In het derde en laatste deel van dit diepgaande interview gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap sprak Cemil Bayık, medevoorzitter van de uitvoerende raad van de KCK, over de revolutie in Rojava.
Het eerste deel van dit interview kunt u hier lezen, en het tweede deel hier.
Als we naar ervaringen uit het verleden kijken, zijn soortgelijke processen meerdere keren verstoord en heeft Erdoğan bijvoorbeeld al eens de tafel omgegooid. Denkt u dat de staat op dit moment echt bereid is om dit probleem op te lossen? Als ze dat echt willen, waarom gaan de bezettingsoperaties dan in sommige gebieden nog steeds door?
De AKP is aan de macht met de steun van de MHP. Als iets hun doelen en wensen dient, staat niets hen in de weg; ze doen wat ze willen. Wanneer iets echter niet in hun straatje past of hen niet van dienst is, vertrappen ze elke wet die hen in de weg staat en doen ze nog steeds wat ze willen. Als ze Turkije echt uit zijn moeilijkheden en ontberingen willen halen – zoals Bahçeli in zijn verklaring zei: “het is een kwestie van overleven” – dan is de manier om dit te doen niet door mensen te misleiden, te arresteren of te onderdrukken. Ze moeten dit allemaal opgeven. Turkije kan op deze manier niet uit de “overlevingskwestie” komen. Als ze hun mentaliteit veranderen, de praktijken die ze op basis van deze mentaliteit hebben nagestreefd opgeven, zich aan de wet houden, rechtvaardigheid naleven, rekening houden met de eisen van het Koerdische volk, de eisen van Turkse linkse politici, democraten en intellectuelen, en dienovereenkomstig maatregelen nemen, dan pas kunnen ze de problemen oplossen. Dit zal ook goed voor hen zijn. Alles wat ze tot nu toe hebben gedaan, was om hun eigen macht te versterken. Omdat ze erg zwak zijn geworden, willen ze uit deze situatie komen. Ze kunnen niet uit deze situatie komen door druk uit te oefenen. Ze kunnen er niet uitkomen door arrestaties te verrichten. In Istanbul valt de politie mensen aan die naar Koerdische muziek luisteren, waarbij een vrouw zo ernstig gewond raakte dat ze in het ziekenhuis moest worden opgenomen. Is dit hoe ze de problemen zullen oplossen, de acceptatie van het volk zullen winnen en hun macht zullen versterken? Als ze dat denken, houden ze zichzelf voor de gek. Op deze manier verzwakken ze hun macht nog verder. Ze moeten proberen het volk voor zich te winnen, ze moeten proberen de democratische krachten voor zich te winnen, ze moeten hun beleid opgeven en ze moeten ophouden de samenleving te verdelen. Ze mogen niet sommige mensen aan hun kant krijgen en anderen tegen zich in het harnas jagen.
Uit hun huidige aanpak maken we op dat ze alleen maar bezig zijn met het behouden van hun eigen macht. Dat is verkeerd. Het zal niet werken voor hen. In wezen brengen ze Turkije op deze manier de grootste schade toe. Ik roep hen op om dit beleid te laten varen en een democratisch beleid te voeren. Dat moet worden ontwikkeld. Daar ligt hun voordeel, en het voordeel van iedereen.
Ik wil ook graag iets zeggen over de situatie in Syrië en Rojava. Het is de verjaardag van de Rojava-revolutie. In welk stadium bevindt de revolutie zich nu? Hoe is de situatie van de Koerden en de andere volkeren in de regio? Er heerst momenteel chaos en er breken van tijd tot tijd gevechten uit. Wat is uw mening over de nieuwe regering, Syrië en Rojava in het algemeen?
De revolutie van Rojava heeft hoop gegeven aan de Koerden, aan degenen die strijden voor democratie en vrijheid, voor de vrijheid van vrouwen, voor sociale ecologie, met andere woorden, aan iedereen die zich verzet tegen onderdrukking en onrechtvaardigheid. Men zegt dat het model dat in Rojava is ontwikkeld, zowel in Syrië als in de regio in het algemeen moet worden overgenomen. Iedereen beoordeelt het zo, en het is zeker waar. Ondanks alle tekortkomingen is er in Rojava een alternatief model ontwikkeld, dat is ontwikkeld in overeenstemming met de ideeën van de Koerdische leider Abdullah Öcalan. Zijn inspanningen vormen de kern van deze revolutie, omdat hij daar jarenlang heeft gestreden. Veel van onze mensen daar zijn bij hem gebleven, hebben hem ontmoet en hebben vergaderingen met hem gehouden. Dus als er een verandering in de mensen is gekomen, als er een bewustwording is gekomen, dan is dat het resultaat van het werk van leider Abdullah Öcalan. Daarom staan de mensen van Rojava vandaag de dag achter leider Abdullah Öcalan. Omdat leider Abdullah Öcalan hen heeft gediend. Als gevolg van deze dienstbaarheid heeft de Rojava-revolutie zich ontwikkeld. Deze revolutie is niet uit het niets ontstaan. Ze had een concrete basis. Wie heeft deze basis gelegd? Wie onderzoek doet naar Rojava, stuit op de realiteit van leider Abdullah Öcalan. De ideeën van leider Abdullah Öcalan hebben deze revolutie tot stand gebracht.
Opnieuw is de Koerdische vrouwenbeweging een voorbeeld voor alle vrouwen in de wereld. Als men wil begrijpen hoe een dergelijke beweging onder de Koerden is ontstaan en daar onderzoek naar doet, zal men opnieuw zien dat de basis daarvoor is gelegd door leider Abdullah Öcalan. Als er een verandering is opgetreden in de mentaliteit en de praktijk in Rojava, als er een verandering is opgetreden in de bevolking, in de vrouwen, als de Democratische Natie zich heeft ontwikkeld, als de bevolking daarnaar leeft, dan is dat heel belangrijk. Zijn er tekortkomingen? Natuurlijk zijn die er, maar de revolutie in Rojava is nog steeds een model voor iedereen. Als ze de problemen van Syrië willen oplossen, kunnen ze dat met dit model doen. Met andere woorden, als ze zich blijven baseren op het model van de natiestaat, zoals ze in het verleden deden met het Baath-regime, zullen ze de problemen van Syrië niet kunnen oplossen. In dat geval zal er oorlog, versnippering, bloedbaden en assimilatie zijn. Ze zullen nooit de eenheid van Syrië of de eenheid van het Syrische volk kunnen waarborgen. Met het Rojava-model kunnen ze echter beide waarborgen. Alleen dit model kan democratie en vrijheid brengen. Hierdoor zal iedereen zich kunnen uiten, zich kunnen organiseren en zijn verantwoordelijkheden jegens andere volkeren kunnen vervullen in zijn eigen taal, identiteit, wil en cultuur. Alleen op deze manier kan Syrië uit deze slechte situatie komen.
Rojava strijdt voor de ontwikkeling van een democratisch Syrië en betaalt daarvoor de prijs. Degenen die in plaats van het Baath-regime aan de macht zijn gekomen, baseren zich echter nog steeds op de ideeën van het Baath-regime. Ze baseren zich op racisme en nationalisme. Ze willen iedereen in de natiestaat laten opgaan en ze uniform maken. Daar liggen de problemen. Ze willen dat de problemen blijven bestaan. Wie heeft er momenteel de macht in Syrië? Al-Qaeda. Wie heeft hen aan de macht gebracht? De VS en het Verenigd Koninkrijk. Ze hebben hetzelfde gedaan in Afghanistan. Nu doen ze het in Syrië. Ze beweren tegen Al-Qaeda en ISIS te zijn. Toch presenteren ze dit regime aan iedereen en dwingen ze hen het te accepteren. Met andere woorden, ze zeggen tegen de mensen dat ze ISIS en Al-Qaeda moeten legitimeren. Hoe kan dat juist zijn? De volkeren hebben zich jarenlang verzet tegen de natiestaat; ze hebben zich verzet tegen het Baath-regime. Is dat waarom ze in opstand zijn gekomen? Dit plan zal niet werken. Ze zeggen dat er integratie moet komen, maar wat ze met integratie bedoelen is dat iedereen – Koerden, Druzen, Alevieten – zijn eigen identiteit moet opgeven, zichzelf moet verloochenen, zich bij dit regime moet aansluiten en volledig moet assimileren. Dat is hoe zij integratie zien. De integratie waarop de Koerdische leider Abdullah Öcalan en onze beweging zich baseren, heeft hier niets mee te maken. Wij hebben het over democratische integratie. De staat en de democratie moeten elkaar accepteren en samenleven. De staat zal de democratie accepteren en de democratie zal de staat accepteren.
Wat betekent democratie? Het betekent dat het Koerdische volk, de Syriërs, Armeniërs, Druzen, Alevieten en alle andere volkeren en gemeenschappen zich moeten kunnen uiten en organiseren met hun eigen identiteit, cultuur en wil. Net zoals zij verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf, moeten zij ook verantwoordelijkheid nemen voor de staat, en de staat moet de volkeren met dezelfde verantwoordelijkheid benaderen. Alleen dan kunnen zij in vrede leven. Eenheid wordt op deze manier bereikt; het kan niet worden bereikt door geweld of vernietiging; het wordt bereikt op vrijwillige basis. Vrijwillige eenheid is alleen mogelijk als je de andere kant, hun wil, hun cultuur en hun organisatie erkent. Niemand zal iemand anders accepteren door middel van moord, assimilatie of gedwongen migratie. Ze doen dit al jaren. Rojava en de PKK hebben hiertegen gestreden. Ze moeten hiervan leren. Het kan niet worden bereikt door middel van geweld of door te zeggen: “Verloochen jezelf.” Rojava accepteert dit niet, en dat zou het ook niet moeten doen. Als ze dit beleid voortzetten, kunnen Rojava, de Druzen, de Alevieten, alle Arabieren die ISIS en HTŞ niet accepteren, christenen en iedereen de handen ineen slaan en een democratisch Syrië ontwikkelen. Ze kunnen hun eigen wetten maken en samen opkomen tegen de onderdrukking van het bewind van Al-Qaeda. Alleen op deze manier kunnen ze resultaten boeken.
Tom Barrack heeft onlangs een verklaring afgelegd over de situatie in Syrië. Hij zei dat “de Koerden”, dat wil zeggen de SDF, geen eisen mogen stellen met betrekking tot de oprichting van een apart Koerdistan. Zoals Barrack weet, stellen zij dergelijke eisen sowieso niet, maar waarom heeft hij dan op dit moment een dergelijke boodschap afgegeven?
Hoewel ik op dit moment geen melding heb gemaakt van de naam Barrack, had ik het ook over zijn ideeën en praktijken. Als Libanese christen voert hij een beleid namens de VS. Er zijn veel beschuldigingen tegen hem; er is onderzoek gedaan en hij staat volledig in dienst van de kapitalistische moderniteit. Hij zegt dat het bestuur van Rojava, Noord- en Oost-Syrië, zichzelf volledig moet opheffen en zich moet aansluiten bij het bestuur van Damascus, om daar deel van uit te maken. Hij zegt: “Eén staat, één natie, één land, één vlag.” Net als de Turkse staat. De Turkse staat voert dit beleid al jaren, maar wat heeft het opgeleverd? Vandaag de dag is de Turkse staat door dit beleid in een impasse geraakt. Ze willen uit deze situatie komen door een alliantie met de Koerden. Ze wilden de Koerden elimineren, maar ze hebben hun eigen fundament geëlimineerd. Nu moeten ze hun mislukking toegeven. Hetzelfde gebeurt in Syrië. Ze blijven maar “één, één” zeggen, ze willen een natiestaat. Hoe verwachten ze dat de mensen dit zullen accepteren? Dat is onmogelijk. Als ze blijven vasthouden aan dit beleid, moeten de democratische krachten in Syrië een gemeenschappelijk front vormen en hun eigen wetten opstellen. Ze moeten een gemeenschappelijke strijd ontwikkelen voor een vrij en democratisch Syrië.
U had het al over de internationale mogendheden; de Koerdische kwestie is een 100 jaar oud probleem. De internationale mogendheden hebben een doorslaggevende rol gespeeld bij het ontstaan van dit probleem. Zij hebben het Sykes-Picot-akkoord gesloten en later het Verdrag van Lausanne opgesteld. Hoe kan er een oplossing worden gevonden zonder hun goedkeuring?
Het Sykes-Picot-akkoord, het Verdrag van Lausanne en al dat soort dingen zijn mislukt. Toen men zag dat deze mislukt waren, ontstond de zogenaamde Arabische Lente in het Midden-Oosten. Degenen die Sykes-Picot hadden ontwikkeld, deden dit. Ze wilden het Midden-Oosten opnieuw reorganiseren volgens hun eigen belangen. Maar hoe vaak ze ook probeerden, ze liepen vast in Syrië. Het Baath-regime blokkeerde hen. Ze beseften dat ze hun belangen in het Midden-Oosten niet konden reorganiseren tenzij ze het Baath-regime uit de macht zouden verwijderen. Als er een verandering of transformatie in Syrië heeft plaatsgevonden, is dit de reden. Om deze knoop te ontwarren, richtten ze zich op verandering. Ze wilden de weg vrijmaken en het Midden-Oosten reorganiseren op basis van hun belangen. Op basis hiervan voeren ze momenteel oorlog. Dit is het doel van de veranderingen die ze hebben doorgevoerd. Dit is natuurlijk een gevaarlijke situatie voor de volkeren in de regio. De volkeren in de regio hebben hier enorm onder geleden, zowel Arabieren als Koerden. Ze werden verscheurd. Ze hebben enorm geleden en een hoge prijs betaald. Ze mogen dit nu niet accepteren. Ze mogen de nieuwe allianties die de mislukte allianties hebben vervangen niet accepteren. Omdat ze het Midden-Oosten willen reorganiseren voor hun eigen belangen, tegen de belangen van de volkeren in.
Het systeem dat leider Abdullah Öcalan momenteel voor het Midden-Oosten ontwikkelt, is om deze reden. In het Midden-Oosten worden allerlei religies, geloofsovertuigingen, etnische groepen en culturen door buitenlandse krachten tegen elkaar opgezet; de bevolking moet hier een einde aan maken. De Koerdische leider Abdullah Öcalan ontwikkelt initiatieven, niet alleen voor de Koerden en de volkeren van Turkije, maar voor alle volkeren van het Midden-Oosten. Omdat er momenteel sprake is van een enorme interventie in het Midden-Oosten. Hij heeft zich zowel in onze beweging als in de Turkse staat gemengd, en hij mengt zich ook in het Midden-Oosten. Wat wil hij met deze interventies bereiken? Hij wil niet dat de volkeren nog meer donkere dagen, bloedbaden en lijden moeten doorstaan. Ze moeten vrij en democratisch samenleven. Leider Abdullah Öcalan heeft een systeem ontwikkeld om hiervoor een oplossing te creëren. Dit is het systeem van de Democratische Natie. Het Rojava-model is gebaseerd op dit systeem, ondanks al zijn tekortkomingen. Iedereen die aan oorlog wil ontsnappen en democratisch en vrij wil leven, moet het Rojava-model als basis nemen en dit model verspreiden in Syrië en daarbuiten.
Nu we aan het einde van ons gesprek zijn gekomen, is er nog iets dat u wilt toevoegen? Een boodschap aan de volkeren van Koerdistan en Turkije?
Het systeem dat de Koerdische leider Abdullah Öcalan momenteel voor het Midden-Oosten ontwikkelt, is om deze reden. In het Midden-Oosten worden allerlei religies, geloofsovertuigingen, etnische groepen en culturen door buitenlandse krachten tegen elkaar opgezet; de bevolking moet hier een einde aan maken. De Koerdische leider Abdullah Öcalan ontwikkelt initiatieven, niet alleen voor de Koerden en de volkeren van Turkije, maar voor alle volkeren van het Midden-Oosten. Omdat er momenteel sprake is van een enorme interventie in het Midden-Oosten. Hij heeft zich zowel in onze beweging als in de Turkse staat gemengd, en hij mengt zich ook in het Midden-Oosten. Wat wil hij met deze interventies bereiken? Hij wil niet dat de volkeren nog meer donkere dagen, bloedbaden en lijden moeten doorstaan. Ze moeten vrij en democratisch samenleven. Leider Abdullah Öcalan heeft een systeem ontwikkeld om hiervoor een oplossing te creëren. Dit is het systeem van de Democratische Natie. Het Rojava-model is gebaseerd op dit systeem, ondanks al zijn tekortkomingen. Iedereen die aan oorlog wil ontsnappen en democratisch en vrij wil leven, moet het Rojava-model als basis nemen en dit model verspreiden in Syrië en daarbuiten.
Nu we aan het einde van ons gesprek zijn gekomen, is er nog iets dat u wilt toevoegen? Een boodschap aan de volkeren van Koerdistan en Turkije?
Het enige wat ze willen is dat deze beweging de wapens neerlegt. Ze hebben geen belang bij het oplossen van de Koerdische kwestie of de problemen rond democratie en vrijheid in Turkije. Ook deze moeten worden opgelost. Hoe kunnen de volkeren van Turkije – socialisten, democraten, liberalen, tegenstanders van de regering en degenen die hun economische en culturele problemen opgelost willen zien – dit bereiken? Alleen door dit initiatief te steunen, druk uit te oefenen op de regering en de staat en de regering te dwingen hun wetten en mentaliteit te veranderen, kunnen deze kwesties worden opgelost. Dit is ieders plicht. Dit is niet alleen een kwestie voor het Koerdische en Turkse volk. Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen in dit proces. In het buitenland, in Europa, moeten Koerden, waar ze ook zijn, zelf actie ondernemen en hun internationale vrienden mobiliseren. Als ze druk uitoefenen, zal de Turkse staat gedwongen worden stappen te zetten in de richting van democratie en vrijheid. Dan zullen de eisen en verwachtingen worden vervuld en zullen de twijfels verdwijnen.
De stappen die de Koerdische leider Abdullah Öcalan heeft gezet, zullen geen resultaat opleveren als ze beperkt blijven tot hem alleen. De Koerdische leider Abdullah Öcalan heeft op eigen kracht veel werk verzet. Hij heeft alle stappen gezet die hij kon zetten, en nu is het aan degenen die zeggen dat ze democraten en vrijheidsstrijders zijn en willen dat de problemen in Turkije worden opgelost en dat de democratie zegeviert, om deze stappen te voltooien. De verantwoordelijkheid ligt nu bij hen. Als je de Turkse staat dwingt, zal hij actie ondernemen; anders zal hij dat niet doen. Nelson Mandela in Zuid-Afrika heeft op deze manier ook resultaten geboekt. Als ze niet hadden gestreden, zouden ze geen resultaten hebben geboekt. We moeten hier ook conclusies uit trekken.
Bron: ANF
Bayık: De Turken moeten enkele stappen ondernemen als hun interesse om vrede te bereiken oprecht is