In het eerste deel van dit diepte-interview sprak Cemil Bayık, medevoorzitter van de uitvoerende raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), over de door guerrillastrijders georganiseerde ceremonie op 11 juli, het huidige proces en de noodzaak voor de Turkse staat om stappen te ondernemen.
Het eerste deel van deze diepgaande analyse vindt u hier. Het tweede deel, gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap, luidt als volgt:
Zoals men begrijpt is het proces nog maar net begonnen en is er nog niets afgerond. Er wordt gesproken over de oprichting van een commissie in het Turkse parlement. Hoeveel weet je over deze commissie? Wat kan de op te richten commissie doen? Wat zijn uw suggesties hierover? En is er al van gedachten gewisseld over deze kwestie?
De leider van het Koerdische volk, Abdullah Öcalan, heeft in het Turkse parlement meermaals gevraagd om de oprichting van een commissie. Hij zei dat deze commissie moet worden opgericht op een wettelijke basis. We hebben dit vele malen gesteund, want zolang het niet wettelijk is vastgelegd, kunnen ze die commissie afschaffen wanneer ze maar willen. In het verleden zijn er commissies ingesteld. Die commissies konden niets doen. De commissies verzamelden informatie en gaven die aan Recep Tayyip Erdoğan, die toen premier was. Deze commissies hebben het probleem niet opgelost. Als de commissie die nu wordt opgericht weer zo is, zullen ze niets kunnen oplossen.
Voor zover wij begrijpen, wordt de commissie die zij willen oprichten alleen opgericht om de PKK te dwingen de wapens neer te leggen. Zij willen vaststellen wie er de afgelopen jaren in de bergen hebben gezeten, willen weten wat zij hebben gedaan en wat hun straffen zijn. Vervolgens willen zij bespreken hoe zij met hen moeten omgaan. Dit is een verkeerde opvatting. Het gaat niet alleen om het neerleggen van de wapens. Het neerleggen van de wapens is slechts een deel van het probleem, niet het hele probleem. De Turkse staat wil de kwestie echter uitsluitend via het neerleggen van de wapens oplossen. Zij geloven dat alle problemen op deze manier zullen worden opgelost, maar dat is niet het geval. De Koerdische kwestie bestond al lang vóór de gewapende strijd. Als de gewapende strijd zich ontwikkelde, was daar een reden voor. De Koerdische identiteit werd ontkend; men wilde de Koerden uitroeien. Men wilde alles wat met de Koerden en Koerdistan te maken had uitroeien. Maar de Koerden wilden vrij leven met hun eigen wil, identiteit, waarden en cultuur. Aangezien er geen andere manier was om dit te bereiken, ontstond de gewapende strijd. Op deze manier kon de beweging zichzelf en haar volk verdedigen. Het is een defensieve beweging. Dat was het doel van de beweging. Daarom is er een onderliggende structuur voor het ontstaan van gewapende strijd. Als je deze onderliggende structuur niet wegneemt, zal iemand anders morgen de wapens weer oppakken, zelfs als de PKK de wapens neerlegt. De PKK heeft niet de wapens opgenomen omdat ze dat wilde, maar omdat de Turkse staat haar daartoe dwong met haar beleid en praktijken. Daarom ontstond de gewapende strijd. Als ze niet willen dat de gewapende beweging bestaat, moeten ze hun beleid veranderen. Alleen dan zal het probleem worden opgelost. Het probleem kan niet worden opgelost door alleen de kwestie van de wapens aan te pakken.
De Koerdische kwestie is veel groter dan dat. Ze moet worden opgelost, en daarom moeten ze veranderingen doorvoeren in hun wetten, beleid en mentaliteit. Tot nu toe hebben we geen verandering in hun mentaliteit gezien. Daarom brengen ze ook geen veranderingen aan in hun wetten. Ze blijven hun ‘terrorismewetten’ handhaven. Als de commissie deze aanpak niet verandert, als ze zich niet richt op het oplossen van de Koerdische kwestie, als ze geen vrijheidswetten ontwikkelt, als ze geen democratische integratiewetten ontwikkelt, zal de kwestie niet worden opgelost.
De commissie die ze gaan oprichten, wekt tot nu toe niet veel vertrouwen. Het hele Turkse politieke spectrum moet in de commissie vertegenwoordigd zijn. Ze zeggen dat ze die commissie dienovereenkomstig zullen oprichten, maar tegelijkertijd voeren ze grootschalige operaties uit tegen de CHP. Daarom heeft Özgür Özel gezegd dat ze hun deelname aan de commissie voorlopig opschorten. Als de CHP haar deelname opschort, hoe kan die commissie dan iets oplossen? Als de commissie echt is opgericht om de Koerdische kwestie en de democratiekwestie op te lossen, dan moet elke politieke beweging aan deze commissie deelnemen. De kwestie zal dan met de steun van de samenleving worden opgelost. Maar u laat een groot deel ervan buiten beschouwing. Je laat het niet alleen buiten beschouwing, maar je oefent ook druk op hen uit en arresteert velen van hen. Wie zou in zo’n situatie geloven dat deze commissie enig probleem in Turkije zal oplossen? Deze situatie roept twijfel op. Ze zeggen dat ze een commissie zullen oprichten en het probleem zullen oplossen, maar ze zeggen niet hoe deze commissie de Koerdische kwestie zal oplossen. Ze hebben het alleen maar over een “Turkije zonder terreur”. Wat is dat? Ze zeggen: “We zullen de PKK dwingen de wapens neer te leggen.” Ze noemen het niet bij naam. Maar de naam is de Koerdische kwestie, de oplossing voor de Koerdische kwestie. Ze zeggen: “We zullen het probleem oplossen”, maar tegelijkertijd nemen ze maatregelen om te voorkomen dat het probleem wordt opgelost. De arrestaties van burgemeesters, de druk op de CHP en de verklaringen die worden afgelegd, vinden allemaal plaats op het moment dat de commissie wordt opgericht. Hoe kan iemand die het probleem wil oplossen, zulke stappen nemen? Het nemen van deze stappen betekent dat het probleem niet zal worden opgelost. Daarom wekt het argwaan.
Na de symbolische guerrillaceremonie waarbij de wapens werden verbrand, hield Erdoğan een toespraak. Iedereen verwachtte dat hij aankomende stappen van de Turkse staat zou aankondigen. Sommigen bekritiseerden hem, terwijl anderen zijn toespraak als positief beoordeelden. Hoe beoordeelt u die toespraak?
Erdoğan hield zijn toespraak nadat onze groep een historische stap had gezet. Sommigen zeggen dat de toespraak goed was, terwijl anderen zeggen dat er niet veel inhoud in zat. Ik herinner me dat Erdoğan in 2009 ook een toespraak hield, die in dezelfde trant was. Misschien drukte hij zich deze keer iets duidelijker uit, maar het was hetzelfde soort toespraak. Er was geen groot verschil. De woordvoerder van de AKP deed voorafgaand aan de toespraak een uitspraak die verwachtingen wekte, door te zeggen: “Recep Erdoğan zal een historische toespraak houden.” Ze wekten de verwachting dat hij een nieuwe, meer historische, meer betekenisvolle uitspraak zou doen. De uitspraak is prima, maar erg onvolledig. In zijn toespraak zei hij niet: “We zullen de Koerdische kwestie oplossen en we richten hiervoor een commissie op.” Hij zei: “We zullen de kwestie oplossen als de AKP-MHP-DEM”, en liet alle anderen buiten beschouwing. Hij sprak over een Koerdische, Arabische en Turkse alliantie. Ja, deze gemeenschappen hebben invloed in het Midden-Oosten en nemen een belangrijke plaats in, maar er zijn naast deze gemeenschappen nog andere gemeenschappen in het Midden-Oosten. Sommige gemeenschappen opnemen en andere uitsluiten wekt argwaan. Daarom is er zoveel discussie. Er is veel kritiek geweest.
Misschien kan men de toespraak als enigszins positief beschouwen, maar het had een krachtigere en duidelijkere toespraak moeten zijn. Hij had duidelijk moeten aangeven dat zij de Koerdische kwestie willen oplossen en dat zij dit samen met iedereen zullen doen. Hij had moeten toegeven dat het niet alleen hun probleem is, dat het niet alleen hun verantwoordelijkheid is, maar dat het ieders verantwoordelijkheid is, dus dat iedereen aan het proces moet deelnemen. Dan zou iedereen hebben geloofd dat de commissie die zou worden opgericht en de toespraken die zouden worden gehouden, het probleem zouden oplossen. De verklaring riep echter enige twijfel op en leidde tot kritiek. Later deed president Recep Erdoğan enkele uitspraken om dit te compenseren. Hij zei dat het samen zal worden opgelost. Dat was goed. Dit had vanaf het begin de toespraak moeten zijn.
Staatsfunctionarissen, waaronder Erdoğan, zeggen dat het proces stap voor stap vordert volgens het plan dat zij hebben opgesteld. Is dat ook uw mening?
De Turkse staat, en met name AKP-functionarissen, laat zien dat alles volgens hun plan verloopt. Ze creëren deze perceptie in de samenleving. Ze willen deze perceptie zelfs in het buitenland creëren. Maar vanuit ons standpunt is dit niet het geval. Het probleem kan niet worden opgelost zoals zij zeggen en er kunnen geen stappen worden genomen zoals zij zeggen. De vraag waarom ze zich zo gedragen, wekt argwaan. Ze zijn niet gericht op het oplossen van de Koerdische kwestie. Ze willen alleen dat de beweging de wapens neerlegt. Ze willen de beweging verzwakken en neutraliseren, zodat ze hun doelen kunnen bereiken. Ze willen de indruk wekken dat alles onder hun controle staat, dat alles zich volgens hun plannen en eisen ontwikkelt, zowel intern als extern. Door dit te doen, willen ze hun positie en macht versterken.
Ik wil niet te veel in detail treden en een beoordeling geven van de mate waarin zij plannen maken, aangezien onze benadering en ons begrip van het proces verschillend zijn. Niet alles verloopt volgens hun plan; de stappen die tot nu toe zijn genomen, zijn op eigen initiatief ontwikkeld door leider Abdullah Öcalan. Er zijn geen stappen gezet door middel van onderhandelingen. Bahçeli heeft alleen een toespraak gehouden, dat is alles. Afgezien daarvan hebben noch de staat, noch de AKP stappen ondernomen, zoals zij beweren. Volgens hen worden er geen stappen ondernomen.
De Koerdische leider Abdullah Öcalan zag dat Bahçeli zich realiseerde dat Turkije en het Midden-Oosten in gevaar waren. Ze zagen dat ze de Koerden nodig hadden om Turkije uit deze gevaarlijke situatie te halen. Daarom hield Bahçeli die toespraak. Leider Abdullah Öcalan reageerde op zijn toespraak. “Als u het Turkse volk en Turkije echt uit de gevarenzone wilt halen, dan moet u uw beleid ten aanzien van de Koerden veranderen”, zei hij. “Als u dat wilt veranderen, ben ik bereid om mijn steentje bij te dragen, zowel in theorie als in de praktijk”, zei hij. Leider Abdullah Öcalan zette op basis hiervan een stap.
We hebben niet besloten om ons op te heffen op basis van de wens van Turkije om de PKK uit te schakelen; leider Abdullah Öcalan wilde dit om het moment te benutten en de implementatie van het paradigma te bevorderen. We hebben niet naar de Turkse staat geluisterd toen we besloten om een einde te maken aan de gewapende strijd, vertelde leider Abdullah Öcalan ons. Alle stappen die tot nu toe zijn genomen, zijn eenzijdig genomen door leider Abdullah Öcalan, en wij hebben daarop gereageerd. Wij hebben de stappen die leider Abdullah Öcalan heeft genomen, aan onze kant voltooid. Dat is wat er is gedaan. Dit zijn de enige eenzijdige stappen die we zullen nemen; we kunnen geen verdere stappen meer zetten. Als ze het probleem echt willen oplossen, hebben we daarvoor de basis gelegd. Wat er is gedaan, valt binnen dit kader. Het is niet zo dat alles volgens hun plannen verloopt. Ze proberen alleen maar die indruk te wekken. Ze willen zowel intern als extern de indruk wekken dat ze de PKK hebben verslagen. Dat is gewoon niet het geval.
De Turkse staat bevindt zich in een zeer lastige positie omdat de strijd die wij hebben gevoerd ervoor heeft gezorgd dat hun beleid ten aanzien van de Koerden en de Koerdische leider Abdullah Öcalan is mislukt. Dit heeft hen voor zeer ernstige problemen gesteld. Als zij dat beleid hadden voortgezet, zouden de problemen waarmee zij te maken hadden nog veel erger zijn geworden. Daarnaast zijn er ook de genoemde grote veranderingen die zich in het Midden-Oosten voltrekken. Deze veranderingen hebben een aanzienlijke invloed op Turkije. Wanneer de interne problemen en de problemen in het Midden-Oosten samenkomen, wordt het lot van Turkije beïnvloed.
Net zoals leider Abdullah Öcalan zich verantwoordelijk voelt ten opzichte van de Koerden, voelt hij zich ook verantwoordelijk ten opzichte van de volkeren van Turkije en de volkeren van het Midden-Oosten. Hij zag het gevaar en wilde het voorkomen. Hij wilde niet dat de Koerden, de Turken of de volkeren van het Midden-Oosten gevaar zouden lopen. Hij wilde niet dat Turkije dezelfde situatie zou meemaken als het Ottomaanse Rijk.
Ze proberen het te laten lijken alsof zij de stappen hebben ontwikkeld die we nu nemen, of alsof zij ons hebben gedwongen deze stappen te nemen. Dat is niet het geval.
Het proces wordt momenteel eenzijdig uitgevoerd. Na 41 jaar strijd hebben jullie zeer belangrijke beslissingen genomen, zoals het beëindigen van de gewapende strijd en het overschakelen op een strijd op basis van andere methoden. De PKK wordt door velen gezien als een garantie voor veiligheid. Dus als het proces mislukt of niet tot een conclusie komt, welk standpunt zal dan worden ingenomen?
Dit is een punt dat iedereen heel goed moet begrijpen: we hebben een filosofie, een ideologie, een manier van leven en een manier van strijden. Net zoals we de beweging zijn begonnen op basis van die in Ankara, strijden we vandaag de dag nog steeds op basis daarvan en zullen we dat in de toekomst blijven doen. Op dit punt zal er geen verandering komen. Het feit dat het noodzakelijk werd geacht om als partij te strijden, was gebaseerd op deze waarden, net als alle stappen tot op heden, en de beslissingen om de PKK op te heffen, een einde te maken aan de gewapende strijd en aan te geven bereid te zijn om de wapens volledig neer te leggen en in plaats daarvan deel te nemen aan de democratische politiek, zijn gebaseerd op precies dezelfde waarden en uitgangspunten.We willen geen nieuwe militaire oorlog tussen ons en de Turkse staat. We hebben onze oprechtheid in dit verband duidelijk aan iedereen laten zien. Op oproep van de Koerdische leider Abdullah Öcalan heeft een groep van 30 van onze kameraden hun wapens verbrand. We willen niet opnieuw de wapens opnemen en vechten. Dat hebben we laten zien. Het is duidelijk geworden dat de kwestie op politieke en democratische basis moet worden opgelost. Daarom moeten de wetten worden gewijzigd. We hebben dit duidelijk aangegeven en laten zien dat we vastbesloten zijn om dit te doen. Het is aan de Turkse staat. Als de Turkse staat echt een oplossing wil voor het conflict met het Koerdische volk, dan moet zij stappen ondernemen. Zij moet veranderingen doorvoeren in de omstandigheden, het beleid, de wetten en de regelgeving van de Koerdische leider Abdullah Öcalan. Dan zal het probleem op weg zijn naar een oplossing. Als de Turkse staat ons echter wil misleiden, ons wil ontwapenen, ons wil verzwakken en zijn doelen wil bereiken door de Koerden opnieuw te onderdrukken, dan is dat niet mogelijk. Deze beweging heeft een doel. Dat is vrijheid, democratie en socialisme. Ze is op deze basis opgericht en blijft op deze basis functioneren. Alle stappen die in het verleden zijn genomen, waren hierop gebaseerd, en de stappen die vandaag worden genomen, zullen ook hierop gebaseerd zijn. Ons volk, onze internationale vrienden en iedereen moet weten dat we vooruitgaan in overeenstemming met onze doelen. Wat anderen ook zeggen. Of de Turkse staat nu een bepaalde perceptie wil creëren of ons wil misleiden, of sommige nationalisten ons zullen aanvallen, of sommige groepen die gebaseerd zijn op echt socialisme ons zullen bekritiseren of aanvallen, we houden daar niet al te veel rekening mee. Dit is niet de eerste keer dat we dit meemaken; we maken dit in zekere mate al mee sinds de dag dat we begonnen zijn. We hebben geluisterd naar wat ze zeiden, maar we hebben ze nooit serieus genomen en we handelen nooit naar hun woorden. We hebben een doel, we hebben onze waarden en principes, we hebben een manier van leven en een ethiek, en we gaan verder op basis daarvan. Deze beweging zal zich nooit overgeven. Als iemand zegt dat we ons zouden overgeven, is dat puur zelfbedrog. Als mensen twijfelen of de Turkse staat de beweging zal overgeven of dat de beweging zich zal overgeven, laat hen dan weten dat deze beweging zich nooit heeft overgegeven, zelfs niet in de moeilijkste dagen, geconfronteerd met de meest onmogelijke omstandigheden, onder grote onderdrukking. Ze heeft altijd verzet als basis genomen, haar doelen als basis.
Vandaag de dag is de beweging niet meer dezelfde als vroeger. Niemand kan deze beweging overgeven of misleiden. Ze kunnen leider Abdullah Öcalan niet misleiden. Het ontstaan en de strijd van deze beweging en haar leider zijn bedoeld om het misleiden van het Koerdische volk, de volkeren van Turkije, de volkeren van het Midden-Oosten en de mensheid te voorkomen; om hen te bevrijden van verdraaiingen en verkeerde voorstellingen, en om een leven te ontwikkelen dat gebaseerd is op hun wortels, doelen en eisen. De beweging is op deze basis ontstaan en strijdt op deze basis. Als ze zeggen dat we eenvoudige berekeningen kunnen maken, percepties kunnen creëren, kunnen doen alsof we het probleem oplossen, de PKK bepaalde stappen kunnen laten zetten, haar kunnen ontwapenen en zo een einde aan alles kunnen maken, dan houden ze zichzelf voor de gek. Deze beweging is toegewijd aan haar doelen. Of ze nu gewapend is of ongewapend, ze gaat verder in overeenstemming met haar doelen. De strijd gaat niet alleen over wapens; dat is slechts één aspect ervan. De strijd heeft vele facetten. Vanaf het moment dat ze ontstond tot op de dag van vandaag heeft de Apoïstische beweging op vele gebieden gestreden. Ze zal deze strijd voortzetten. Wat ook nodig is voor het Koerdische volk, de volkeren van Koerdistan, de volkeren van Turkije, de volkeren van het Midden-Oosten en de mensheid, deze beweging neemt dat als uitgangspunt en zal dat blijven doen.
Bron: ANF
Bayık: Abdullah Öcalan richt zich altijd op zijn doelen, hoe moeilijk zijn situatie ook is