De woordvoerder van de Volksbeschermingseenheden (YPG), Nuri Mehmud, sprak over de voorbereidingen voor een mogelijke Turkse invasieoperatie tegen Noord- en Oost-Syrië en zei dat de binnenvallende aanvallen zouden worden afgeslagen.
Nuri Mehmud beantwoordde enkele vragen van ANF Nieuwsagentschap over de doelstellingen van een mogelijke invasieoperatie en hun voorbereidingen daartegen.
-Wat is de huidige situatie met betrekking tot de invasiedreigingen tegen Noord- en Oost-Syrië?
Het AKP/MHP-regime, dat Turkse instellingen en organisaties heeft overgenomen, blijft Noord- en Oost-Syrië bedreigen. De bedreigingen van de Turkse staat, die via huurlingen als ISIS en Al Qaeda zijn neo-Ottomaanse droom wil verwezenlijken, zijn niet nieuw. De Turkse staat verklaarde echter op 1 juni voornemens te zijn om zowel Rojava als Zuid-Koerdistan te bezetten. Het heeft dus tot doel de Koerdische identiteit, democratie en de strijd voor vrijheid te elimineren en de eenheid van volkeren te vernietigen. Voor dit doel waren Zuid-Koerdistan en de regio Noord- en Oost-Syrië in 2022 intensief aangevallen. Erdoğan uit bedreigingen om zijn nederlaag in het Midden-Oosten en wereldwijd te verdoezelen, evenals de economische, politieke, juridische en diplomatieke crisis in Turkije. In deze context probeert hij zichzelf te bewijzen en de kwestie van de nederlaag te laten verdwijnen door zich te richten op Noord- en Oost-Syrië.
Het fascistische AKP/MHP-regime heeft geen andere keuze dan oorlog. Het kan geen gezonde economie, diplomatie en beleid ontwikkelen voor de bevolking van Turkije. Daartoe terroriseert het het Midden-Oosten en de Europese landen. De volkeren van Noord- en Oost-Syrië hebben deze terreur blootgelegd. Kobanê is niet het enige doelwit. Het doelwit is Rojava en Noord- en Oost-Syrië in het algemeen. De regeringstroepen richten zich op de volkeren die geloven in democratie en een vrij en waardig leven. We kunnen geen onderscheid maken tussen deze regio en die regio. Erdoğan wil vooral mensen die in vrijheid geloven van de aardbodem vegen. Hij ziet deze mensen als een bedreiging voor zijn regering en regime. Om deze reden zijn de bedreigingen nooit afgenomen. De [Turkse nationalistische alliantie -red] AKP/MHP is niet gestopt met het gebruiken van alle middelen om de volkeren, instellingen en organisaties van Turkije aan te vallen. Er wordt een nieuwe aanval voorbereid. De aanvallen zijn sowieso nooit gestopt. De vliegtuigen vliegen elke dag de klok rond over Rojava/Noord- en Oost-Syrië. Bovendien richten, verwonden en doden artillerie-aanvallen kinderen. Burgers zijn het doelwit.
-De Turkse staat blijft haar aanvallen op de regio opvoeren. Is hun hoofddoel ‘grensbeveiliging’ zoals ze beweren?
Er lopen momenteel drie projecten in Syrië. Het eerste project is de eenheid van de volkeren, een democratische organisatie waarin alle identiteiten zich kunnen uiten. De tweede is het regime in Damascus, dat Rusland en Iran in leven willen houden. Het derde project is Erdoğan’s Misak-ı Milli (Nationaal Pact), de Ottomaanse droom belichaamd door de mentaliteit van ISIS, Al-Qaeda en de Moslimbroederschap. Bijgevolg zijn de laatste twee projecten gericht op het bevorderen van hun eigen belangen en het verdiepen van de oorlog. Het project dat in Noord- en Oost-Syrië wordt uitgevoerd, is echter een op mensen gebaseerd systeem waarin de mensen zichzelf regeren. Het project in Noord- en Oost-Syrië vormt een groot obstakel voor de andere twee projecten.
De Syrische Democratische Krachten (SDF),Volksbeschermingseenheden en Vrouwelijke Volksbeschermingseenheden (YPG-YPJ) zijn krachten die zijn opgericht op verzoek van de samenleving en voor het opbouwen van democratie, vrijheid en een waardig leven. Het zijn krachten die de samenleving en haar doelen verdedigen. Als we denken aan de SDF, YPG en YPJ, denken we niet aan slechts één kracht, maar aan de samenleving. Zij zijn de hele samenleving in Noord- en Oost-Syrië. De revolutie werd een project en trok de aandacht van de wereld. Omdat het de wereld heeft gered van het gevaar van ISIS en een nieuw project voor Syrië heeft gecreëerd. De regionale staten zijn van mening dat het creëren van een democratisch fundament in Syrië impact zal hebben op hun eigen land. Daarom staat ons project in hun vizier. Daarom worden de YPG, de YPJ en de SDF aangevallen. De eenheid van identiteiten, de gemeenschappelijke wil, de democratie en de strijd voor vrijheid in de regio worden vernietigd. Omdat de YPG, de YPJ en de SDF de verdedigers zijn van dit beleid.
-Wat voor soort strijdroutekaart ga je tekenen op basis van de ervaringen die je hebt opgedaan met de veldslagen waaraan je eerder hebt deelgenomen?
Na de vernietiging van ISIS kwam de Turkse staat direct in actie omdat het AKP/MHP-regime de bron is van ISIS-terreur. De vernietiging van ISIS betekende het opdrogen van de invloed van Erdoğan in de regio. Om deze reden viel de Turkse staat onder zijn eigen naam openlijk Syrië binnen en viel Afrin aan. Eigenlijk hadden we het ons anders voorgesteld. Onze mensen beschermden de wereld tegen de dreiging van ISIS en de internationale machten in de regio hadden een dergelijke invasie niet mogen toestaan. Maar het ging om politieke belangen. Onze revolutionaire volksoorlog en onze legitieme defensieve oorlog waren toen nog niet zo sterk.
Tot dan toe hadden we gestreden tegen ISIS, maar in Afrin streden we tegen een leger. We streden tegen een leger dat zeer goed was uitgerust met NAVO-technologie en dat zich op de burgerbevolking richtte. We werden geconfronteerd met een aanval die gericht was op de hele infrastructuur, van scholen tot ziekenhuizen tot burgerhuizen. Om deze reden was onze legitieme zelfverdediging niet in staat om tegen een heel leger te strijden. Aan de andere kant waren we ervan overtuigd dat internationaal recht, moraal en geweten onze revolutie zouden beschermen. Maar de bestaande regeringen steunden Erdoğan en streefden hun eigen belangen na. Vanwege de alliantie met Erdoğan werden Afrin, Girê Spî en Serêkaniye simpelweg bezet. Nadat de volkeren van Noord- en Oost-Syrië en onze troepen deze houding van de internationale machten begrepen, werd het duidelijk dat de mensen en de strijdkrachten op eigen benen moesten staan, dat zolang ze zich niet organiseerden, ze zouden worden blootgesteld aan de belangenpolitiek van de internationale gemeenschap.
-Hoe gaat u weerstand bieden als Turkse troepen aanvallen? Wat is de omvang van de voorbereidingen?
In Rojava en Noord- en Oost-Syrië is de belangrijkste verzetsmacht niet het leger, maar het volk. Zelfverdediging vindt plaats op basis van sociale moraal en ethiek. De zonen en dochters van dit volk verdedigen dit land. De mensen worden ook geraadpleegd over de kwestie van oorlogsposities en er wordt rekening gehouden met hun positie. Dienovereenkomstig worden de posities gebouwd. Het zijn de mensen die zich verzetten. Met name de SDF, de YPG, de YPJ, die zich hebben georganiseerd in het kader van legitieme verdediging, hebben voorbereidingen getroffen op het hoogste niveau.
In Noord- en Oost-Syrië hebben niet alleen de strijdkrachten, maar ook de gemeenschappen en instellingen in de regio op eigen kracht een systeem en een manier van oorlogvoering ontwikkeld. Net zoals ons volk de revolutionaire volksoorlog voerde in Til Koçer, Til Zîro, Serêkaniyê en Şexmeqsud en succes boekte, zo zal het ook succesvol zijn bij de komende aanslagen. Na het succes van de revolutionaire volksoorlog in de strijd om Kobanê, namen regionale en internationale machten deel aan de oorlog. Niemand behalve het volk en onze strijdkrachten vochten tegen ISIS en behaalden succes. Om deze reden was er na de Kobanê-oorlog de indruk dat internationale troepen naar de regio kwamen en dat er geen reden meer was om te vechten. Maar toen werd duidelijk dat als het om Turkije en het AKP/MHP-regime gaat, internationale mogendheden hun eigen belangen in het spel brengen. Geconfronteerd met deze situatie, drong het volk aan op de revolutionaire volksoorlog. Omdat de internationale gemeenschap geen verantwoordelijkheid heeft genomen voor Rojava en Noordoost-Syrië. Daarom moeten we onze eigen taken en verantwoordelijkheden vervullen. Tijdens de bezetting van Afrin ging geen enkele internationale macht en geen enkele instelling of organisatie die bij hen hoorde naar de regio. Ter vergelijking: in Oekraïne biedt de internationale gemeenschap op alle mogelijke manieren steun en levert zelfs militair materieel. De revolutionaire volksoorlog vereist georganiseerde deelname en de revolutionaire volksoorlog vereist geen groot aantal strijders. Wat we nodig hebben is organisatie. We hebben tactieken en strategieën ontwikkeld om geavanceerde technologie te bestrijden. Als er een grondaanval komt, hebben we een nieuwe manier van oorlog voeren. Er mag geen ongeorganiseerde bevolking zijn in Noord- en Oost-Syrië. Er moet sociale organisatie zijn en mensen moeten weten wat hun rollen en verantwoordelijkheden zijn. Van het bedrijfsleven tot de gezondheidszorg, van het onderwijs tot de gemeenschap, iedereen moet weten wat zijn rol is.