- Zuid-Koerdistan
Cemil Bayik, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), sprak in een interview gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap over de laatste ontwikkelingen in Koerdistan en het Midden-Oosten, maar ook over de toestand van Abdullah Öcalan en de wereldwijde campagne voor zijn vrijheid.
De isolatie en marteling van de leider van het Koerdische volk, Abdullah Öcalan, gaat door. Waarom en hoe voert de Turkse staat dit isolatiebeleid? En hoe beoordeelt u de ontwikkeling van de wereldwijde campagne?
Alvorens uw vraag te beantwoorden, zou ik de aandacht willen vestigen op het volgende. Zowel in Turkije als in Zuid-Koerdistan [Noord-Irak] werd een oproep gedaan door artiesten, schrijvers, organisaties die zich verzetten tegen het fascisme in de strijd voor democratie en vrijheid. Ze zeiden: ‘we moeten vrede een stem geven’. Het is heel belangrijk om in deze periode zo’n oproep te doen. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om hen te feliciteren met deze oproep en mijn respect aan hen over te brengen. Ze zouden hun werk nog meer moeten versterken.
Wat betreft uw vraag: de absolute isolatie en marteling van Rêber Apo [Abdullah Öcalan] gaat door. Ook al zijn er acties hiertegen, de genocidale, bezettende Turkse staat houdt vast aan zijn beleid. Onze strijd tegen dit beleid is te zwak en dus put de Turkse staat hier moed uit. Maar er zijn ook andere staten die de Turkse staat steunen voor hun eigen belangen. De Turkse staat en de AKP-MHP regering profiteren hier ook van en houden vast aan hun beleid.
Onze algemene strijd heeft de AKP-MHP op het punt van vernietiging gebracht. Om aan de macht te blijven, voeren ze een ontkenningspolitiek. Volgens hen zijn er geen Koerden en is er geen Koerdische kwestie. Ze bestempelen iedereen die beweert dat er een Koerdische kwestie is als ‘crimineel’. Met andere woorden, er is geen verandering in de mentaliteit van de Turkse staat. Het is een mentaliteit die erop aandringt dat de Koerdische kwestie wordt opgelost door middel van geweld en oorlog. Dit is in wezen de mentaliteit van de MHP.
De MHP is geen partij, het is een contraguerrilla organisatie. Daarom wil de MHP de PKK liquideren en zo de Koerdische genocide voltooien. Rêber Apo, het Koerdische volk en hun internationale vrienden verzetten zich tegen deze politiek. Zij verzetten zich en strijden. We moeten onderstrepen dat deze statistische politiek niet alleen tegen de Koerden wordt gevoerd, maar ook tegen alle andere democratische en socialistische krachten. De regering wil een eigen regime vestigen in Turkije. In dat regime zullen er geen Koerden, geen Alevieten, geen democraten of socialisten zijn. Ze willen dat iedereen zich aan hen overgeeft. Ze voeren hun politiek volledig op deze basis.
Het doel van de wereldwijde campagne [‘Vrijheid voor Abdullah Öcalan, een politieke oplossing voor de Koerdische kwestie’] die nu loopt, is de fysieke vrijheid van Rêber Apo te verzekeren en de Koerdische kwestie met democratische middelen op te lossen. Ondanks alle tekortkomingen heeft deze campagne al sterke resultaten geboekt. Het is een hot topic geworden en de internationale omarming van Rêber Apo en zijn paradigma groeit met de dag. Het kapitalistische systeem oefent grote druk uit op de mensheid en is de bron van veel vernietiging in de samenleving. Dit kan iedereen zien. Daarom is er ook een zoektocht naar een alternatief voor dit systeem. De campagne die we hebben ontwikkeld is als een medicijn voor de mensen. De mensen hebben ingezien dat ze hun problemen kunnen oplossen wanneer ze het systeem van “democratische moderniteit” dat door Rêber Apo werd ontwikkeld als basis nemen tegen het kapitalistische systeem. Daarom omarmen ze Rêber Apo en zijn paradigma. Rêber Apo verklaarde ooit: ‘Waar mijn gevangenisgeschriften zijn, daar ben ik.’ Hij mag dan fysiek op het gevangeniseiland Imrali zijn, Rêber Apo is een internationaal erkende leider die elke dag meer en meer omarmd wordt.
Rêber Apo is een vrij persoon ondanks zijn gevangenschap en martelingen in Imrali. Hij heeft dit bereikt met zijn ideeën, filosofie en door zijn strijd. Hij presenteerde zijn paradigma aan de mensheid en de mensheid heeft daarmee een groot wapen in handen gekregen in de strijd voor een alternatief. In die zin kunnen we zeggen dat de eerste fase van de wereldwijde campagne geslaagd is. Het belangrijkste is om ons te ontwikkelen voor de volgende fase. Daarom moeten er veranderingen worden aangebracht in de ondernomen acties. Als er geen nieuwe soorten acties worden ondernomen, zal de campagne geen sterke resultaten opleveren. We moeten de beweging nu samen met de samenleving, met miljoenen mensen, ontwikkelen. Dit moet zowel in Noord Koerdistan [Zuid-Oost Turkije], in andere delen van Koerdistan en internationaal gebeuren. Als de campagne op deze basis wordt gevoerd, zal ze haar doel bereiken. De huidige acties zijn onvoldoende. Er moeten sterkere, andere acties ondernomen worden, miljoenen moeten marcheren. Die acties moeten een impact hebben op zowel mondiaal niveau als direct op de genocidale Turkse staat. Dan zal de AKP-MHP niet veel langer kunnen doorgaan. Ons volk en onze internationale vrienden moeten deze realiteit goed begrijpen.
De acties van de guerrillastrijders komen niet veel aan bod in de Turkse pers, maar de recente acties staan wel op de agenda. Deze acties hebben de Turkse staat en het AKP-MHP regime geschokt. Hoe hebben de recente acties de samenleving en de politiek in Turkije en Koerdistan beïnvloed?
Rêber Apo, de guerrilla en het Koerdische volk hebben een grote invloed op de politiek. De Turkse staat en de regering maakten altijd propaganda dat de PKK was vernietigd. Maar toen de guerrilla krachtige acties uitvoerde, schokten deze acties de Turkse staat en de AKP-MHP regering. De propaganda die ze jarenlang hadden gemaakt, liep zowel in Turkije als in de internationale arena op niets uit. Iedereen zag dat hun propaganda uit leugens bestaat. De resultaten van de laatste acties hebben opnieuw het ware gezicht van de Turkse staat en de regering laten zien. Daarom is de Turkse staat in paniek. Ze proberen de gevolgen van deze acties te neutraliseren. Ze houden zoveel mogelijk mensen vast en arresteren ze, bombarderen de gebieden van de guerrilla en voeren zware aanvallen uit, vooral tegen Rojava [West-Koerdistan-Noord-Syrië]. Op deze manier proberen ze te laten zien dat ze sterk zijn, dat ze nog steeds overeind staan. Op deze manier proberen ze hun zwakte te verbergen.
De bevolking van Turkije zou ook enkele vragen moeten stellen aan de AKP-MHP regering.
Ze zouden moeten vragen: “Waar stuurt u deze soldaten heen, voor wie stuurt u ze heen? Ze zouden de reden hierachter moeten onderzoeken. Als Turkse soldaten sterven, is Erdoğan de oorzaak. Iedereen zou Erdoğan en de MHP ter verantwoording moeten roepen. Waarom stuurt u onze kinderen naar Zuid-Koerdistan, wat doen ze daar?Dit heeft niets te maken met het verdedigen van de grens. Het heeft niets te maken met het verdedigen van Turkije, de Turkse samenleving. Jullie willen je eigen politieke doelen bereiken, daarom sturen jullie onze kinderen naar de oorlog en laten jullie ze vermoorden’.
Erdoğan-Bahçeli zijn volledig verantwoordelijk voor de gedode soldaten. Mensen moeten dit zien. Als alles duurder is geworden in Turkije, moeten ze de reden hiervoor onderzoeken. Ze zouden moeten onderzoeken waarom de Turkse munt met de dag minder waard wordt, de economie op zijn kop wordt gezet, het leven van de mensen in gevaar wordt gebracht. De reden is de oorlog die de AKP-MHP voert.
Op dit moment is er in de reguliere media in Turkije, vooral op sociale media, veel discussie over secundaire agenda’s, zoals de omstandigheden van de soldaten, waar ze zijn, of de uitrusting die ze hebben geschikt is of niet. Denkt u dat dit de discussies zijn die op de agenda zouden moeten staan?
Dit zijn niet de belangrijkste kwesties die besproken moeten worden. Het doel van deze discussies is om de nederlaag te overschaduwen. Toch heeft het Turkse leger een enorme klap gekregen. Ze zijn niet in staat om de oorlog voort te zetten. De acties die zijn ondernomen hebben dit duidelijk laten zien. Ze voeren een psychologische oorlogsvoering om dit te verdoezelen. Ze verdraaien wat er is gebeurd via de pers. Dit is de reden voor alle discussies. Ze willen niet dat mensen onderzoek doen, de reden achterhalen, zeggen ‘genoeg is genoeg’. Ze willen andere dingen op de agenda zetten. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om de zogenaamde dorpswachten op te roepen om de politiek van de genocide niet te dienen, maar ertegen te zijn. Nogmaals, ook de Peshmerga van de KDP mag geen instrument zijn voor genocidale politiek. Ze moeten wegblijven van de bases van de Turkse staat en ze niet steunen. Dat is wat er van hen gevraagd wordt.
Daarom zijn de guerrillastrijders succesvol geweest in hun strijd. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om de guerrilla te bedanken en te feliciteren. Het lijkt erop dat de guerrilla deze strijd zal blijven opvoeren. Zowel de Turkse staat als de AKP-MHP regering moeten weten dat ze op deze manier geen resultaten kunnen boeken. Koerden zullen hun strijd voor democratie en vrijheid voortzetten. De Turkse regering moet dit begrijpen. Ze moet de politiek van genocide, ontkenning, vernietiging, isolatie, marteling en bezetting opgeven. Doen ze dat niet, dan zal dat grote gevaren opleveren voor Turkije. Erdoğan heeft dan wel de verkiezingen gewonnen, maar Turkije stevent af op de ondergang. Turkije heeft geen vrienden meer; ze staan er alleen voor. De volkeren van Turkije moeten dit inzien en zeggen: “Waar brengt u ons naartoe? Onze toekomst is duister, we krijgen grote klappen, we zien nergens respect. Ze moeten de AKP-MHP regering hiervoor ter verantwoording roepen.
Bron: ANF