Sozdar Avesta, lid van de presidentiële raad van de KCK (Unie van Koerdische Gemeenschappen), sprak in een speciaal programma op Sterk TV over de voortdurende aanvallen van het Turkse leger op de verdedigingsgebieden Norh en Oost-Syrië, Shengal en Medya.
Het eerste deel van dit interview vindt u hier.
De Turkse staat voert zware aanvallen uit tegen zowel de vrije bergen als Noord- en Oost-Syrië. Na de boodschap van Abdullah Öcalan aan de Êzidî (Yazidi) gemeenschap op 18 maart, werden op dezelfde dag aanvallen gelanceerd tegen Shengal. Hoe moeten de aanvallen in deze periode worden beoordeeld? Hebben deze aanvallen iets te maken met het lopende proces?
Toen Rêber Apo [Abdullah Öcalan] de oproep deed, vestigde de delegatie die naar de vergadering ging de aandacht op provocaties in hun verklaringen aan de pers, maar niet in de inhoud van de oproep. Bahceli en Erdoğan hebben hier ook de aandacht op gevestigd, maar waar Rêber Apo de aandacht op vestigde is anders dan waar zij de aandacht op vestigden. Rêber Apo, met al zijn macht, met zijn jarenlange ervaring en vooruitziende blik, zei jaren geleden al dat het coupmechanisme in gang was gezet. Dat is de reden waarom er geen afname is in de aanvallen tegen de samenleving, aanvallen tegen de Medya Defense Areas, aanvallen tegen Shengal en Rojava. Elke dag maakt de guerrilla de balans op van de aanvallen van de Turkse staat. De staat is verontrust door onze afkondiging van een staakt-het-vuren. Bestaat zoiets in de wereld? Ze vragen waarom we een staakt-het-vuren hebben afgekondigd… Het staakt-het-vuren is afgekondigd om provocaties te voorkomen. Ze wilden provocaties uitlokken zodat wanneer de guerrilla zou reageren, ze de guerrilla de schuld zouden geven. Maar de guerrilla’s voorzagen dit en kondigden een staakt-het-vuren af om elke provocatie door de staat te voorkomen. Ondanks alle aanvallen heeft de guerrilla zich tot nu toe aan dit besluit gehouden. Elke dag worden de balansen van de aanvallen gepubliceerd. Er vinden duizenden aanvallen plaats. Ze vallen zowel vanaf het land als vanuit de lucht aan.
Ook gaat het verzet door in Noord- en Oost-Syrië, bij de Tishrin Dam. In ditzelfde proces hebben ze een bloedbad aangericht in het dorp Berxbotan in Kobane. Als we op dezelfde manier op hun acties hadden gereageerd, zou het proces allang afgelopen zijn. Wat er in Noord- en Oost-Syrië gebeurt, staat niet los van de Turkse staat. Er hebben zich zeer belangrijke processen ontwikkeld in Noord- en Oost-Syrië en in Syrië in het algemeen. Op 10 maart werd een overeenkomst ondertekend tussen de SDF-commandant en Colani. Hij kondigt zichzelf aan als de president van Damascus, als een kopie van de Turkse staat-Erdoğan. Een paar dagen geleden kondigde hij een regering aan en riep zichzelf uit tot zowel premier als president. Het is een kopie van Turkije. Daarom verhinderen ze een oplossing in Syrië.
Noord- en Oost-Syrië hebben problemen met de nieuwe regering en die moeten ze samen oplossen. De Turkse staat ziet zichzelf als de eigenaar van Syrië. Met de aanvallen die ze uitvoeren, proberen ze hen te dwingen te doen wat zij willen. Het autonome bestuur en de SDF drukken hun standpunt uit in hun veelvuldige verklaringen. Ze handelen naar wat ze zien als gunstig voor henzelf. Maar de Turkse staat wil dat de Koerden nergens hun zin krijgen, wat er ook gebeurt, en hun vijandschap tegenover de Koerden houdt niet op. Volgens hen mogen Koerden nooit rechten krijgen. Wij verwerpen deze benadering; niemand zal dit ooit accepteren.
Ze vallen ook Shengal aan. Toen Shengal werd bevrijd, ervoeren de mensen grote blijdschap. Bij deze gelegenheid groet ik het verzet van onze mensen in Shengal en de boodschap van Rêber Apo voor alle Êzidî (Yazidi) mensen. We nemen de woorden van Rêber Apo als basis; we moeten ernaar handelen en onze samenleving dienovereenkomstig dienen. In een democratische samenleving kan de Êzidî-gemeenschap natuurlijk het meest profiteren, haar rechten opeisen en zichzelf zijn. Omdat de Êzidî-gemeenschap altijd is gevlucht voor de staat, omdat de staat de Êzidî-gemeenschap altijd heeft gefragmenteerd, geplunderd en verordeningen heeft opgelegd. In een democratische samenleving zal de Êzidî gemeenschap natuurlijk vrij leven. Rêber Apo stuurde een brief waarin hij zijn waardering uitsprak voor de houding van de mensen van Shengal. Ondanks de wreedheid van de ISIS bendes is het lot van veel vrouwen en kinderen nog steeds onbekend; ze zijn nog steeds gevangenen. Ondanks dit alles hebben de mensen van Shengal een grote wil en houding getoond. Dit dankzij de ideeën en gedachten van Rêber Apo, dankzij de strijders die in de lijn van Rêber Apo hebben gevochten. Zij zijn tussengekomen in Shengal en hebben deze maatschappij gered.
Nu liepen YBS-strijders in een hinderlaag op de berg Shengal, en sommigen van hen werden gevangen genomen nadat ze gewond waren geraakt. Dit dient alleen diegenen die geen vrede willen. Het is een provocatie. Deze situatie helpt Irak ook niet. Wat wint Irak erbij om de Êzidî strijdkrachten aan te vallen? In 2022 blokkeerden ze Shengal en lanceerden ze een operatie om strijders in het conflict te brengen. Maar ook toen bereikten ze niets. De Iraakse staat moet deze strijders onmiddellijk vrijlaten en zijn excuses aanbieden aan het Êzidî-volk. Het Êzidî-volk moet leven zoals ze willen leven en hun rechten moeten worden erkend. De Êzidî-gemeenschap wil in hun eigen land leven, met hun eigen geloof. Ze doen niemand kwaad. Maar Irak doet wat degenen die geen oplossing willen, zeggen. De Êzidî mensen zeggen altijd dat het de YBS-troepen zijn die de waardigheid en eer van Irak hebben beschermd. Hoe kunnen ze komen en hinderlagen opzetten op de berg Shengal, strijders verwonden en gevangen nemen? De houding van onze mensen in deze zin is zeer waardevol; ze beschermen hun strijders, en dat moeten ze ook doen. De brief van Rêber Apo aan onze samenleving is niet zomaar een brief of een boodschap; het is een manifest om zichzelf te herscheppen, om zich dienovereenkomstig te organiseren en om zijn zelfverdedigingskracht en zijn bestaan op te eisen. Waar onze Êzidî gemeenschap ook is, zij zouden dit proces moeten leiden. Ik zie dit als zeer waardevol. We zijn in april, ‘Carsema Sere Nisane’ nadert. April is een zeer waardevolle maand; het is de verjaardag van Rêber Apo, het is ‘Carsema Sere Nisane’, het is de voorbode van de lente. Ik feliciteer ons volk met het ‘Carsema Sere Nisane’ feest. Deze strijd moet sterker en massaler worden voortgezet en er moet meer verantwoordelijkheid worden genomen.
Ondanks alle aanvallen van de Turkse staat leveren het Koerdische volk en hun vrienden grote inspanningen voor een vrije en democratische samenleving. Er wordt bijvoorbeeld belangrijk werk verricht in Europa. Overal zijn er demonstraties zowel ter ondersteuning van de oproep van volksleider Abdullah Öcalan als voor zijn fysieke vrijheid. Hoe moet iedereen zijn plichten vervullen opdat deze inspanningen hun doel bereiken?
Enkele dagen geleden werd in het Europees Parlement een Koerdische conferentie gehouden. Wetenschappers, schrijvers, academici, kunstenaars en historici van over de hele wereld woonden de conferentie bij, waaronder Nobelprijswinnaars en Nobelprijswinnaars. Ik groet en feliciteer iedereen die aan deze conferentie heeft bijgedragen. Het was een zeer belangrijk werk. Tijdens deze conferentie hebben het Koerdische volk en hun internationale vrienden drie belangrijke dingen gedaan. Eén; er werd een rechtbank opgericht om de misdaden tegen de menselijkheid en de genocide gepleegd tegen het volk van Rojava te behandelen. In die rechtbank werden de Turkse staat en zijn collaborateurs schuldig bevonden. Omdat ze deze massamoorden in een ander land hebben gepleegd. Twee; er werden beslissingen genomen over hoe te reageren op de oproep van Rêber Apo. De oproep werd gedaan dat als Rêber Apo zijn rol wil spelen en de democratische samenleving wil leiden, zijn fysieke vrijheid gewaarborgd moet zijn. Drie; Na de conferentie hebben 200 mensen, waaronder Nobelprijswinnaars, opnieuw opgeroepen om handtekeningen te verzamelen en dit proces in alle regio’s uit te voeren. Dit is ook heel, heel belangrijk werk. Nogmaals mijn complimenten aan degenen die dit werk uitvoeren. Ik groet ook Jody Williams, die de verklaring namens de vrijheidsguerrilla’s en onze vrouwenbeweging heeft voorgelezen, voor het leiden van dit proces, en ik groet iedereen die dit werk uitvoert. Zij verrichten zeer waardevol werk en wij waarderen dat zeer. Dit is belangrijk.
De wereldwijde campagne voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo en de oplossing van de Koerdische kwestie gaat ononderbroken door sinds 2023. Het huidige proces, met zijn tekortkomingen en onvolkomenheden, is ontstaan als resultaat van deze grote strijd, ook al heeft de staat geen volledig antwoord gegeven. De strijd is gegroeid als gevolg van de inspanningen van ons volk, onze vrienden en internationalisten, van vrijheidsguerrilla’s tot degenen die zich verzetten in de gevangenissen, en het proces heeft zich op deze basis ontwikkeld. Daarom moeten we geloven in ons eigen werk; we moeten ons bewust zijn van onze rol en missie. Laat niemand aarzelen of zichzelf voor de gek houden; laat niemand zeggen dat er een nieuw vredesproces is begonnen in Imrali, dat Rêber Apo een oproep heeft gedaan, dat de Imrali-delegatie gesprekken voert met enkele partijen, dat alles goed verloopt en dat ze Eid al-Fitr vieren. Ze zeggen dat ze voor het eerst Eid al-Fitr vieren, maar dit zijn heel humanitaire dingen; wat is er natuurlijker dan twee politieke partijen die naast elkaar in het parlement zitten en Eid al-Fitr vieren? Aangezien de Koerden van alles verstoken zijn, zijn hun feestdagen en al het andere verboden; zelfs als iemand hen gedag zegt, is dat iets speciaals. Maar basisdingen moeten genormaliseerd worden. Niemand in het buitenland of in Koerdistan moet deze spelletjes spelen; de fysieke vrijheid van Rêber Apo zal permanent worden door strijd. De boodschap en de verklaringen gegeven op Newroz tonen dit aan. De boodschap op 8 maart, de boodschap van Koerdische eenheid, toont dit. Het was de eerste keer dat de Newroz in Amed gesteund werd door zoveel verschillende partijen, maar daar mag het niet bij blijven. Iedereen moet zijn steentje bijdragen.
Er is een sterke basis voor nationale eenheid. Miljoenen mensen hebben deelgenomen aan dit proces. Tientallen miljoenen mensen hebben deelgenomen aan de Newroz van dit jaar om dit proces te ondersteunen. Al het werk moet worden uitgevoerd op basis van de ideeën van Rêber Apo. Overal moeten verklaringen worden afgelegd, conferenties worden georganiseerd, opleidingen worden georganiseerd en mensen worden bezocht. Vooral onze internationale vrienden en Nobelprijswinnaars zouden moeten tussenkomen. We doen een beroep op hen; net zoals ze zich verenigd hebben en een petitie ondertekend hebben, de vrijheid van Rêber Apo gevraagd hebben en de conferentie bijgewoond hebben, zouden ze ook moeten proberen om Rêber Apo te ontmoeten. Ze zouden de mening van Rêber Apo moeten horen; vrouwen zouden met Rêber Apo moeten gaan praten over de kwestie van vrouwen en wat hun rol is in een democratische samenleving. Zij kunnen dit doen. Ze kunnen deze activiteiten uitvoeren in de maatschappij waar ze zich ook bevinden. In het verleden zeiden sommige mensen misschien “PKK staat op de lijst van terroristen” of iets dergelijks, maar Rêber Apo vecht al 52 jaar op deze lijn. Hij deed de oproep op 27 februari en toch is hij nog steeds geïsoleerd. Daarom is het ieders democratische plicht om dit proces te beschermen. Zij die zichzelf democraten noemen, moeten Rêber Apo beschermen. Het criterium van patriottisme is het beschermen van Rêber Apo; het criterium van Koerdische eenheid is het beschermen van Rêber Apo. Als er eenheid moet zijn onder de Koerden, dan moeten ze eerst bewegingen ontwikkelen voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo.
Als jongeren hun rechten willen krijgen, moeten ze ervoor vechten. Vooral vrouwen zijn de ziel en de stem van dit proces en, zoals in elke periode, zijn zij de pioniers van het proces. Het meest opvallende van de ideeën van Rêber Apo is de vrijheid van vrouwen en Jineoloji. Het eerste wat mensen ons vragen als ze ons paradigma bekijken is Jineoloji; ze vragen Rêber Apo om hen er meer over te vertellen. Daarom heeft de mensheid Rêber Apo nodig. Rêber Apo verzet zich in naam van de hele mensheid; hij ontwikkelt dit proces onder de moeilijkste omstandigheden in naam van de hele mensheid. Sommige mensen vragen: “Vertrouwt u de Turkse staat? Het is geen kwestie van vertrouwen of geen vertrouwen. Iedereen heeft plichten die vervuld moeten worden. En eerst en vooral moet de staat de rechten van het Koerdische volk erkennen, en daarvoor is de fysieke vrijheid van Rêber Apo onvermijdelijk. Er is geen enkel obstakel meer voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo. Het zijn enkel zij die niet de nodige stappen ondernemen. Bijvoorbeeld het zogenaamde ‘Recht op Hoop’. De Raad van Europa heeft de Turkse staat tot september de tijd gegeven. Dit moet nu worden benadrukt. De Europese Unie en de Raad van Europa moeten ingrijpen. Sinds 2014, ondanks deze beslissing, hebben ze nog steeds hun plicht niet vervuld. Deze wettelijke rechten moeten worden nageleefd. De Turkse minister van Justitie zegt dat dit niet in hun wetgeving staat. Maar de vraag is, wat staat er dan wel in hun wetgeving? Als het hen uitkomt, wordt het toegepast; zo niet, dan niet. Als het erom gaat een paar moordenaars vrijuit te laten gaan of gratie te verlenen aan Hezbollahisten, degenen die het Koerdische volk in zuurputten hebben gegooid, dan kunnen ze de wetgeving zonder blikken of blozen veranderen. Maar als het gaat om democratische rechten, de rechten van het Koerdische volk en collectieve rechten, dan zeggen ze dat het niet in hun wetgeving staat.
In dit proces moeten de internationale vrienden van ons volk hun eisen uiten voor gesprekken met Rêber Apo, meer druk uitoefenen op de Turkse staat en hun eigen landen onder politieke druk zetten. Want de fysieke vrijheid van Rêber Apo betekent de vrijheid van de hele regio en de wereld. Op deze basis wijs ik er nogmaals op dat ik grote waarde en belang hecht aan de strijd van ons volk en internationale vrienden. Ik breng hulde en respect aan hen voor de inspanningen die zij tot nu toe hebben geleverd en nog steeds leveren. Waar ze ook zijn, ter gelegenheid van 4 april zouden ze elke plek waar ze zijn moeten bedekken met jonge boompjes, rozen en bloemen; zo kunnen ze een ecologisch levendigere wereld creëren. Elke boom is een persoon; elke boom is een artefact. Onze mensen hebben ook zulke vieringen; we zeggen er niets over; het is hun eigen keuze; er zijn kinderen en ze maken taarten, maar Rêber Apo zei dat ze meer jonge boompjes moeten planten en dat iedereen zijn omgeving moet verfraaien en schoonmaken. Bij deze gelegenheid feliciteer ik Rêber Apo nogmaals met zijn verjaardag en wens ik alle vrouwen, jongeren en volkeren een gelukkige verjaardag. Ik wens iedereen succes.