- Zuid-Koerdistan
Het verzet voor het bestaan en vrijheid die door Koerdische guerrilla’s wordt gevoerd tegen de Turkse bezetting en het verraad van de KDP in het Zap-gebied, gaat binnenkort zijn tweede maand in.
Het Turkse leger krijgt een nieuwe klap in het gezicht in het Zap-gebied. In de gebieden Kurojahro, Şikefta Birîndara, Çiyareş en Ertuş is een historische strijd aan de gang. Aan de ene kant zijn er strijders die hun posities op heuvels verdedigen en geen vrije doorgang geven aan Turkse troepen in de gevechtstunnels. Aan de andere kant zijn er semi-mobiele gevechtsteams die sinds de eerste dag van deze oorlog non-stop acties uitvoeren onder intense Turkse luchtaanvallen.
Wat heeft geleid tot een dergelijke situatie in de eerste twee maanden van de Zap-strijd, is ongetwijfeld de claim van de guerrilla’s op de overwinning, hun toewijding aan Abdullah Ocalan en vrijheid, en hun tactische beheersing en guerrillaoorlogvoering gericht op overwinning. Geconfronteerd met het guerrillaverzet heeft het Turkse leger slechts haar straaljagers die constant het land van Koerdistan bombarderen, en de lijken van zijn soldaten, wiens identiteit nog niet bekend is omdat velen worden achtergelaten. Zijn soldaten komen vast te zitten in de diepe valleien en kliffen van Zap. De wapens waar het Turkse leger in zijn wanhoop naar toe heeft gegrepen, zijn chemische wapens, giftige gassen en grote explosieven. Het Turkse leger gebruikte chemisch gas in bijna elke gevechtstunnel, vooral in het Avaşîn-gebied, omdat het vorig jaar enorme klappen kreeg. Het Turkse leger, dat geen enkele oorlogsethiek kent, heeft in de vuile oorlog die het dit jaar voert opnieuw zijn toevlucht genomen tot chemische wapens.
Het Turkse leger probeert zijn soldaten te steunen die niet gemakkelijk de gevechtstunnels kunnen naderen als gevolg van de guerrilla-acties van dit jaar, en volgt een oorlogsmethode die het eerder tegen de guerrillastrijdkrachten heeft gebruikt. De gevechtstunnels worden zwaar gebombardeerd door straaljagers die raketten en vatbommen afwerpen die intense chemische gassen bevatten. Bij Turkse luchtaanvallen, vooral in de gebieden Çiyareş, Şikefta Birîndara, Şehîd Şahin, Werxelê en Kurojahro is intensief gebruik gemaakt van chemische wapens. Als gevolg van de maatregelen die de guerrillastrijders tegen deze chemische gasaanvallen hebben genomen, zijn op verschillende plaatsen veel strijders gered. Echter, 8 guerrillastrijders stierven de martelaarsdood in Çiyareş en 5 anderen in Kurojahro als gevolg van de Turkse chemische aanvallen.
Het Turkse leger neemt na elke nederlaag zijn toevlucht tot NAVO-wapens en gebruikt elke dag een nieuwe methode, vooral in het Zap-gebied, om de patstelling te doorbreken en zijn soldaten aan te moedigen om te vechten. Het gebruik van chemische wapens is de laatste wanhopige poging van een leger waarvan het prestige op de rand van de nederlaag is gezakt. Het Turkse leger, aan het modderen in deze chemische wanhoop, gaat op de vlucht om een historische nederlaag in Zap het hoofd te bieden.
