De familieleden van elk van de 34 overledenen die levend verbrand werden in hun kelders in Cizre, heeft een beroep ingediend om de verantwoordelijken van de moorden gestraft dienen t worden, maar de broepen zijn afgewezen om grond van ‘ een rechtvaardig incident binnen de kaders van de wet.”
De gezinnen die hun familie hebben verloren, hebben de zaak voor laten komen , med met het Libertariaanse Advocaten Platform (Özgürlükçü Hukukçular Platformu – ÖHP) maar ze worden nu alle 34 om dezelfde reden ontvankelijk verklaard. 150 mensen verbrandden levend in de kelders van drie verschillende gebouwen.
De hoofdofficier van Justitie stelt dat degenen die hun leven hebben verloren, “leden van een terroristische organisatie” zijn geweest. De officier van justitie heeft de zaken afgewezen op grond dat “de incidenten rechtvaardig zijn met de wet”. Het decreet beweert dat de veiligheidsstrijdkrachten die deelnemen aan de operaties in overeenstemming waren met de grenzen van de “legitieme verdediging” zoals omschreven in artikel 25 van het Turkse wetboek. De aanklager heeft ook beweerd dat er geen bewijs is geweest dat de grenzen van de “legitieme verdediging” zouden overschreden, ondanks het feit dat veel overleden lichamelijke integriteit verloren en veel lichamen nog steeds ontbreken.
De advocaten van de ÖHP hebben aangevoerd en benadrukt dat de regering zich tegen hun verplichtingen van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) handelt. Een van de families advocaten Nevroz Uysal zei dat ze 110 zaken bij de hand hebben. Uysal zei dat alle zaken met dezelfde redenen ontslagen zijn en dat het kantoor van de aanklager geen andere bewijzen heeft dan anonieme getuigenissen. Uysal voegde eraan toe dat anonieme getuigenissen worden toegevoegd aan vele dossiers van mensen van alle leeftijden en geslachten die zijn gedood, zodat Turkije geen blaam treft en wees op de verschillen van getuigenissen in de dossiers.
Uysal zei dat de dossiers niet omvatten hoe de sterfgevallen zich voordoen en verder: “Spraakopnames, radiocommunicatie en gepantserde camera’s worden niet opgenomen in de bestanden. Er was geen gezond onderzoek in de scène. De plaats waar de officier van justitie de instanties heeft gevonden, komt niet overeen met de informatie die door de gezinnen wordt verstrekt. De kleren van de overledene zijn verwijderd, maar ze worden niet geïnspecteerd of aan de gezinnen gegeven.”
Uysal verklaarde dat het afhandelen van de doden als “legitieme verdediging” niet juist is en voegde het volgende toe over de verklaring die in de decreten opgenomen werd dat “proportionele kracht was geïmplementeerd”: “waren de branden die door de veiligheidsmacht veroorzaakt waren veroorzaakt door mortiervuur, of was het iets anders? Waarom werden de branden niet geblust? Waarom heeft de officier van justitie geen verklaring afgelegd over deze branden? dit proces is voor gekomen door gebruik van onevenredige kracht. Het recht op het leven is hier voor alle mensen geschonden. Het enige plicht van de staat is om zijn burgers te beschermen. Zelfs als ze “leden van een terroristische organisatie” zijn, is de staat verplicht om ze levend te vangen. Als de gebruikte kracht evenredig was, waarom was er niet eens een persoon die levend werd gevangen? Waarom hebben de lichamen tientallen kogelwonden? Als de gebruikte kracht proportioneel was, hoe kan er zoveel dood en vernietiging zijn? ‘
Uysal heeft erop gewezen dat het de grootste fundamentele plicht van de aanklagers is om de moorden te rechtvaardigen en voege daar aan toe: “De slachtoffers worden hier neergezet als verdachten. Zelfs degenen die geen geheime getuigenis hebben, worden beschouwd als ‘terroristen’, alleen omdat ze destijds in de stad waren. ‘Uysal zei dat zij eerder beroep hadden gedaan op het EHRM, no voor de Libertariaanse Advocaten Associatie (Özgürlükçü Hukukçular Derneği – ÖHD ) en de advocatenvereniging Mesopotamia (Mezopotamya Hukukçular Derneği – MHD) door statutaire besluiten werden gesloten en vervolgd: “Het EHRM heeft deze volgens type georganiseerd. De eis van het EHRM om zich bij de zaken aan te sluiten is goedgekeurd. Turkije reageerde op zijn eigen manier op de rechtbank, al was het vertraagd. Maar deze reacties zijn niet genoeg. Op dit moment bereiden we ons voor op het beroep jegens de reactie van Turkije.”
