Het concept van de democratische natie is geen concept van een natiestaat, maar het idee van een multi-identiteit, gendervrij en grassroots democratisch concept van samenleven, zoals is geprobeerd in Noord- en Oost-Syrië sinds de Rojava-revolutie. Het “Festival van de Democratische Natie” of “Kunst- en Cultuurfestival van de Cizîrê Regio” werd gehouden op de historische top van Tell Brak in het kanton Hesekê. Tell Brak werd bewust gekozen omdat het een heuvel is die al minstens 8000 jaar bewoond is en gekenmerkt werd door de Akkadische, Hurrische en uiteindelijk Mitannische culturen. Het wordt beschouwd als een van de oudste sedentaire nederzettingen ter wereld, met stedelijke structuren die 7000 jaar oud zijn. Deze historische plek is daarom de perfecte locatie voor een festival dat het alternatief voor 5000 jaar patriarchaat en heerschappij viert.
Het festival vond plaats van 10 tot 11 november onder het motto “We zullen Noord- en Oost-Syrië verdedigen in de geest van de democratische natie en vechten voor de fysieke vrijheid van Abdullah Öcalan”. De deelnemers presenteerden zich in hun traditionele klederdracht en toonden hun oude en moderne kunst en cultuur.
Arabieren, Suryoye en Assyriërs, Armeniërs en Koerden presenteerden hun culturen naast elkaar en focusten op hun diepe historische banden, die veel dieper gaan dan modern nationalisme en confessionalisme. Op deze manier slaagde het festival erin om een boodschap van coëxistentie tussen de verschillende gemeenschappen in Rojava uit te dragen. Hun eigen geschiedenis werd ook een medium om de banden tussen de samenlevingen te versterken. Beelden van Abdullah Öcalan als bron van ideeën voor het concept van de democratische natie en democratisch confederalisme doken herhaaldelijk op in de tentoonstellingen en herinnerden bezoekers aan zijn actieve rol in het samenleven van mensen in Noord- en Oost-Syrië. In de Armeense cultuurtent werden bijvoorbeeld foto’s van de Armeense muzikant Aram Tigran samen met Öcalan getoond. In de Suryoye tent werden foto’s van de aartsbisschop van Aleppo Gregorios Yohanna Ibrahim samen met Öcalan getoond. De aartsbisschop werd in 2013 ontvoerd en is sindsdien verdwenen. In de Arabische tent werden foto’s getoond van Abdullah Öcalan in Arabische en Koerdische klederdracht.
Een andere cultuur in elke tent
Er was een Koerdische, een Arabische, een Armeense en een Suryoye tent op het festival. In de Koerdische tent werden oude werktuigen voor het dorsen van tarwe, handwerk, decoraties en landbouwwerktuigen tentoongesteld. Ezîze Yunis vertelde het persbureau ANHA: “Onze oude cultuur is erg mooi. De gereedschappen in deze tent herinneren ons aan ons erfgoed. We willen dit erfgoed aan de wereld laten zien en bekend maken.”
In een andere tent, die de cultuur van de Assyriërs en Suryoye weerspiegelt, werden lokale kostuums, keukens, antieke kunst en landbouwgereedschappen tentoongesteld, evenals foto’s van bloedbaden die in de geschiedenis tegen deze bevolkingsgroepen zijn aangericht.
Armin Mardo van de Suryoye Culturele Vereniging legde uit dat het doel van de tentoonstelling was om zowel de tragische geschiedenis als de schoonheid te laten zien: “Het festival is van groot belang. Op deze manier wilden we de schoonheid en eenheid van de volkeren in de regio laten zien en een soort museum van de broederschap van de volkeren creëren.”
De Armeense tent toonde ook beelden van de genocide en gereedschap, traditionele kostuums, handwerk en sieraden. Imad Teteriyan, medevoorzitter van de Armeense Sociale Raad, legde uit: “In de tent presenteren we Armeense specialiteiten, handwerk en een Armeense wieg die meer dan 100 jaar oud is.” Teteriyan vervolgde: “We wilden de boodschap overbrengen dat de volkeren van de regio verenigd zijn en solidair zijn. Als ook maar één onderdeel hier niet klaar voor is, dan kan het mozaïek van broederschap van de volkeren in de democratische natie niet worden voltooid.”
De Arabische tent was versierd in de traditie van de nomadenstammen. Tapijten en houtwerk werden gepresenteerd, evenals een waterfontein naast de tent. Paarden en muilezels werden rond de tent tentoongesteld.
Ahmad al-Awad zei over het festival: “Als we het over cultuur hebben, hebben we het over deze tent en associëren we hem met paarden, muildieren, vrije vogels en koffie. Deze tent vertegenwoordigt de Arabische stambevolking en is de plaats van dialoog tussen de stammen.” Hij vervolgde: “Het naast elkaar zetten van de tenten van de verschillende gemeenschappen toont de broederschap van de volkeren hier, hun leven in het verleden en hun solidariteit met elkaar. De regio Cizîrê in het noorden en oosten van Syrië, met zijn diepgewortelde geschiedenis, is een symbiose tussen de verschillende gemeenschappen. Met onze deelname aan het festival laten we deze geschiedenis herleven.”
Theater toont de culturele rijkdom
De zevenkoppige theatergroep Şehîd Darsin voerde ook theater op tijdens het festival. Het stuk ging over het samenleven van de verschillende samenlevingen in de regio. De auteur van het stuk, Fatme Ehmed, legde uit dat het stuk gaat over het vreedzaam samenleven van volkeren en zei: “We wilden de duistere krachten die tweedracht proberen te zaaien tussen de gemeenschap ontmaskeren met behulp van theater.”