Madeleine Khamis is de commandant van de christelijke ‘Khabur Guardians’ in Noordoost-Syrië. Ze waarschuwt dat Turkije de gewelddadige verdrijving van christenen wil voortzetten in navolging van de genocide van 1915.
Gedurende meer dan zeven weken heeft Turkije de zelfbesturende gebieden van Noord- en Oost-Syrië aangevallen in strijd met het internationale recht. Met de goedkeuring van de Verenigde Staten en Rusland voor de bezetting van de steden Girê Spî (Tall Abyad) en Serêkaniyê (Ras al-Ain) en omliggende dorpen door de NAVO-partner en zijn jihadistische hulptroepen moesten tot nu toe ongeveer 300.000 mensen hun huizen en woongebieden verlaten. Desondanks is Ankara nog steeds niet tevreden. Met name de dorpen rond Til Temir en het kleine stadje Ain Issa, gelegen aan de strategisch belangrijke M4-weg, zijn het beoogde doelwit van de invasietroepen. De regio ligt buiten de beoogde zogenaamde “veiligheidszone”, een strook van dertig kilometer aan de Turkse grens, en wordt onverminderd aangevallen. Ankara wil ook zijn bezettingsregime uitbreiden naar andere grenssteden om het ultieme doel te realiseren achter de geëiste terugtrekking van de Syrische Democratische Krachten (SDF): het settelen van Syrische vluchtelingen uit Turkije en hun proxy-leger SNA (“Syrisch Nationaal Leger”) in de randstrook. Daarom is er geen sprake van een staakt-het-vuren, zoals eind oktober in Sochi overeengekomen tussen de Turkse president Recep Tayyip Erdogan en zijn Russische tegenhanger Vladimir Poetin.
Til Temir staat al weken onder constant vuur van invasietroepen. De stad en het graafschap staan ook bekend als Klein Syrië, omdat veel van de etnische en religieuze componenten van Syrië in het kleine stadje en de dorpen te vinden zijn. Suryoye, Armeniërs, Koerden en Arabieren wonen samen in Til Temir. De stad werd gesticht door de Suryoye, die het bloedbad van Semile tussen 1933-1935 overleefde, en door Koerden. Het ligt ongeveer 40 kilometer ten noorden van Hesekê. Gevechtstroepen zoals de “Khabur Wachters” of de Militaire Raad van de Suryoye (MFS) speelden een belangrijke rol in de herovering en zelfbestuur van door christelijke bewoonde gebieden in de strijd tegen de “Islamitische Staat” (IS) in 2015. Op dat moment had een christelijke vrouweneenheid van de Khabur Guardians zich gevormd om de IS te trotseren. Vandaag verzetten de strijders van de Vrouweneenheid zich tegen de NAVO-partner Turkije.
Madeleine Khamis is lid van de Khabur Guardians. In een interview gaf de ervaren commandant commentaar op de huidige situatie in de regio. Volgens haar zijn 70 dorpen in Til Temir al bezet door de Turkse Jihad-invasietroepen. Honderden gezinnen moesten hun huis verlaten.
“Sinds het begin van de invasie verzetten we ons tegen de bezetters op basis van legitieme zelfverdediging. Als er een no-fly-zone in het noordelijke Syrische luchtruim was ingesteld, zou Turkije onze regio’s nauwelijks hebben kunnen bezetten. We hebben de internationale gemeenschap herhaaldelijk opgeroepen de onmiddellijke sluiting van het luchtruim af te dwingen. Maar we werden niet gehoord. De internationale strijdkrachten blijven verwijzen naar de vermeende wapenstilstand. Deze wordt echter niet gerespecteerd door Turkije en zijn jihadistische proxy-leger “, bekritiseert Khamis.
Tussen Serêkaniyê en Til Temir hebben de Khabur Guardians vijf verdedigende posities. Regimesoldaten en leden van de MFS hebben ook posities in de regio. Khamis wijst erop dat er sterke troepenconcentraties worden waargenomen in de reeds bezette dorpen. “De proxy’s van Turkije bereiden zich voor op een grote aanval. In Til Temir zijn er een aantal strategisch belangrijke steden zoals Til Tewil en Til El Will. In beide dorpen domineren twee heuvels de regio. Aan de andere kant is Ti Tewil – een Assyrisch dorp – het eerste bewoonde gebied op de route tussen Serêkaniyê en Til Temir. Daarom willen ze het bezetten. Het dorp Til Werd is ook belangrijk omdat het aan een doorvoerweg tussen Zirgan en Til Temir ligt. We behouden nog steeds onze posities en zullen tot het einde weerstand bieden om onze huizen te verdedigen. De aanslagen bedreigen echter het leven van de burgerbevolking.”
Turkije heeft een met bloed doordrenkt en donker verleden, legt Madeleine Khamis uit. Ze kan terugkijken op een lange geschiedenis vol slachtingen en genociden en blijft de erfenis van het Ottomaanse rijk verdedigen. Met de aanvallen op de Aramese, Assyrische en Armeense bevolking in het noordoosten van Syrië wilde het NAVO-land de gewelddadige verdrijving van christenen in navolging van de genocide van 1915 voortzetten. “Ons verzet tegen de neo-Ottmaanse plannen blijft echter bestaan”, bevestigt Khamis.
Bron: ANHA
