Bayık, co-voorzitter van de Uitvoerende Raad van KCK, verklaarde dat de Zuid-Koerdische politiek en bestuur de Koerden en het Zuiden verliezen , en voegde eraan toe: “De mensen in het Zuiden zien de realiteit van de regering en komen op.”
Bayık gaf commentaar op de “Raperin” die zich in het zuiden heeft verspreid en zei: “De mensen zien nu de politiek van de Zuid-Koerdische regering en ze walgen ervan.”
Bayik zei dat de situatie in Zuid-Koerdistan hun voorspellingen en analyses bevestigt en verklaarde dat de Zuid-Koerdische politiek en administratie de Koerden en het Zuiden verliest.
Hoogtepunten uit de opmerkingen van Bayik zijn als volgt;
“De politieke, economische, culturele, militaire en sociale problemen in Zuid-Koerdistan worden steeds nijpender. De mensen kunnen niet langer met deze problemen leven. Dat is waarom ze willen dat de problemen worden opgelost. De mensen zien de realiteit van de zuidelijke politiek en geloven dat deze politiek geen oplossingen meer kan bieden voor problemen. Deze realiteit is nu zichtbaar. De situatie kan geen oplossing meer bieden. Ze wilden dat de situatie vóór het referendum precies hetzelfde zou blijven als na het referendum. De mensen zagen dat deze politiek zonder enige verandering verder gaat en hebben verklaard dat dit moet veranderen. Dat is de reden waarom dit beleid afbraak doet aan de voordelen van de mensen en het een fundamentele probleem is geworden onder de vele overige problemen.
De Iraakse regering nam na het referendum de controle over vele regio’s over en de problemen werden erger. Het volk verwachtte van de regering van Zuid-Koerdistan hieruit conclusies te trekken. De bevolking van Zuid-Koerdistan verwachtte dat de regering het verkeerde beleid achter zich zou laten en door zou gaan met nieuwe politiek. Maar de mensen zagen dat de oude stijl van politiek net zo doorging als voorheen. Omdat dit soort politiek huidige problemen onoplosbaar maakt, zagen de mensen aankomen dat kwesties ernstiger zullen worden als deze aanpak doorgaat en zij hebben hun protest geuit tegen deze verkeerde type politiek. Omdat de regering niets heeft veranderd.
Er had een nieuwe regering moeten komen en de oude politiek had veranderd moeten worden. Als er een democratische regering zou zijn, als alle verschillende machten en democratische kringen vertegenwoordiging in de Zuid-Koerdische regering zouden hebben, zou deze crisis niet erger zijn geworden. Omdat een democratische regering oplossingen had kunnen bieden voor de problemen in het Zuiden en beleid had geformuleerd dat gebaseerd was op democratische stichtingen met regionale staten als Turkije, Iran, Syrië en Irak. Op die manier hadden de verworvenheden van het Koerdische volk en andere volkeren kunnen worden beschermd en een basis voor democratisering in de samenleving kunnen worden gevonden. Die regering had een democratische strijd kunnen voeren. De huidige vuile politiek zou zijn begonnen op te lossen met democratisering. De mensen stonden voor het referendum met deze hoop.
Maar de mensen zagen de waarheid. De overheid veranderde helemaal niet. De twee partijen wilden de macht onderling opnieuw delen in overeenstemming met hun eigen belangen. De Zuid-Koerdische regering riep staten als Turkije en Iran opnieuw op. Ze gaven berichten dat deze staten ze weer konden ondersteunen, ze kunnen doorgaan zoals voorheen. Maar kijkend naar de politiek van het Zuiden, kan men zien dat de grootschalige problemen wel uit Turkije komen. Ondanks alles verwachten ze dat Turkije hen ondersteuning biedt. Het is duidelijk welke steun Turkije hen biedt. De situatie die Turkije aan het zetten is, is duidelijk te zien. Turkije is direct verantwoordelijk voor veel van de problemen in het zuiden. Turkije nam de bronnen van Zuid-Koerdistan voor zichzelf en gebruikte ze voor vijandigheid tegen de Koerden. Turkije bracht alle vijanden samen bij de Koerden in de verwachting een anti-Koerdisch front te vormen. Ondanks dit alles beschouwt de regering van Zuid-Kurdistan Turkije als een vriend en blijft ze in een positie staan waarin ze om hun hulp vragen. Dat is de reden waarom de mensen naar een serhildan (opstand) positie worden gebracht, in een poging om de komende dreigingen en gevaren te voorkomen.”
Een van de redenen waarom de situatie in het Zuiden zover is gekomen, is dat de Zuid-Koerdische regering niet instemt met nationale eenheid en in plaats daarvan handelt in overeenstemming met hun eigen belangen. Niet luisteren naar de mensen, niet focussen op hun problemen, focussen op hun eigen macht en belangen, hun eigen financiën willen laten groeien, zijn enkele van de redenen waarom de huidige situatie tot stand kwam. Ze deden niets voor de mensen. Ze keerden hun hoofden weg van nationale eenheid en behoeften. Ze vormden geen nationale relatie met andere delen van Koerdistan. Ze ondersteunden Koerden niet, in plaats daarvan ondersteunden ze de indringers.
Als de nationale eenheid was bereikt, zouden deze situaties niet hebben plaatsgevonden. En indringers konden Koerden niet gemakkelijk richten op winst en ze vernietigen. Kijkend naar de geschiedenis zijn allen die gefaald hebben om interne eenheid te versterken verzwakt. Palestina is het meest sprekende voorbeeld, alleen om het punt beter te illustreren. De Palestijnse beweging was verzwakt toen hun relatie met hun omgeving werd verzwakt. De regering in Zuid-Koerdistan dacht alleen aan hun eigen macht. Ze ondersteunden indringers met hun politiek. Ze hadden de strijd in andere delen van Koerdistan moeten ondersteunen, maar ze concentreerden zich alleen op hun eigen belangen. Ze vertoonden een politieke praktijk die in alle opzichten slecht is. Er was ook zo’n verkeerd beleid tegen onze mensen in het Zuiden. Ze maakten dat alles hun eigen belangen diende onder het mom van politiek. Ze verloren het volk met deze aanpak. Dat is de reden waarom het volk tegenwoordig tegen hen is.
De mensen zijn vandaag opgestaan als gevolg van hun politiek. Dit is het gevolg van onrechtmatig beleid. Deze realiteit moet met al zijn aspecten worden gezien. Ze zouden niet moeten vragen waarom de mensen tegen hen zijn, sommigen willen hiervan profiteren. Onder deze realiteit ligt hun onrechtmatige beleid, ze moeten hun eigen realiteit onder ogen zien. De bron van de problemen in het Zuiden is de overheid zelf. Ze moeten een einde maken aan hun onrechtmatige beleid. Ze moeten de mensen rekenschap geven. Ze moeten relaties aangaan met alle democratische krachten en de regering vormen. Alleen een nieuwe, democratische regering kan een oplossing zijn voor de huidige problemen. De nieuwe regering zou zich moeten concentreren op nationale eenheid en democratisering. Op die manier kunnen de problemen van de mensen worden opgelost. “
