Terwijl de hongerstaking tegen het isolement van Abdullah Öcalan doorgaat, roepen kunstenaars en intellectuelen de Turkse regering op tot actie. Onder hen is schrijfter Aslı Erdoğan, oorspronkelijk uit Istanbul, die werd gearresteerd na de mislukte ‘coupe’ in 2016 en enkele maanden in de gevangenis doorbracht.
Een van haar vroegere celgenoten was Zozan Çiçek, die zich nu aan het doodvasten is. “Ze is nog erg jong”, legt Aslı Erdoğan uit: “Daarom reageer ik emotioneel op de hongerstaking en het doodsvasten. Ik ken de omstandigheden in de gevangenis. Toen ik in de gevangenis zat, waren de omstandigheden nog iets beter.” Ze kon zich goed voorstellen hoe hongerstakers in de gevangenis worden behandeld.
Legitieme eisen
“De eisen van hongerstakers en mensen die zich doodvasten hebben hebben in juridische, humanistische en politieke termen volkomen gelijk. De staat wordt opgeroepen zich aan zijn eigen wetten te houden. Het is heel gemakkelijk om die eis te vervullen. Het is beangstigend om met absolute stilte te worden beantwoord. De staat laat zien dat het niets meer te maken heeft met democratie, wet, geweten en menselijkheid. En dat maakt je bang”, zegt de schrijfster.
Geen respect voor het leven
Aslı Erdoğan maakte onlangs opmerkingen over de politie-aanvallen op moeders van hongerstakende gevangenen in Turkije: “Het geweld tegen de moeders en de behandeling die ze ondergaan, toont aan dat alle ethische drempels zijn overschreden in Turkije. Er is geen respect voor de doden. Er is geen respect voor moeders. Kortom, er is geen respect meer voor het menselijk leven.
Dat de brede massa’s en de intellectuelen deze situatie niet herkennen en zwijgen, is voor mij onbegrijpelijk. Ik veronderstel dat het taboe dat de naam Öcalan draagt, mensen bang maakt en dat ze er liever niets mee te maken hebben. Hoe geïnteresseerd zijn al deze kringen om te vergeten dat Öcalan, net als ieder mens, humanitaire en constitutionele rechten heeft? Of misschien houden ze zich allemaal alleen maar bezig met de onrechtvaardigheid van de nieuwe verkiezingen in Istanbul, ik weet het niet. Maar deze stilte zal ons allemaal doden.”
Aslı Erdoğan is een prijswinnende Turkse schrijfster, mensenrechtenactiviste, columnist voor Özgür Gündem en voormalig columnist voor de krant Radikal. Haar tweede roman is gepubliceerd in het Engels.
Ze ontving voor haar inspanningen de volgende prijzen:
-Europese culturele stichting, Princes Margriet Award voor cultuur, Amsterdam, Nederland, mei 2017
-Bruno Kreisky-prijs voor mensenrechten, Wenen, Oostenrijk, 2017
-Theodor Heuss-medaille, Duitsland, 2017
-Vredesprijs Stuttgart, Stuttgart, 2017
-PEN-Tucholsky-prijs, Zweden, 2017
-Erich Maria Remarque Vredesprijs, Duitsland, 2017
-Leipzig-prijs voor persvrijheid, Duitsland, 2017
-Simone de Beauvoir-prijs voor de mensenrechten, Parijs 2018
