De Turkse staat heeft zijn invasiedoelen in Zuid-Koerdistan nog niet kunnen bereiken, alleen vanwege het verzet van de guerrillastrijders. Als Irak en Zuid-Koerdistan geen standpunt innemen tegen de aanslagen, zal er geen Irak meer zijn.
In de afgelopen twee jaar zijn aanvallen en bedreigingen door sjiitische troepen tegen Zuid-Koerdistan toegenomen. Het is algemeen bekend dat het sjiitische front wordt gecontroleerd door Iran. Interventie door de VS en internationale mogendheden in het Midden-Oosten gaat door. Na Syrië zal Iran het doelwit zijn en zal de hele regio grondig worden getransformeerd. De vertraging in dit proces is voornamelijk te wijten aan de ineenstorting van het Amerikaanse “Greater Middle East Project”, dat zou worden uitgevoerd onder leiding van Erdoğan, en het voortbestaan van het Assad-regime in Syrië. Iran mobiliseerde al zijn middelen onder leiding van Ghassem Soleimani om de val van Damascus te voorkomen. Iran wist dat als Damascus viel, Teheran de volgende zou zijn.
Nieuw niveau van escalatie tussen Zuid-Koerdistan en Iran
Iran is, net als veel andere expansionistische machten in het Midden-Oosten, anti-Koerdisch. Het huidige moordregime is gebouwd op het bloed van de Koerden. Dit feit staat buiten kijf. De VS en Israël verklaarden Iran tot hun “belangrijkste vijand” en kozen de Zuid-Koerdische hoofdstad Hewlêr (Erbil) als hun basis. Daarom richt Iran zich al enige tijd op Hewlêr en valt het aan. Raketaanvallen komen vaak voor. Deze aanvallen worden uitgevoerd door troepen onder de paraplu van de aan Iran gelieerde Volksmobilisatie-eenheden (Hashd al-Shaabi). Op 13 maart 2022 werd de Koerdische Democratische Partij (KDP) rechtstreeks aangevallen door het Iraanse regime. Dit was het begin van een nieuw aanvalsproces. Het is geen geheim dat de KDP nauwe banden heeft met de VS, Israël en Turkije. Door de recente gasovereenkomst tussen KDP en Turkije is Hewlêr een doelwit van Iran geworden. Voor het eerst hebben de Revolutionaire Garde de verantwoordelijkheid voor een aanval op Hewlêr opgeëist met een officiële verklaring.
MIT, MOSSAD en CIA hebben hoofdkwartier in Hewlêr
Tijdens een ontmoeting tussen de Iraakse minister van Binnenlandse Zaken, de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken en de Iraanse minister van inlichtingen, verkreeg Irak enkele documenten waaruit de aanwezigheid van de CIA, MOSSAD en MIT in Irak en Zuid-Koerdistan blijkt. Tegelijkertijd vroeg Iran Irak om er iets aan te doen. De Iraanse regering heeft verklaard dat ze Zuid-Koerdistan nooit zal toestaan een bedreiging te vormen voor Iran. Irak van zijn kant heeft beloofd geen activiteiten toe te staan die in strijd zijn met de veiligheidsbehoeften van Iran. We weten echter allemaal dat de Turkse geheime dienst haar hoofdkwartier heeft in Hewlêr en Dihok. Ook al wil de KDP het verdoezelen, bij de laatste aanslag in Hewlêr op 8 juni werd een Toyota geraakt. Wie was de eigenaar van het voertuig en wie zat erin? De KDP en de aanvallers weten heel goed wat er gaande is in Hewlêr, wie stierf en wie nog leeft.
KDP-collaboratie bedreigt alle prestaties
In Zuid-Koerdistan vormen de Patriottische Unie van Koerdistan (PUK) en de KDP de grootste obstakels voor zelfbestuur in de regio. Vooral de KDP handelt volledig onafhankelijk van de coalitiepartners PUK en de Gorran-beweging. Een van de redenen voor de huidige confrontatie tussen de PUK en de KDP waren de verkiezingen op 10 oktober 2020. Hoewel de PUK volgens de wet recht heeft op het ambt van president van Irak, streefde de KDP ook naar dit ambt en probeerde het van hen af te pakken door overeenkomsten te ondertekenen met een aantal Iraakse partijen, in het bijzonder de sjiitische leider Muqtada al-Sadr. Tot dusverre vormt de kwestie van het presidentschap echter een obstakel voor de vorming van een nieuwe Iraakse regering.
Olie wordt opnieuw geïmporteerd en tegen hoge prijzen verkocht aan de bevolking van Zuid-Koerdistan
Aan de andere kant hebben de aardgasovereenkomsten van de KDP met Turkije, de invasie van Zuid-Koerdistan en de daarmee samenhangende schending van de Iraakse soevereiniteit het conflict tussen Irak en Zuid-Koerdistan verdiept. De federale rechtbank van Irak oordeelde dat de verkoop van gas en olie zonder de toestemming van Irak illegaal was en de deal met Turkije moest worden geannuleerd. De economische crisis maakt het mensen ook moeilijk. Zelfs het dagelijkse verkeer is een probleem geworden voor chauffeurs. De olie die uit de regio Koerdistan wordt gewonnen en naar het buitenland wordt vervoerd, wordt tegen een hoge prijs terugverkocht aan de bevolking. De prijs van benzine schommelde de laatste tijd tussen 1000 en 1250 Iraakse dinars. De invasie-aanvallen van de KDP en de samenwerking met de Turkse bezetting bedreigen de status-quo en de verworvenheden in de regio. Zelfs de bezetting van Kerkûk en Mosul staat vandaag op de agenda. Dit is de situatie in Zuid-Koerdistan en de situatie in Irak is niet minder dramatisch.
De regeringscrisis in Irak
Een van de gevaarlijkste crises in Irak is het ontbreken van een nieuwe effectieve regering. Want in de afgelopen acht maanden is er noch een nieuwe regering, noch een voorlopige regering gevormd. Meest recentelijk riep de leider van de Sadr-beweging, Muqtada al-Sadr, alle partijen in het parlement, waaronder 73 leden van zijn beweging, op om af te treden. Kort daarna dienden de parlementariërs hun ontslagverzoeken in. Later die avond kondigde de voorzitter van het Iraakse parlement, Mohamed al-halbousi, aan dat hij had geprobeerd al-Sadr te overtuigen, maar dat dit niet was gelukt, en dat hij het ontslag had goedgekeurd. Al-Sadr wilde een meerpartijenregering vormen. Volgens al-Sadr zou regering die niet divers is de problemen van Irak niet kunnen oplossen. Zijn doel is om een meerderheid te behalen en een sterke stem in het parlement te krijgen.
Massale aftredingen en mogelijke annulering van de verkiezingen
Nadat het ontslag van de aanhangers van al-Sadr in het parlement was bevestigd, riep voormalig premier Nouri al-Maliki de rechtsstaatcoalitie, die hij voorzit, bijeen voor een speciale zitting. Wat de uitkomst van dit alles zal zijn, is nog niet duidelijk. De verkiezing kan worden geannuleerd, waar kamerleden de afgelopen dagen om hebben gevraagd. Bovendien is er door de regering maar heel weinig geprotesteerd tegen de Turkse invasie. In dit verband roepen veel persoonlijkheden en parlementsleden op tot de terugtrekking van buitenlandse troepen van Iraaks grondgebied en het beëindigen van de Turkse bezetting van Irak. Bovendien is er door de regering maar heel weinig geprotesteerd tegen de Turkse invasie. In dit verband roepen veel persoonlijkheden en parlementsleden op tot de terugtrekking van buitenlandse troepen van Iraaks grondgebied en het beëindigen van de Turkse bezetting van Irak.
Link met Turkije legt Iraakse regering lam
Het feit dat hier tot op heden geen zinvolle resultaten over zijn, is te wijten aan het feit dat er geen nieuwe regering in Irak is, de Iraakse premier Mustafa al-Kadhimi en sommige Iraakse partijen nauwe banden hebben met Turkije en dat op 9 oktober 2020 een overeenkomst over de verdeling van Shengal tussen Irak en de KDP werd gesloten onder auspiciën van Turkije. Turkije profiteert van de meningsverschillen tussen de Iraakse partijen en valt zowel de Koerdische regio als de Iraakse soevereiniteit aan. De zuidelijke regio van Koerdistan tot aan Mosul en Kerkûk wordt bedreigd door de invasie. De reden waarom Turkije zijn doelen nog niet heeft bereikt, is het ongekende verzet van de guerrillastrijders. Het guerrillaverzet dat de “Islamitische Staat” (IS) ervan weerhield grote delen van Irak en Koerdistan in 2014 te bezetten, heeft nu de volledige bezetting van Zuid-Koerdistan langs de grens verhinderd, met name in Zap, Avaşîn en Metîna.
Zonder weerstand tegen de invasie zal Irak ten onder gaan
Dit feit moet worden begrepen. Als Turkije nog geen grote gebieden heeft kunnen bezetten, dan is dat dankzij de PKK-guerrillastrijders. De PKK is niet de oorzaak van de aanslagen. Het is een beweging die niet toestaat dat de waardigheid van Koerden, Arabieren en alle volkeren die in Koerdistan en Irak wonen worden geschonden. Als er een standpunt moet worden ingenomen, moet het een standpunt zijn van protest tegen de invasie. Anders valt een deel van Irak in handen van Iran, een ander deel gaat naar Turkije, en weer een ander deel zal worden geregeerd door de hegemonische machten. Er zal dan geen land meer zijn dat Irak heet.
Auteur: Awyer Botan