- Zuid-Koerdistan
De krant Yeni Yaşam heeft een interview gehouden met Cemil Bayik, medevoorzitter van de uitvoerende raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK). Het interview werd afgenomen door Nezahat Doğan.
Hieronder volgt het eerste deel van het interview:
Sinds de oprichting van de PKK in 1978 vecht u samen met de Koerdische leider Abdullah Öcalan tegen het beleid van ontkenning en vernietiging. Hoe bent u van de galg naar de onderhandelingstafel gekomen?
De Koerdische leider Abdullah Öcalan is de zoon van een arm gezin en een gebroken samenleving. Hij kwam op voor een samenleving die alles had verloren, die de hoop had opgegeven en geloofde dat alles voorbij was. Hij ging op zoek naar een manier om een samenleving die verscheurd was en alles had verloren nieuw leven in te blazen, en op basis daarvan begon hij een uitweg te creëren. Al zijn inspanningen waren gericht op het creëren van een volk dat onder alle omstandigheden zou vasthouden aan zijn wil en vrijheid, en op basis daarvan begon hij deze strijd en voerde hij die uit. Er is werkelijk geen vergelijkbaar voorbeeld van in de wereld. Veel landen zijn bezet geweest, zijn gekoloniseerd, maar de situatie van Koerdistan is heel anders. Het is niet alleen bezet geweest, maar alles is aan het volk ontnomen. Het is op de rand van volledige vernietiging gekomen. Er was geen hoop meer, er was geen leven meer. Opkomen voor een volk in een dergelijke situatie is niet iets wat iedereen zou kunnen doen. De Koerdische leider Abdullah Öcalan nam het initiatief voor deze mensen. Hij nam de vrijheid van dit volk op zich. Om de strijd voor de vrijheid van het volk te ontwikkelen, ontwikkelde hij een nieuw soort leiderschap, organisatie, methode en aanpak. Als gevolg hiervan slaagde hij erin een volk dat ongeorganiseerd en verspreid was en door niemand meer werd geaccepteerd of serieus genomen, samen te brengen en tot één natie te verheffen.
Wat hij destijds voor het Koerdische volk in gang zette, ontwikkelde hij ook voor de vrouwen, omdat de situatie van vrouwen nog slechter was dan die van de samenleving in het algemeen. Ze waren er in naam, maar in werkelijkheid werden ze beroofd van hun bestaan.
Is dat waarom hij de vrouwenkwestie als nog fundamenteler beschouwt dan de Koerdische kwestie?
Absoluut! Het belangrijkste doel van de Koerdische leider Abdullah Öcalan is vrijheid. Hiervoor is het niet voldoende om de Koerdische samenleving te verdedigen en een strijd op dit gebied te voeren. Hij kwam tot de conclusie dat vrijheid van de samenleving alleen kon worden bereikt door de vrijheid van vrouwen. Daarom richtte hij zich steeds meer op de bevrijding van vrouwen.
Heeft de Koerdische leider Abdullah Öcalan zijn oplossing gebaseerd op het doorbreken van de mentaliteit van familie en feodalisme?
Hij baseerde de strijd voor de bevrijding van vrouwen zowel op de realiteit van het gezin als op de algemene situatie waarin de Koerdische samenleving was beland. Hij ontwikkelde de vrijheidsstrijd op basis van de noodzaak die voortvloeide uit de realiteit van de samenleving, en daarom zei hij bij het definiëren van de PKK dat het een vrouwenpartij is, een vrijheidspartij.
Op het oprichtingscongres van de PKK waren twee vrouwen aanwezig. Als we vandaag kijken naar de ontbinding van de PKK, zien we dat er duizenden, miljoenen vrouwen achter deze beweging staan. Hoe heeft de inclusie van vrouwen in de strijd zich in die jaren ontwikkeld?
Ja, er waren twee vrouwen die deelnamen aan het eerste congres, en in de eerste groep die Noord-Koerdistan verliet voor training, waren er, voor zover ik me herinner, ongeveer 30 vrouwelijke kameraden. Het was niet gemakkelijk om vrouwen bij deze strijd te betrekken. Net zoals het niet gemakkelijk was om de Koerdische samenleving te mobiliseren, was het ook niet gemakkelijk om Koerdische vrouwen te mobiliseren. Maar het feit dat de beweging deze mobilisatie op gang kon brengen, is te danken aan de eigenschappen van de Koerdische leider Abdullah Öcalan en zijn aanpak. Hij koos nooit voor de gemakkelijke weg. Hij omarmt wat iedereen moeilijk noemt en streeft naar wat onmogelijk wordt genoemd. Dit laat zien wat voor soort leiderschap hij heeft weten te ontwikkelen. Nu heeft hij de Koerdische samenleving gemobiliseerd, haar krachtig gemaakt en zelfs tot een erkend en gewaardeerd volk in de wereld van vandaag gemaakt. Hij heeft vrouwen gemobiliseerd, hen wilskracht en identiteit gegeven en hen tot leiders van de wereldwijde vrouwenbevrijdingsbeweging gemaakt. En hij werkt eraan om hetzelfde te bereiken voor en met de socialistische beweging. Na de ineenstorting van de structuren van het reële socialisme kreeg ook het socialisme te maken met een ernstige crisis. De aanvallen op het socialisme bereikten zelfs hun hoogtepunt. Op dat moment, terwijl het reële socialisme instortte, het socialisme in een ernstige situatie verkeerde en de voorbereidingen voor de internationale samenzwering in volle gang waren, kwam de Koerdische leider Abdullah Öcalan op cruciale wijze op voor het socialisme.
Schrijft hij de ineenstorting van het reële socialisme toe aan het fundament van geweld en de voortdurende femicide?
De Koerdische leider Abdullah Öcalan streeft ernaar het socialisme te ontdoen van alle wanorde en het om te vormen tot een nieuwe kracht. Dat is waarvoor hij deze strijd voert. Dit is geen doel dat plotseling of later is ontstaan. Al toen de Koerdische leider Abdullah Öcalan destijds zijn eerste stappen zette in Ankara, was zijn doel vrijheid en democratie, en hij wijdde zijn hele leven aan deze zaak. Hij accepteerde geen andere manier van leven. Al zijn inspanningen waren erop gericht om de Koerdische samenleving en Koerdische vrouwen te verheffen. Want beide werden geconfronteerd met ontkenning en vernietiging. De strijd die de Koerdische volksleider Abdullah Öcalan ontwikkelde, was in dit opzicht een historische interventie. Al toen hij in Ankara was, voordat de groep die later de kern van de PKK zou vormen, was ontstaan, nam de Koerdische volksleider Abdullah Öcalan een voorzichtige houding aan ten opzichte van het bestaande socialisme.
Waarom?
Op dat moment hadden de Sovjet-Unie, China en Albanië zich ontwikkeld tot centra van wat zij socialisme noemden. Bijna elke organisatie in Turkije die beweerde te strijden voor het socialisme had ervoor gekozen om een van deze centra te volgen. Ze noemden alleen het centrum dat ze hadden gekozen socialistisch en weigerden de andere centra als zodanig te erkennen. Al deze organisaties oefenden druk uit op de Koerdische leider Abdullah Öcalan om voor een van deze centra te kiezen. Ze probeerden hem zelfs daartoe te dwingen, maar hij benadrukte zijn unieke positie en onafhankelijkheid. Hij wees erop: “Wij baseren ons op het wetenschappelijk socialisme; wij baseren ons niet op een van deze centra.”
Als hij deze houding niet vanaf het begin had aangenomen, zou de Koerdische leider Abdullah Öcalan niet in staat zijn geweest om een ander, nieuw socialistisch begrip te ontwikkelen. Maar de PKK is zeker opgericht onder invloed van het reële socialisme. Dat was destijds het middelpunt van de belangstelling en iedereen die streed voor vrijheid en democratie nam dat als uitgangspunt. De PKK werd ook onder die omstandigheden opgericht en er was dan ook sprake van een dergelijke invloed, maar de Koerdische leider Abdullah Öcalan benaderde dit voorzichtig. Toen er verdeeldheid ontstond binnen het socialisme, toen mensen elkaar begonnen te bevechten vanwege hun verschillende opvattingen over socialisme, besefte hij dat dit onverenigbaar was met het doel en de essentie van socialisme, dus nam hij een andere houding aan en ontwikkelde hij een overeenkomstige praktijk. Hij zag dat het reële socialisme ver was afgedwaald van de doelstellingen van socialisme. Zelfs vóór de ineenstorting van de Sovjet-Unie maakte de Koerdische leider Abdullah Öcalan tijdens een van onze centrale bijeenkomsten de volgende opmerking: “De bestaande partijen hebben geen band met het socialisme; de partijen moeten zichzelf ontbinden en reorganiseren.” Toen we dit als verklaring verspreidden, vielen de partijen in het Midden-Oosten die gebaseerd waren op het echte socialisme ons onmiddellijk aan.
Wat voor soort aanvallen kreeg uw beweging in dit proces te verduren?
Ze stelden het zo voor alsof onze beweging het socialisme zou aanvallen. De beoordelingen van de Koerdische leider Abdullah Öcalan werden echter in de jaren negentig in praktijk gebracht. De PKK begon deze geleidelijk verder te ontwikkelen. Tot dan toe was het echte socialisme een obstakel geweest voor de ontwikkeling van de PKK. Toen dit obstakel eenmaal was weggenomen, begon de PKK zich sterker en sneller te ontwikkelen, en maakte de aanvankelijke voorzichtige houding geleidelijk plaats voor zelfvertrouwen, wat leidde tot een verdere vorming en versterking van haar socialistische ideologie. De eerste basis is belangrijk. Alles groeit vanuit zijn wortels, zoals vaak wordt gezegd. Dat zijn de wortels van de PKK, en dienovereenkomstig begon zij geleidelijk haar eigen socialistische en vrijheidsideologie te ontwikkelen. Tijdens ons derde congres maakte de Koerdische volksleider Abdullah Öcalan een historische beoordeling: “Het is niet het individu dat hier wordt beoordeeld, maar de samenleving; het is niet het moment dat wordt beoordeeld, maar de geschiedenis.” Om zijn doel, de vrijheid van de samenleving, te kunnen nastreven, ging de Koerdische leider Abdullah Öcalan terug naar het begin van de geschiedenis en zag hij dat de afwijking in de geschiedenis zich had ontwikkeld door de onderdrukking van vrouwen. Daarom plaatste hij vrouwen in het middelpunt van de strijd voor vrijheid. Hij nam de bevrijding van vrouwen als uitgangspunt en begon de beweging dienovereenkomstig vorm te geven. Hij ontwikkelde een vrouwenleger en maakte van de vrouwenorganisatie door politisering een autonome partij, waardoor de Koerdische vrouwen op de voorgrond van de strijd kwamen te staan.
Toen ADYÖD werd opgericht, maakte nog geen enkele vrouwelijke kameraad deel uit van een groep. Het was een kleine groep, maar het was een militante groep, en dus wilde Fatma (Kesire Öcalan), die tijdens het oprichtingsproces van ADYÖD deel uitmaakte van de Turkse linkse beweging, zich bij ons aansluiten. Vanwege haar achtergrond was onze aanpak om haar te weigeren, maar de Koerdische leider Abdullah Öcalan nam een andere houding aan en zei dat degenen die vrijheid in Koerdistan nastreven, vrouwen in hun gelederen moeten opnemen om zich te kunnen ontwikkelen en hun vrijheidsdoelen te bereiken, en dat ze dat niet kunnen zonder vrouwen. Er is een collaborerende klasse in Koerdistan; het is een segment waarop de staat vertrouwt. De Koerdische leider Abdullah Öcalan zei: “Zonder deze groep te verslaan, kan er in Koerdistan geen vrijheidsbeweging en strijd voor vrijheid ontstaan.” Hij benaderde de kwestie op deze manier, gericht op het voor zich winnen van deze vrouw, het bestrijden van de collaborerende lijn in Koerdistan via haar, en het verduidelijken en versterken van de principes en normen van de beweging op basis hiervan. Als deze beweging zich heeft ontwikkeld tot een vrijheidsbeweging, dan is dat om deze reden en houdt het verband met het begin ervan.