- Rojava/Noord- en Oost-Syrië
Op 22 september 2023, twee jaar na het overlijden van Seyit Evran als gevolg van hartproblemen, benadrukte Bunyad Cizîrî, lid van het bestuur van de Vrije Persunie, zijn rol in de ontwikkeling van de vrije pers in Rojava Koerdistan en zijn bredere werk in heel Koerdistan. Hij benadrukte de noodzaak om Evran’s strijd voort te zetten.
“Als we het over kameraad Seyit hebben,” merkte Cizîrî op, “denken we aan liefde voor het vaderland, passie voor journalistiek, liefde voor het volk en broederschap tussen volkeren. Seyit groeide op in een patriottisch gezin. Zijn grootvader nam deel aan de opstand van Sheikh Said. Dit heeft in de loop der tijd een diepe indruk achtergelaten op zowel zijn familie als Seyits karakter. In de jaren dat de vrijheidsideeën van leider Apo vorm kregen, omarmde zijn familie deze zaak en sloot zich erbij aan.”
De invloed van Gurbetelli Ersöz
Cizîrî herinnerde zich het belang van Evran’s ontmoeting met Gurbetelli Ersöz: “In 1985, toen Seyit aan de universiteit studeerde, ontmoette hij martelaar Gurbetelli Ersöz, een prominent figuur in de perswereld, en dit had een grote invloed op hem. Al snel ging hij aan de slag. Hij streefde ernaar de realiteit van de revolutie en de strijd te leren kennen en de bezettingspolitiek van de Turkse staat aan de kaak te stellen. Met deze aanpak had hij een grote invloed op zijn medestudenten.”
Cizîrî herinnerde eraan dat Evran in 1990 met perswerk begon: “In een tijd waarin niemand een krant kon lezen, waarin er voortdurend obstakels waren en waarin de Turkse staat tientallen journalisten op brute wijze aanviel en vermoordde, nam kameraad Seyit met grote moed en heldhaftigheid zijn plaats in het perswerk in.”
Werk in de vier delen van Koerdistan
Evran’s werk strekte zich uit tot alle vier delen van Koerdistan en daarbuiten: “Seyit zette zijn strijd voort in de vrije bergen. Met zijn camera en pen documenteerde hij nauwkeurig het verzet en de heldhaftigheid van de guerrillastrijders. Ondanks de barre omstandigheden vervulde hij zijn verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat de waarheid niet in het duister bleef. Later deelde hij de ervaring die hij in de vrije bergen had opgedaan met andere regio’s. Hij verrichtte uitgebreid werk in Rusland, Armenië en later in Başûr en Rojhilat.”
Van Dêrik tot Afrin
Met het begin van de Rojava-revolutie nam Evran deel aan alle aspecten ervan: “Van Dêrik tot Afrin bezocht hij alle dorpen één voor één. Hij was altijd enthousiast en nam zware verantwoordelijkheden op zich. Hij deelde zijn ervaringen uit de vrije bergen tijdens trainingen met aspirant-journalisten. Zijn energie wekte meer interesse voor het werk in de pers. Seyit was niet alleen journalist, hij was ook een revolutionair. Zijn revolutionaire geest, zijn toewijding aan leider Abdullah Öcalan en aan de martelaren, kwam duidelijk tot uiting in zijn prestaties en zijn integriteit.”
Een steunpilaar van de vrije pers in Rojava
Cizîrî beschreef Evran als een van de steunpilaren van de vrije pers in Rojava: “Kameraad Seyit zette zijn werk voort tijdens elke fase van de Rojava-revolutie, in elke periode van gebeurtenissen en ontwikkelingen. Met zijn brede levenservaring was hij een school op zich en liet hij een grote erfenis na voor het perswerk.”
Geliefd bij het volk
Cizîrî benadrukte dat Evran zeer geliefd was: “Seyit was zeer geliefd bij het volk, en hij hield ook van hen. Met zijn persoonlijkheid, zijn aanpak, zijn werk en zijn inspanningen veroverde hij een plaats in de harten van de mensen. Zijn laatste woorden waren: ‘Een deel van mij is Bakur, een deel Rojava, een deel Başûr, een deel Rojhilat; ik ben volledig Koerdistan geworden. In werkelijkheid werkte kameraad Seyit in alle vier delen van Koerdistan en in het buitenland. Zijn woorden en daden werden overal erkend.”
Cizîrî concludeerde: “Seyits kameraden en studenten moeten zijn nalatenschap, zijn liefde en zijn strijd levend houden. Seyits ambitie was om een vrij Koerdistan en een democratische samenleving op te bouwen, gebaseerd op de broederschap van volkeren. Hij wilde ook dat de waarheid altijd aan het licht zou komen en nooit in het duister zou blijven. Wij moeten deze ambities waarmaken. Net zoals we spreken over het verzet van 14 juli en de pioniers van de vrijheidsbeweging, moeten we in de pers ook de grote en waardevolle bijdragen en liefde van kameraad Seyit erkennen en omarmen.”
Bron: ANF