Demonstratie in Wan: Het patriarchaat zit achter femicide

  • Noord-Koerdistan

Net als in Amed (tr. Diyarbakir) werd ook in Wan (Van) een demonstratie gehouden naar aanleiding van de dood van Rojin Kabaiş. Talloze mensen, aangevoerd door vrouwen, marcheerden door de noordelijke Koerdische metropool onder het motto “Gerechtigheid voor Rojin Kabaiş”. De jonge student werd dood aangetroffen aan de oever van het meer van Wan nadat hij drie weken geleden van de campus in Wan was verdwenen. De familie acht zelfmoord uitgesloten. De dood van Rojin Kabaiş is een van een aantal verdachte sterfgevallen en vrouwenmoorden in Turkije en Noord-Koerdistan.

Vrouwen breken door politiekordon

Het Platform voor Democratie en Arbeid in Wan hadden gezamenlijk opgeroepen tot een demonstratie op woensdagavond. Een grote menigte verzamelde zich in de stad. De politie probeerde de demonstratie te verhinderen en zette de route af. De vrouwen braken door de blokkade onder het motto “Stop de moordenaars, niet de vrouwen” en marcheerden door het centrum van de stad. Ze riepen herhaaldelijk “Rechtvaardigheid voor Rojin – rechtvaardigheid voor iedereen” en “Vrouwen, leven, vrijheid”. Veel vrouwen droegen foto’s van Rojin Kabaiş.

“Het land is een kerkhof voor vrouwen en kinderen aan het worden”

Op een centraal plein in de stad werd een bijeenkomst gehouden. Zeynep Tağtekin van de Star Women’s Association zei: “Dit land is een kerkhof voor vrouwen en kinderen aan het worden, elke dag worden vrouwen in een leven zonder enige zekerheid geduwd.” Tağtekin legde uit dat Rojin Kabaiş naar Wan was gekomen om een beter leven op te bouwen door een opleiding te volgen en vervolgde: “Rojin verdween aan de rand van een compound dat vol zat met politie en dat ons al jaren wordt gepresenteerd als een zogenaamd veilige plek. De zoekacties die de dag na haar verdwijning werden gestart op aandringen van maatschappelijke organisaties en vrouwen waren minstens zo dubieus als Rojin’s verdwijning. We vragen ons af of er überhaupt wel een effectief onderzoek is uitgevoerd. We herinneren ons immers de gevallen van Gülistan Doku en Narin, waarbij sporen mochten verdwijnen. Zo makkelijk als het in dit land is om vrouwen en kinderen te laten verdwijnen, zo moeilijk lijkt het om ze terug te vinden.”

We vertrouwen elkaar meer dan de wet”

Zeynep Tağtekin ging verder met het bespreken van de algemene situatie van vrouwen in Turkije en Koerdistan en het aantal vrouwenmoorden in het bijzonder: “Elke dag wordt er weer een vrouw vermoord in Turkije of Koerdistan. De staat, de rechterlijke macht, wetshandhavingsinstanties en het patriarchale systeem zijn medeplichtig of faciliteren de misdaden door onwetendheid en nalatigheid. Geweld tegen vrouwen is geen geïsoleerd incident, maar een systematisch en politiek probleem. Vrouwen worden in dit systeem niet beschermd omdat het patriarchaat waarop het is gebouwd, in stand moet worden gehouden ten koste van het leven van vrouwen. Een systeem dat ons hier in Koerdistan confronteert met een systematische noodtoestand en belegering in termen van veiligheidsbeleid, negeert de bescherming van vrouwen en toont zo zijn hele dubbele standaard. Daarom zijn we hier vandaag. We vertrouwen elkaar meer dan de corrupte wet en de veiligheidstroepen die alleen het systeem beschermen.

Degenen die moord en geweld tegen vrouwen door de vingers zien, zijn de grootste medeplichtigen aan deze misdaden. Door het straffeloosheidsbeleid van de staat kunnen geweld tegen vrouwen en vrouwenmoorden niet worden voorkomen. Dit beleid beschermt de daders. Terwijl de daders door de rechtbanken worden beloond met strafvermindering vanwege een goede sociale prognose, worden internationale overeenkomsten zoals de Conventie van Istanbul overboord gegooid en wordt het recht van vrouwen op leven met voeten getreden. Het gebrek aan effectieve implementatie van wetten om vrouwen te beschermen maakt duidelijk dat dit systeem medeverantwoordelijk is voor elke moord op vrouwen.”

Het recht op leven van vrouwen is politiek”

De vrouwenactiviste sloot af met de woorden: “Het is de plicht van zowel de staat als de lokale overheid om een realistisch beleid voor de bescherming van vrouwen te ontwikkelen en uit te voeren. Vrouwenmoorden en geweld tegen vrouwen kunnen en zullen niet het lot van deze regio blijven. We zullen blijven vechten voor een vrij en gelijkwaardig leven op alle gebieden van het leven en luidkeels op de straten en pleinen vragen: ‘Waar is Gülistan Doku?’ en ‘Wat is er gebeurd met Rojin Kabaiş?

De demonstratie eindigde met een zit-protest.

Bron: ANF