De Koerdische politieke beweging in Turkije heeft de parlementsverkiezingen op 14 mei betwist met de Groene Linkse Partij, maar behaalde niet het verwachte stempercentage. Na de presidentsverkiezingen op 28 mei hielden de partijorganen interne vergaderingen en kondigden aan dat ze een proces van kritiek en zelfkritiek waren gestart. In dezelfde aankondiging werd vermeld dat de tweede fase van beraadslagingen zou plaatsvinden in de provinciale en districtsbonden, en de derde fase in het openbaar.
Op dit moment houden alle componenten van de Koerdische politiek bijeenkomsten in de provincies en districten om zich voor te bereiden op een nieuw proces en om kritiek en suggesties uit het veld te ontvangen. Een van de politici die de bijeenkomsten bijwoont, is Saliha Aydeniz, medevoorzitter van de Democratische Regio’s Partij (DBP). De Koerdische politicus sprak met ANF Nieuwsagentschap over het lopende discussieproces. Het interview volgt hieronder.
Hoe zijn de planning en inhoud van de bijeenkomsten bepaald?
De planning en inhoud van de bijeenkomsten zijn bepaald op basis van een brede consultatie binnen de verschillende organisaties en instellingen van het Koerdische politieke beweging. Na de verkiezingen werden eerst centrale bijeenkomsten gehouden, waarbij werd vastgesteld dat er een uitgebreid proces van kritiek en zelfkritiek moest plaatsvinden. Op basis van deze behoefte werden er holistische beoordelingen gemaakt met alle organisaties in de provincies en districten, met de uitvoerende comités van politieke partijen en instellingen, en met vrienden die actief waren tijdens de verkiezingen. Op basis van de bevindingen die naar voren kwamen uit de lokale bijeenkomsten, werd besloten om een proces te starten waarbij ook de lokale bevolking als deelnemers betrokken zou worden. Er zullen een reeks bijeenkomsten worden georganiseerd waarbij de nadruk zal liggen op het streven om een volkspartij te zijn en om samen de strijd van het volk te leiden. Door middel van zelfkritiek en het blootleggen van tekortkomingen en onvolkomenheden die aan het licht zijn gekomen, zal er een nieuwe lijn van strijd ontstaan.
Hoe werden de planning en inhoud van de consultaties bepaald?
De bijeenkomsten werden verdeeld over zeven regio’s. Binnen deze regio’s werden delegaties gevormd die bestonden uit medevoorzitters en leden van de partijraad. Vervolgens vonden er bijeenkomsten plaats in de provincies en districten. De opkomst bij deze bijeenkomsten was op het hoogste niveau. Zowel binnen de specifieke vrouwenstructuur als in het algemeen werden er vergaderingen gehouden. In beide gevallen was de participatie van vrouwen zeer goed en werden er zeer serieuze bijdragen en observaties geleverd om het proces te evalueren. Naast de evaluatie werd er ook zelfkritiek toegepast en werden er suggesties gedaan om de tekortkomingen in het herstructureringsproces te overwinnen en nieuwe methoden aan te dragen. Ik was in de regio Şırnak. We hebben nog niet de gelegenheid gehad om de resultaten van alle regio’s tijdens één bijeenkomst met elkaar te vergelijken, maar uit gesprekken met individuen blijkt dat vrijwel overal hetzelfde niveau en dezelfde kwaliteit is bereikt. In dit hele proces van kritiek en zelfkritiek hebben we natuurlijk ook onszelf meegenomen en onze eigen verantwoordelijkheid beoordeeld. We gaan ervan uit dat onze structuren hun doel zullen bereiken als gevolg van discussies met het volk.
Welke punten werden bekritiseerd door de basis?
De methode voor het nomineren van kandidaten vóór de parlementsverkiezingen, het ontbreken van onze eigen presidentskandidaat en de vraag over allianties waren veelvoorkomende punten van kritiek. Het werd duidelijk dat ons beleid van de Derde Weg onvoldoende werd erkend. Ons alliantiebeleid was strategisch en juist, maar de fouten die we hebben gemaakt bij de uitvoering van dit beleid werden vaak genoemd op lokaal niveau. Een van de kritiekpunten was dat we in plaats van de Derde Weg sociaal te organiseren, vasthielden aan de wegen die voorgeschreven waren door het bestaande staatsstelsel. Met betrekking tot onze strijd voor vrouwenbevrijding werd bekritiseerd dat we niet de wil van vrouwen als basis namen en dat we niet proactief genoeg waren en daardoor vrijheid misten. Er was ook kritiek dat we niet handelen in overeenstemming met de statuten. Er was kritiek dat de lokale basis niet wordt gezien als een wil en geen initiatief neemt. Er was ook discussie over het feit dat de lokale federaties niet handelen zonder centrale circulaires en dat er een loskoppeling is van de straat. De noodzaak om beleid collectief en georganiseerd vast te stellen werd vaak naar voren gebracht.
Denk je dat deze consultaties de beoogde resultaten hebben behaald?
De vergaderingen waren belangrijk om het mechanisme van kritiek en zelfkritiek te versterken en onze eigen sterke punten ten opzichte van de organisatie te vinden. De meeste bevindingen wezen in die richting. Sinds 2014 is er sprake van een systematische aanval van de staat tegen bestuursleden en leidende kaders. Deze situatie heeft geleid tot inkrimping, maar daarnaast is er ook een versmalde benadering binnen onze eigen organisatie. Door deze zelfkritiek zijn we tot de conclusie gekomen dat we uit dit proces kunnen komen door de organisatie te versterken en de mensen meer te betrekken als basis in de praktijk. De belangrijkste bevinding in dit proces was dat leiderschap van het volk niet als basis werd genomen. Het feit dat deze waarneming is gedaan, is naar mijn mening een indicatie dat onze vergaderingen het gewenste resultaat hebben bereikt.
Het lijkt erop dat de vergaderingen zullen worden voortgezet. Welke procedure is er gekozen?
We zijn begonnen met de vergaderingen in Ankara. Na een reeks vergaderingen met de co-voorzitters, het uitvoerend comité, de afgevaardigden en de leden van de partijraad, is er een schema opgesteld voor besprekingen in de provincies en districten. Centrale vertegenwoordigers gaven een introductie, beoordeelden het proces, noemden de tekortkomingen die door het centrale kantoor waren geïdentificeerd en lieten vervolgens de aanwezigen in de vergaderzaal aan het woord. Dus, daarin waren we in een luisterende positie. De vergaderingen waren volledig gebaseerd op lokale interpretaties van ontwikkelingen en op kritiek en zelfkritiek. Als vervolg zullen we volksbijeenkomsten houden en dezelfde methode gebruiken.
Neemt de Koerdische politieke beweging als gevolg van de vergaderingen een nieuwe koers? Of wordt de bestaande koers verbeterd?
De eisen, de kritiek en de benadering van de mensen in de bijeenkomsten zullen onze koers bepalen in de nieuwe periode of de bestaande koers versterken en vormgeven. Het is nog te vroeg om te zeggen. Echter, moet worden gezegd dat we met het oog op de lokale verkiezingen niet alleen bezig zijn met het winnen van deze verkiezingen, maar dat het cruciaal is om de basis te leggen voor langdurige organisatie. Als de DBP moeten we onszelf zelfkritisch verwijten dat we niet in staat waren om op dit proces te reageren en voldoende ideologische ondersteuning te bieden aan de HDP. We hebben een sterke visie voor ons liggen. Deze visie gaat over het herbouwen van het leven binnen een algemeen kader. Natuurlijk hebben we tekortkomingen. Onze politieke partijen en instellingen zouden onze Derde Weg-politiek, de sociale pijler van ons organisatiemodel, moeten versterken en op basis van strijd moeten werken in plaats van op basis van verkiezingen. Deze keer zullen we samen met de mensen dit pad bewandelen om dezelfde situatie te voorkomen. Ons pad zal leiden in de richting die door het volk is uitgestippeld en deze keer zullen we zeer voorzichtig zijn om geen tactische fouten te maken, ondanks dat we het juiste paradigma hebben.