In een schriftelijke verklaring op de verjaardag van de Armeense Genocide zei het Centraal Uitvoerend Comité van de DEM-partij het volgende: “Het confronteren van historische waarheden, het aanbieden van excuses aan de benadeelde volkeren en overtuigingen en het toevlucht nemen tot herstelrecht zijn onmisbare stappen om elkaar en het verleden te begrijpen, historische wonden te helen met een oprechte benadering en te bouwen aan een gemeenschappelijke toekomst. Dit is ook de manier om een gevoel van geweten en rechtvaardigheid te ontwikkelen, de pijn te delen en samen te bouwen aan een democratische, vreedzame en gelijkwaardige toekomst in een samenleving en geografie.”
De verklaring zei verder het volgende: “109 jaar zijn verstreken sinds de Grote Catastrofe (Metz Yeghern), een bloedbad van etnische identiteit en geloof dat begon op 24 april 1915 toen meer dan tweehonderd Armeense intellectuelen uit hun huizen werden gehaald en naar hun dood werden gestuurd. Dit proces werd voortgezet met de verbanning en afslachting van honderdduizenden Armeniërs. Andere christelijke volkeren van deze landen betaalden ook een zware menselijke tol en werden afgeslacht als gevolg van dit beleid en deze praktijken.
Het is duidelijk dat het uitstellen of niet confronteren van de waarheden en schanddaden die de geografie van het Midden-Oosten en de Kaukasus en het land waar we wonen onvruchtbaar hebben gemaakt, de sociale vrede en het spreken van de waarheid niet ten goede komt. Het onder ogen zien van misdaden tegen de menselijkheid is ook een belangrijke stap op weg naar een gemeenschappelijke en gelijkwaardige toekomst en sociale vrede.
Het doen vergeten van het bestaan van verschillende volkeren en overtuigingen, identiteiten en culturen in deze landen; met andere woorden, het uitwissen en negeren van verschillen en het creëren van een homogene samenleving, waardoor één ras, één religie en één taal dominant worden, is doorgegaan sinds het begin van de 20e eeuw tot op de dag van vandaag.
Helaas wordt zelfs vandaag de dag het feit dat verschillende etnische identiteiten, talen, culturen of geloofsovertuigingen in deze landen niet superieur zijn aan elkaar, niet algemeen geaccepteerd in de samenleving en de politiek. Er wordt niet voldaan aan wettelijke en grondwettelijke regelingen en vereisten die overeenkomen met sociaal pluralisme. De dominantie van degenen die verenigd en verzoend zijn in het begrip monisme, zelfs als ze tot verschillende politieke groeperingen behoren, blijft bestaan.
Het is duidelijk dat het uitstellen of niet confronteren van de waarheden en schanddaden die de geografie van het Midden-Oosten en de Kaukasus en het land waar we wonen onvruchtbaar hebben gemaakt, de sociale vrede en het spreken van de waarheid niet ten goede komt. Het onder ogen zien van misdaden tegen de menselijkheid is ook een belangrijke stap op weg naar een gemeenschappelijke en gelijkwaardige toekomst en sociale vrede.
Het doen vergeten van het bestaan van verschillende volkeren en overtuigingen, identiteiten en culturen in deze landen; met andere woorden, het uitwissen en negeren van verschillen en het creëren van een homogene samenleving, waardoor één ras, één religie en één taal dominant worden, is doorgegaan sinds het begin van de 20e eeuw tot op de dag van vandaag.
Helaas wordt zelfs vandaag de dag het feit dat verschillende etnische identiteiten, talen, culturen of geloofsovertuigingen in deze landen niet superieur zijn aan elkaar, niet algemeen geaccepteerd in de samenleving en de politiek. Er wordt niet voldaan aan wettelijke en grondwettelijke regelingen en vereisten die overeenkomen met sociaal pluralisme. De dominantie van degenen die verenigd en verzoend zijn in het begrip monisme, zelfs als ze tot verschillende politieke groeperingen behoren, blijft bestaan.