Besê Hozat, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK) vestigde in een interview met ANF Nieuwsagentschap de aandacht op de dodelijke burgerslachtoffers in Zuid-Koerdistan na het akkoord tussen de Turkse staat, de KDP en Irak, en verklaarde dat ISIS-bendes zich naar de Medya-verdedigingszones hebben verplaatst.
Het interview luidt als volgt;
Over ongeveer een maand is uw wereldwijde campagne voor de fysieke vrijheid van de leider van het Koerdische volk, Abdullah Ocalan, en de democratische oplossing van de Koerdische kwestie een jaar oud. Wat kunt u ons vertellen over de ontwikkelingen van de campagne, vooral in de afgelopen weken, en wat zijn uw vooruitzichten voor de toekomst?
Voordat ik uw vraag beantwoord, wil ik van de gelegenheid gebruik maken om te wijzen op een aantal komende herdenkingen die van groot belang zijn voor ons als vrijheidsbeweging en voor ons volk. Onlangs was het 7 september, de gedenkdag van het martelaarschap van kameraad Kemal Pir. De gedenkdagen van het martelaarschap van Mehmet Hayri Durmush (12 september), Akif Yilmaz (15 september) en Ali Cicek (17 september) naderen ook. Ik herdenk alle martelaren van de revolutie en hun strijd voor vrijheid met respect en dankbaarheid door de kameraden die hun leven gaven in het Grote Doodsvasten, te herdenken. Er is ook het Sewreg-verzet dat plaatsvond op 9 september 1979. Daarom herdenk ik Cuma Tak en zijn vijf kameraden die als martelaren in dit verzet zijn gevallen met respect en dankbaarheid. Ook is 4 september 2011 de herdenking van het martelaarschap van kameraad Simko Serhildan, een waardevolle commandant uit Oost-Koerdistan (Rojhilat) die een pioniersrol vervulde in de guerrilla in de regio Casusan in het Qendil-gebergte in de oorlog tegen de Iraanse staat. Ik herdenk alle martelaren van Rojhilat met respect, liefde en dankbaarheid.
Vandaag, na bijna het eerste jaar, heeft de wereldwijde vrijheidscampagne een zeer belangrijk niveau bereikt. Er is een serieuze publieke opinie en agenda gevormd. Ik heb er alle vertrouwen in dat deze campagne het komende jaar krachtig zal worden voortgezet en zonder twijfel succes zal boeken.
Tijdens deze recente periode stuurden 69 intellectuelen die de Nobelprijs ontvingen brieven naar het Europees Comité van Ministers (CM), de Raad van Europa (RvE), het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM), het Europees Comité ter voorkoming van foltering en onmenselijke of vernederende behandeling of bestraffing (CPT), Erdoğan en vele andere relevante instellingen en personen. Omdat er zoveel maatschappelijke druk was, hebben zowel de voorzitter van het CM als het EHRM en het CPT op deze brieven gereageerd.
Het wordt duidelijk dat deze strijd echt sterk is. En het is ook duidelijk dat als er effectief wordt gewerkt en als men in de zaak gelooft, het mogelijk is om resultaten te boeken. Al deze internationale instellingen hebben jarenlang gezwegen; ze hebben niet gereageerd op allerlei initiatieven en allerlei inspanningen. Ze hebben blind, doof en stom gespeeld. Maar nu worden ze gedwongen om zich uit te spreken, om publieke verklaringen af te leggen, om te reageren op deze brieven. Dit is belangrijk omdat deze instellingen allemaal medeplichtig zijn aan deze misdaad tegen de menselijkheid door de Turkse staat. Ze steunen dit al jaren. Ze zijn partners in de misdaad dat Rêber Apo [Abdullah Öcalan] al meer dan 25 jaar en 7 maanden wordt vastgehouden onder een systeem van marteling en isolatie.
Het Imrali-systeem is een internationaal systeem. Het zijn deze machten zelf die dit systeem hebben opgericht. En de Turkse staat voert al jaren een genocidale oorlog tegen de Koerden met Imrali als middelpunt. Nu de wereldwijde strijd voor vrijheid zich ontwikkelt en groeit, nu de vastberadenheid en vasthoudendheid van ons volk en onze internationale vrienden in deze kwestie zichtbaar worden, nu alle medeplichtigen aan deze misdaad tegen de menselijkheid worden ontmaskerd, moeten deze internationale instellingen zich natuurlijk uitspreken en op de een of andere manier verklaringen afleggen. Dit is een belangrijk resultaat, maar de strijd moet zich niet alleen hierdoor beperken.
Deze instellingen moeten de internationale verdragen naleven, omdat zij degenen zijn die deze hebben opgesteld. De Turkse staat schendt en vertrapt momenteel alle internationale verdragen en internationale wetten en overtreedt zelfs zijn eigen wet. De internationale instellingen moeten in staat zijn om het internationaal recht en de internationale verdragen op te leggen aan de Turkse staat. Ze kunnen dit niet bereiken door alleen maar verklaringen af te leggen.
Deze strijd moet doorgaan tot het doel bereikt is. Op 17 en 18 september komt de voorzitter van de Raad van Europa bijeen om de wetsovertredingen te bespreken die de Turkse staat de afgelopen tien jaar in Imrali heeft begaan. Het Asrin Advocatenkantoor, vele democratische kringen, de internationale vrienden die deelnemen aan de wereldwijde vrijheidscampagne en in het algemeen ons volk zijn erg gevoelig voor en werken aan deze kwestie. Zij volgen dit proces op de voet. Het is uiterst belangrijk dat de voortdurende genocidale misdaad, deze misdaad tegen de menselijkheid, op de agenda van de CM komt te staan en dat er een standpunt over deze kwestie naar voren komt. De CM moet de Turkse staat dwingen om internationale verdragen en het internationaal recht uit te voeren. Daarom moeten ze een einde maken aan het systeem van isolatie en marteling. De gezondheid, veiligheid en vrijheid van Rêber Apo moeten gewaarborgd worden. De genoemde instellingen moeten hiervoor de verantwoordelijkheid nemen. Zij zijn degenen die het Imrali-systeem in het leven hebben geroepen. Zij mogen niet langer partners zijn in deze misdaad tegen de menselijkheid.
In Berlijn werd een conferentie voor vrede en democratie gehouden. Intellectuelen en academici uit vele landen woonden deze conferentie bij. Ook veel Turkse academici, intellectuelen en schrijvers woonden deze conferentie bij. Dit was een zeer belangrijk en waardevol werk. Ik feliciteer en groet iedereen die heeft bijgedragen aan al deze inspanningen en ik dank ieder van hen. Maar ik wil vooral het succes benadrukken dat ook veel Turkse intellectuelen en academici de conferentie over vrede en democratie hebben bijgewoond. Er zijn zeer waardevolle individuen in Turkije die we echte intellectuelen, echte schrijvers kunnen noemen. Ze zijn erg gevoelig voor de Koerdische kwestie en voor de democratisering van Turkije, en ze zien zichzelf als verantwoordelijk daarvoor. Ze benaderen de fundamentele problemen van Turkije met het bewustzijn en de gevoeligheid van gewetensvolle, morele intellectuelen. Dit is echt waardevol.
In 2016 ontwikkelden ze een serieus initiatief met de naam Academics for Peace. Honderdduizenden intellectuelen en schrijvers namen een gezamenlijk standpunt in tegen de oorlog. Zij startten bijvoorbeeld een handtekeningenactie, die een zeer belangrijke agenda in het land creëerde en een serieuze politieke en sociale impact had. Ik verwacht dat de Turkse intellectuelen in deze tijd opnieuw een soortgelijke houding sterker zullen ontwikkelen. De intellectuele wereld heeft sociale problemen altijd op een gevoelige en verantwoordelijke manier benaderd. Dit is een vereiste om intellectueel te zijn. Mensen die niet geïnteresseerd zijn in de fundamentele sociale problemen, de fundamentele historische problemen van Turkije, die niet nadenken over de oplossing van deze problemen, die hier niet voor strijden, die hier niet naar streven, kunnen geen intellectuelen zijn; zij kunnen zichzelf geen intellectuelen noemen.
Het is belangrijk dat deze vredesacademici een sterker standpunt innemen in het huidige proces. Ze moeten een sterk standpunt innemen tegen het systeem van isolatie en marteling en tegen oorlog. Het einde van deze oorlog hangt af van de fysieke vrijheid van Rêber Apo. De democratisering van Turkije en de democratische oplossing van de Koerdische kwestie hangen af van de vrijheid van Rêber Apo. Turkse intellectuelen zouden een grotere rol moeten spelen in dit proces. Dit mag niet beperkt blijven tot conferenties en workshops. Ze zouden een sterkere invloed moeten hebben in dit proces.
Op 1 september was er een sterke sociale beweging in Turkije, vooral in Noord Koerdistan, Wan (Tr. Van), Amed (Tr. Diyarbakir) en Istanbul. Er waren belangrijke marsen en sterke demonstraties. Lange tijd, vooral het laatste jaar, had Noord-Koerdistan een belangrijke deelname aan de wereldwijde campagne. Vooral de Marsen voor Vrijheid en Giving Freedom a Voice waren erg belangrijk. Ook de vieringen van Newroz en 4 april werden sterk ontvangen.
In het tweede jaar van de campagne moet Noord-Koerdistan weer het centrum van de vrijheidscampagne worden. Noord-Koerdistan en Turkije moeten de vrijheidscampagne leiden. In die zin moet de wil die op 1 september naar voren werd gebracht, behouden blijven. Het moet zich geleidelijk verspreiden over heel Koerdistan en Turkije. Noord-Koerdistan en Turkije moeten in staat zijn om het sociale verzet en de politieke strijd te leiden in de vier delen van Koerdistan en daarbuiten. De opkomende kracht, dit potentieel moet omgezet worden in een georganiseerde wil en initiatief. Een vredes- en democratiebeweging tegen isolement, fascisme, oorlog en verraad in Turkije en Noord Koerdistan moet georganiseerd worden. En dit moet een voortdurende strijd zijn, een verzet.
Een jaar loopt ten einde. Op 10 oktober gaan we het tweede jaar van de beweging in. We moeten een juridische en politieke strijd voeren; we moeten erin slagen om het paradigma van Rêber Apo wereldwijd nog succesvoller te verspreiden en zo de sociale strijd verder te verdiepen, zodat we in het tweede jaar van de campagne de gezondheid, de veiligheid en vooral de fysieke vrijheid van Rêber Apo kunnen garanderen. We moeten van deze campagne een succes maken. Dit betekent dat we van de strijd een strijd van de massa’s moeten maken, het verzet vastberaden moeten uitbreiden en het met vertrouwen op de wereldagenda moeten zetten.
De afspraken tussen Ankara en Bagdad zijn al tot op zekere hoogte geëvalueerd en nu worden de eerste praktische resultaten van de afspraken al zichtbaar. De afgelopen dagen zijn er een aantal Turkse aanvallen geweest op Zuid-Koerdistan. Niet alleen de guerrilla’s, maar vooral ook de burgerbevolking is het doelwit geweest. Wat kunt u ons hierover vertellen? Hoe is dit mogelijk en wat moet er nu gebeuren?
Ten eerste herdenk ik alle kameraden die in de maanden augustus en september de martelaarsdood stierven met respect, liefde en dankbaarheid. Vooral Berwar Dersim, Nujiyan Amed, Orhan Bingol, Tekin Goyi, Yilmaz Dersim, kameraad Serhat, Xebat, Zamani en de vrienden die in Kela Meme martelaar werden. Ook kameraden Rosida, Eylem en Sozda Armanc.
Na de overeenkomst tussen Irak, Turkije en de KDP ontstonden er verschillende aanvallen en slachtpartijen op burgers. Onlangs nog werden Gulistan Tara, Hero Bahadin in Seyidsadiq, drie burgers in Dukan, drie patriottische mensen in Sharbajer en een herder in Bradost vermoord. In Behdinan en Bradost werden al eerder veel patriottische mensen afgeslacht, maar de aanvallen op burgers zijn de laatste jaren sterk toegenomen. Deze slachtingen nemen vooral toe na de overeenkomst tussen Ankara, Bagdad en de KDP.
In het algemeen vindt er een ernstige slachting plaats in de regio Behdinan. Dorpen worden verbrand, gebombardeerd en verwoest. De natuur wordt opzettelijk in brand gestoken. Mensen worden opzettelijk uit gebieden verdreven. Wat hier gebeurt is genocide. De Turkse staat pleegt genocide. Het pleegt een misdaad tegen de menselijkheid. En nu heeft de Iraakse regering besloten om hierin een partner te zijn en haar ook verantwoordelijk te maken voor wat er aan de hand is. We hebben onlangs een verklaring afgelegd en erop gewezen dat we Irak vanaf nu net zo verantwoordelijk zullen houden als de Turkse staat. Vooral na de akkoorden tussen Bagdad, Turkije en de KDP zijn deze slachtingen onder burgers nog toegenomen. Vaderlandslievende mensen en kinderen worden op roekeloze wijze afgeslacht. Een kind werd afgeslacht in Sharbajer. Er waren al eerder bloedbaden aangericht door de Turkse staat, wat alleen mogelijk was omdat Bagdad en het bestuur van Zuid-Koerdistan hun mond hielden. Zij waren al medeplichtig en hebben dit naar een nieuw niveau getild.
Ik herdenk met respect alle patriotten die bij deze aanslagen zijn omgekomen en betuig mijn medeleven aan hun families en ons volk. Ik veroordeel en vervloek ook diegenen die partners zijn in deze genocide-politiek van de Turkse staat.
Het is belangrijk om de rol van de KDP in deze zaak te benadrukken. Nu hebben ze veel bendeleden en huurlingen uit de bezette gebieden in Noord- en Oost-Syrië naar Behdinan gebracht. Velen van hen zijn in Turkije gerekruteerd en getraind in kampen, en nu hebben ze hen naar de door hen bezette gebieden gebracht. De rol van de KDP hierin is cruciaal. In 2014 sloten de Turkse staat, de KDP en ISIS een overeenkomst. Volgens deze overeenkomst zou Mosul worden overgedragen aan ISIS en zou de KDP Shengal (Sinjar) overdragen aan ISIS en haar troepen daaruit terugtrekken. Daarna zou het zowel Mosul gebruiken als verdediging en als centrum voor zijn aanval op Rojava, in het bijzonder het Cizir Canton. Nadat ISIS het kanton Cizir had ingenomen, zou het worden overgedragen aan de KDP en worden opgenomen in Zuid-Koerdistan. Daarna zouden Kobane en Afrin worden ingenomen en overgedragen aan ISIS. Kirkuk zou worden overgedragen aan de KDP en Turkije zou partner worden in de olie van Kirkuk.Turkije, KDP en ISIS sloten op deze basis een overeenkomst. Om de rol van Turkije in deze overeenkomst te verbergen, kwam ISIS en nam het consulaat van Mosul in beslag. Op dat moment was Ozturk Yilmaz consul van Turkije in Mosul. Later legde hij een aantal verklaringen af, maar ze legden hem het zwijgen op. Turkije deed dit om zijn rol te verbergen in de deal die het sloot met ISIS en KDP. Later, toen er wat problemen ontstonden tussen deze krachten, richtte ISIS zijn aandacht op Hewler. Dus toen ISIS zijn aandacht verlegde naar Hewler, veranderde de situatie. Daarna moest de KDP naar de guerrillastrijders. Barzani bedankte mijn vrienden in Makhmour. Want ISIS was echt van plan om Hewler in te nemen, en ze zouden Makhmour ontmantelen. Turkije probeerde met zo’n spelletje zijn echte bedoelingen te verbergen. En het is een spel dat nog niet voorbij is. Vandaag zien we dat ISIS in Behdinan is. De alliantie Turkije-ISIS-KDP is nooit verbroken. Het was Turkije dat ISIS vanaf het begin heeft georganiseerd. De internationale machten hebben geprofiteerd van ISIS, maar de belangrijkste organiserende kracht van ISIS is de AKP zelf. Dat is een feit. Nu hebben ze Huda Par en Hizbulkontra in deze alliantie opgenomen. Op basis van deze alliantie bevindt ISIS zich nu in de Medya-verdedigingszones, in Behdinan.
Dit moet heel goed worden begrepen. De Turkije-ISIS-KDP-Hizbulkontra alliantie blijft bijgewerkt in de huidige situatie. Hizbulkontra had al een serieuze rol gespeeld in de Slag om Kobane en in de algemene aanval van ISIS op Rojava. Dezelfde alliantie wordt nu opnieuw voortgezet. En met deze alliantie probeert de Turkse staat resultaten te boeken. Met deze laatste overeenkomsten hebben ze nu ook Irak in dit proces opgenomen, omdat de Turkse staat deze oorlog niet alleen kan voeren. Het voert al sinds 2019 een genocidale bezettings- en annexatieoorlog en heeft al jaren te maken met ernstige blokkades en impasses. Het kan geen resultaten boeken. Sterker nog, het is bijna alsof de guerrillastrijders de Turkse staat hebben opgesloten in de Medya-verdedigingszones, vooral in de gebieden van Zap en Metina. Om dit slot te doorbreken, heeft de Turkse staat Irak erbij betrokken en probeert het Hizbulkontra er actiever bij te betrekken. En de KDP had al vanaf het begin een alliantie met ISIS. Die alliantie is nooit verbroken. Het hele doel van de KDP is om de vrijheidsbeweging te liquideren en de Koerdische genocide tot een einde te brengen. De hele geschiedenis van de KDP is zo. Laten we niet ingaan op de oude geschiedenis, maar het is belangrijk om te wijzen op een aantal dingen uit de recente geschiedenis. De KDP heeft heel serieus politiek en diplomatiek werk verricht om de PKK op de terreurlijst te krijgen. Ze heeft heel hard gewerkt en is daarin geslaagd. Ze heeft de PKK op de terreurlijst gekregen. De KDP heeft ook een zeer actieve rol gespeeld in de internationale samenzwering om Rêber Apo te liquideren. Door de liquidatie van Rêber Apo hoopten ze de vrijheidsbeweging te kunnen liquideren. Er zijn de zogenaamde Washington Akkoorden. Nadat deze waren ondertekend, werd Rêber Apo gedwongen om Syrië te verlaten. De Barzani’s spelen een zeer actieve en beslissende rol in de ontwikkeling en voortzetting van het isolatie- en martelsysteem. Ze spelen ook een zeer ernstige rol in de invasieaanvallen op Rojava. Ze voeren een serieuze politieke en diplomatieke strijd en nemen deel aan de bezetting ervan. Op dit moment zijn Afrin, Serekaniye en Gire Spi het werk van de KDP. Het is het resultaat van hun verraad en hun agentschap. De KDP doet er alles aan om te voorkomen dat de Rojava Revolutie internationaal erkend wordt. Ze noemt de Rojava Revolutie nooit een revolutie. Ze doet er alles aan om deze revolutie te verstikken. Ze voert zowel politiek als diplomatiek werk uit tegen de revolutie om haar te belasteren en te liquideren.
De KDP nam niet alleen deel aan de invasieaanvallen van de Turkse staat en legitimeerde ze, maar ze greep ook voluit in om de revolutie te wurgen. Ze groef diepe loopgraven tussen Rojava en Zuid-Koerdistan. Het belastert het overal. Het neemt deel aan deze genocidale oorlog samen met de Turkse staat om de Vrijheidsbeweging te liquideren. Samen met ISIS en Hizbulkontra werkt het actief in de vier delen van Koerdistan. De leider van Hizbulkontra kwam onlangs naar Hewler en had een ontmoeting met Massoud Barzani. Beiden werken samen met het Turkse Special Warfare Department, omdat ze er deel van uitmaken. Je zou kunnen zeggen dat de KDP haar ‘Koerdistan-tak’ is.
Er moet een zeer krachtig standpunt worden ingenomen tegen dit netwerk van landverraders. Op dit moment is de positie van de KDP en Barzani verder gegaan dan collaboratisme. Deze situatie kan niet alleen worden gedefinieerd of geconceptualiseerd als collaboratisme. Het is een netwerk van verraad en spionage. Ze ontwikkelen ernstige spionage en verraad binnen de Koerdische samenleving. Ze creëren ernstig verval en laten patriottische waarden rotten. Al deze aanvallen zijn gebaseerd op informatie van de KDP en Parastin. Kameraad Abbas ging hier ook op in in zijn laatste interview. Veel guerrillaslachtoffers werden veroorzaakt door informatie van de KDP en Parastin. Hetzelfde geldt voor burgerslachtoffers. Overal waar er een aanval is op Zuid-Koerdistan door de Turkse staat, is er zeker locatie-informatie verstrekt door Parastin. Patriotten worden afgeslacht met informatie van Parastin. In Koerdistan willen ze het patriottisme uitroeien en alleen agenten en verraders overhouden. Ze willen de wil van het volk breken, hen dwingen zich over te geven en hen onderwerpen.
De intellectuelen in Koerdistan in het bijzonder moeten een sterk standpunt innemen tegen dit netwerk van verraders en agenten. In het algemeen moet ons volk een sterk standpunt innemen en strijden. Ze mogen geen agenten in hun midden herbergen. Deze agenten mogen niet in onze samenleving leven. Er moet een sterke sociale en politieke strijd worden gevoerd tegen deze lijn van collaborateurs-agenten. Intellectuelen, de patriottische partijen, organisaties, structuren en stammen in Koerdistan moeten er een zeer sterk standpunt tegen innemen. Ze vormen echt een groot gevaar voor de toekomst van ons volk. Het bedreigt de vrije en democratische toekomst van ons volk, onze volkeren. Op deze basis roep ik iedereen op om een sterker standpunt in te nemen.
Bron: ANF