- Duitsland
In Keulen wordt binnenkort de tentoonstelling “De laatste woorden van mijn moeder ”(Gotina Dawîn Ya Dayîka Min) van kunstenaar Hogir Ar geopend in het cultureel centrum Mouches Volantes in Keulen. De tentoonstelling loopt van 22 maart tot 26 april.
Gotina Dawîn Ya Dayîka Min is een tentoonstelling geïnspireerd door de persoonlijke ervaringen van de kunstenaar Hogir Ar en de diepe diepten van het collectieve geheugen. De tentoonstelling gaat in op individuele en maatschappelijke trauma’s, onderdrukking en verzet. De kunstenaar vertelt een verhaal dat geworteld is in de uitdagende ervaringen uit zijn kindertijd. Centraal in dit verhaal staan de woorden van zijn moeder, die het centrale thema van de tentoonstelling vormen: “Jouw pad leidt ofwel naar het graf ofwel naar de gevangenis.”
Deze woorden weerspiegelen de terugkerende cycli in het leven van de kunstenaar en de donkere realiteit van die tijd. In de regio Noord-Koerdistan, waar de kunstenaar opgroeide, had het Koerdische volk jarenlang te maken met culturele, sociale en politieke onderdrukking. Tijdens de jaren 1980 en 1990 resulteerden conflicten, gedwongen migraties, onopgeloste moorden en intense militaire controle in zowel individuele als maatschappelijke trauma’s. Binnen deze context leveren de werken van Hogir Ar kritiek op staatsstructuren, maatschappelijke normen en patriarchale systemen, terwijl ze tegelijkertijd momenten van verzet en solidariteit benadrukken.
De werken in de tentoonstelling zijn geïnspireerd op de trauma’s en gebeurtenissen die het leven van de kunstenaar hebben gevormd: de vreedzame strijd van de Zaterdagmoeders (Dayîkên Şemîyê) in hun zoektocht naar de verdwenenen, de ervaring van gedwongen migratie, het leven als vluchteling en maatschappelijke ongelijkheid. Deze thema’s vormen de basis van de kunstenaarspraktijk.
De tentoonstelling presenteert niet alleen een persoonlijk verhaal, maar biedt ook ruimte voor reflectie op processen van verzet, bevraging en genezing. Rollen en verhalen lopen door elkaar: is het de kunstenaar zelf, zijn moeder, de Zaterdagmoeders, of allemaal samen? Of behoort dit verhaal tot een anoniem collectief geheugen? De kunstenaar creëert een nieuw verhaal op het snijvlak van persoonlijk en collectief geheugen en nodigt het publiek uit op een reis die zowel uitdagend als tot nadenken stemmend is.
Hogir Ar
Hogir Ar is een multidisciplinaire kunstenaar uit Heidelberg die werkt met conceptuele kunst, installatie, performance en beeldhouwkunst. Zijn artistieke reis begon in de stad Batman in Noord-Koerdistan. Op 14-jarige leeftijd publiceerde hij een dichtbundel getiteld Mavi Sürgün (“De Blauwe Ballingschap”), waarin hij thema’s als ballingschap, verlangen en de zoektocht naar identiteit verkende.
Zijn opleiding aan het Kurdish Language Research and Development Center in Batman gaf hem de kans om zich te verdiepen in de Dengbêj-traditie (muzikaal vertellen). Dit proces bracht hem ertoe na te denken over orale geschiedenis en de overdracht van een onderdrukte taal.
Hogir Ar’s kunst richt zich op de continuïteit van kolonialisme, collectief geheugen en genezingsprocessen. Zijn conceptuele werken combineren klassieke esthetiek met hedendaagse interpretaties en presenteren geografische en psychologische landschappen door middel van visuele verhalen.