Da’s mooi!
Fijnstof. Mooi is het, dat de fijnstofnormen dit jaar drastisch zijn aangescherpt. Goed voor de burger, goed voor het milieu. En mooi voor al die bedrijven die met sjoemelsoftware nat gingen en nu kunnen doorstarten. Vroem vroemm!
Jammer dat 40 % van alle fijnstof van natuurlijke oorsprong is – lees: met luchtstromen vanuit zee wordt aangevoerd– dus hoe goed we ook ons best doen, er ligt een harde grens aan wat we kunnen bereiken.
Minder mooi is het dat vorige maand de nationale 112 centrale crashte, en de 4 backup-systemen het collectief lieten afweten. Mooi is dat we nu weten dat we daar dus niet op konden vertrouwen. De overheid legde die gang van zaken zo uit: we hebben het backsysteem niet gecheckt omdat we er van uitgingen dat er geen breakdown zou plaats vinden. Heerlijk zo’n optimisme bij de overheid. Jammer dat ik in die blijdschap niet zo goed kan meekomen.
Niet zo mooi is het overigens dat de Turkse Lira in een vrijval is geraakt sinds de geest van Erdogan over dat land waart, — met, naar wordt beweerd, Allah aan zijn zijde. Mooi is ook dat Erdogan de directeur van de Turkse centrale bank heeft ontslagen. Mooi is dat het verwoestende economische pact dat Erdogan heeft uitgerold nu niet meer wordt gebufferd door enig monetair tegenwicht, zodat het regime, met de zegen van Allah, nu pas echt is ontketend, en niet meer tegen zichzelf beschermd. We mogen ons erop verheugen dat ook de harde kern van de AKP de pijn nu gaat voelen.
Mooi is het dat de president van Amerika als bruggenbouwer recent een staatsbezoek heeft afgelegd aan Japan,– de gezworen vijand van destijds, ooit op de knieën gedwongen, sindsdien de trouwste bondgenoot in de regio. Hij liet zich in de baai van Yukosuka binnenvaren met de USS “John McCain”. John McCain, de onbetwiste oorlogsheld. Minder mooi was het dat de president het nodig vond om op die trip die naam af te laten plakken omdat hij nog een persoonlijk pijnpuntje had met wijlen senator John McCain Junior, eveneens een monumentale oorlogsveteraan. Trump is dus toch een ” gevoelsmens” — Da’s dan weer mooi.– maar niet van het fijne soort. Helaas.
Mooi was ook dat in januari 2018 de Trump-administratie een hechte samenwerking met het Koerdische verzet zocht om gezamenlijk een degelijke Turks-Syrische grensbewaking te formeren. Minder mooi was dat Turkije dit aangreep om een grote invasie er door te drukken ver over de Syrische grens. Een prachtige trofee voor intern Turkse consumptie. Amerika droop af. Hoe moet ik dat zien? Oeverloos gesukkel of briljant strategisch denken? Terugkijkend zit de Syrische bevolking wel met de ravage.
Mooi is het dat de Koerden in Noord-Syrië al enkele jaren een seculiere, niet-etnisch gedreven maatschappij hebben opgebouwd, met vrijheid voor 5 miljoen Syriërs van iedere etnische achtergrond. En zonder separatistische ambities. Het was daarvoor nodig dat zij ISIS verdreven. Ze incasseerden daarbij het verlies van 11000 mannen en vrouwen, en 21000 zwaar gewonden.
Minder mooi was dat Trump na het klaren van deze klus afriep direct zijn steun aan de Koerden te gaan ontbinden. Het was per slot van rekening toch maar een zandbak vol verderf… Mooi dat de Koerden vervolgens dreigden dan maar met Rusland zaken te gaan doen, wat Amerika snel tot bezinning bracht. Omdat het ze stak. En ze de Koerden voor hun eigen proxy-oorlog met Iran graag nog wilden inzetten.
Mooi dat Can Dundar de innige verweving van ISIS met het zakenimperium van het Turkse staatshoofd onweerlegbaar aan het licht heeft gebracht. Jammer dat daarna Europa en onze regering hier in niet naar behoren hebben gehandeld. Maar goed, we hebben dan ook De Zuid As waar we zuinig op mogen zijn qua reputatie schade. We weten wel hoe we iemand in het pak moeten naaien.
Mooi is dat de Turkse regering de akelige Khashoggi zaak tot op de draad wil uitzoeken. Jammer dat de moord op honderden Alevieten ( Corun, 4 juli 1980) door dit regime recent weer es wordt afgedaan als “een toneelstukje”. Tja…
Fijn vakantieland he, Turkije. All inclusive.
Auteur: Paul Terlunen
