De regio Zilan is een van de rijkste als het gaat om endemische planten- en dierenpopulaties. Het herbergt grote landbouwvelden, weiden en bronnen, zeer vruchtbaar voor vee. Het is een van de plaatsen waar de Dareck-vis, bekend als Van-vis, leeft. Zilan is ook rijk aan hulpbronnen zoals mineralen.
De regio, die een geschiedenis heeft van duizenden jaren, heeft vele beschavingen huisvest, zoals de Urartu, ook bekend als het koninkrijk van Urartu of het koninkrijk van Van, een beschaving die zich ontwikkelde in de brons- en ijzertijd.
Urartu was een interessante beschaving omdat het voortkwam uit een confederatie van koninkrijken die zich vanaf de 14e of 13e eeuw vGT had ontwikkeld. Een herkenbare en onafhankelijke staat bekend als Urartu ontwikkelde zich vanaf de 9e eeuw vGT, die deze kleinere koninkrijken combineerde, waarschijnlijk als reactie op een externe dreiging vanuit Assyrië.
Bouw waterkrachtcentrales
Een voortzetting van het beleid van de staat in de regio Zilan is de bouw van 4 HPP’s (waterkrachtcentrales). Het eerste dat wordt gedaan wanneer een HPP-project begint, is mensen van hun land verdrijven. Het gebied waar de waterkrachtcentrale zal komen, zal verlaten worden, geen mensen, geen dieren, geen landbouwgrond.
Een eerste HPP-project in Zilan werd gelanceerd in 2014. Ondanks bezwaar van de dorpelingen werd de fabrieksconstructie goedgekeurd. Het werd stopgezet door het besluit van de Raad van State in 2015.
Ondanks dit werden de bouwwerkzaamheden tijden de coronapandemie hervat terwijl alle aandacht elders was. Honderden arbeiders werken dag en nacht om de werken te versnellen.
Er worden massale vissterftes gemeld en de lokale bevolking is begonnen te migreren na de bouw van een waterkrachtcentrale (HPP) in de rivier Zilan in de provincie Van. Volgens Şahabettin Demir wordt de rivier Zilan voor de tweede keer onderworpen aan een bloedbad.
In een gesprek met ANF Nieuwsagentschap wees Şahabettin Demir, woordvoerder van het Zilan-initiatief, erop dat landbouw en veeteelt tot een einde zijn gekomen als gevolg van de vernietiging die is veroorzaakt door de waterkrachtcentrale in Zilan. “Migratie vanuit de dorpen is begonnen. We denken dat dit het tweede bloedbad is na 1930 in de Zilan-rivier, waar ooit water uit de hooglanden stroomde en allerlei landbouwactiviteiten werden uitgevoerd’, zei Demir.
Bij het bloedbad van de Zilan-vallei op 13 juli 1930 werden volgens officiële bronnen 15.000 mensen gedood en volgens niet-officiële bronnen 50.000. Na het bloedbad werden 45 dorpen platgebrand en verwoest. De staat nam met geweld het land af van de dorpelingen in de regio Zilan, duizenden mensen werden verbannen.
Het bloedbad van de Zilan-vallei was in feite een ‘opruimingsoperatie’ en wordt beschreven door de grote schrijver Yasar Kemal in zijn roman Deniz Küstü (“De door zee gekruiste visser”). Het bloedbad in de Zilan-vallei was inderdaad een van de laatste campagnes om de Koerdische onafhankelijkheid te stoppen. De geheime missie werd ‘opruimen’ genoemd.
De door de regering geïnitieerde werken voor de bouw van een waterkrachtcentrale in de Zilan in het district Erciş van de provincie Van in 2014 werden stopgezet door een uitspraak van de Raad van State op verzoek van milieuorganisaties en mensen die in de omliggende dorpen wonen. Ondanks de nietigverklaring van de Raad van State lanceerde de AKP-regering vorig jaar het project in de rivier Zilan.
Terwijl massale vissterfte is opgetreden als gevolg van het sluiten van de damluiken, zijn landbouw en veeteelt onmogelijk geworden omdat het water dat van de plateaus stroomt naar de energiecentrale werd geleid. Hoewel er 30 dorpen in de regio zijn die herinnerd worden als de plaats waar het bloedbad van Zilan in 1930 plaatsvond, zijn 10 dorpen nadelig beïnvloed door de bouw van de energiecentrale. De dorpelingen die door de energiecentrale niet meer in hun levensonderhoud kunnen voorzien, zijn noodgedwongen uit de regio gemigreerd.
Landbouw en vennootschap voltooid
Demir zei dat het waterpeil in de rivier Zilan daalde tot 10 cm, wat leidde tot massale vissterfte. Hij merkte op dat het water dat van de plateaus stroomde naar de energiecentrale werd geleid, waardoor de landbouw en de veeteelt werden beëindigd. “We hebben een proces lopen bij de Raad van State en we zullen de komende dagen opnieuw optreden nadat de definitieve beslissing is genomen. Het laatste deskundigenrapport van de regionale administratieve rechtbank van Van was een volledig bevooroordeeld rapport. Wij hebben hier bezwaar tegen gemaakt. De Raad van State heeft ons beroep positief beoordeeld. De Raad van State vond het rapport al onvolledig. Met een milieu-ingenieur en een archeoloog hebben we hier samen bezwaar tegen gemaakt. We vroegen experts uit alle branches die met natuur te maken hebben. We willen dat experts zoals visserij, archeologen, milieu-ingenieurs, landbouwingenieurs bij de zaak worden betrokken. Ons bezwaar tegen de uitspraak van de rechtbank bij de Raad van State is een positieve ontwikkeling, maar niet genoeg.”
Dorpen begonnen te migreren
Landbouw en veeteelt, de enige middelen van bestaan van de lokale bevolking, zijn beëindigd vanwege de vernietiging van de natuur veroorzaakt door de energiecentrale, volgens Demir, die vervolgde: “Onlangs is de migratie in die dorpen begonnen. We denken dat dit de tweede slachting is na 1930 in de rivier Zilan, waar ooit water uit de hooglanden stroomde en allerlei landbouwactiviteiten werden uitgevoerd. De dorpelingen migreren nu. De migratie is de afgelopen dagen enorm toegenomen. Families verlaten Zilan nu. Zodra de Raad van State het besluit vernietigt, zullen we opnieuw actie ondernemen en ons land en onze wateren tot het einde verdedigen.”
