- Zuid-Koerdistan
De regerende partij van de Barzani-clan in Zuid-Koerdistan, KDP, heeft zichzelf volledig afhankelijk gemaakt van de gunst van het Turkse fascisme en doet er alles aan om de belangen van Turkije in de regio te verwezenlijken. Voor winst en macht werkt het actief aan de vernietiging van de verworvenheden in de Koerdische regio van Irak door de Turkse bezetting militair en politiek te steunen. Op dit moment betreft dit vooral de gebieden Amêdî, Dêrelûk, Kanî Masî en Bradost.
Volgens betrouwbare bronnen heeft er in Hewlêr een geheime ontmoeting plaatsgevonden tussen Turkse staatsvertegenwoordigers en KDP-functionarissen. De lijnen van een Turkse bezetting van delen van zuidelijk Koerdistan zouden zijn besproken. De KDP en de Iraakse regering zwijgen niet alleen over de Turkse aanvallen op de regio, maar steunen ze actief. Zo werd bijvoorbeeld de grensovergang bij Serzêrê geopend om Turkse tanks en militaire voertuigen naar Metîna en Amedî te vervoeren. Turkse troepen en KDP eenheden werden ook verzameld in Kolîtê op de berg Rowala in de regio Xakurke. De invasie in Xakurke heeft tot nu toe in het geheim plaatsgevonden. De KDP probeert de media daar weg te houden.
Eigenlijk is dit een klassieke manoeuvre. Nu de operatie in Amedî is onthuld, wordt er een opmars gemaakt naar Xakurke. Er wordt gezegd dat dit zelfs op verzoek van de KDP gebeurt. Juli in Amêdî liet duidelijk zien hoe ver de samenwerking van de KDP gaat. Als deze samenwerking zich ook in Xakurke manifesteert, zou dat tot grote protesten kunnen leiden. De KDP blijft samenwerken met de invasietroepen in Amêdî en Dêrelûk. Onlangs zijn de dorpen Mijê, Sipîndarê en de regio Berêgarê zwaar gebombardeerd.
In deze gebieden braken hevige branden uit als gevolg van de aanvallen, vele huizen en tuinen werden verwoest, gewassen en bossen werden vernietigd. De aanvallen werden uitgevoerd door Turkse tanks, maar men moet zich afvragen waarvandaan de artillerie aanviel en wie deze aanvallen coördineerde. Het is bekend dat de aanvallen werden uitgevoerd vanuit de dorpen Silav en Bêbadê in de buurt van Amedî. De KDP en het Turkse leger hebben daar tanks gestationeerd en beschieten de gebieden elke dag. De KDP verzamelt informatie en geeft de coördinaten door aan het Turkse leger. De belangrijkste voorbereidingen voor de aanvallen worden dus meestal door de KDP getroffen en het Turkse leger vuurt de artillerie dienovereenkomstig af. Naar verluidt zal het gebied tussen Dêrelûk en Çemço permanent worden bezet met de hulp van de KDP.
De sociale steun voor de PKK moet worden vernietigd
Het is algemeen bekend dat het Turkse invasieleger hevige weerstand ondervindt. Er wachten hen veel obstakels op hun weg naar de Zap regio. Logistieke bevoorrading is ook een probleem voor het leger. De KDP laat elektriciteitsleidingen aanleggen van de Dêrelûk-dam naar de Balinda-kloof en de Çemço-regio om elektriciteit te leveren. Zodra dit werk is voltooid, zal het Turkse leger een ononderbroken elektriciteitsvoorziening hebben. Dit zou natuurlijk een belangrijke stap voorwaarts voor hen zijn, aangezien ze hun hele oorlog voeren op basis van technologie. Om de bewegingen van de guerrilla’s te blokkeren, gebruikt het bewakingscamera’s, communicatiesystemen, radar en bewakingstechnologie. Voor dit alles zijn grote hoeveelheden energie nodig. Hoewel de bevolking al tientallen jaren wacht op een stroomvoorziening, heeft de KDP-regering hier nog niet voor gezorgd. Geen inspanning is echter te groot voor het Turkse leger. In de zomermaanden, wanneer het het warmst is, werden de dorpen in de regio Dêrelûk tot nu toe slechts een paar uur per dag van elektriciteit voorzien. Nu wordt de weinige elektriciteit die er is afgesloten om het Turkse leger te bevoorraden. Het is duidelijk wie de KDP dient.
De acties van de KDP gaan echter verder: ze voert desinformatiecampagnes in een poging om haar eigen verraad voor de bevolking te verbergen. Er wordt beweerd dat de PKK met explosieven is geïnfiltreerd in de regio Duhok. Deze laster wordt gebruikt om huizen te doorzoeken. De indruk wordt gewekt dat er een aanslag op handen is.
De collaborateurs van de KDP streven verschillende doelen na. Aan de ene kant wakkeren ze de angst onder de bevolking aan en doen ze alsof zij de eersten zijn die met deze situatie omgaan. Op deze manier proberen ze het publieke protest te verzwakken en presenteren ze zichzelf als de bewakers van de veiligheid van de bevolking.
Tegelijkertijd worden er pogingen gedaan om de vrijheidsbeweging in diskrediet te brengen en de publieke steun voor de guerrilla te verminderen. De mensen in de regio weten heel goed dat de vrijheidsbeweging niets doet van wat ze beweert. Ze zien met eigen ogen hoe de guerrillastrijders hun land verdedigen en hoe ze er hun leven voor geven. Er is echter een groot gevaar: er zou in de nabije toekomst een complot kunnen worden gesmeed. Bommen zouden kunnen ontploffen en aanslagen zouden de schuld kunnen krijgen van de vrijheidsbeweging. Op deze manier zou geprobeerd kunnen worden om de positie van de beweging te verzwakken en de woede van de mensen op haar te richten.
Aan de andere kant is het duidelijk hoe moeilijk het is voor het Turkse leger om tegen de guerrillastrijders te vechten. De guerrillastrijders slagen erin om onder de moeilijkste omstandigheden te overleven. Ze gebruiken alle middelen die ze tot hun beschikking hebben om de hoogste toppen te bereiken. Ze liggen dagenlang in hinderlagen met een brood en een liter water. Ze vechten moedig en onzelfzuchtig en offeren hun leven op. Met hun inzet en hun bloed creëren ze waarde en streven ze maar één doel na: een einde maken aan de bezetting en het land en de mensen van Koerdistan verdedigen. Daarom zullen alle complotten niet slagen. Omdat de mensen de waarheid kennen en met deze waarheid leven.
Auteur: Kawa Tolhildan
Bron: ANF