De Orde van Advocaten in Diyarbakır (Amed) heeft zijn voorzitter Tahir Elçi herdacht, die vijf jaar geleden werd doodgeschoten. Talloze mensen verzamelden zich voor het gerechtsgebouw in de Koerdische provincie, waaronder de weduwe Türkan Elçi, covoorzitter van HDP Mithat Sancar, covoorzitter van DTK Berdan Öztürk, covoorzitter van DBP Saliha Aydeniz, voorzitter van de balie Cihan Aydin, ÖHD-voorzitter Bünyamin Şeker, evenals vertegenwoordigers van de medische vereniging TTB, de vakbondsfederatie KESK en balies van andere provincies.
Vanuit het gerechtsgebouw marcheert de menigte achter een spandoek met de Koerdische en Turkse inscriptie “We zullen je niet vergeten” naar de plaats van de misdaad in de wijk Sur, waar op 28 november 2015 bij de “vierbenige minaret” fatale schoten werden afgevuurd op de prominente mensenrechtenverdediger.
In een toespraak hier zei de voorzitter van de Amed Orde van Advocaten, Cihan Aydin: “We zitten al vijf jaar achter de moordenaars aan van Tahir Elçi. Ze worden beschermd door een enorm pantser van straffeloosheid.”
De Orde van Advocaten heeft elke week gerechtigheid geëist voor het gerechtsgebouw tot de opening van het proces op 21 oktober. Aan het begin van het proces werd echter duidelijk dat de staat geen belang had bij het oplossen van de misdaad en het veroordelen van de daders, zei Cihan Aydin en vervolgde: “We zullen blijven vechten tegen het beleid van straffeloosheid en de pogingen om deze zaak in de doofpot te stoppen. In Turkije is er geen rechtszekerheid meer; het is routine geworden dat appartementsdeuren elke ochtend worden opengebroken en tientallen mensen worden gearresteerd.”
De advocaat sprak van een “oorverdovende stilte van justitie” in het licht van marteling, moord, femicide, kindermishandeling en vernietiging van het milieu.
Een vreedzame oplossing voor de Koerdische kwestie is vandaag ook veel verder weg dan tijdens het leven van Tahir Elçi, zei Aydin en voegde eraan toe: “De kwestie wordt volledig overgelaten aan de veiligheidsbureaucratie. Het ontbreken van een politieke oplossing blijft mensenlevens eisen. Meningsuiting en persvrijheid worden voortdurend ernstig bedreigd. Duizenden mensen worden door procedures getroffen omdat ze hun gedachten hebben gedeeld via sociale netwerken en andere communicatiemiddelen. Tientallen journalisten die hun taken hebben vervuld volgens hun beroepsethiek zitten in de gevangenis. De gevangenissen zijn een permanente verblijfplaats geworden voor politici, mensen die actief zijn in het maatschappelijk middenveld en mediawerkers. Jaarlijks sterven tientallen gevangenen omdat ze niet medisch worden behandeld.”
Bron: ANF
