In het vijfde deel van dit interview met ANF Nieuwsagentschap sprak Cemil Bayik, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), over de crisis van het systeem van kapitalistische moderniteit en het feit dat “Jin, Jiyan, Azadi de slogan is geworden van de strijd tegen dit systeem.
Het eerste deel van dit interview kunt u hier teruglezen, het tweede hier, het derde hier en het vierde hier.
Een van de gevolgen van de systeemcrisis is de opkomst van autoritaire, gewelddadige en oorlogszuchtige tendensen over de hele wereld. De crisis van de kapitalistische moderniteit beïnvloedt de samenlevingen die erdoor gevormd worden. Hoe worden vooral vrouwen getroffen door deze crisis? Wat is het verband tussen de toename van geweld tegen vrouwen en de systeemcrisis? Wat betekent het dat de slogan ‘Jin, Jiyan, Azadi’ zich over de hele wereld heeft verspreid en onderdeel is geworden van het verzet van vrouwen tegen de kapitalistische moderniteit?
Er kan een verband bestaan tussen de intensivering van de crisis en de intensivering van geweld in het algemeen en geweld tegen vrouwen in het bijzonder. Het systeem van de kapitalistische moderniteit is een systeem dat problemen, onderdrukking, uitbuiting en geweld veroorzaakt. En nogmaals, er is een crisis in de algemene structuur van het systeem. Maar het moet niet zo worden beoordeeld en geanalyseerd dat het systeem alleen maar in een huidige crisistoestand verkeert. Het systeem van de kapitalistische moderniteit is het systeem waarin de door mannen gedomineerde mentaliteit zich het meest verdiept. Het is het systeem dat het meest tegen vrouwen is. Het is heel begrijpelijk en zinvol dat de groep die het meest tegen zo’n systeem strijdt vrouwen zijn.
Natuurlijk moet je het systeem met betrekking tot geweld tegen vrouwen bekritiseren en veroordelen, maar je moet je er ook van bewust zijn dat dit geweld door mannen wordt gepleegd. Alle geweld tegen vrouwen wordt gepleegd door mannen. Daarom zijn het de mannen die eerst bij zichzelf te rade moeten gaan en zichzelf moeten corrigeren. De zaak van vrouwenemancipatie is niet alleen een vrouwenkwestie. Het is ook de oorzaak van de transformatie van de man, want het is uiteindelijk de man, het is de door mannen gedomineerde mentaliteit en cultuur die dit probleem creëert. Daarom is het belangrijk dat mannen de oorzaak van vrijheid aanpakken en op de juiste manier benaderen. Als we bevrijd willen zijn, als we menselijk willen zijn, als we goed willen zijn, dan moeten we onszelf ondervragen en corrigeren op basis van de lijn die getrokken wordt door vrouwenemancipatie. Als we dit niet doen, heeft het geen zin om het systeem in twijfel te trekken, te bekritiseren en aan te wijzen als de bron van het probleem. We moeten ons afvragen hoe het systeem zichzelf creëert via ons. In de mate dat we dit doen en het overwinnen, zullen we bevrijd zijn en erin slagen de vrouwenstrijd op de juiste manier te leven.
De toenemende strijd van vrouwen is cruciaal. De oplossing voor de vrijheidsproblemen komt met de bevrijding van vrouwen. Met de strijd voor vrouwenemancipatie worden niet alleen vrouwen bevrijd, maar wordt de hele samenleving bevrijd. In dit opzicht moeten we allemaal solidair zijn met de strijd voor vrouwenemancipatie, deze steunen en eraan deelnemen.
Het is heel betekenisvol en heel belangrijk dat de slogan ‘Jin, Jiyan, Azadi’ (‘Vrouw, Leven, Vrijheid’) de slogan is geworden van de strijd tegen de kapitalistische moderniteit. Rêber Apo (Abdullah Ocalan) hechtte veel waarde aan vrouwen en de vrijheid van vrouwen. Hij zette zich in voor de bevrijding van vrouwen, omdat hij de diepe verbondenheid tussen vrouwen en het leven erkende en uitwerkte dat het leven dienovereenkomstig gevormd moest worden. Hij definieerde vrijheid als het deelnemen aan dat leven en het ontwikkelen ervan. Op deze basis beschouwde hij de bevrijding van de vrouw als het begin en de voorwaarde van alles. Hij doorbrak allerlei vormen die voortkwamen uit de door mannen gedomineerde mentaliteit en in plaats van deze dominante dogmatische patronen en levensstijlen ontwikkelde hij de principes van vrijheid en het begrip van vrij leven met vrouwen. Als basis van zijn liefde voor vrouwen en zijn toewijding aan hen en het leven, richtte hij zich op het vrije leven op basis van vrouwenemancipatie. Hij gaf zijn onderzoek en analyses in dit verband een theoretisch kader, en het gaf grote kracht aan de strijd voor vrouwenemancipatie. Als reactie hierop zien we dat vrouwen Rêber Apo sterk omarmden en waardeerden.
In het specifieke geval van Koerdistan worden vrouwen geconfronteerd met zowel de speciale oorlogspolitiek van de Turkse staat als de collaborerende-reactionaire sectoren. Koerdische vrouwen worden systematisch aangevallen omdat ze zowel Koerdisch als vrouw zijn. Als reactie hierop hebben vrouwen een sterke organisatie van zelfverdediging en verzet ontwikkeld. Wat voor jaar is 2024 geweest voor de vrouwen van Koerdistan? Hoe moeten vrouwen strijden tegen deze aanvallen en tegelijkertijd een strategische leidende rol spelen in de revolutie?
Dit zijn vragen waarop alleen vrouwelijke kameraden een antwoord kunnen geven. Wat ik kan onderstrepen is dat vrouwen veel macht hebben. Het feit dat zowel het systeem van kapitalistische moderniteit als het genocidale kolonialisme zo tegen vrouwen gericht is, komt door hun constituerende, mobiliserende en bevrijdende eigenschappen. De angst hiervoor vergroot de woede en aanvallen tegen vrouwen.
Staten, en in het bijzonder de Turkse staat, richten zich meer dan ooit op de jeugd van Koerdistan met speciale oorlogsmethoden op fysiek, mentaal, emotioneel, intellectueel en psychologisch vlak. Wat is de situatie van de jongeren in de vier delen van Koerdistan en daarbuiten? Aan wat voor soort aanvallen en bedreigingen zijn ze blootgesteld, vooral in 2024?
De aanvallen op jongeren zijn vergelijkbaar met de aanvallen op vrouwen. Dit is te wijten aan het feit dat de jongeren, net als vrouwen, de basisdynamiek van de samenleving zijn. Door de geschiedenis heen zijn soevereine machten intensief bezig geweest om de jeugd in bedwang te houden en te controleren. In de wetenschap dat ze de jeugd niet alleen met onderdrukking en geweld kunnen controleren, hebben ze hun toevlucht genomen tot verschillende manieren en methoden. De belangrijkste methode die de heersers hebben gebruikt is om met de mentaliteit van de jeugd te spelen en ze aan zich te binden. Op deze manier wil men zowel voorkomen dat ze een gevaar voor hen vormen als profiteren van hun kracht en energie. Het benutten van de energie en kracht van de jeugd is een van de belangrijkste kwesties geweest voor de heersende systemen. Zonder gebruik te maken van de energie en kracht van de jeugd is het onmogelijk voor de heersende systemen om te overleven en kunnen de raderen van uitbuiting draaien.
De belangrijkste taak van het systeem van de kapitalistische moderniteit is om jonge mensen te weerhouden van het zoeken naar hun eigen richting om naar te streven en ze onder controle te krijgen. Vooral in het stadium van de consumptiemaatschappij hebben de buitensporige ontwikkeling van het individualisme, de ontbinding van spiritualiteit en morele organisatie tegenover het individualisme, de uitsluiting van het zoeken naar betekenis en de presentatie van materialisme als de enige waarde destructieve gevolgen voor de jeugd. Alleen al door ernaar te kijken kan men begrijpen hoe verkeerd, vernederend en corrupt het systeem en het leven van de kapitalistische moderniteit zijn.
De genocidale kolonialistische Turkse staat, die gebruik maakt van de effecten van het kapitalistische modernistische leven op de maatschappij en de jeugd, probeert de Koerdische jeugd los te weken van strijd, patriottisme, maatschappij en leven door dit te verdiepen met speciale oorlogsmethodes. Zo wordt de bescherming van de samenleving tegen allerlei genocidale aanvallen verzwakt. Er wordt gespeeld met de toekomst van de samenleving. Want de toekomst van een samenleving is haar jeugd. Een samenleving waarvan de jeugd is losgemaakt, kan geen toekomst hebben.
Aan de ene kant probeert de vijand de Koerdische jeugd te verzwakken door speciale oorlogsmethoden, om hen weg te rukken van de strijd en het volk, en aan de andere kant dwingen ze de jeugd om Koerdistan te verlaten. Om dit te laten gebeuren, verhogen ze de druk en maken ze hen economisch wanhopig, zodat ze Koerdistan verlaten en naar het buitenland gaan. Dit is een methode van speciale oorlogsvoering en maakt deel uit van de Koerdische genocide. Er zijn activiteiten van de Turkse staat om dit ook in andere delen te laten gebeuren. De jongeren die naar het buitenland gaan worden geconfronteerd met de corrumperende, vernederende en vernietigende aanvallen van het kapitalistische modernistische leven. Tegen dit beleid van kapitalistische moderniteit en de genocidale kolonialistische vijand, is het cruciaal voor de jeugd van Koerdistan om politiek bewust te worden, zich te organiseren en zich te richten op hun land en de strijd. Door dit te doen, frustreren ze de plannen van de vijand.
De PKK is ontstaan als een jeugdbeweging. Volksleider Abdullah Ocalan zei ooit: “We zijn jong begonnen, we zullen jong slagen”. Voldoet de jeugd van Koerdistan aan haar strategische leidersrol voor de Koerdische vrijheidsstrijd? Wat is het niveau van organisatie dat ze bereikt hebben in de samenleving? Welke verantwoordelijkheden hebben ze in de context van zelfverdediging tegenover de opkomende aanvallen? Wat zou het perspectief van de strijd voor het nieuwe jaar moeten zijn?
Zoals je zegt, onze beweging is geboren als een jeugdbeweging en door deze geest te bewaren en de strijd met deze geest te ontwikkelen, heeft ze al deze ontwikkelingen gecreëerd en is ze tot op de dag van vandaag gekomen. Vandaag de dag strijden we nog steeds en creëren we dienovereenkomstig ontwikkeling. De uitdrukking van Rêber Apo benadrukt de ideologische lijn van onze beweging. Het is geen politiek of bekrompen organisatorisch discours, maar een ideologische benadering. Als we zeggen dat de jeugd onze ziel is, benadrukken we niet alleen de dynamiek van de jeugd; we benadrukken de essentie en de vrijheid van de jeugd die niet besmet is met het vuil, de roest en de eigendomsverhoudingen van het systeem. Als onze beweging zich voortdurend heeft ontwikkeld en toch altijd haar revolutionaire essentie heeft behouden, als ze de strijd voor vrijheid voortdurend heeft verdiept, dan is dat het resultaat van de geest van de jeugd die ze bezit. In elke fase van de Koerdische vrijheidsstrijd en in alle gecreëerde ontwikkelingen heeft de jeugd van Koerdistan een voortrekkersrol gespeeld. In feite werd de guerrilla tot leven gewekt door de jeugdbeweging, en dit blijft zo.
Rêber Apo identificeerde de jeugd en vrouwen als de pioniers van het paradigma. De verantwoordelijkheid van de jeugd van Koerdistan is sindsdien nog toegenomen, vooral in de huidige periode, die een periode van organisatorische structurering is. Het is de opbouw van een democratisch gemeenschapsleven binnen de organisatie van een democratisch confederalisme. Het is de opvoeding en organisatie van de samenleving op deze basis. Het is ook de ontwikkeling van de zelfverdediging van de samenleving. Omdat zo’n opbouw niet kan plaatsvinden zonder zelfverdediging, heeft de jeugd een grote rol in zowel het verijdelen van de aanval van de vijand als het verdedigen van de georganiseerde samenleving. Gezien de vijandige aanvallen op Koerdistan, is zelfverdediging van vitaal belang geworden voor het Koerdische volk; het is de meest dringende taak.
Nogmaals, de aanvallen en plannen van de genocidale kolonialistische Turkse staat gericht tegen Rojava zijn duidelijk. Hiertegen roept de jeugd op tot mobilisatie. Dit is zeker de juiste houding. De jeugd van Koerdistan moet mobiliseren om de revolutie van Rojava te verdedigen op basis van de strategie van de revolutionaire volksoorlog. Ze moeten deelnemen aan de oorlog om de revolutie te verdedigen als de meest georganiseerde kracht. Ze moeten werken aan de deelname van het volk aan de zelfverdedigingsoorlog, het volk hierover onderwijzen en organiseren. Het opvoeden en organiseren van het volk en het ontwikkelen van zelfverdediging zijn de drie belangrijkste taken van deze periode. De jeugd van Koerdistan moet een leidende rol spelen in de vervulling van deze drie fundamentele taken.
Tegen de speciale oorlog van de vijand moeten de jeugdorganisaties zichzelf opvoeden en organiseren. Ze moeten in staat zijn om de massa’s jongeren te bereiken met rijke manieren en methoden en de massa’s jongeren op te voeden en bewust te maken tegen de speciale oorlog. Ze moeten ook de reactie in de samenleving ontwikkelen tegen de speciale psychologische aanvallen van de vijand en de samenleving mobiliseren. De vijand valt de samenleving 24/7 aan met vuile oorlogsmethodes en zonder enige wet of moraal te volgen en vernedert de waarden van de samenleving. Hiertegen moet de jeugd de samenleving mobiliseren en haar laten reageren tegen de speciale oorlogsaanvallen. De jeugd moet een sterkere en duidelijkere houding ontwikkelen tegen de benoeming van trustees. Ze moeten niet stoppen totdat ze de staat een stap terug laten doen. Als de vijand zich de wil van het volk toe-eigent zonder enige wet te erkennen, is elke reactie en actie hiertegen legitiem en noodzakelijk. Nogmaals, de jeugd moet een houding en oriëntatie hebben tegen de drugs-, prostitutie- en spionagenetwerken van de vijand.
Bron: ANF