- Duitsland
De Hamburgse conferentie “Challenging Capitalist Modernity” is geopend in het gemeenschapscentrum in Wilhelmsburg. De toespraken maakten duidelijk dat pogingen tot criminalisering het besluit om de conferentie te houden niet konden breken.
Eerder deze week heeft de voorzitter van de universiteit, prof. dr. Hauke Heekeren, besloten het pand niet beschikbaar te stellen na ontvangst van een niet-openbare brief van het Federaal Bureau voor de Bescherming van de Grondwet” (Büro für Bundesverfassungsschutz). Een van de sprekers van de conferentie, prof. Norman Paech, expert op het gebied van internationaal recht. In een verklaring aan ANF Nieuwsagentschap veroordeelde prof. Paech, die tussen 1982 en 2005 als hoogleraar publiekrecht werkte aan de afdeling Wetenschap en Politiek aan de Universiteit van Hamburg, de beslissing van de rector krachtig. Prof. Paech zei dat het besluit om de conferentie te blokkeren op verzoek van de Turkse staat is genomen. Hij voegde eraan toe: “Het lijkt erop dat de lange arm van het Erdogan-regime de universiteit heeft bereikt waar ik jaren heb gewerkt. Ik schaam me dat het universiteitsbestuur heeft ingestemd met de eis van het Erdogan-regime. Ik hoop dat de rector dit besluit terugdraait en de conferentie door laat gaan.”
Conferentie in het Wilhelmsburgse gemeenschapscentrum
Talloze mensen kwamen deze donderdagavond samen in het Wilhelmsburgse gemeenschapscentrum in Hamburg om samen de conferentie “Challenging Capitalist Modernity IV”(De Kapitalistische Moderniteit Uitdagen) te openen. De conferentie, die voor de vierde keer plaatsvindt, heeft dit jaar als titel “We willen onze wereld terug! Verzet, herovering en wederopbouw!”. Vanwege de abrupte annulering van de geplande huisvesting in de Audimax van de Universiteit van Hamburg, waren er kleine wijzigingen in het programma. De openingssessie vond donderdagavond plaats en niet zoals gepland op vrijdagochtend. De organisatoren zijn erin geslaagd om alternatieve locaties in het gemeenschapscentrum van Wilhelmsburg te organiseren en zo ervoor te zorgen dat alle inhoud en programma-items kunnen plaatsvinden zoals gepland.
Het herdenken van overleden sprekers op eerdere conferenties
De conferentie begon met een video voor de verjaardag van Abdullah Öcalan: “Your birthday is my birthday” werd geanimeerd met kleurrijke foto’s van de bergen van Koerdistan: foto’s van kleurrijke vlinders, grijze, met sneeuw bedekte bergen, rotsen, watermassa’s, rivieren en belangrijke persoonlijkheden uit de beginjaren van de Koerdische vrijheidsbeweging zorgden voor een sfeervolle introductie. In een volgende video werden verschillende inmiddels overleden sprekers van afgelopen Hamburgse conferenties herdacht, waaronder David Graeber, Michael Panser, Immanuel Wallerstein en Silke Helfrich.
“Wij zijn de vrienden van Sakine Cansız”
Na de media-introductie van het veelbewogen weekend opende Hatun Ayçık, bestuurslid van Kurd-Akad (Koerdisch Netwerk van Academici en Professionals, VK), de eerste sessie van de conferentie van dit jaar als moderator. In haar welkomstwoord bekritiseerde ze, zoals alle sprekers na haar, de kortstondige annulering van het pand door de presidentiële raad van de Universiteit van Hamburg. Desalniettemin zal de conferentie plaatsvinden zoals gepland: “Laten we de ruimtes nemen die we verdienen”, benadrukte Ayçık. Er werden dit weekend meer dan 1.300 mensen verwacht. Al deze mensen zijn verbonden met de vrijheidsstrijd in Koerdistan en wereldwijd: “Wij zijn de vrienden van Sakine Cansız. Wij zijn de vrienden van Halim Dener. Wij zijn de vrienden van Hüseyin Çelebis. (…) We beginnen met duizenden vrienden aan wat nu de vierde conferentie is.”
Ook in de andere openingstoespraken van Leyla Kaya, vertegenwoordiger van de Koerdische Vrouwenraad Rojbîn en het Centrum voor Democratische Samenleving in Hamburg, Luise Dechow van het Algemeen Studentencomité (AStA) van de Universiteit van Hamburg, de Schotse auteur en publicist James Kelman en Reimar Heider, woordvoerder van het internationale initiatief “Freedom for Öcalan- Peace in Kurdistan” (“Vrijheid voor Öcalan – Vrede in Koerdistan”), het belang van de conferentie van dit jaar werd herhaaldelijk onder groot applaus benadrukt.
In haar toespraak verwelkomde Leyla Kaya de talrijke deelnemers van over de hele wereld. Het is een eer om al deze mensen welkom te heten in Hamburg. Ze veroordeelde ook het besluit van het universiteitsvoorzitterschap van Hamburg om het congresgebouw op korte termijn te annuleren: “Het is een schandaal en een schande dat een universiteit die staat voor wetenschap, onderwijs en vooruitgang zich laat beheren door de binnenlandse geheime dienst.” Maar dat is precies wat ze zei waar de kapitalistische moderniteit voor staat: alles vernietigen wat een echt alternatief vertegenwoordigt. Desalniettemin is het met de hulp van vele mensen die zich solidair toonden, gelukt om een andere plek voor de bijeenkomst te vinden. Koerdische vrouwen en het Koerdische volk zijn vastberaden in hun strijd voor gerechtigheid: “We weten echter dat vrede en vrijheid duur zijn. Wat de kosten ook zijn, het is het waard. Want deze wereld met zijn diversiteit, menselijkheid en natuur verdient absoluut iets beters.” Dit is precies waarom mensen in Hamburg samenkomen, “om samen te discussiëren, van elkaar te leren en vooral om ideeën en manieren te vinden hoe we samen kunnen organiseren en samen strijden”. Het paradigma van Abdullah Öcalan toont een weg naar vrijheid en rechtvaardigheid.
“Er is moed voor nodig in deze tijd van crisis”
In haar toespraak gaf Luise Dechow inzicht in de uitdagende afgelopen twee weken na de annulering van de Universiteit van Hamburg. Ondanks alle moeilijkheden is het toch een eer om samen met het “Netwerk voor een Alternatieve Zoektocht” deze conferentie opnieuw te mogen organiseren. De solidariteit na de “aanval op het studentenlichaam” was overweldigend en empowerment.”Aan het begin van deze conferentie hadden we niet gedacht dat de titel van de conferentie ‘We willen onze wereld terug’ zou betekenen: we willen onze universiteit terug!”, aldus Luise Dechow. Gedurende deze tijd werd duidelijk dat “democratie een constante strijd is die nooit als vanzelfsprekend mag worden beschouwd”. Dechow veroordeelde ook de annulering van de universiteit op grond van extremisme. Extremisme wordt maar al te vaak verward met radicalisme. “Want het woord radicalisme komt van de wortel van moed.” En moed is nodig in deze tijden van crisis, aldus de AStA-vertegenwoordiger.
Conferentieonderwerpen actueler dan ooit
In zijn daaropvolgende toespraak sprak Reimar Heider ook over de annulering van het pand: “De gewelddadige reacties van de staatsautoriteiten laten ons zien dat we absoluut gelijk hadden bij het plannen van de conferentie. Daarmee bedoel ik zowel de wijze als de inhoud van de conferentie.” Deze werden samen met een breed netwerk besproken en vastgesteld en maakten zo van het evenement een “conferentie voor iedereen – voor onze conferentie, voor de uwe”. Daarbij wordt bij het definiëren van de titel “Verzet. Heroveren. Wederopbouw” dacht bij het begin niemand dat dit ook zou moeten gelden voor de organisatie van de conferentie zelf. Ook al was het programma al bedoeld voor 2020, de onderwerpen zouden hun waarde hebben bewezen en niet hun waarde hebben verloren door de pandemie. Integendeel, ze zijn vandaag relevanter dan ooit.
“De conferentie zal niet perfect zijn, maar het zal nog steeds geweldig zijn”
Daarnaast deed Heider de afgelopen dagen verslag van talrijke persvragen. Een veel gestelde vraag was het verband tussen de conferentie en de PKK. Omdat een antwoord van twee minuten vaak niet genoeg is, gebruikte Heider zijn toespraak om de vraag publiekelijk te beantwoorden. De Koerdische vrijheidsbeweging en Abdullah Öcalan hebben laten zien dat alle problemen met elkaar verbonden zijn en alle strijd ertegen met elkaar verbonden zijn: “Wat bedoelen journalisten en geheime diensten als ze vragen of we het over de PKK hebben? Bedoelt u dat wij democratisch zelfbestuur steunen? Bedoelt u dat wij pleiten voor radicale ecologische verandering? Bedoel je dat we vrouwenorganisatie steunen? Als we daar ja op zeggen, is dat goed en niet slecht. Als de PKK daar ja op zegt, is dat goed en niet slecht.” Als vertegenwoordiger van het internationale initiatief “Freedom for Öcalan- Peace in Kurdistan” bedankte Reimar Heider iedereen die heeft bijgedragen aan het succes van deze conferentie: “De conferentie zal niet perfect zijn, maar het zal nog steeds geweldig zijn.
Öcalan een gevangene van het “wereldwijde conglomeraat”
James Kelman was de laatste spreker van de openingssessie. Aan het begin van zijn toespraak herinnerde de Schotse publicist aan Abdullah Öcalan en met hem alle andere politieke gevangenen in Turkije. Hij benadrukte dat Abdullah Öcalan niet kan worden gezien als een gevangene van Turkije. Hij is eerder een gevangene van het rijk, van de imperialistische staten. Kelman noemde ze het “wereldwijde conglomeraat”. “Iedereen heeft zijn eigen commandostructuur, zijn eigen infrastructuur. En ik vergeet de geheime diensten en veiligheidsdiensten niet die in de schaduw op de loer liggen. (…) Het netwerk is het belangrijkste. Je leert van elkaar, wisselt kennis uit, deelt ervaringen.” Een centraal kenmerk van het rijk zijn de commandostructuren waarmee het werkt: militaire, economische, internationale en koloniale commandostructuren die door mensen worden gemaakt en doorgegeven. Daarin wordt al het menselijke tot een bezit gemaakt. “Alles is een aanwinst. Emotionele toestanden, kameraadschap, sympathie, passie, zelfs de zintuigen: zien, horen, aanraken, proeven, ruiken. Ze worden handelswaar, eigendom om te geven of te nemen, gegeven of ingehouden als liefdadigheid”, zei Kelman.
“Het kapitalisme ontkent en berooft ons van de fundamentele ingrediënten van mens zijn”
Het staatssysteem probeert solidariteit te vervangen en te vermarkten door ondersteuning, want “ondersteuning bieden is iets anders dan handelen in solidariteit. Steun geven kan een liefdadig gebaar zijn. (…) Liefdadigheid bestaat door het vermarkten van empathie. De staat verandert ze in eigendom, in een ding. Empathie is geen ding, het is een relatie. Empathie beschrijft basisrelaties tussen mensen. Ze vormt een bedreiging voor het staatsgezag. Solidariteit groeit uit empathie.”
Kelman had ook kritiek op het idee van mensenrechten. Mensenrechten zouden mensen vertellen dat ze het recht nodig hebben om te eten, te drinken, vrij te denken, in en uit te ademen. Maar dit zijn geen rechten, ze zijn de kern van de mensheid: “Dit zijn geen rechten die ons worden gegeven. Het zijn essentiële elementen van ons menszijn, ons bestaan, ons voortbestaan als individu, ons voortbestaan als soort. Niemand geeft ons deze dingen.” Toch laat het systeem elke dag zien dat het ons deze dingen kan ontnemen. “Het kapitalisme neemt de fundamentele elementen van het mens-zijn weg en ontkent ze”, zei Kelman.
Gedicht van Estella Schmid
Het aandringen op empathie en de daaruit voortvloeiende solidariteit zijn daarom van enorm belang – want ze zijn oncontroleerbaar voor machthebbers. Aan het einde van zijn toespraak las James Kelman een gedicht voor van Estella Schmid uit Engeland, stichtend lid van de campagne “Vrede in Koerdistan”, die ze opdroeg aan Abdullah Öcalan vanwege het 44-jarig bestaan van de PKK. Er staat: “Je hebt me geleerd wat onvermijdelijk is in het leven. Zodat er nieuw leven kan groeien.”
