Op 1 april 2008 werd de Koerdische filmmaker, fotograaf en guerrillastrijder Halil Uysal, ook bekend als Halil Dağ, gemarteld in een hinderlaag van het Turkse leger in de regio Besta op het platteland van de provincie Şırnak in het noorden van Koerdistan. Met zijn dood verloor de Koerdische vrijheidsbeweging niet alleen een strijder, maar ook een van haar beste kunstenaars en kroniekschrijvers.
Het TEV-ÇAND Cultureel Comité van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK) publiceerde een overlijdensbericht ter nagedachtenis aan Halil Uysal. Het bericht werd gedeeld door ANF Nieuwsagentschap en luidt als volgt;
“Halil Uysal was een auteur, fotograaf, filmmaker, strijder, metgezel en een man van de bergen. Hij was de beste en eerlijkste vriend van de bergen. Hij werkte jarenlang onafgebroken op de toppen van de bergen. Hij zette zijn kunst en strijd voort met grote energie en eindeloze liefde. Hij liet ons zijn volle leven na als een onbetaalbare nalatenschap.
Kameraad Halil zei altijd: “We hebben alleen een camera en kameraadschap. Met zijn camera en zijn kameraadschap gaf hij stem aan de verhalen van zijn hart en de bergen. Hij schreef over de warmte van het leven in de bergen, de hardheid van de oorlog, het voortijdige afscheid, de lach en het enthousiasme van de guerrillastrijders en hun herinneringen. Hij was aanwezig op de heetste momenten van de oorlog en bracht onvergetelijk nieuws. Hij nam de foto’s van de guerrilla’s ‘met zijn hart’. Hij liet ons hun blikken, herinneringen, overtuigingen en woorden na. Met zijn films bracht hij de verhalen waarvan hij getuige was tot leven. Hij schreef poëzie; met zijn subtiele emoties, diepe gedachten en ideologie transformeerde hij de esthetiek van het guerrillaleven in literatuur. Met deze werken werd hij een van de grootste propagandisten van de Vrijheidsbeweging.
Kameraad Xelîl hield van de bergen. Hij dwaalde door steile kliffen, diepe valleien, hoge heuvels, op zoek naar alle verborgen en onafgemaakte verhalen. Hij beleefde en legde momenten van verdwijning, momenten van verdriet en rouw vast op zijn eigen unieke manier. Hij was aanwezig bij momenten van oorlog, actie en overwinning. Hij nam ook deel aan reizen, nachtelijke gesprekken, dansen en guerrillaliederen. Hij leefde met het water, de grond en het vuur van de bergen. Zo was hij in staat om een bergcinema te creëren. Ondanks alle moeilijke omstandigheden en ‘onmogelijkheden’ was hij in staat om historische werken te creëren. Kameraad Halil’s cinema was de cinema van de bergen van Koerdistan; het was de cinema van Koerdische heldhaftigheid en schoonheid; het was de cinema van Koerdische vrijheid. Het was de film van de nieuwe, heldhaftige Koerd; het was de film van de Koerd die zichzelf bevrijdde van het ‘object’ van de geschiedenis, die het onderwerp van zijn eigen leven werd, die zijn eigen bestaan realiseerde.
Kameraad Halil was in zijn leven een voorbeeld van kameraadschap. In zijn geschriften en films gaf hij een speciale plaats aan de Vrije Koerdische Vrouwen en de Vrouwenbevrijdingsbeweging. Om zijn woorden te citeren: ‘De Koerdische vrouw moet met haar gedachten de bioscoop in kunnen gaan en met haar eigen ogen naar deze wereld kunnen kijken. Haar grote, mooie ogen, haar blik die verder gaat dan een object, haar manier om mensen en de wereld te begrijpen, kunnen de Koerdische cinema leiden.’
Kameraad Halil was gepassioneerd door het vrije leven. Hij hield van de guerrilla’s en van Leider Apo [Abdullah Öcalan]. Hij probeerde altijd zijn belofte aan Leider Apo waardig te zijn. In zijn geschriften sprak hij over de opwinding van de momenten die hij doorbracht met Leider Apo. Met een apoïstische houding zette hij jarenlang zijn strijd in het vrije gebergte voort.
Hij genoot ook van reizen en het Noorden. Zijn laatste project heette ‘De reizigers van de berg Ararat’. Hij stak met de guerrilla’s over naar het noorden (Koerdistan) en baande zich een weg naar de bergtoppen. Hij wilde altijd hoger en hoger gaan.
Het is onze belofte en plicht om zijn reis voort te zetten. Als kameraad Halil’s metgezellen en volgelingen zullen we zijn strijd voortzetten en zijn dromen verwezenlijken. Met de liefde voor het leven en kameraadschap die we van kameraad Halil hebben geleerd, zullen we altijd blijven strijden totdat we samen met leider Apo een vrij leven hebben opgebouwd.
Kameraad Halil is onsterfelijk.”
Bron: ANF