In Syrië hebben zich de afgelopen dagen onverwachte, zeer snelle ontwikkelingen voorgedaan. In Idlib hadden HTS (Hayat Tahrir al-Sham) en de andere strijdkrachten zich voorbereid. Er was een fase waarin de regering in Damascus veel troepen in de gebieden had geconcentreerd en er waren herhaalde onderlinge gevechten. Tall Rifat en Shehba werden beschermd om te voorkomen dat Aleppo in gevaar zou komen. Gebieden zoals Manbij werden ook overwogen in verband met Aleppo. De Turkse staat heeft veel deals gesloten met Moskou en Damascus en er is nagedacht over hoe de Syrische Democratische Strijdkrachten (SDF) uit Manbij te krijgen. Maar omdat dat Aleppo in gevaar zou brengen, bleef het een theoretische overweging. Nu is gebeurd wat niet had mogen gebeuren: Aleppo is gevallen. Aleppo viel zonder enige strijd of verzet. Dit veroorzaakte een domino-effect.
Dit gaf de HTS het momentum en het moreel om verder op te rukken. De jihadisten namen de stad in en hesen de Turkse vlag boven het fort van Aleppo. De weg naar Damascus werd geblokkeerd en een nieuwe opmars begon. Het Syrische regime had een front kunnen vormen voor Aleppo. Het had genoeg munitie, vuurkracht en luchtsteun. Als het leger de posities niet had verlaten, had de HTS niet kunnen oprukken. Dus rijst de vraag waarom Rusland en Syrië dit strategische gebied zonder slag of stoot hebben opgegeven. Door Aleppo op te geven heeft Damascus zijn bestaan in gevaar gebracht. Nu zegt het regime dat het zijn troepen aan het verzamelen is en dan tot de aanval zal overgaan. Dit betekent niets minder dan de HTS en de andere strijdkrachten de tijd geven om zich voor te bereiden om deze gebieden te behouden. Als het leger een tegenaanval voorbereidt en uitvoert zoals aangekondigd, zullen de vernietiging en het verlies aan levens vele malen toenemen.
De aanvallen op Shehba zijn nooit gestopt
Veel van de Koerden die werden verdreven nadat Turkije Afrin bezette, hadden zich gevestigd in gebieden zoals Tall Rifaat en Shehba. Er waren intensieve voorbereidingen om de regio te beschermen tegen mogelijke aanvallen. In ieder geval zijn de aanvallen van de Turkse staat en zijn huurlingen sinds 2018 geen moment gestopt. Al die tijd hebben de strijdkrachten van het autonome bestuur het gebied effectief verdedigd en gecontroleerd. Deze gebieden vielen echter niet volledig onder de bescherming van de strijdkrachten van het autonome bestuur. Strijdkrachten van het regime in Damascus, Rusland en andere bondgenoten waren ook aanwezig. Ze waren stevig gestationeerd en gecoördineerd.
Het regime wilde de controle over de Koerdische wijken van Aleppo overnemen
De Koerdische wijken van Aleppo stonden onder bescherming van de zelfverdedigingstroepen. Dit baarde het regime zorgen en zorgde herhaaldelijk voor spanningen. Het Assad-regime wilde Aleppo als geheel onder zijn controle brengen. Het legde herhaaldelijk strenge embargo’s op voor deze wijken en de Shehba-regio. Door dialoog kon een militaire escalatie echter steeds worden afgewend. De Koerdische bevolking in deze wijken van Aleppo heeft sinds 2012 haar eigen zelfbestuur en zelfverdediging gehandhaafd, en de bevolking verliet de wijken niet, zelfs niet onder de zwaarste aanvallen van islamisten met gifgas en andere wapens. In plaats daarvan bleven deze wijken altijd eilanden van verzet. Hier was de bevolking het best voorbereid op de huidige aanval en waren de verdedigingsmaatregelen zeer goed.
Terugtrekken of oorlog?
Alle verdedigingsmaatregelen werden echter ondermijnd door één factor. Aleppo viel tegen alle berekeningen in in handen van de jihadisten. Zo werden gebieden als Tall Rifaat en Shehba opengesteld voor aanvallen van Turkije. Hoewel de HTS aanvankelijk verklaarde geen actie te zullen ondernemen tegen de Koerdische wijken in Aleppo en niet van plan was de Koerden te bevechten, hebben de jihadisten veel moeite gedaan om de stad als geheel onder controle te krijgen. De mensen in de zelfbesturende wijken hadden geen andere optie dan te vechten. De vraag rees of ze moesten blijven vechten tegen een superieure macht die hen stap voor stap omsingelde of zich moesten terugtrekken.
SNA is de Turkse staat
Tall Rifaat en Shehba werden rechtstreeks aangevallen door de Turkse staat. Het zogenaamde “Syrische Nationale Leger” (SNA) is een structuur die is opgericht en volledig wordt gecontroleerd door de Turkse staat. De SNA voert actie tegen de bevolking. Waar Koerden wonen, is een democratisch autonoom bestuur gevestigd en de andere volkeren leven er ook in gelijkheid, zelfbestuur en vrede. Niemand wordt gediscrimineerd vanwege zijn cultuur of religie. Het is de meest progressieve regio in het hele Midden-Oosten. De Turkse staat voerde etnische zuiveringen uit in de gebieden die hij bezette. Koerden werden verdreven. Dit criminele beleid werd voornamelijk uitgevoerd door de SNA.
De zogenaamde “oppositie” is een marionet van Turkije
De zogenaamde oppositie onder controle van Turkije heeft geen eigen politieke identiteit. De huidige aanvallen, inclusief de aanval op Aleppo, worden gesteund en georkestreerd door Turkije. Het Astana-proces heeft absoluut niets te maken met de volkeren van Syrië. Het is een spel tussen staten dat leidt tot een intensivering van de bezetting van Syrisch grondgebied.
Pathologische Koerdische haat
De Turkse staat en zijn media noemen HTS of al-Nusra nooit “terroristen”. Ondertussen staat de organisatie wel op de terreurlijsten van de Verenigde Naties, de VS en de EU. De Turkse staat noemt het de “Syrische oppositie” en probeert de jihadistische groepering legitimiteit te geven. De Turkse president Erdoğan zou het niet erg vinden als heel Syrië onder controle van HTS of ISIS zou komen. Hij heeft nooit gezegd dat er geen terreurgangen aan de grens zullen worden toegestaan. Maar als het over Koerden gaat, wordt het woord Koerden niet eens gebruikt, in plaats daarvan wordt er gesproken over “Terroristan” of een “terreurcorridor”. In het verleden waren de grensgebieden van Syrië in handen van ISIS. Erdoğan heeft nooit gezegd dat dit een gevaar vormde. Vandaag zegt hij dat ook niet, want in de hoofden van het AKP-MHP regime zit een bijna pathologische haat tegen Koerden. Bovendien is Erdoğans denkwijze niet anders dan die van ISIS, al-Nusra of andere jihadistische bendes. Hoe kon hij anders al-Nusra, of de nieuwe naam HTS, jarenlang koesteren en verzorgen in Idlib?
Auteur: Zeki Bedran