Zilan Vejin, PJAK-medevoorzitter zei: “Als Iran uit het gevaar wil komen, moet het worden gedemocratiseerd, het moet de rechten van de Koerden erkennen. De aanvallen op ons door de overeenkomst tussen Iran en Turkije zullen niet onbeantwoord blijven.”
covoorzitter Zilan Vejin van de PJAK (Partij Vrij leven Koerdistan) beantwoordde enkele vragen over de allianties van Iran met regionale machten tegen Koerden en de problemen die het heeft gehad met internationale machten.
De Amerikaanse en internationale troepen hebben embargo’s ingesteld tegen Iran. Ondanks het embargo zet Iran zijn regionaal beleid voort. Zou er een interventie tegen Iran in het geding kunnen komen?
Er vinden snel en terstond veranderingen en transformaties in het Midden-Oosten. Er is een kans dat er een gewelddadiger oorlog uitbreekt. Alle inspanningen van Iran in de afgelopen jaren zijn gericht geweest op het vergroten van hun hegemonie in de regio. Men zou kunnen zeggen dat ze dit doel tot op zekere hoogte hebben bereikt. Ze hebben hun troepen gepositioneerd via Hashd al-Shaabi-troepen in Irak en Syrië, Hezbollah in Libanon en Houthis in Jemen. Omdat de VS en de Arabische landen Iran willen beperken en verzwakken, neemt het land posities in in een groot gebied. Er moeten dus veel dingen in aanmerking worden genomen voor een aanval op Iran.
De angst die de VS hebben is dat het conflict in de regio uit hun greep zal raken en dat Iran in de tussentijd zijn invloed zal vergroten. Daarom bedreigen ze Iran dagelijks op verschillende manieren, maar de enige mogelijkheid is de verdieping van het embargo. De VS hebben haar anti-Iran-houding geuit en jarenlang bedreigingen geuit, maar noch de VS, noch internationale mogendheden hebben tot nu toe met Iran geïntervenieerd. De oorlog met Iran is indirect geweest. Maar de ontwikkelingen in de regio laten zien dat actoren klaar moeten zijn voor alle mogelijkheden.
Iran heeft een anti-Koerdisch beleid tegenover Rojava samen met Turkije en Rusland. Wat is de prijs die hier aan hangt voor Iran?
Iran heeft ook conflicten met Rusland en Turkije. Maar als het om Koerden gaat, vormen ze een alliantie. Als gevolg van deze alliantie ging Turkije Idlib binnen met toestemming van Iran. En nu willen ze Efrîn binnenvallen. Waartoe kan dit partnerschap leiden?
De geschiedenis heeft aangetoond dat krachten die de macht in de regio wensen, hun historische conflicten opzij kunnen zetten en samenkomen in een anti-Koerdisch beleid. Bijvoorbeeld, het zevende artikel in het Qasr-i Shirin-verdrag was gebaseerd op anti-Koerdische sentimenten. Later werd de uitvoering van het verdrag uitgesteld en werden de artikelen in diskrediet gebracht, maar het zevende artikel bleef op zijn plaats. Dit beleid is nu ook in beweging. Iran en Turkije leggen hun strategische conflicten opzij en houden militaire, diplomatieke en economische bijeenkomsten tegen de Koerden. Volgens het Misak-i Milli (nationaal pact) is Kirkuk het Ottomaanse territorium. Hoe kan Turkije Hashd al-Shaabi Kirkuk laten binnengaan onder Iran’s toezicht nu? Nogmaals, waarom zwijgt Turkije wanneer Iran de Shia-lijn in de regio versterkt? Het antwoord op deze vragen is, nogmaals, de Koerden.De aanvallen op Idlib en Efrîn houden ook verband met de Rojava-revolutie en de verworvenheden van de Koerden. Ze beschouwen het democratische natiemodel als een grote bedreiging. De democratische natie betekent de val van Turkse, Arabische en Perzische staten. Dat is waarom hun overeenkomst naar voren komt over het verzwakken van de Koerdische Vrijheidsstrijd. Maar ik geloof dat ze niet zullen zegevieren, omdat de krachten in kwestie net zo bang voor elkaar zijn als voor de vrije wil van de Koerden en de mensen. De historische en politieke conflicten tussen hen zullen hen op korte termijn uit elkaar drijven. De Koerdische Vrijheidsstrijd treft momenteel de hele regio als een belangrijke speler in het evenwicht in het Midden-Oosten. Turkije en Iran houden bijeenkomsten voor verschillende aspecten om deze invloed te verzwakken. Maar beide krachten willen profiteren van het conflict tussen Rusland en de VS en de regio ontwerpen. Als Rusland en de VS het over bepaalde kwesties eens kunnen worden, zal het partnerschap tussen Turkije en Iran mislukken. De relatie van de Koerden met de VS en Rusland creëert ook een conflict. Iedereen weet dat een oplossing in Syrië zonder de Koerden het niet zal volhouden, en het zal de crises in de regio verdiepen. Onlangs lanceerde Iran interventies op Zuid-Koerdistan boven Kirkuk. Waartoe zullen deze interventies leiden?Kirkuk is een strategische provincie. Het is ook het centrum van de Iraakse economie. De oliereserves, die door alle regionale en internationale mogendheden als belangrijk worden beschouwd, bevinden zich in dit gebied. Het referendum in Bashurê (Zuidelijk) Koerdistan werd gebruikt als een provocatie tegen de Koerden en Kirkuk, Khanaqin, Shengal en Makhmur werden binnengevallen. En dat betekent de invasie van Koerdistan. Kirkuk’s olie werd in beslag genomen, de regering van Bashur had dit plan niet voorzien. Ze hebben hier ook geen aandacht aan besteed. Dus Iran verhoogt interventies op Bashurê Kurdistan en Irak. De situatie die naar voren kwam met Barzani en de PUK-KDP was een verraad jegens de winsten die de Koerden maakten.
Je bent een beweging die tegen Iran vecht. Je vecht tegen het Koerdische beleid van Iran. Kun je het gevaarlijke beleid van het Iraanse regime uitbreiden? Wat moet Iran doen om de moeilijkheden te overwinnen die ze ervaren?
Iran maakt een moeilijke periode door. Ze hebben problemen op het internationale toneel, ze worden bedreigd. Een belangrijk punt is dat Iran een relatie opbouwt met de partner van hun vijand. De relatie tussen de VS en Turkije is bekend, evenals de relatie tussen Turkije en Saoedi-Arabië. Turkije en Erdoğan willen een soennitisch kalifaat ontwikkelen, en dat is tegen de Shia-lijn in de regio. Zoals vereist door hun belangen, kan Turkije Iran elimineren als Iran zich in een moeilijke situatie bevindt. Dat is het gevaar waarmee Iran wordt geconfronteerd.
Naarmate de volksopstand in het land stijgt, neemt Iran een hardere houding aan tegen naties, volkeren en geloven. Het verhoogt de druk. Onlangs was er een grootschalige aardbeving in Rojhilat. Iran heeft daar niet eens humanitaire taken vervuld. Vooral het Iraanse standpunt tegenover de Koerden en de Yarsan Koerden is discriminerend. Deze creëren een geweldige reactie tegen het systeem. Het huidige regime erkent geen rechten voor de samenleving, ze werken aan onderdrukking en geweld.Hoewel Iran een sterke positie lijkt te hebben in de regio, zullen deze problemen die zij in de samenleving creëren een binnenlandse ineenstorting veroorzaken. De dynamische kracht in de samenleving wordt geëlimineerd. Alle mensen in Iran, de vrouwen en de jongeren leven in armoede en werkloosheid, terwijl ze ook worden geconfronteerd met politieke en culturele onderdrukking.En dat verdiept de binnenlandse crisis. Om te spreken van een sterk Iran, moeten politiek en bestuur worden gedemocratiseerd, de economie, wetgeving, defensie, onderwijssystemen moeten worden gedemocratiseerd. Wanneer Iran democratische politiek in het land ontwikkelt en de rechten van alle volkeren erkent, zullen ze zeker de bedreigingen tegen hen beter elimineren. Maar als ze vasthouden aan hun vorige politiek, zal er een populaire revolutie komen die Iran niet kan stoppen. Ze kunnen niet doorgaan met de onderdrukking en hegemonie, of ze kunnen met buitenlandse tussenkomst geconfronteerd worden. Iran is via zijn troepen in Libanon, Irak en Syrië op de wereldagenda gekomen. In Libanon en Syrië is het de Hezbollah en in Irak is het Hashd al-Shaabi. Dit zijn ook krachten die vechten in naam van Iran in de regio. Wat wil Iran met deze krachten bereiken?
De inspanningen van Iran zijn erop gericht de verspreiding van de oorlog binnen haar eigen grenzen te voorkomen. Daarvoor voeren ze een vuile oorlog in de regio. De Iraanse operaties in Irak waren in wezen tegen de VS en Israël. Ze willen de Shia-lijn voltooien via Hashd al-Shaabi en de Hezbollah en het Shia-blok tegen het soennitische blok duwen. Iran laat deze strijdkrachten vechten tegen de VS, Saoedi-Arabië en Israël in sommige landen in de regio. In andere landen worden ze direct of indirect gebruikt tegen Koerden. Iran is bijzonder bang voor de kracht van de Koerden in Syrië. Niet alleen Iran, alle troepen die zich bezighouden met oorlog in de regio, staan openlijk of heimelijk tegenover de status van de Koerden. Ze willen hun eigen projecten tegen het democratische natie-project op deze manier uitvoeren.
De crisis in Iran, Saoedi-Arabië en Qatar duurt voort. Wat is de reden achter deze crisis en hoe kan deze worden overwonnen?
De balans tussen Arabische troepen en Iran-Turkije werd gevormd in de bipolaire wereldorde in de 20e eeuw. Nu is deze balans aan het veranderen. Saoedi-Arabië heeft altijd al invloed in de regio willen hebben als een leidende Arabische kracht en alle Arabische staten willen controleren. Egypte, Irak en Syrië die af en toe belangrijke bevoegdheden willen worden, zijn verzwakt door een burgeroorlog of oorlogen met andere staten. En nu wordt Qatar gedisciplineerd voor de relatie met Iran. En Iran wil voorkomen dat zijn partner kracht verliest. De oorlog die gevoerd wordt is dus een machtsstrijd tussen het door Iran geleide sjiitische front en het door Saudi-Arabië geleide sunni-front. De crisis ziet eruit alsof het zal doorgaan.
Er is sprake van samenwerking tussen Iran en Turkije tegen u als beweging. In Asos en andere locaties zijn er aanvallen tegen jou geweest. Wat is het doel van deze samenwerking en hoe staat je daar tegenover?
In het verleden zijn er verschillende ontmoetingen geweest tussen de twee staten. De Iraanse chef-staf Mihemed Baqiri ging naar Turkije en hield bezoeken. Er waren andere vergaderingen in Iran. De belangrijkste agenda in deze vergaderingen was gezamenlijke aanvallen en operaties tegen onze beweging. Andere kwesties waren welke posities zij zouden innemen in Syrië en Rojava. Ze voerden gedurende die tijd 3 luchtaanvallen uit. De aanslagen waren een gevolg van de samenwerking tussen Iran en Turkije. Voordien, in 2011, werd de aanval van Iran op Qandil ook gedaan met een Turks-Iraanse samenwerking.Hoewel de aanvallen op het grondgebied van de Bashûrê Federale Regio Kurdistan onder de Iraakse centrale regering plaatsvonden, toonden de Bashur- of Irakese administraties geen enkele houding. Turkse straaljagers en Iraanse verkenningsvliegtuigen vliegen over het gebied. De voortzetting van gezamenlijke aanvallen zal Iran verder in het drijfzand van de regio trekken en de deur die Koerden openen voor vrede kan volledig worden gesloten. De toenemende crisis en oorlog kunnen Iran in een moeilijkere positie brengen.Als PJAK laten we geen enkele aanval op onze mensen of het guerrillagebied onbeantwoord. We behouden ons het recht voor op verdediging en vergelding. Maar de belangrijkste focus voor ons is democratische politiek en de strijd door middel van onderhandelingen. Zolang de omstandigheden het toelaten, zullen wij aandringen op een oplossing. 
