Besê Hozat: Er is geen oplossingsproces

Besê Hozat, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de KCK (Unie van Koerdische Gemeenschappen), sprak over Abdullah Öcalan en het lopende debat over een oplossing voor de Koerdische kwestie in Turkije in een speciaal programma op Medya Haber TV:

Bezoek aan Öcalan op Imrali

Na grote inspanningen kreeg Rêber Apo [Abdullah Öcalan] toestemming om zijn neef Ömer Öcalan te ontmoeten. Eerder hadden verschillende geruchten over de gezondheidstoestand van Rêber Apo het publiek bereikt. Dit is de afgelopen 26 jaar het geval geweest. Op verschillende tijdstippen, als gevolg van de aanhoudende noodtoestand, werden geruchten over zijn gezondheid en veiligheidsstatus verspreid door verschillende mensen, wat grote bezorgdheid en angst veroorzaakte onder het Koerdische volk en tot verontwaardiging leidde. En dan waren er nog een paar keer of misschien zelfs maar één keer bezoeken van korte duur met toestemming. Men probeert in de publieke opinie de indruk te wekken dat het isolement doorbroken is, dat het overwonnen is. Op deze manier wordt geprobeerd het groeiende verzet te sussen en het effect ervan te breken. Daarna wordt het beleid van speciale oorlogsvoering met alle kracht en zonder enige verandering voortgezet.

Het isolement blijft

Nu kan hetzelfde proces opnieuw worden waargenomen. De wereldwijde vrijheidscampagne gericht op de fysieke vrijheid van Rêber Apo heeft een zeer belangrijke impact gehad. Dit betekent natuurlijk niet dat het isolement is doorbroken. De Turkse staat doet opnieuw veel moeite om de indruk te wekken dat het isolement doorbroken is. Dit heeft niets met de werkelijkheid te maken en maakt deel uit van het concept van speciale oorlogsvoering. Wat ook het doel is van dergelijke informatie die wordt verstrekt in het kader van de speciale oorlogvoering en de propaganda met betrekking tot de gezondheid en de veiligheid van Rêber Apo, wat ook de berekeningen van de Turkse staat zijn, het zal zeer negatieve gevolgen hebben voor de Turkse staat. Ik wil dit benadrukken.

Öcalan staat voor de vrijheid van de volkeren

Rêber Apo is de mortier van broederlijke coëxistentie, eenheid en alliantie tussen het Koerdische en het Turkse volk. Het staat voor het Koerdische volk, voor de alliantie tussen het Koerdische en het Turkse volk, voor de democratisering van Turkije en voor de vrijheid van de Turkse volkeren. In die zin betekent elke aanpak of praktijk die de gezondheid of veiligheid van Rêber Apo in gevaar brengt, het einde van Turkije. Het betekent het einde van de Turkse staat.

De moorddadige aanvallen zullen ongehinderd doorgaan.

Ze spelen met vuur. In de afgelopen 26 jaar hebben ze veel dingen geprobeerd en veel spelletjes gespeeld. De geruchten die ze verspreiden over zijn gezondheid en veiligheid zijn alleen voor hun speciale oorlogvoering. Dit wordt door de staat zelf gedaan. Ze proberen een perceptie te creëren in de samenleving om haar te kalmeren. Ze willen het effect van de zich ontwikkelende vrijheidsstrijd, de vrijheidscampagne, die vooral gericht is op de fysieke vrijheid van Rêber Apo, breken. Maar het systeem van marteling en isolatie wordt in alle hevigheid gehandhaafd. De moorddadige aanvallen op het Koerdische volk zullen ongehinderd doorgaan.

Staatsorkestratie

Zoals ik al zei, is wat er is gebeurd in scène gezet. De toenemende strijd en verontwaardiging van het volk hebben een dergelijke bijeenkomst op de agenda gezet. Nu nemen de aanvallen van de staat weer toe. Het begon met de aanval op de gemeente Esenyurt, waarna ook gedwongen bestuurders werden aangesteld in Mêrdîn (Tr. Mardin), Êlih (Batman) en Xelfetî (Halfeti). De hele infrastructuur van Rojava werd gebombardeerd onder het voorwendsel van de TUSAŞ aanval. De moorddadige aanvallen op Rojava gaan door en worden zonder onderbreking intenser. Aanvallen van gelijkaardige intensiteit en geweld vinden plaats in Noord Koerdistan en in de Medya verdedigingsgebieden. Deze situatie heeft opnieuw het ware gezicht van deze speciale oorlogstoestand, deze speciale oorlogsregering van de AKP-MHP in al zijn naaktheid onthuld. Het was Rêber Apo die opnieuw het masker van hun gezicht rukte en benadrukte dat het isolement voortduurt.

Öcalan is klaar voor onderhandelingen

Rêber Apo legde zijn houding en aanpak op een indrukwekkende manier uit. Hij zei dat als de omstandigheden goed zijn, hij de theoretische en praktische kracht heeft om het proces te verschuiven van de gewapende strijd naar het politieke en wettelijke niveau. Hij heeft deze kracht en, zoals hij benadrukte, kan hij een sterke rol spelen in een democratische oplossing voor de Koerdische kwestie en zijn taak en rol vervullen in het vestigen van vrede en democratie in Turkije. Zoals hij zei, wil hij de volkeren van Turkije dienen, wil hij de democratie van Turkije dienen, een democratische republiek en een democratische oplossing voor de Koerdische kwestie. De contactpersoon voor de Koerdische kwestie is Rêber Apo. Hij is de hoofdonderhandelaar voor onze beweging, voor ons volk. Hij vertegenwoordigt de wil van ons volk. Hij is een leider van het volk en een voorvechter van vrijheid. De Turkse staat moet de Koerdische kwestie democratisch oplossen door Rêber Apo als contactpersoon te aanvaarden. Rêber Apo is klaar voor onderhandelingen. Hij heeft dit nogmaals publiekelijk verklaard.

Als beweging staan wij achter hem

Als de staat een stap in deze richting wil zetten, als het bereid is om de Koerdische kwestie democratisch op te lossen om Turkije van een grote catastrofe te redden, dan zal het dit probleem met Rêber Apo oplossen. Rêber Apo is er klaar voor en wij als beweging staan achter hem. Als beweging zullen wij de aanpak van Rêber Apo als basis nemen voor onze verdere actie.

De regering is niet geïnteresseerd in democratisering

Het probleem ligt bij de Turkse staat, die opnieuw een van zijn spelletjes speelt. Door te proberen het Koerdische volk te misleiden, wil het uit deze moeilijke fase geraken met weinig schade. Dat is de hele berekening van deze regering. Voor hen gaat het niet om een democratische oplossing voor de Koerdische kwestie en niet om de democratisering van Turkije. Ze is niet geïnteresseerd in een broederlijke coëxistentie van volkeren. Het is alleen geïnteresseerd in zijn eigen macht en zijn eigen voortbestaan.

Het geopolitieke belang van Turkije verzwakt

Er zijn ernstige ontwikkelingen in de regio die een sterke impact hebben op Turkije en een grote uitdaging vormen voor de regering. De geopolitieke en geostrategische positie van Turkije kan niet meer zo effectief worden verkocht als voorheen. De positie wordt geleidelijk zwakker en de algehele invloed van Turkije wordt ook zwakker. De ontwikkelingen in de regio en de gesloten akkoorden creëren ernstige nieuwe situaties voor de Turkse staat. De regering zelf verkeert nu in grote paniek. Ze is erg bang en bang om haar macht te verliezen. Ze zoekt een uitweg. En dus proberen ze de invloed van Rêber Apo en zijn beweging in hun voordeel te misbruiken. De Turkse staat wil de vrijheidsbeweging tot overgave dwingen en de wil van het Koerdische volk breken. Hij probeert geleidelijk de democratische krachten in Turkije volledig te neutraliseren en over te nemen. En hij probeert de oppositie in Turkije naar zijn hand te zetten. Ze moeten allemaal in dienst worden gesteld van zijn eigen macht. Daarom voert hij zo’n intense speciale oorlog.

Er is geen verandering en geen oplossingsproces

Er is geen oplossingsproces, zoals ze zeggen. In deze staat is er geen wil om een oplossing te vinden voor de huidige situatie. Er is geen verandering in de mentaliteit. Er is geen verandering in het eeuwenoude beleid van ontkenning en vernietiging. Integendeel, de huidige mentaliteit van de staat en de AKP/MHP regering is erop gericht om het eeuwenoude beleid van genocide tegen de Koerden af te ronden en met alle middelen te voltooien. Dit is heel duidelijk en iets wat ze zelf hebben toegegeven. Er is geen wil tot een oplossing van de kant van de staat, de regering en de heersende macht. Wat er wel is, is het voortdurende beleid van genocide. Dit is hoe dit proces moet worden geëvalueerd, begrepen en begrepen. Er is sprake van een zeer intense speciale oorlog. Er vinden veel spelletjes en tactische manoeuvres plaats binnen deze speciale oorlog. Ik bedoel, je kunt niet eens zeggen dat er een verandering van discours is; er is letterlijk geen verandering.

Waarom is dit debat ontstaan?

Toch moeten we ons afvragen waarom dit debat recentelijk is ontstaan. Dit discours moet samen met de ontwikkelingen in de regio worden gelezen en geëvalueerd. De regio maakt een zeer ernstig proces door. Grenzen veranderen en nieuwe kaarten worden getrokken. Geleidelijk aan ontstaat er een andere situatie in de regio. Met andere woorden, de regio wordt momenteel herschikt op basis van Israëls belangen om zijn veiligheid te garanderen. Daarom wordt Israël voorzien van alle mogelijke middelen en steun. Israël voert momenteel een grootscheepse imperialistische oorlog in de regio. Net zoals de NAVO de Turkse staat alle mogelijke steun verleent, verlenen ook de VS alle mogelijke steun. De Turkse staat voert een vergelijkbaar beleid onder de naam neo-Ottomanisme; een expansionistisch, bezettend en imperialistisch beleid. Israël en de Turkse staat voeren een soortgelijk beleid in de regio en zijn daarom in een zeer serieuze concurrentiestrijd verwikkeld.

Ontwikkelingen in het Nabije en Midden-Oosten

Elke staat probeert zich te doen gelden als een hegemoniale macht. En nu is de situatie zo dat het “Groter Midden-Oosten”-project, dat met de steun van Israël, Amerika, het Verenigd Koninkrijk en het Westen in het algemeen wordt gestimuleerd, Turkije momenteel op veel gebieden uitsluit. Er zijn veel nieuwe energie- en handelsovereenkomsten gesloten. Turkije is buitengesloten van de meeste overeenkomsten en vergelijkingen die in veel regio’s zijn ontwikkeld, van India tot het Middellandse Zeegebied tot Europa. Turkije maakt zich grote zorgen over deze ontwikkeling. Dit komt omdat het beleid en de strategieën die momenteel in de regio worden uitgevoerd, leiden tot een inkrimping van de natiestaten in de regio. Het huidige discours moet in het licht van deze ontwikkelingen worden geëvalueerd. De Turkse staat probeert met zo min mogelijk schade uit deze moeilijke situatie, deze impasse, te komen door de Koerden te misleiden, hun strijd uit te schakelen, de oppositie in Turkije te neutraliseren en iedereen bij de regering te zweren. Hij probeert zichzelf te redden.