- België
Voor het Europees Parlement in Brussel hebben Koerden en mensen in solidariteit contact geëist met Abdullah Öcalan. De Koerdische Vrouwenbeweging in Europa (TJK-E) riep op tot de bijeenkomst toen bekend werd dat het Anti-Martelingscomité van de Raad van Europa (CPT) Öcalan niet had ontmoet tijdens zijn laatste inspectie van detentiecentra in Turkije.
De demonstranten eisten opheldering over het bezoek van de CPT en informatie over de toestand van de PKK-leider, die sinds 1999 gevangen zit op het gevangeniseiland Imrali. Veel deelnemers droegen vlaggen met de afbeelding van Abdullah Öcalan, en er waren ook enkele PKK-vlaggen te zien.
In een toespraak namens de TJK-E sprak Ayten Kaplan over het belang van Öcalan voor het Koerdische volk en een vreedzame oplossing van de Koerdische kwestie en riep hij het Europees Parlement op om verantwoordelijkheid te nemen. Een andere verklaring informeerde over de totale isolatie van de Imrali-gevangenen.
Achtergrond: Geen contact met Imrali-gevangenen
Abdullah Öcalan werd op 15 februari 1999 bij een internationale samenzwering vanuit Kenia naar Turkije ontvoerd en zit al jaren geïsoleerd met zijn drie medegevangenen Ömer Hayri Konar, Hamili Yıldırım en Veysi Aktaş. Sinds 2019 is er een strikt verbod op advocaten op Imrali en het verdedigingsteam van Öcalan was voor het laatst in augustus 2019 op bezoek. Konar, Yıldırım en Aktaş hebben sinds hun overplaatsing naar de eilandgevangenis in 2015 nooit gebruik gemaakt van hun recht op juridische vertegenwoordiging.
CPT-delegatie inspecteert Imrali
Het Comité tegen Foltering (CPT) van de Raad van Europa bracht in september een ad-hocbezoek aan Turkije en gaf op 3 oktober een verklaring af. In de verklaring staat dat het de algemene behandeling en detentieomstandigheden van Imrali-gedetineerden heeft herzien, met de nadruk op gemeenschapsactiviteiten en hulpverlening aan de buitenwereld.
Verklaring van Asrin advocatenkantoor
Het Istanbulse Asrin advocatenkantoor , dat Öcalan en zijn medegevangenen vertegenwoordigt, kondigde op 29 november aan dat er geen contact was opgenomen met Öcalan tijdens het bezoek van de CPT aan Imrali. Een persoonlijke ontmoeting met vertegenwoordigers van het panel verhoogde de bezorgdheid over de situatie op het eiland nog verder, aangezien zelfs de geringste informatie over de omstandigheden van de Imrali-gevangenen werd geweigerd.
KCK eist onmiddellijke opheldering
DeUnie der Koerdische Gemeenschappen (KCK) vroeg op 5 december aan het Anti-folteringscomité om opheldering over de situatie van Abdullah Öcalan. In haar verklaring wees de KCK er nogmaals op dat het opheffen van het isolement op Imrali ook de kanalen zou kunnen openen voor een oplossing van de Koerdische kwestie en zo een democratisering van Turkije op gang zou kunnen brengen.
Laatste teken van leven in maart 2021
Er was een laatste teken van leven van Imrali in de vorm van een telefoontje tussen Öcalan en zijn broer in maart 2021, dat om onbekende redenen na een paar minuten werd afgebroken. Het Asrin advocatenkantoor verzoekt regelmatig bezoeken om zijn cliënten te zien. De Turkse autoriteiten weigeren of negeren deze verzoeken echter. Hetzelfde geldt voor verzoeken om bezoek van familieleden. De Turkse rechterlijke macht gebruikt over het algemeen willekeurige “disciplinaire maatregelen” die aan de Imrali-gevangenen worden opgelegd als juridische dekmantel voor het onrecht op het eiland in de Zee van Marmara. Lange tijd gebruikten de Turkse autoriteiten zelfs de “Routekaart voor onderhandelingen” die Öcalan in 2009 voorlegde aan het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) als rechtvaardiging voor het bezoekverbod aan het juridische team.
Openbare overtreding van de wet
Het verbod op bezoeken door advocaten in de gevangenis van Imrali is een flagrante schending van de standaard minimumregels van de Verenigde Naties (VN) voor de behandeling van gevangenen (Nelson Mandela Rules), bijgewerkt in 2015, de aanbevelingen van het anti-folteringscomité van de Raad van Europa en de Turkse gevangeniswet ( wet nr. 5275). Staten hebben de plicht om de uitoefening van de rechten van gevangenen en veroordeelden te waarborgen, ongeacht hun identiteit of de kwaliteit van hun straf. Maar de Turkse rechterlijke macht is niet bereid om de onmenselijke omstandigheden in de gevangenissen op Imrali te corrigeren en houdt vast aan behandeling volgens het strafrecht van de vijand.