- Turkije
In Istanbul is de criminaliteit door bendes de afgelopen vijftien jaar toegenomen, met name in wijken waar veel Koerden, Alevieten en revolutionairen wonen. De Barış Boyun-bende, berucht om zijn moordcommando’s op motorfietsen, en de groepen die bekend staan als de Daltons en de Caspers, werden berucht om hun aanvallen op bewoners en winkeliers in wijken als Gazi en 1 Mayıs.
De afgelopen jaren zijn deze bendes ook opgedoken in Bağcılar, een andere wijk met een grote Koerdische bevolking. Met name de groep die zichzelf de Daltons noemt, is begonnen met het afpersen van winkeliers in de Koerdische wijken van Bağcılar, waarbij ze dreigen met en gewapende aanvallen uitvoeren tegen degenen die weigeren te betalen.
Alleen al in de afgelopen jaren heeft een jonge drugsverslaafde in de wijk zijn moeder onthoofd voor drugsgeld, terwijl tientallen bewoners het leven hebben verloren bij gewapende aanvallen omdat ze weigerden “beschermingsgeld” te betalen of omdat ze banden hadden met rivaliserende bendes. Tegenwoordig leven zowel bewoners als winkeliers in Bağcılar in voortdurende angst.
Bendegeweld in Bağcılar
Wat momenteel wordt gezien als bendegeweld in Bağcılar, is in feite een strijd om winst. Van de bendes die de wijk in territoria hebben verdeeld, zijn de Daltons en de Caspers de machtigste. In hun pogingen om hun controle uit te breiden en hun inkomsten te vergroten, plegen deze groepen aanslagen in elkaars gebieden. Tijdens deze aanslagen worden zowel gewone burgers als bendeleden vaak het doelwit.
De meest winstgevende activiteit voor bendes in Bağcılar is drugshandel. Bendes richten zich vooral op middelbare scholieren en lokken arme en verdrietige jongeren met geld. Deze jongeren worden eerst verslaafd aan drugs en vervolgens aangemoedigd om dealer te worden, zodat ze gemakkelijk aan drugs kunnen komen en geld kunnen verdienen. Uiteindelijk worden ze gedwongen om als huurmoordenaar voor de bendes te werken.
Werkloosheid en gebrek aan toekomstperspectief drijven jongeren naar bendes
Geconfronteerd met problemen als werkloosheid, angst voor de toekomst, onzekere banen met een minimumloon of minder, blootstelling aan geweld binnen het gezin en sociaal isolement, worden jongeren nog verder in wanhoop gedreven door de misplaatste houding van lokale politici, politieke partijen en maatschappelijke organisaties. In dergelijke omstandigheden is de enige zogenaamde “uitweg” die voor hen openligt het relatief gemakkelijke leven dat bendes bieden.
Voor jongeren die worstelen om zich staande te houden in de kapitalistische moderniteit, waar eenzaamheid en individualisme de boventoon voeren, worden drugs een middel om aan hun problemen te ontsnappen. Dit gevoel van hopeloosheid leidt geleidelijk tot een gebrek aan denkvermogen, een onwil om oplossingen te bedenken en een weigering om naar een nieuw leven te streven. Precies op dat moment komen bendes in beeld, die jongeren veranderen in figuren die gemakkelijk voor hun eigen doeleinden kunnen worden gebruikt.
Drugs, afpersing, prostitutie
Jongeren die eerst verslaafd raken aan drugs en vervolgens worden geconfronteerd met geldbedragen die veel hoger zijn dan wat ze ooit met legaal werk zouden kunnen verdienen, nemen steeds vaker de maffia-levensstijl over die hen via sociale media en televisie wordt opgedrongen. Voor het ‘comfortabele’ leven dat ze associëren met geld en macht, beginnen ze de orders van bendes op te volgen.
Na drugshandel is afpersing van winkeliers de op één na grootste bron van inkomsten voor bendes in de wijk. Aanvallen op mensen die weigeren beschermingsgeld te betalen, zijn bijna onderdeel geworden van het dagelijks leven. Elke dag worden bepaalde winkeliers het doelwit van gewapende overvallen. Deze aanvallen worden uitgevoerd door kinderen tussen de 12 en 17 jaar die al verslaafd zijn gemaakt aan drugs en financieel afhankelijk zijn van bendes. Voor de bendes zijn kinderen van deze leeftijdsgroep een cruciale hulpbron. Gewapend en geïnstrueerd waar ze moeten toeslaan, aarzelen ze niet om schietpartijen uit te voeren. Alleen al in de afgelopen twee jaar zouden meer dan 100 jongeren tussen 15 en 17 jaar in Bağcılar zijn gearresteerd in verband met dergelijke aanvallen.
Naast drugs en afpersing is prostitutie een andere belangrijke bron van inkomsten voor de bendes. In sommige wijken is de leeftijd van vrouwen die tot prostitutie worden gedwongen gedaald tot slechts 15 jaar. Vaak worden jonge vrouwen eerst aan drugs blootgesteld en vervolgens gedwongen tot prostitutie om aan verdovende middelen te komen.
De rekrutering van meisjes tussen 15 en 17 jaar voor drugs en prostitutie gebeurt vaak door gerichte manipulatie door bendeleden. Ze worden benaderd met een voorgewende emotionele band en maken eerst kennis met drugs. Later worden seksuele aanrandingen tegen hen op video opgenomen, die vervolgens worden gebruikt om hen te chanteren tot prostitutie.
Voor dit doel worden huizen speciaal voor prostitutie gehuurd, of worden vrouwen die tot sekswerk worden gedwongen, onder begeleiding van bendeleden naar de adressen van klanten gebracht en onder hun toezicht weer teruggebracht. Om te voorkomen dat ze ontsnappen, dreigen bendes de video’s van seksueel misbruik naar de families van de vrouwen te sturen.
De politie zegt tegen bewoners die klagen: ‘Verhuis maar ergens anders heen’
Hoewel de mainstream media vaak beweren dat de politie “grote” operaties heeft uitgevoerd tegen bendes in Bağcılar, zeiden de bewoners met wie we spraken dat de politie de activiteiten van bendes bijna volledig negeert en alleen doet alsof ze actie onderneemt als reactie op aanvallen.
Een winkelier in de wijk Demirkapı meldde dat bendes een week geleden een andere winkelier hadden aangevallen omdat hij weigerde beschermingsgeld te betalen. Ondanks dat de politie beelden van beveiligingscamera’s en getuigenverklaringen had ontvangen, was er in de week na de aanval nog geen actie ondernomen.
Een andere bewoner, die uit angst voor represailles zijn naam niet wilde noemen, zei dat toen hij naar de politie ging om melding te maken van bedreigingen en aanvallen door bendes, de ambtenaren op het bureau hem zeiden: “Verhuis dan maar uit de buurt.”
Ondanks hun angst en bezorgdheid hebben veel buurtbewoners en winkeliers belangstelling getoond voor initiatieven van de Partij voor Gelijkheid en Democratie van het Volk (DEM-partij) tegen bendes. Het afgelopen jaar heeft de DEM-partij activiteiten georganiseerd in verschillende wijken in het district, waarbij ze dagelijks huizen en bedrijven bezochten en het publiek bewust maakten van het belang van verzet tegen bendes, drugs en prostitutie. De druk die de politie uitoefent op de activiteiten van de DEM-partij laat echter zien waar de bendes hun gevoel van bescherming vandaan halen.
Op 16 augustus verbood de politie niet alleen een geplande mars in de wijk Fatih in Bağcılar, georganiseerd onder leiding van de DEM-partij, maar blokkeerde zij ook volledig de Fatih March Street, waar de mars zou plaatsvinden, in een poging het publiek te intimideren.
Jongeren die hun waarden uit het oog verliezen, raken in de greep van bendes
Vehbi Yılmaz, een districtsbestuurder van de DEM-partij in Bağcılar die zes jaar geleden zijn broer aan drugs verloor, zei dat jongeren vooral in contact komen met bendes omdat gezinnen niet genoeg met hun kinderen communiceren en omdat er veel onzekerheid heerst over de toekomst.
Yılmaz zei: “In Bağcılar raken onze jongeren, die zijn afgesneden van hun waarden en een corrupt en eentonig leven leiden, vandaag de dag verstrikt in de drakenpoel die we drugs noemen. Degenen die vervreemd zijn van hun eigen waarden raken verloren; ze raken ook vervreemd van hun families. Als families is dit onze tekortkoming: we zijn niet in staat om de stem van onze jongeren te zijn, we zijn niet in staat om naar hen te luisteren, we zijn niet in staat om hen psychologische steun te bieden. Degenen die hiervan verstoken blijven, vervallen in de drugsslaven. Vandaag de dag zijn ze verslaafd geraakt aan middelen als meth of bonzai. Sommige bendes zien deze leegte in hun leven en gebruiken hen als instrumenten. Hier in het bijzonder vervallen onze Koerdische jongeren in deze corrupte levenswijze. Ons grootste verlies is dat we er niet in slagen onze jongeren te beschermen, waardoor de bendes hun families worden en hen helaas van ons wegrukken.”
Hij voegde eraan toe dat de DEM-partij initiatieven voor jongeren ontplooit en gezinnen bezoekt om ook hen bewust te maken: “De reden waarom onze jongeren zich bij bendes aansluiten, is dat ze hen bewonderen, omdat ze geld hebben en zich luxueus kleden. In de huidige omstandigheden wenden jongeren die geen werk kunnen vinden zich tot hen om snel geld te verdienen. In het begin geven bendes hen geld; na een tijdje maken ze hen tot gebruikers en straatdealers. Vervolgens geven ze hen ‘taken’ op. Op een gegeven moment zien deze jongeren zichzelf leven in luxe, in een maffia-achtige levensstijl. Onze jongeren worden misleid met geld; ze richten zich vooral op degenen die zich niet bewust zijn van de situatie. Meer dan wie ook, maken ze jacht op jongeren die zijn afgesneden van hun waarden.”
Gezinnen moeten zich aansluiten bij de initiatieven van de DEM-partij
Yılmaz, die zei dat hij zijn broer Yavuz had verloren door bendes, benadrukte dat gezinnen vooral de initiatieven van de DEM-partij moeten steunen.
Yılmaz zei: “Zelfs als ik Yavuz’ naam roep, zelfs als ik naar rechts en links schreeuw, weet ik dat hij me niet kan horen. Want we zijn Yavuz kwijtgeraakt. We hebben Yavuz aan de bendes gegeven; we zijn hem kwijtgeraakt aan die roekeloze bendes die drugs verkopen, die bendes vormen en die onze jongeren vandaag de dag in een corrupt leven slepen. Het enige wat ik hier wil zeggen is dit: hoe hard we ook roepen, onze jongeren liggen nu onder de grond. Als families is het enige wat we kunnen doen, deze jongeren echt vasthouden, ze omhelzen zodat ze niet in handen vallen van bendes en in dit verrotte leven terechtkomen.
Ik wil ook nog dit zeggen: mijn broer was een zeer moedige jongeman, maar wij konden die moed niet beschermen; de bendes deden dat wel. Ik heb een 28-jarige jongeman begraven, en dat was onze mislukking. Laten we de campagne van de DEM-partij steunen en de handen van onze jongeren stevig vasthouden.
Omdat Yavuz me ooit zei: ‘Broeder, als je ooit een kind krijgt, laat dan nooit zijn of haar hand los.’ Die woorden zijn me tien jaar lang bijgebleven.
Ze richten zich vooral op Koerdische jongeren
Ilhami Kurt, districtsbestuurder van de DEM-partij in Bağcılar en activist in antidrugsinitiatieven, beschreef de situatie in het district als volgt: “In Bağcılar zien we dat jongeren, vooral tussen de 16 en 20 jaar, de laatste tijd in de drugsslijm worden meegesleurd en van het politieke leven worden weggehouden. We weten dat bendes zich hiervoor enorm inspannen, jongeren met kleine bedragen lokken en hen op een destructief pad brengen. We raden vooral Koerdische jongeren aan om uit dergelijke omgevingen weg te blijven. Deze jongeren krijgen een pistool aan hun riem, een motorfiets om op te rijden, en worden vervolgens gestuurd om te schieten waar de bendes dat willen.
Het publiek lijdt hier enorm onder en ouders zijn uiterst voorzichtig. Iedereen maakt zich zorgen om zijn leven; mensen kunnen niet meer de straat op. Vroeger gingen mensen naar een café of restaurant, maar zelfs dat is de laatste tijd niet meer mogelijk. Mensen leven met de constante zorg: ‘Zal er een gewapende aanval plaatsvinden op dit café? Zal er een vechtpartij uitbreken in dit restaurant?’ Niemand voelt zich op dit moment veilig; er heerst voortdurend spanning. Dit kan niet worden gestopt. Vorige week nog werd een van onze vrienden neergeschoten tijdens een gewapende aanval in verband met deze kwestie en verloor hij het leven.
Als de DEM-partij vrij haar werk kan doen, zouden zowel gezinnen als jongeren zich opgelucht voelen
Kurt merkte op dat bendes vaak voor overlast zorgen in openbare parken, maar dat de politie vaak niet ingrijpt. Hij vervolgde: “Mensen bellen de politie, maar die komt ofwel veel te laat, ofwel pas nadat het incident al voorbij is. Er zouden maatregelen tegen genomen kunnen worden, maar om de een of andere reden gebeurt dat niet. De politie reageert te traag en onverschillig. De DEM-partij wilde een mars organiseren over dit onderwerp, maar er werden duizenden politieagenten ingezet om dat te verhinderen. De DEM-partij verricht belangrijk werk door culturele activiteiten en picknicks te organiseren en zoveel mogelijk te proberen jongeren bij de politiek te betrekken en hen een omgeving te bieden waarin ze hun eigen cultuur kunnen beleven. Maar er is altijd een barrière, altijd een obstakel dat dit in de weg staat. Als de DEM-partij vrij haar werk zou kunnen doen, zouden zowel gezinnen als jongeren zich opgelucht voelen.”
Bron: ANF