In het tweede deel van een gesprek met ANF Nieuwsagentschap sprak Cemil Bayik, medevoorzitter van de uitvoerende raad van de KCK (Unie van Koerdische Gemeenschappen), over het belang van de leider van het Koerdische volk, Abdullah Öcalan, voor de strijd voor vrije coëxistentie, vrijheid en democratie, niet alleen voor het Koerdische volk en het Midden-Oosten, maar ook op wereldniveau. Gericht op de huidige ontwikkeling van de Derde Wereldoorlog.
Het eerste deel van het gesprek vindt u hier, het tweede deel, gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap, luidt als volgt;
Politiek vacuüm na de ineenstorting van de Sovjet-Unie
Na de ineenstorting van het Sovjetsysteem ontstond er een politiek vacuüm. Het systeem van de kapitalistische moderniteit wilde dit opvullen om zijn hegemonie over de hele wereld uit te roepen. Om dat te kunnen doen werd een ideologische, psychologische, militaire en culturele oorlog ontketend. En dag na dag breidde deze oorlog zich uit. Hoewel Rêber Apo [Abdullah Öcalan] de basis van de strijd in Ankara legde en ontwikkelde in Noord Koerdistan, groeide de strijd ook in de andere delen van Koerdistan.
De strijd begon zelfs het kader van Koerdistan te doorbreken en begon het hele Midden-Oosten te beïnvloeden. Tot dan toe was het Midden-Oosten de basis van het systeem van kapitalistische moderniteit. De invloed van Rêber Apo op het Midden-Oosten moest dus voorkomen worden omdat het kapitalistische moderniteitssysteem zijn hegemonie over de hele wereld wilde vestigen. En de manier om dit te doen was via het Midden-Oosten. Daarom moesten ze alles in het Midden-Oosten dat een bedreiging voor hun systeem kon vormen, tegenhouden. Daarom zagen ze Rêber Apo als een gevaar en maakten ze plannen om hem tegen te houden. Als ze het Midden-Oosten niet veroverden, konden ze hun hegemonie niet aan de wereld verkondigen. Daarom vonden ze de oplossing om Rêber Apo te voorkomen in de internationale samenzwering.
Turkije wilde Öcalan en de PKK liquideren
Zodra ze Rêber Apo hadden geneutraliseerd, konden ze gemakkelijk hun doelen in het Midden-Oosten bereiken. Daarom startten ze de internationale samenzwering. De Turkse staat wilde hier ook van profiteren, met als doel de PKK te liquideren en de Koerdische genocide te voltooien. Maar zowel de kapitalistische moderniteit als de Turkse staat slaagden er niet in om het gewenste resultaat te bereiken. Ze wilden andere allianties vormen om resultaten te bereiken. Ook hier sloten ze bondgenootschappen met de familieclan Barzani en de Iraakse staat. De Turkse staat wist dat als het de bezetters en machten in het Midden-Oosten niet kon samenbrengen, als het deze machten en de kapitalistische machten niet kon samenbrengen, het zijn doel om de PKK te liquideren en de Koerdische genocide te voltooien, niet zou kunnen bereiken.
De Turkse staat werkt momenteel op deze basis en doet gevaarlijk werk. Onze mensen en internationale vrienden moeten deze ontwikkelingen goed evalueren. Als men deze situatie niet goed begrijpt, kan men geen gepaste strijd voeren, zullen gestelde doelen niet bereikt worden en kan men geen hoop voor de mensheid worden. Rêber Apo probeerde erachter te komen waarom de samenzwering werd uitgevoerd, wat het doel ervan was en hoe men zich ertegen kon verzetten. Cruciaal voor hem was de vraag wat er gedaan moest worden om de samenzwering te dwarsbomen. En hij vond veel antwoorden op die vragen.
Iedereen verwachtte dat door de ontvoering van Rêber Apo, de PKK en de vrije Koerden zouden verdwijnen. Maar omdat Rêber Apo de samenzweerders en hun collaborateurs heel goed analyseerde en zich bewust was van hun doelen, kon hij zelf een oplossende kracht worden en zich richten op het frustreren van hun aspiraties. Niemand had verwacht dat Rêber Apo zich zo sterk tegen de samenzwering zou kunnen verzetten. Rêber Apo ontwikkelde een nieuw paradigma voor het Koerdische volk, voor de volkeren van het Midden-Oosten, voor de mensheid, voor de democratische en vrijheidszoekende krachten, en in het bijzonder voor vrouwen en jongeren. Hij wekte de hoop van de volkeren, van hen die streden voor socialisme, vrijheid en democratie. Op deze manier is hij er persoonlijk in geslaagd om de internationale samenzwering te dwarsbomen.
Öcalan ontwikkelde een nieuw paradigma
Rêber Apo wilde dat niet alleen de PKK zich zou verzetten, maar dat ook het Koerdische volk, de volkeren van het Midden-Oosten, de vrouwen en alle onderdrukte volkeren zich zouden aansluiten bij dit verzet tegen de samenzwering. Op deze basis ontwikkelde hij het nieuwe paradigma. Dag na dag verspreidt het paradigma zich over de hele wereld en Rêber Apo, en wordt de strijd van het Koerdische volk en de Koerdische vrouwen veel beter begrepen.
Zoals bekend is het Sovjetsysteem ontstaan tijdens de Eerste Wereldoorlog, en tijdens de Tweede Wereldoorlog heeft het zich ontwikkeld, verspreid en versterkt. De huidige situatie van de krachten van de kapitalistische moderniteit is niet zoals tijdens de Eerste of Tweede Wereldoorlog. Het wordt geconfronteerd met grote chaos en crisis; het wil uit deze situatie komen, maar wat het ook doet, het kan het niet. Daarom verdiept het de oorlog met de dag. Deze oorlog kan ook in andere delen van de wereld plaatsvinden, maar het centrum van deze oorlog groeit in het Midden-Oosten en zal zich uiteindelijk steeds verder verspreiden. Het centrum van de oorlog is het Midden-Oosten, en Koerdistan is het centrum van het Midden-Oosten.
Degenen die het systeem van kapitalistische moderniteit leiden, hebben het Midden-Oosten als basis genomen om het systeem uit de chaos en crisis te halen. Daarom breiden ze de oorlog met de dag uit. Sommigen zeggen misschien dat de oorlog alleen door Israël wordt gevoerd; dat is wat zichtbaar is. Maar er zijn dingen die verborgen zijn, en dit wordt van dag tot dag onthuld. Het systeem zet Israël op de voorgrond; ze willen zowel Israël verdedigen als de Israëlische macht in het Midden-Oosten militair, diplomatiek en economisch versterken.
Plan om het Midden-Oosten opnieuw vorm te geven
Ze willen het Midden-Oosten opnieuw vormgeven, zoals het systeem van kapitalistische moderniteit zich ontwikkelde via het ontwerp van het Midden-Oosten in de Eerste en Tweede Wereldoorlog. Het systeem is nu in chaos; de instellingen die het tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog ontwikkelde zijn verslagen; de instellingen moeten opnieuw worden opgebouwd, dus ontwikkelen ze een hete oorlog in het Midden-Oosten. Ze voeren deze oorlog via Israël. Er wordt gezegd dat er een oorlog is tussen Iran en Israël; dit kan gedeeltelijk waar zijn, maar de oorlog is niet alleen tussen Israël en Iran. De oorlog gaat vooral tussen de kapitalistische moderniteit en de democratische moderniteit. De oorlog wordt op deze basis gevoerd. De Turkse staat doet alsof hij zich ongemakkelijk voelt bij deze oorlog, alsof hij tegen Israël is. De Turkse staat is echter niet tegen Israël, maar geeft uiting aan zijn tegenstellingen.
Wat ze zeggen is dat ze deel uitmaken van de NAVO en dat de NAVO, en de kapitalistische moderniteit in het algemeen, zich daar op basis van hen moet ontwikkelen. Wat ze zeggen is dat ze er klaar voor zijn. De kapitalistische moderniteit heeft de krachten in Turkije aan de macht gebracht zodat ze de genocide op de Koerden kunnen voltooien, de PKK kunnen vernietigen en een sterk nieuw systeem in het Midden-Oosten kunnen vestigen. Hiervoor hebben ze onder andere ISIS in het leven geroepen. Maar nu klaagt Turkije dat het in de steek wordt gelaten. Israël en een handvol Arabische staten worden naar de voorgrond geschoven en nemen de plaats in die Turkije graag zou willen hebben.
Iran ziet deze situatie ook als strijdig met zijn belangen omdat zowel Iran als de Turkse staat in het verleden grote staten in het Midden-Oosten hebben opgebouwd en ze dromen op deze basis. Maar het systeem verzwakt momenteel Iran en de Turkse staat via Israël en sommige Arabische staten. Dit is de reden waarom Iran en Turkije conflicten hebben met Israël. Anders is de Turkse staat niet tegen Israël. Er worden bloedbaden aangericht tegen het Koerdische volk, het Palestijnse volk en vele andere volkeren in het Midden-Oosten. Niemand maakt hier een geluid over. Waarom? Omdat ze het Midden-Oosten willen reorganiseren voor het systeem van kapitalistische moderniteit. Daarom willen ze niet dat de volkeren van het Midden-Oosten als overwinnaars uit deze oorlog tevoorschijn komen. Met deze oorlog willen ze de volkeren verzwakken en hun systeem vestigen. Israël zegt dat ze elke dag zoveel terroristen doden en de Turkse staat zegt precies hetzelfde. Het is als een wedstrijd tussen Israël en de Turkse staat om te doden en af te slachten.
De politiek die wordt bedreven is hierop gebaseerd en is precies hetzelfde. De enige vraag is of Israël of Turkije zijn hegemonie over het Midden-Oosten zal ontwikkelen. Dit is hun enige vraag en probleem. Men moet deze realiteit goed begrijpen en zich niet vergissen. Wij zijn tegen deze oorlog en slachtpartijen. Wij strijden hiertegen voor vrijheid, democratie en rechtvaardigheid. En we zullen onze strijd sterker voortzetten.
Krachten van de kapitalistische moderniteit tegen een democratische oplossing in het Midden-Oosten
Het systeem van kapitalistische moderniteit en de krachten die dit systeem leiden, willen niet dat er een democratische oplossing komt in het Midden-Oosten. Integendeel, ze willen dit juist voorkomen. Omdat hun belangen dat vereisen. Rêber Apo en de PKK willen het Midden-Oosten uit deze vuile oorlog halen en een nieuwe bladzijde openen voor de volkeren. Ze willen vrijheid, democratie en rechtvaardigheid in het Midden-Oosten. Ze willen de eenheid van volkeren, overtuigingen en culturen ontwikkelen. Het kapitalistische systeem ziet dit als gevaarlijk voor zijn belangen. Daarom wil het de oorlog tussen volkeren, overtuigingen en culturen verdiepen. Daarom verhinderen ze de oplossing die Rêber Apo in het Midden-Oosten wil ontwikkelen. Ze hebben de weg vrijgemaakt voor ISIS in het Midden-Oosten. Ze vielen de PKK aan met de steun die ze kregen. Waarom? Omdat ze de Democratische Natie als oplossingssysteem wilden verhinderen. Daarom viel ISIS de PKK en de Koerden aan. Ze wilden de problemen uitdiepen die in het verleden door het kapitalistische moderniteitssysteem waren gecreëerd. Op deze basis wilden ze het Midden-Oosten in hun dienst stellen. Natuurlijk gaf de Turkse staat de grootste steun aan ISIS en doet dat nog steeds.
De Turkse staat beweert dat er in het Midden-Oosten niets kan gebeuren zonder Turkije. Alles wat daar wordt nagestreefd, moet via Turkije gebeuren. Ze proberen dit af te dwingen. De PKK en de vrije Koerden hebben zich hiertegen verzet en voorkomen dat ISIS een ravage aanrichtte in het Midden-Oosten. Als vandaag Rêber Apo, de PKK en de vrije Koerden het doelwit zijn, dan is dat omdat ze niet hebben toegestaan dat de conflicten in het Midden-Oosten zich verdiepen. De Turkse staat laat zien dat hij de conflicten wil verdiepen, maar hij wordt erdoor gehinderd. Daarom gedraagt de Turkse staat zich zo vijandig. Daarom staat het vijandig tegenover Rêber Apo, de PKK en de oplossing van de Democratische Natie. Daarom moeten de inspanningen om de door Rêber Apo ontwikkelde oplossing voor het Midden-Oosten en de mensheid te verwezenlijken, worden versterkt. Hoe sterker de strijd op deze basis, hoe sneller de eisen van de volkeren zullen worden gerealiseerd. Anders zullen de chaos en de crisis van het kapitalistische moderniteitssysteem nog toenemen. De huidige oorlog wordt in dit kader uitgevochten.
De oplossing ligt in het democratische confederale systeem
Daarom moet iedereen die zegt dat hij tegen het systeem van de kapitalistische moderniteit is, dat dit systeem tegen de maatschappij, tegen de mensheid, tegen het leven is, zich baseren op de strijd van Rêber Apo voor de volkeren en de mensheid. De oplossing ligt in het paradigma van Rêber Apo; de oplossing ligt in het democratische confederale systeem; de oplossing ligt op de weg van de democratische natie. Daarom zijn het de krachten van de kapitalistische moderniteit die op dit moment vechten in het Midden-Oosten, onder leiding van Israël-Amerika en Iran en Turkije, die ook hun eigen doelen hebben in het Midden-Oosten. Maar het systeem van kapitalistische moderniteit houdt Turkije en Iran tegen. Daarom voelen deze twee staten zich niet op hun gemak. Ze zien dat er ontwikkelingen plaatsvinden, maar die dienen hun belangen niet. Daarom voelen ze zich niet op hun gemak. We moeten uit deze conflicten een revolutie van Democratische Moderniteit ontwikkelen. Dat is ieders plicht in het Midden-Oosten.
Br0n: ANF