- Rojava/Noord- en Oost-Syrië
Duizenden mensen uit verschillende plaatsen in de autonome regio Noord- en Oost-Syrië hebben woensdag de begrafenis van Seyit Evran en Aslan Qamişlo bijgewoond en hun laatste eer bewezen aan de twee Koerdische revolutionairen. Journalist Seyit Evran stierf op 22 september aan een hartstilstand, terwijl YPG-commandant Aslan Qamişlo op 17 september omkwam bij een Turkse droneaanval. Beiden waren afkomstig uit Noord-Koerdistan en maakten al meer dan dertig jaar deel uit van de Koerdische bevrijdingsbeweging. Vertegenwoordigers van civiele en militaire instellingen van het Autonoom Bestuur van Noord- en Oost-Syrië (AANES), Koerdische en Arabische stammen en politieke partijen, evenals duizenden andere metgezellen van de twee martelaren woonden de begrafenis bij op de Şehîd Delîl Saroxan Martelarenbegraafplaats in Qamishlo.
De kisten, versierd met bloemen en vlaggen van de YRA (Vereniging van Vrije Media) en YPG (Volksbeschermingseenheden), werden van de wijk Enteriyê naar de begraafplaats gedragen. De begrafenisceremonie begon met een minuut stilte ter nagedachtenis aan de twee vrijheidsstrijders. Toespraken brachten hulde aan Seyit Evran en Aslan Qamişlo’s vele jaren dienst aan de bevrijdingsbeweging.
De medevoorzitter van de Beweging voor een Democratische Samenleving (TEV-DEM), Rûken Ehmed, zei in een toespraak: “Het feit dat zoveel mensen zich verzamelen rond de martelaren betekent dat de revolutie haar doel zal bereiken. Want onze partij is de partij van de martelaren. Ons volk zal niet buigen voor onderdrukking en bezetting. De Koerdische identiteit is beschermd door de strijders van de filosofie van Abdullah Öcalan.”
Rûken Ehmed vervolgde: “Seyit Evran leidde deze strijd met zijn pen en zijn camera en werd de stem van Koerdistan met zijn journalistieke en schrijvende werk. Hij was strijdlustig en liet zich niet tegenhouden, zelfs niet onder zeer moeilijke omstandigheden. Hij vertelde de wereld over de strijd van het Koerdische volk en het brute gezicht van de Turkse staat. Hij rapporteerde de waarheid en hij leerde dit principe aan nog veel meer mediawerkers.”
Rûken Ehmed bracht hulde aan Aslan Qamişlo en zei: “Martelaar Aslan stond bekend om zijn bescheidenheid, onbaatzuchtigheid en lach in de revolutie in Noordoost-Syrië. Hij werkte op verschillende gebieden en voerde campagne voor onderwijs, defensie en sociale kwesties. Met veel liefde en overtuiging vocht hij in Rojava en alle gebieden van Noordoost-Syrië om de revolutionaire volksoorlog en zelfverdediging te organiseren.”
Rûken Ehmed merkte op dat solidariteit met de martelaren vereist dat we geen gelegenheid geven tot verraad: “Dit is de verantwoordelijkheid van ons allemaal. De last rust niet alleen op de schouders van de veiligheidstroepen en de SDF. We moeten de verraders het land uit jagen. Als we daarin slagen, tonen we de kracht van een georganiseerd volk. Zij die van hun land houden, mogen het niet verlaten en moeten zich verzetten tegen alle vormen van speciale oorlogsvoering. Wij geloven in de kracht van ons volk. We moeten onze kinderen opvoeden volgens onze principes. Zelfs als we erin trappen, zullen we ons blijven organiseren en de machinaties tegenwerken die een wig willen drijven tussen het volk en het autonome bestuur.”
In naam van de Vereniging van Vrije Media (Yekîtiya Ragihandina Azad – YRA) hield Seyit Evran’s langdurige metgezel Stêrk Gulo een toespraak waarin ze alle martelaren van de vrijheidsbeweging herdacht: “Wanneer we over de martelaren spreken, spreken we over de strijd. Het is heel ernstig. Şehîd Seyid is 30 jaar mijn metgezel geweest, en Şehîd Aslan 25 jaar. We kunnen geen recht doen aan de martelaren als we alleen over hen praten.”
Over Seyit Evran zei Stêrk Gulo: “Seyit hield van de mensen van Rojava, Bakur, Bashur en Rojhilat. Hij zei wat hij moest zeggen. Hij rende van Zap naar Qandil en vandaar naar de Zagros. Hij was een strijder, een commandant en een journalist die geen dag afweek van het pad van de waarheid. Toen de revolutie in Rojava begon, kwam hij hier met zijn pen en camera en probeerde hij de stem van zijn volk in de wereld te laten horen. Door zijn teksten en opnames hebben we duizenden vrienden en martelaren ontmoet. Hij kende de hele geschiedenis van Rojava omdat hij verliefd was op zijn volk. Voor ons was hij een levend archief. We zullen hem laten voortleven met onze pennen en camera’s, met veel liefde en volharding.”
Na de toespraken werden de certificaten van de martelaren voorgelezen en werden de lichamen van Seyit Evran en Aslan Qamişlo begraven.
