Op 9 oktober 1998 moest PKK-leider Abdullah Öcalan Syrië verlaten onder druk van de NAVO. Hij begon aan een maandenlange odyssee door Europa voor een vredesproces, die culmineerde in zijn ontvoering vanuit de Keniaanse hoofdstad Nairobi naar Turkije op 15 februari 1999. Veel staten en geheime diensten, waaronder de VS, Israël en Griekenland, waren betrokken bij de ontvoering, die in strijd was met het internationaal recht. Öcalan wordt sindsdien vastgehouden op het Turkse gevangeniseiland Imrali, meestal in absolute afzondering.
Cemil Bayik, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de KCK (Unie van Koerdische Gemeenschappen), heeft in een uitgebreid interview gesproken over de achtergrond van de gevangenschap van Abdullah Öcalan.
Over een paar dagen is het 25 jaar geleden dat de internationale samenzwering tegen Rêber Apo [Abdullah Ocalan], de Koerdische vrijheidsbeweging en het Koerdische volk begon. Deze dag heeft een zeer sterke betekenis en het is belangrijk om de achtergrond te begrijpen. Kunt u de betekenis van het complot van 9 oktober 1998 uitleggen?
De strijd tegen historische complotten is alleen mogelijk als men de kracht ontwikkelt om de betekenis ervan te begrijpen. Rêber Apo heeft de laatste 25 jaar van zijn gevangenschap op het gevangeniseiland Imrali doorgebracht door steeds dieper te gaan om het complot te begrijpen en het te laten mislukken. Als men Rêber Apo’s benadering van de 25 jaar van zijn gevangenschap zou willen samenvatten, zou deze beschreven kunnen worden als “dieper gaan in betekenis en kracht opbouwen door begrip”. Als we kijken naar de processen die Rêber Apo doormaakte als persoon, zien we dat hij de meest intense ontwikkeling doormaakte tijdens zijn gevangenschap op het eiland Imrali. De reden hiervoor is dat hij zijn aanpak richtte op het begrijpen en dwarsbomen van de internationale samenzwering. Deze aanpak leidde ertoe dat Rêber Apo zijn begrip verdiepte, een grote spirituele kracht bereikte en uiteindelijk een manifest van vrijheid creëerde dat de bevrijding van de samenleving kan verzekeren van de huidige slavernij in het systeem van de kapitalistische moderniteit.
Alle historische samenzweringen zijn politiek en uiteindelijk ideologisch. Het complot tegen Rêber Apo werd ook uitgevoerd voor politieke en ideologische doeleinden. Het begrijpen van complotten is alleen mogelijk als men de politieke en ideologische benaderingen erachter begrijpt. Dit is ingewikkeld omdat in een complot de doelen niet expliciet zichtbaar worden gemaakt. De doelen en bedoelingen worden toegedekt en geheim gehouden. De belangrijkste reden hiervoor is natuurlijk de angst van de samenzweerders voor publieke reacties als de waarheid aan het licht komt. Samenzweringen ontstaan in situaties of processen waarin de samenleving niet op een legitieme basis van iets overtuigd kan worden. Daarom moet er veel moeite worden gedaan om de achtergrond te begrijpen. De sluiers die de waarheid bedekken moeten worden opgelicht.
Als je de kenmerken, de logica, de doelen en de ideologisch-politieke dimensie van historische complotten blootlegt, wordt ook hun verband met de samenleving duidelijk. Want geschiedenis, leven, ideologie en politiek zijn verbonden met de samenleving. Er bestaat geen historische ontwikkeling los van de samenleving. Ideologie en politiek betekenen ook de maatschappij zelf. Alles wat sociaal is, is ideologisch en politiek. Of omgekeerd, alles wat ideologisch en politiek is, is sociaal. In dit opzicht zijn historische percelen zeer nauw verbonden met het sociale. Als we een kijkje nemen, zien we dat complotten altijd tegen de samenleving gericht zijn. Veel feiten onthullen zich en vooral de realiteit van complotten. In historische complotten staan de beschavingsmachten aan de ene kant en de maatschappij aan de andere. De samenleving is het onderwerp van het complot. Er zijn veel voorbeelden hiervan in de geschiedenis, zoals Jezus Christus en Ali. Tegen Jezus werd samengezworen door degenen die samenwerkten met de Romeinse beschaving en tegen Ali werd samengezworen door degenen die een heerschappij wilden vestigen. Het doelwit van deze samenzweringen was de samenleving. Er kunnen veel van dit soort voorbeelden worden aangehaald. Wat mannen in de geschiedenis tegen vrouwen hebben gedaan, is ook een complot. Door vrouwen aan te vallen was de samenleving het doelwit.
Degenen die het complot tegen Rêber Apo uitvoerden waren de heersers van de moderne tijd. Het waren de Amerikaanse, Israëlische en NAVO-machten die de leiding hadden. Daarnaast waren er ook krachten die er direct of indirect bij betrokken waren en het steunden. Hun gemeenschappelijke kenmerk is dat ze de dominante en in stand houdende macht van het kapitalistische moderniteitssysteem zijn.
Het belangrijkste verschil tussen het complot tegen Rêber Apo en andere historische complotten is dat er zoveel krachten bij betrokken zijn. Hierdoor heeft het een internationale dimensie gekregen. Er zijn redenen voor de internationale dimensie van het complot. Deze houden verband met de historische ontwikkelingen die door Rêber Apo en de PKK in gang zijn gezet. Dit kenmerk van het complot is belangrijk en vereist een diepgaand begrip. De aanpak en houding van Rêber Apo kan ook hierdoor worden begrepen. Als je iets wilt bestrijden, moet je het begrijpen. Dit is precies de aanpak van Rêber Apo. De essentie van zijn aanpak is om de samenzwering te bestrijden en de doelen die het stelt te dwarsbomen.
Vaak wordt het complot tegen de Koerdische vrijheidsbeweging en Rêber Apo een “Turks complot” genoemd, wat niet correct is omdat het een globaal project is van de machten van de kapitalistische moderniteit. Wat kunt u ons vertellen over dit specifieke aspect?
Na de Tweede Wereldoorlog ontstond er, zoals bekend, een evenwicht in de wereld, met als middelpunt de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie. In dit proces was er weliswaar een strijd gebaseerd op het beperken van elkaars invloedssfeer, die de Koude Oorlog werd genoemd, maar het belangrijkste was de evenwichtstoestand. Het ontstaan van zo’n evenwichtstoestand in de wereld kan worden gezien als een gevolg van het falen van de Sovjet-Unie om een model te ontwikkelen dat het systeem van kapitalistische moderniteit had kunnen overwinnen. Hoewel de revolutie plaatsvond in naam van de onderdrukte volkeren en klassen, was er geen mentaliteit en paradigma dat het systeem van uitbuiting kon overwinnen, dus werd er een staat van evenwicht met het systeem gehandhaafd. Dit werd gaandeweg een vorm van politiek en ging ongetwijfeld ten koste van de volkeren, de onderdrukte klassen en de samenleving als geheel. In feite vervreemdde de revolutie, ondanks de afwezigheid van enige inmenging van buitenaf, geleidelijk van haar essentie en desintegreerde en desintegreerde uiteindelijk. Met de ineenstorting van de Sovjet-Unie verdween deze evenwichtstoestand en begon een nieuw proces. Dit proces is de Derde Wereldoorlog, die zich vandaag de dag nog steeds verdiept. Aan het begin van dit proces kozen de VS, als hegemoniale macht van de kapitalistische moderniteit, voor de bescherming van de belangen van het wereldkapitaal met het plan van een “Nieuwe Wereldorde”. Het plan was erop gericht het wereldsysteem opnieuw vorm te geven om de belangen van het wereldkapitaal en dus de kapitalistische moderniteit te beschermen en te dienen.
In deze context werd het Midden-Oosten aangewezen als een prioriteitsgebied voor interventie. Daar waren actuele redenen voor, maar het Midden-Oosten heeft ook historische kenmerken die de huidige situatie bepalen. Het Midden-Oosten is door de geschiedenis heen altijd een centrum geweest. Daarom kan er geen wereldsysteem worden bedacht en gecreëerd zonder het Midden-Oosten. Zowel geografische omstandigheden als sociale en ideologische kenmerken spelen een rol in het centraal stellen van het Midden-Oosten. Dit zijn belangrijke kenmerken die benadrukt en bekend gemaakt moeten worden.
Aan het einde van de 20e eeuw, toen het echte socialisme uit elkaar aan het vallen was en de Verenigde Staten probeerden de wereld opnieuw vorm te geven in naam van het kapitalistische moderniteitssysteem, bevond de strijd onder leiding van de PKK zich in een fase van snelle ontwikkeling. Dit proces wortelde en werd permanent met de revolutie van de opstand in Koerdistan. De lijn die Rêber Apo voorstond won aan invloed in Koerdistan en het Midden-Oosten. De revolutie in Koerdistan was een ontwikkeling die belangrijke gevolgen had in het Midden-Oosten en de wereld. Terwijl de conventionele socialistische opvattingen in de wereld oplosten, uiteenvielen en opgenomen werden in het systeem, boekte het socialisme vooruitgang met Rêber Apo. Met elke stap die Rêber Apo zette, ontwikkelde het socialisme zich ook. Dit was ongetwijfeld het resultaat van een andere benadering van het socialisme in die tijd. Anders zou het socialisme zich niet hebben kunnen ontwikkelen terwijl het overal ter wereld achteruitging. De ontwikkelingen die Rêber Apo in Koerdistan en het Midden-Oosten in gang zette, verstoorden de berekeningen van de kapitalistische moderniteit en verhinderden dat het kapitalistische systeem het Midden-Oosten naar zijn hand kon zetten. Omdat de lijn van Rêber Apo de vrijheid van rechten en de ontwikkeling van een democratisch systeem van leven in Koerdistan en het Midden-Oosten mogelijk maakte en verzekerde.
Dit was iets wat de kapitalistische moderniteit niet wilde. De kapitalistische moderniteit wilde en plande het tegenovergestelde, namelijk dat de volkeren nog meer onderdrukt zouden worden en dat de samenleving in het wiel van de uitbuiting zou worden opgenomen. Toen Rêber Apo dit in de weg stond, werd hij het doelwit van het systeem van de kapitalistische moderniteit. Daarom maken de aanvallen op hem en de daaropvolgende internationale samenzwering deel uit van de interventie van de kapitalistische moderniteit in het Midden-Oosten in het kader van de “Nieuwe Wereldorde”. De internationale samenzwering is gebaseerd op deze benadering van de kapitalistische moderniteit en haar gerelateerde doelen. Dit is ook de reden waarom veel mogendheden eraan hebben deelgenomen. De Turkse staat is slechts een radertje in dit plan. Aangezien de Turkse staat een anti-Koerdische mentaliteit heeft, wilde hij ongetwijfeld dat Rêber Apo aan hem werd uitgeleverd. Maar het internationale complot werd niet uitgevoerd op verzoek van de Turkse staat, maar vanwege de belangen van de kapitalistische moderniteit in het Midden-Oosten. Rêber Apo heeft ook verklaard dat de rol van de Turkse staat slechts die van cipier is. De Turkse staat voert alle mogelijke maatregelen uit om Rêber Apo en de PKK te vernietigen en de genocide op de Koerden te realiseren. Dit is de aanpak van de Turkse staat in het verleden en vandaag.
De opkomst van Rêber Apo en de PKK was een onverwachte en onvoorziene ontwikkeling. Alles was voorbereid om het Midden-Oosten opnieuw vorm te geven volgens de belangen van het wereldkapitaal. Alle ontwikkelingen in het Midden-Oosten die de kapitalistische moderniteit zouden uitdagen, zoals de Palestijnse beweging, werden op voorhand geneutraliseerd en gecontroleerd. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie was het tijd om maatregelen te nemen om het Midden-Oosten opnieuw vorm te geven. De ideologen van de kapitalistische moderniteit kwamen met theorieën dat de loop van de geschiedenis nu volledig in het voordeel van de heersers zou moeten zijn. Maar Rêber Apo en de PKK waren een onvoorziene ontwikkeling. Vanaf het begin steunden de VS, Israël en de NAVO de Turkse staat volledig tegen Rêber Apo en de PKK. Maar ondanks deze steun konden de ontwikkelingen niet worden tegengehouden en hebben ze de voorspellingen van de kapitalistische moderniteit aan diggelen geslagen. Als gevolg daarvan beraamden de machten van de kapitalistische moderniteit een internationaal complot om Rêber Apo te liquideren. Het werd geleid door de VS en Israël en gesteund door de NAVO. Veel Europese staten waren erbij betrokken en sommige staten en samenwerkende Koerdische krachten in het Midden-Oosten deden ook mee. Zo begon de periode van gevangenschap van Imrali, die nu al bijna 25 jaar duurt. Het systeem dat voor Imrali werd gecreëerd is ook onderdeel van een internationaal plan. Het systeem van marteling en isolatie van Imrali moest het complot voortzetten en tot een einde brengen. Rêber Apo moest worden vernietigd en de PKK geliquideerd. Er moest een genocide worden uitgevoerd zodat de kapitalistische moderniteit het Midden-Oosten naar haar hand kon zetten. Voor dit doel werd het Imrali-systeem opgericht. Vandaag de dag wordt dit systeem gehandhaafd als een absoluut isolement. Rêber Apo verzet zich er al 25 jaar tegen. Dit verzet is echter niet op te vatten als verzet tegen de fysieke omstandigheden. Zijn verzet is gebaseerd op het ontmaskeren en tegenwerken van de doelstellingen van de samenzwering. In dit opzicht moet de houding van Rêber Apo tegenover Imrali worden beschouwd en begrepen als verzet tegen het complot.
Door in de historische wortels van de mensheid en de samenleving te kijken, probeerde Rêber Apo de grondslagen van het complot te ontrafelen. Op deze manier heeft hij niet alleen het complot tegen hem, maar alle complotten in de geschiedenis begrepen, opgelost en ontcijferd. Door de door de staat geleide beschaving vanaf het begin tot nu te analyseren, heeft Rêber Apo de mentaliteit erachter blootgelegd. Hij stelt dat het complot is ontwikkeld als een methode van de staatsgeleide beschaving om de samenleving te domineren en dat deze methode door de geschiedenis heen herhaaldelijk is gebruikt tot op de dag van vandaag. Verder stelde hij dat de eliminatie van deze mentaliteit alleen kan worden bereikt door de staatsgeleide beschaving te overwinnen. Hij presenteerde een manifest dat de mensheid kan bevrijden van alle vormen van uitbuiting en overheersing en haar in staat kan stellen om vrij en gelijkwaardig te leven. Hij gebruikte de tijd van de processen tegen hem om deze historische conclusies aan de mensheid over te brengen. Dit is wat hij tot uitdrukking bracht in de verklaringen die hij aflegde in de rechtszaal [die gepubliceerd zijn als zijn verdedigingsdocumenten]. Door de mensheid zijn opvatting te presenteren over een niet-statelijk socialisme gebaseerd op ecologie en vrijheid voor vrouwen en het systeem van democratische moderniteit, deed hij alles wat een mens kan doen.
Het interview is sterk ingekort. De volledige tekst is in het Engels gepubliceerd op de website van de KCK.