Turkse staatsmacht probeerde de wijken via de Kobanê, Arin Mirxan, Yafes en Orhan Doğan boulevards en de daaromheen liggende straten te betreden, maar werden verhinderd door barricades die de inwoners opgesteld hadden en de loopgraven die ze gegraven hadden.
Geen burgers, maar slechts Koerden voor de Turkse staat
De Turkse staatskrachten omsingelden de wijken met zware wapens en probeerden de loopgraven en barricades te voet te omzeilen, maar werden door de jongeren gestopt, die de straten bezet hielden met een beperkte aantal geweren. De Turkse troepen waren wanhopig over de situatie en keken toe hoe de jongeren hun straten verdedigden en de inwoners die hen ondersteunen en hun wapens toereikten. De staatskrachten openden vervolgens willekeurig het vuur op de wijken en vuurden mortieren af, waardoor burgers gedood werden. Toen begon de staat de vitale benodigdheden af te breken om de weerstand in Cizre klein te krijgen.
Water en elektriciteit afgesloten
Telefoon- en internetdiensten werden afgesloten nade verklaring van de avondklok, en later werden stroom en water afgesneden in de stad. Staatskrachten belemmerde de mogelijkheid om de zieken en de gewonden naar het ziekenhuis te brengen. Ondanks alles haalden de inwoners van Cizre water uit de putjes en deelden ze al het voedsel onderling om in leven te blijven. Ze gebruikten alternatieve middelen voor verlichting en er werd gemeenschappelijk gezorgd voor houthaarden. De zieke en de gewonden werden behandeld in de wijken, maar veel burgers stierven omdat ze in ziekenhuis moesten worden opgenomen en de verzorging niet voor iedereen kon volstaan. Een aanzienlijk deel van de sterfgevallen was te wijten aan bloedverlies, terwijl sommige burgers aan hartaanvallen zijn overleden.
Lichamen verpakt in ijs
De 35 dagen oude baby Mohammed Tahir Yaramış verloor zijn leven omdat de staat de ambulances verhinderde waardoor de bevolking in woede uitbrak. Maar de staat belemmerde niet alleen de ambulances, maar voorkwam dat de lichamen van Yaramış en andere burgers die hun leven verloren zijn begraven konden worden. Toen de staatskrachten de begrafenissen verhinderden, werden de lijken in ijs verpakt, zodat ze niet zouden rotten. Een foto van de vrieskast waar het lichaam van de 13-jarige Cemile Çağırga, vermoord door een sluipschutter, werd gehouden, veroorzaakte wederom algemene verontwaardiging en woedende menigten.
Optocht voor de vermoorde burgers
Bünyamin İrci (15) en Selman Ağar (10) werden doodgeschoten terwijl ze water droegen. Seyit Eşref Erdin (60) en Mehmet Erdoğan (75) werden doodschoten terwijl ze brood naar hun huizen brachten. Zeynep Taşkın (18) werd voor haar huis doodschoten, samen met haar baby Berxwedan Edin en haar schoonmoeder Maşallah Edin (35). Met deze sterfgevallen steeg de publieke verontwaardiging, en diverse NGO’s en de HDP- politici startten een optocht om de avondklok en aanvallen in de stad te stoppen. De optocht werd geleid door de HDP-co-voorzitter Selahattin Demirtaş en duurde enkele dagen,tot ze ondanks alle obstakels Cizre bereikten.
Tunç en Yüksel, leiders van de weerstand
Ondanks alle aanvallen en gebrek aan middelen, waren de inwonersvan Cizre zich niet klein te krijgen door de aanslagen van de staatsmacht. Cizre’s co leiders van de Volksraad, Mehmet Tunç en Asya Yüksel werkte dag en nacht en leidden het verzet. Tunç en Yüksel organiseerden optredens en vergaderingen in de grote wijken, ondanks de blokkades van de Turkse staat en lieten de mensen weten dat de ware dood en vernietiging zou komen na overgave is sprak hen moed in. De leiders van het verzet verzorgde wonden in één huis en bakten brood in een ander. De leiders voorzagen zelf de jongeren van benodigdheden en behaalden een warme plek in de harten van de inwoners.
Jeugdleider Fuat Mawa
De jeugd verzette zich tegen duizenden professionele staatskrachten die een buitengewoon technologisch voordeel hebben en geschiedenis schreven met de overwinning van volharding onder leiding van hun commandant Fuat. Fuat Mawa rende van barricade tot barricade, dag en nacht, ondanks zijn wonden, zijn heldhaftigheid, zijn offers en de steun van de jonge mensen van Cizre, alles succesvol gecombineerd om alle onmogelijkheden te overwinnen. Ondersteuning van het volk, de weerstand van de jeugd en druk van het publiek verhinderde de staat om hun gewenste resultaat te behalen ondanks al hun aanvallen, en de staats moest het verbod na 9 dagen opheffen.
