De docuserie ‘ Koerdische opstanding’ vertelt het verhaal van de mensheid

We stonden op uit de bodemloze afgrond van een duister lot,

We haalden adem in de karmijnrode gloed van de dageraad.

Het beeld en het lijk van alles wat verloren was,

Ooit als een fragiele groene tak,

We herschepten het vrije leven

Met die grote liefde opnieuw…

Mehmet Sait Üçlü

De geschiedenis is de wortel van de mensheid. Een mens is slechts zo zinvol als het doel dat hij aan het leven geeft. En zin is het leven belichaamd door geschiedenis en menselijke ervaring. Geschiedenis is niet alleen een verslag van het verleden. Het is niet alleen een weergave van verhalen die worden verteld, legenden die worden verteld, gedichten en liederen die worden herinnerd, noch behoort het alleen maar tot de gevechten, weerstanden, strijd en gebeurtenissen waarvan wordt gezegd dat ze voorbij zijn. De geschiedenis draagt haar herinnering mee naar het huidige moment. Het ademt in het nu. Het wekt bewustzijn in de mensheid. Vandaag is geschiedenis de docuserie ‘Kurdish Resurrection’.

Koerdische Wederopstanding’ spreekt de taal van de waarheid. Het is een eeuwenoude deur naar waarheid en vrijheid, geopend door liefde. Waarheid, vrijheid, gemeenschap, rebellie, wedergeboorte, vriendschap, toewijding, de figuur van de grote man, de bergen en de Koerdische realiteit komen allemaal samen in een dialectische eenheid in deze film. Het is de naam van een eindeloze roman en een eeuwig lied.

De docuserie ‘ Koerdische opstanding’ is tot leven gekomen door de collectieve gevoelens, ideeën en reflecties van de Martyr Gülistan Tara Documentary Commune. De eerste aflevering begon met de woorden: “De dag zal komen en het zaad zal wortel schieten.” Dat zaadje was het eerste idee, het eerste woord, de eerste herinnering, de eerste ideologie. Het vertegenwoordigde de dialectiek tussen denken en doen. Het markeerde de transformatie van gedachte naar actie en van theorie naar praktijk. Deze diepgaande serie van 90 afleveringen begint met het verkennen van de thema’s zelfredzaamheid, eigen kracht, eigen wil, eigen identiteit en eigen geschiedenis. Er wordt stilgestaan bij de evolutie van de historische samenleving, de vorming van het Koerdische volk, de tragedie die ze hebben doorstaan in de 19e en 20e eeuw, hun zoektocht naar waarheid en vrijheid, en hun oude cultuur, tradities en sociale weefsel. Het portretteert het voortdurende verzet en de strijd van het Koerdische volk voor taal, identiteit, vrijheid en waarheid. De documentaire behandelt ook het vroege leven van Abdullah Öcalan, de historische achtergrond van de familie Öcalan en de bredere historische context rond de oprichting van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK).

Het land en de samenleving van Koerdistan hebben duizenden jaren lang stand gehouden door hun geschiedenis en cultuur. Maar door de geschiedenis heen hebben ze voortdurend te maken gehad met de dreiging van vernietiging. Deze waarheden moesten opnieuw aan het licht gebracht worden, in hun geheel en vanuit elke hoek. Het werd essentieel om het heden met het verleden te verbinden en de realiteit van het Koerdische volk bloot te leggen. Dit is precies wat de documentaire ‘Kurdish Resurrection’ wil overbrengen.

De docuserie ‘Kurdish Resurrection’ transformeert het historische geheugen van het Koerdische volk in het collectieve geheugen van de mensheid. Het roept de tijd terug, houdt herinneringen levend en herenigt de fragmenten van de waarheid. Zoals de wijze man (Abdullah Öcalan) op het eiland Imralı ooit zei: “Wat zijn wij als we geen geschiedenis zijn? En buiten de geschiedenis, wat zijn we anders dan niets?” Groot denken, groot creëren, groot leven en groot schrijven betekent ook zelf geschiedenis worden. In het land van de zon is een ongeschreven of ongeziene geschiedenis een geschiedenis die vervaagt. Daarom is de documentaire ‘Kurdish Resurrection’ het verhaal geworden van de wedergeboorte van de Koerden. Het is een gedeelde geschiedenis. Het is een compleet archief en een getuigenis van de waarheid van het verleden.

Aan de artistieke en visuele dimensie van het werk werd groot belang gehecht, vormgegeven door solidariteit, de uitwisseling van ideeën, het verzamelen van documenten en kennis, en wederzijdse ondersteuning door alle betrokkenen, van de regisseur en scenarioschrijver tot de cameraploeg en voice-overartiesten. Reenactments, karakterportretten, vertellingen, interviews, muziek, beelden en de aanwezigheid van bloemen, water, vogels, bomen en andere prachtige elementen creëren samen een krachtig effect op de menselijke psychologie, emoties, geest en fysiek wezen. Het gevoel van patriottisme dat geworteld is in de Koerdische samenleving werd overgebracht in zijn meest oprechte en onopgesmukte vorm. Het vermogen om de intensiteit van emoties te voelen en uit te drukken kon alleen van een team als dit komen. Er kan gezegd worden dat deze documentaire het resultaat is van een diep gefocuste, collectieve inspanning en oprechte arbeid.

Aan het begin van dit werk stelde het documentaireteam zich ten doel om het menselijk contact en de communicatie niet alleen met andere mensen weer te geven, maar ook met de natuur en de maatschappij. Deze verbinding werd niet op een louter formele of oppervlakkige manier getoond, maar eerder via emotionele, spirituele, intellectuele, morele en fantasierijke uitingen. Dit is een belangrijke prestatie. Het team benaderde dit doel met veel geduld en besteedde er acht jaar intense inspanning en toewijding aan. Het kan gezegd worden dat die acht jaar gepaard gingen met een eigen verhaal, een verhaal van verzet. Het verzamelen van archieven, het leggen van contact met mensen en het weigeren om zich terug te trekken, zelfs in het aangezicht van gevaar, om een doel na te streven, vormden allemaal de essentie van een strijd die de pagina’s van een epische roman zou kunnen vullen. Wat het team voltooide was een uitzonderlijk veeleisend project dat niemand anders had aangedurfd, waarvan weinigen dachten dat het haalbaar was en dat een niveau van vastberadenheid vereiste dat zelden werd gezien.

De historische basis van de documentaire is met grote zorgvuldigheid gelegd. De opkomst van de heer Öcalan wordt geportretteerd als het opkomen van een zon die elke hoek verlicht. De zon vertegenwoordigde licht in het aangezicht van vervallen duisternis, en de hereniging met waarheid en zichtbaarheid. Alles begon met de zon. Het werd voortgezet door hem. De mensheid evolueerde en kreeg vorm met hem. Liefde, passie, waarheid, strijd, rebellie, wederopstanding en verzet begonnen allemaal met hem. Hij was zowel de getuige als het onderwerp van alles. Hij was degene met de macht om alles vorm te geven. Hij was de bron die onze harten vrij liet stromen, degene die een eed van overwinning creëerde tegen degenen die onze hoop op morgen probeerden te doven. Hij gaf emotionele diepte aan onze toewijding aan de nationale en sociale waarheid. Hij bewees dat het leven, zelfs in strijd, het waard is om geleefd te worden.

Deze grote geschiedenis werd vastgelegd door een georganiseerde en systematische aanpak. Het was een historische verantwoordelijkheid, een plicht van de partij en van de vrijheidsstrijd. Er kan kritiek zijn van kijkers op de documentaire. Over de tekortkomingen en beperkingen kan zeker gediscussieerd worden. Maar waar het echt om gaat is het vermogen om het bredere plaatje te zien en daarover na te denken. En die bredere waarheid is deze: wat belangrijk was, was om aan de taak te beginnen, om die allereerste stappen te zetten. Want in het begin bleef de zoektocht naar de waarheid verborgen. Een juist begin leidt tot juiste resultaten. Als het begin eenmaal begrepen is, kan het proces van zelferkenning en het begrijpen van iemands rol zich ontvouwen. De kennis van het begin moest solide zijn, zodat verkeerde oordelen, fouten en wortelloze beweringen geen vat zouden krijgen.

Het begin was de essentie van het collectieve geheugen en het sociale bewustzijn. De grootste uitdagingen verschenen altijd aan het begin. Het was in die eerste momenten dat de diepste pijn naar boven kwam. Toch werd de moeilijke weg ingeslagen. Ze liepen van de ene grens naar de andere om deze plicht te vervullen. Ze hadden geraakt kunnen worden door een verdwaalde kogel, op een landmijn kunnen stappen of in een val kunnen lopen. Maar was de strijd voor vrijheid niet altijd een pad dat gekenmerkt werd door opoffering? De cultuur en de nalatenschap van de Vrije Pers belichaamden deze waarheid. Net als Ape Musa (Musa Anter), Gurbetelli Ersöz, Seyit Evran, Cihan, Nazım, Aziz, Gulistan, Hero, Egid, Rosida, Arhat en talloze andere revolutionaire journalisten die ten koste van hun leven vochten voor de waarheid.

Ze gingen door extreem zware en uitdagende oorlogsomstandigheden en toch slaagden ze erin om dit essentiële werk te leveren aan zowel de samenleving als de geschiedenis. Door de geest van vrijheid nieuw leven in te blazen en te koesteren, brachten ze deze vanuit de diepte van de rivier van de tijd naar het licht van de dag en versmolten ze met het huidige moment. Respect voor hun arbeid en de moed in hun harten.

Oh mensen,

Koerdische wederopstanding’ is jouw verhaal en jouw geschiedenis. Het vertelt je over jezelf. Het spreekt over het zelf en de identiteit die verloren zijn gegaan tussen de stoffige bladzijden van de geschiedenis. Maar het vertelt ook het verhaal van een geschiedenis die leven creëert en vermenigvuldigt, zelfs in het aangezicht van de dood.