- Duitsland
In haar nieuwe nieuwsbrief doet Civaka Azad – Koerdisch Centrum voor Publieke Relaties verslag van de situatie van Koerdische vluchtelingen in Duitsland en de manier waarop de autoriteiten en politici met hen omgaan – en stelt: Duitsland is geen veilig toevluchtsland voor Koerden. Het erkenningspercentage voor Koerdische vluchtelingen is alarmerend laag, ook al worden ze geconfronteerd met onderdrukking, gevangenschap en vervolging in hun land van herkomst. Bovendien bieden de vluchtelingenvoorzieningen in Duitsland onvoldoende bescherming voor Koerden, zoals onlangs bleek uit verschillende islamitische en racistische aanvallen op het Aankomstcentrum in Tegel, Berlijn. “De Duitse autoriteiten slagen er collectief niet in om de fundamentele rechten van Koerden te beschermen. Er is dringend behoefte aan een herbezinning in de Duitse politiek”, eist Civaka Azad:
Turkije is nu het op één na belangrijkste land van herkomst voor asielzoekers in Duitsland. Van januari tot november 2023 hebben 55.354 mensen uit Turkije hier asiel aangevraagd. Daarmee komt Turkije net voor Afghanistan (48.172 aanvragen) en ruim voor Irak (10.376) en Iran (8.891 aanvragen). Alleen het aantal asielzoekers uit Syrië is aanzienlijk hoger (95.354 aanvragen).
De meeste vluchtelingen uit Turkije zijn van Koerdische afkomst. Tot oktober van dit jaar was dat ongeveer 85 procent. Volgens Pro Asyl is het erkenningspercentage voor Koerden uit Turkije echter bijzonder laag. Gemiddeld wijst het Federaal Bureau voor Migratie en Vluchtelingen (BAMF) twee op de drie aanvragen van Koerden af. Toch wordt geen enkele andere sociale groep in Turkije zo zwaar vervolgd en onderdrukt als de Koerden. Als we daar de Koerdische vluchtelingen uit Iran, Irak en Syrië aan toevoegen, beseffen we al snel dat Koerden een groot deel uitmaken van de vluchtelingen die bescherming nodig hebben in Duitsland. De Duitse autoriteiten en de Duitse politiek lijken echter niet voorbereid te zijn op dit feit.
De rellen in Tegel
De gebeurtenissen in het Berlijnse “aankomstcentrum” Tegel eind november zijn een angstaanjagend voorbeeld. Hier vielen IS-sympathisanten Koerden aan met strijdkreten. “We hakken de hoofden van alle Koerden af”, zou een van hen hebben geroepen. Een zwangere Koerdische vrouw verloor haar kind door de schok. De veiligheidsdienst van het kamp zou ook betrokken zijn geweest bij de aanvallen en Koerden hebben bedreigd. Hoewel de slachtoffers van de aanval sindsdien in een ander deel van het centrum zijn ondergebracht, zijn de omstandigheden daar volgens de Koerdische vluchtelingen rampzalig, omdat de verwarming het soms begaf en de douches niet werkten door een gesprongen leiding. De bewoners zijn echter van mening dat de voortdurende dreigingen van islamisten en het gebrek aan bescherming door de directie van het grootste vluchtelingenkamp van Berlijn erger zijn dan de moeilijke omstandigheden in het Tegelse aankomstcentrum.
De zaak van Hogir Alay
Een ander schokkend recent geval van een Koerdische vluchteling is de dood van Hogir Alay. Zijn ontbonden lichaam werd op 4 november hangend gevonden achter de gymzaal van het vluchtelingenkamp in Kusel, Rijnland-Palts. Voor het eerste opvangcentrum wordt de zaak afgesloten met een kort briefje – zelfmoord. De verantwoordelijken lijken echter alleen maar schuld te willen ontlopen.
Alay was op 13 februari 2023 om politieke redenen vanuit Turkije naar Duitsland gevlucht. Hij werd ondergebracht in het “opvangcentrum voor asielzoekers” in de buurt van Kaiserslautern. Daar klaagde hij herhaaldelijk over psychologische stress als gevolg van voortdurende kamerwisselingen en intimidatie en mishandeling door beveiligingspersoneel. Vertalers zouden ook hebben geweigerd om zijn klachten door te geven aan de leiding van het centrum, blijkbaar omdat hij de reputatie van de instelling zou schaden. Op 11 oktober was de telefoon van Hogir Alay niet meer bereikbaar. Zijn broer, die in Oostenrijk woont, belde toen de politie, maar Hogir bleef vermist. Het is twijfelachtig of iemand actief naar hem zocht op het kampterrein.
Bondsdaglid Clara Anne Bünger (Die Linke) vat de zaak als volgt samen: “Wat vooral schokkend is aan de dood van Hogir A. is de georganiseerde onverantwoordelijkheid die eruit spreekt. Toen hij werd lastiggevallen door de bewakers wilde niemand er iets over horen. Toen hij verdween, kon het niemand iets schelen”. Net als het Hogir Alay initiatief roept ze op tot een volledig onderzoek naar de omstandigheden van zijn dood.
Vorige week werd de dood van een andere Koerdische vluchteling in Duitsland bekend. De 21-jarige Faruk Örnek uit de Noord-Koerdische stad Şirnex (Şırnak) zou zichzelf van het leven hebben beroofd in de buurt van een vluchtelingenkamp in Balingen, Baden-Württemberg. Zowel de dood van Hogir Alay als van Faruk Örnek is niet het resultaat van een persoonlijke tragedie. Ze zijn het resultaat van een systeem van structurele verwaarlozing en onderdrukking waaraan Koerdische mensen die bescherming zoeken in Duitsland blootgesteld zijn.
De deportatie van Yezidi’s
Maar als het gaat om Koerden die bescherming zoeken in Duitsland, is het niet alleen een kwestie van structurele verwaarlozing en onderdrukking. Keer op keer deporteren de Duitse autoriteiten ook Koerden, zelfs als ze in hun land van herkomst bedreigd worden met vervolging en opsluiting. Koerden die Turkije moesten ontvluchten omwille van hun politieke activiteiten en deze willen voortzetten in Duitsland, worden al snel het doelwit van de Duitse veiligheidsdiensten. Vervolging, onderdrukking en vaak deportatie zijn vaak het gevolg. De deportatie van Muhiddin Fidan uit Noord-Hessen, die betrokken was bij een Koerdische organisatie in Kassel, werd op het laatste moment verhinderd. Andere Koerden zijn al lang geleden door de Duitse deportatie-autoriteiten uitgeleverd aan het Erdogan-regime.
De deportatiepraktijk van de Duitse regering ten opzichte van leden van de religieuze Yezidi-gemeenschap is bijzonder perfide. Hoewel de Bondsdag de vervolging van Yezidi’s in Şengal in Noord-Irak als genocide heeft erkend en de situatie in Irak erg onzeker blijft, nemen de deportaties van Yezidi’s, inclusief families, toe.
Voor de getroffenen betekent de deportatie van Ezidi-vluchtelingen naar Irak dat ze weer in de armen van hun kwelgeesten worden gedreven. Ezidi’s die de genocide van IS in 2014 overleefden en naar Duitsland vluchtten, worden acuut en existentieel in hun bestaan bedreigd door de deportaties. Hoewel IS nu als territoriaal verslagen wordt beschouwd, wordt algemeen erkend dat de slapende cellen van de terreurgroep en de nog steeds aanwezige islamistische ideologie een grote bedreiging blijven vormen voor de Koerdisch-Yezidi-gemeenschap, die in haar lange geschiedenis al 74 keer het slachtoffer is geweest van genocide. Het recht op bescherming en veiligheid tegen terreur en oorlog is een fundamenteel mensenrecht dat de Yezidi’s nu wordt ontzegd. Vooral in het licht van het huidige toenemende islamitische geweld is de deportatie van Yezidi’s naar Irak onacceptabel en een dodelijke bedreiging.
Tegen deze achtergrond roept de vereniging Pro Asyl de deelstaten en het federale ministerie van Binnenlandse Zaken op om een landelijk verbod uit te vaardigen op de deportatie van Yezidi’s en hen het recht te geven om te blijven om internationaalrechtelijke en humanitaire redenen.
Geen bescherming voor Koerden in Duitsland
De Turkse regering wordt nog steeds gezien als een belangrijke partner van de Duitse regering en de EU in de zogenaamde vluchtelingencrisis. Turkije zelf is echter al jaren geen veilig land voor oppositieleden en Koerden in het bijzonder. De toename van asielaanvragen van mensen uit Turkije in Duitsland bewijst dit. Duitsland blijkt echter ook geen veilig toevluchtsland voor Koerden. Het erkenningspercentage voor Koerdische vluchtelingen is schrikbarend laag, ook al worden ze in Turkije geconfronteerd met gevangenschap en vervolging. Bovendien bieden de vluchtelingencentra in Duitsland Koerden niet voldoende bescherming. Ze worden bedreigd door islamisten en door het anti-Koerdische racisme dat aangewakkerd wordt in Turkse instellingen, clubs en moskeeverenigingen. Het uitgebreide netwerk van agenten van de Turkse geheime dienst in Duitsland doet de rest. Daarbij komt nog de vervolging en criminalisering van politiek actieve Koerden door de Duitse veiligheidsautoriteiten als gevolg van het antidemocratische verbod op PKK-activiteiten.
De Duitse autoriteiten schieten collectief tekort in het beschermen van de fundamentele rechten van Koerden. Er is dringend behoefte aan een herbezinning in de Duitse politiek, zowel in verband met het Duits-Turkse partnerschap als in de omgang met de bevolking van Koerdische afkomst in Duitsland, ongeacht of ze al tientallen jaren in Duitsland wonen of pas onlangs naar Duitsland moesten vluchten.
U kunt zich abonneren op de (Duitstalige) nieuwsbrief van Civaka Azad op https://civaka-azad.org/newsletter/.
Foto omslag: Medienkollektiv Links Unten Göttingen