Duran Kalkan, lid van het uitvoerend comité van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK), sprak in een interview met ANF Nieuwsagentschap over de internationale campagne voor de vrijlating van Abdullah Öcalan en de invasieaanvallen van Turkije op Zuid-Koerdistan.
het interview werd gepubliceeerd door ANF Nieuwsagentschap en luidt als volgt;
De agenda is druk, er zijn veel ontwikkelingen. Laten we beginnen met het isolement en de strijd tegen het isolement die deze agenda zijn hoofdkarakter geeft.
Allereerst groet ik Rêber Apo met respect. Ik groet iedereen die strijdt voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo [Abdullah Öcalan] op basis van onze wereldwijde vrijheidscampagne. Ik wens hen succes.
De Koerdische kwestie ligt in het hart van alles. Om de Koerdische kwestie te begrijpen, moet men de ernst van de martelingen, de isolatie en de genocide die plaatsvinden op het eiland Imrali in overweging nemen. Rêber Apo wordt vastgehouden onder zulke zware omstandigheden; de kringen die het Koerdische conflict aanwakkeren zijn doodsbang dat zelfs maar een woord van Rêber Apo zou uitlekken. In die zin blijven isolatie, marteling en genocide bestaan. Natuurlijk gaat de campagne hiertegen door. We hebben al bepaald dat alles bereikt zal worden door een ononderbroken strijd. Deze strijd ontwikkelt zich, krijgt een dimensie. In die zin is er een belangrijke wettelijke en volksbeweging tegen isolatie. De guerrillastrijders vertegenwoordigen ook een historische strijd.
Als beweging, als volk en als al onze revolutionaire, democratische en links-socialistische bondgenoten strijden wij voor de fysieke bevrijding van Rêber Apo en voor een oplossing van de Koerdische kwestie. Het juridische aspect van dit conflict groeit ook.
Zoals eerder aangegeven heeft het Imrali-systeem geen wettelijke basis. Het heeft gebreken op alle gebieden, maar het juridische element ontbreekt het meest. Dit wordt steeds duidelijker. Wat betreft de juridische strijd tegen het Imrali-systeem, is bepaalde informatie openbaar gemaakt door de druk van vele kringen, maar vooral de juridische gemeenschap. De Parijse Orde van Advocaten heeft een initiatief genomen, het Comité voor de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties heeft een oproep gedaan voor de vrijheid van Rêber Apo. Maar advocaten hebben de wereld ook voorzien van vitale informatie over het CPT nadat we de situatie beter wilden begrijpen. De advocaten onthulden dat Azerbeidzjan heeft ingegrepen. De informatie over Rêber Apo, die het CPT zo hardnekkig beweerde niet te kunnen onthullen vanwege juridische kwesties, werd door het CPT met Azerbeidzjan besproken. In dit opzicht is de aanpak van het CPT, en dus van de Raad van Europa, kritisch. In plaats van een juridische benadering te volgen, volgen ze een politieke benadering.
Bovendien, zo legden de advocaten uit, zijn de uitspraken van het EHRM sinds 2012 niet geïmplementeerd. Het EHRM raakt dus verstrikt in martelingen voordat het zijn eigen uitspraken uitvoert. De instellingen die verantwoordelijk zijn voor het EHRM voeren de uitspraken niet uit. Met andere woorden, de bron van dit roekeloze gedrag van de fascistische en genocidale AKP-MHP komt voort uit opzettelijke nalatigheid. De zogenaamde internationale democratische en Europese mensenrechteninstellingen vervullen hun plichten en verantwoordelijkheden niet. Ze handelen noch wettelijk, noch democratisch. Ze handelen niet humanitair. Ze gedragen zich politiek uit eigenbelang. Daarom zijn ze medeplichtig aan deze misdaad.
Het wijdverspreide verzet hiertegen wordt steeds belangrijker. De strijd groeit op elk gebied en verspreidt zich wereldwijd. Ongetwijfeld moet deze strijd worden uitgebreid, uitgebreid en verbreed. De campagne van het volk voor de fysieke bevrijding van Rêber Apo mag nooit in gevaar worden gebracht. Ze mag niet worden geëlimineerd. Integendeel, ze moet voortdurend worden versterkt en uitgebreid.
Natuurlijk zijn er talloze problemen waar mensen mee te maken hebben. Vrouwen, jongeren, arbeiders en arbeiders over de hele wereld hebben allemaal te maken met problemen. Er zijn economische, politieke, democratische en mensenrechtenkwesties. Deze worden overal geconfronteerd. Deze problemen zijn echter met elkaar verweven. Een strijd tegen AKP-MHP fascisme is noodzakelijk, vooral in Turkije. Het is van vitaal belang om antifascistische inspanningen te leveren die gebaseerd zijn op verschillende kwesties, maar deze strijd moet gecentreerd worden rond de strijd voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo. Bijgevolg kunnen deze kwesties niet van elkaar gescheiden worden. De wortel van alle vrijheidsproblemen is het vrijheidsprobleem van Rêber Apo. Omdat ieders vrijheid en democratisch bestuur afhangt van de strijd voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo. De vrijheid en democratie van het Koerdische en Turkse volk, de vrouwen, de jeugd en de mensheid hangen af van de afbraak van het martel-, isoleer- en genocide systeem in Imrali, en bijgevolg van de fysieke vrijlating van Rêber Apo.
Rêber Apo heeft ooit gezegd: “Als ik niet in staat was geweest om mijn leven volledig te integreren met het bestaan en de onafhankelijkheid van het Koerdische volk, zou ik niet in staat zijn geweest om de moeilijkheden precies te begrijpen en aan te pakken, noch zou ik in staat zijn geweest om zo succesvol te werken.” Nu moeten wij, Koerden, vrouwen, jongeren en alle volkeren, ons leven volledig laten samensmelten met de principes van vrijheid en democratie in de wereldwijde campagne voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo. Dit is de weg naar succes. Dit is ongetwijfeld de weg naar vrijheid en democratie. In dit opzicht moet elke strijd voor vrijheid en democratie de fysieke bevrijding van Rêber Apo als primair doel hebben. We moeten hier allemaal aandacht aan besteden. We moeten onze krachten of kansen niet verdelen.
Iedereen strijdt. Er is een strijd onder jongeren. Jongeren voeren zinvolle actie, vooral in het buitenland en onlangs in Parijs. Natuurlijk moeten ze dat doen. De strijd voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo zou de eerste prioriteit moeten zijn voor de Koerdische jeugd, maar ook voor de jeugd in de hele regio en over de hele wereld die beïnvloed wordt door het paradigma van Rêber Apo.
De jeugd moet in een constante staat van strijd verkeren omdat er geen andere keuze is. Bestaan, vrijheidsstrijd en welvaart kunnen op geen enkele andere manier bereikt worden. In dit opzicht zou de Koerdische jeugd in het bijzonder in de voorste gelederen van dit verzet moeten staan, en dat doen ze ook. Ze moeten ook de problemen oplossen waarmee ze geconfronteerd worden in alle delen van Koerdistan en in de hele wereld, maar de kern van deze strijd is de strijd voor de fysieke bevrijding van Rêber Apo. Omdat het bestaan van het Imrali systeem van foltering, isolatie en genocide de groei van deze fascistische, imperialistische, genocidale mentaliteit en politiek, die aan de basis ligt van alle problemen, bevordert. Het probleem dat aan alle problemen ten grondslag ligt is de marteling en isolatie waarmee Rêber Apo geconfronteerd wordt, het is het Koerdische probleem. Het probleem is dat er genocide wordt gepleegd op de Koerden, het probleem is het gebrek aan conformiteit om de Koerdische kwestie op te lossen. Daarom zijn de fysieke vrijheid van Rêber Apo en de oplossing van de Koerdische kwestie als vlees en bloed. Omdat de Koerdische jeugd in de voorhoede van zo’n strijd staat, moeten zij hun acties op alle gebieden ontwikkelen en uitbreiden binnen het kader van onze wereldwijde vrijheidscampagne. Ze moeten ook de strijd leiden van alle onderdrukte samenlevingen en arbeiders.
In de Medya-verdedigingszones is de oorlog geïntensiveerd, alle ogen zijn gericht op de regio’s Zap en Metina. In Noord-Koerdistan hebben we in juni ook een toename van de guerrillaactiviteit gezien. Hoe kan dit worden beoordeeld?
Ja, eerst en vooral herdenk ik met liefde en dankbaarheid al onze gevallen kameraden, in het bijzonder de kameraden Shexmus, Beritan en Brusk, die de martelaarsdood stierven in het verzet in het noorden. Het is inderdaad cruciaal om hen correct te begrijpen en hun herinneringen te beschermen.
Dit is geen gewone strijd. Het ontwikkelen van zo’n verzet in het Noorden, onder de huidige omstandigheden, heeft een andere betekenis. In deze context hebben er acties plaatsgevonden van Avashin tot Gever in Zagros. Er waren botsingen in Botan. Er braken gevechten uit in Gabar en Mawa. Er zijn botsingen uitgebroken in het Kerboran-gebied in Merdin. Er zijn conflicten in de regio Serhat. Met de lente en de zomer in aantocht is de fascistische AKP-MHP in alle gebieden actief geworden. Met andere woorden, het hele noorden is een gevechtszone. Aan de andere kant is er verzet in de steden. HBDH (Uitvoerend Comité van de Volksverenigde Revolutionaire Beweging) milities strijden bijna dagelijks. Ook de YPS militanten strijden.
In het Noorden broeit een antifascistische, verenigde strijd en onze verenigde revolutionaire strijd krijgt in het Noorden vorm door guerrilla- en militieacties. Dit is een nieuw en belangrijk scenario, dat aanzienlijk is in vergelijking met de voorgaande 1-2 jaar. Het is cruciaal om dit goed te begrijpen. Natuurlijk moet het verder ontwikkeld en verspreid worden. In dit verband prijs ik iedereen die zich verzet en zich inzet. Ik juich hun inspanningen en verzet toe. We moeten het meer versterken.
Om de oorlog tegen het AKP-fascisme met succes te voeren en resultaten te boeken, is het van cruciaal belang dat we de taal spreken die zij begrijpen.
In dit opzicht moeten we alle gebieden van het Noorden en Turkije – van bergen, vlaktes en steden – veranderen in zones van antifascistische strijd en verzet.
We moeten begrijpen hoe we fascistische terreur met revolutionair geweld kunnen bestrijden. Als dit niet gebeurt, dat wil zeggen als zij niet verantwoordelijk worden gehouden voor hun gedrag, als niet elke aanval wordt teruggeslagen, zal het onmogelijk zijn om het fascisme te breken, de fascistische agressie te stoppen en het volk te verenigen. In dit opzicht moeten vooral de revolutionaire democratische krachten, de linkse socialistische krachten, hun strijd radicaliseren en versterken. Dit is wat de huidige guerrilla en militie activiteiten inhouden en naar toe gaan. HBDH heeft in feite een significant niveau bereikt. In werkelijkheid moet het veel geavanceerder en krachtiger zijn, maar dit is een aparte kwestie. De vooruitgang die is geboekt door de HBDH is behoorlijk significant. We moeten dit verder versterken.
Er worden nieuwe aanvallen ontwikkeld tegen de Zap en Metina regio’s. Wat is de informatie over deze invasie gesteund door de KDP en Irak? Wat is de laatste stand van zaken in het gebied?
Op 3 juli waren er enkele ontwikkelingen. Ons covoorzitterschap heeft de details en ons standpunt over de oorlog in Zap, Metina en in de Medya-verdediginszones al gedeeld. Elke dag geven de relevante HPG-structuren informatie vrij aan het publiek. Daardoor wordt het grote publiek zich steeds meer bewust van de huidige situatie. Afgezien daarvan is het volgende nieuw: de gepantserde troepen, tanks en voertuigen van de Turkse Republiek hebben zich gemakkelijk over de door Irak en de KDP gecontroleerde routes verplaatst en hebben zich op verschillende locaties gevestigd. Ze hebben nieuwe posities ingenomen. Op basis hiervan willen ze bezettingsaanvallen uitvoeren. De Iraakse regering is hier medeplichtig aan aangezien ze geen bezwaar heeft gemaakt. De KDP steunt al en helpt in de praktijk actief mee door eigen posities te ontruimen voor het Turkse leger.
Met andere woorden, het Turkse leger en de Turkse troepen hebben op veel plaatsen posities ingenomen. Hiertoe is besloten in Bagdad met het bezoek van Masoud Barzani. Na goedkeuring van Bagdad werden deze Turkse troepen in de nacht van 3 juli getransporteerd.
Deze invasieaanvallen zijn niet nieuw. Op 26 augustus 2016 lanceerde het Turkse leger invasieaanvallen tegen Syrië vanuit Jarabulus en tegen Irak vanuit Cukurca, waarbij de grens werd overschreden. Er zijn bijna 9 jaar verstreken. Ondanks een 9-jarige oorlog steekt deze situatie opnieuw de kop op. Op de dag van de aanval in 2016 was Masoud Barzani in Ankara met dezelfde mentaliteit als hij op 3 juli in Bagdad was. Ze besloten samen, ze gaven samen bevelen. Masoud Barzani’s naam is getekend onder de invasie en annexatie aanvallen tegen Koerdistan, meer dan die van wie dan ook. Hij werkt meer dan wie ook om dit te bereiken. Met andere woorden, zijn handtekening staat onder al het vuile werk.
Dus, deze huidige aanvallen zijn niets nieuws, de aanval op basis van bezetting kreeg een ander niveau in 2020, 2021, 2022. Meest recentelijk, op 16 april 2024, lanceerde het AKP-MHP fascisme een nieuwe aanval op de Metina regio. Ons hoofdkwartier legde dit uit: het is een poging tot fragmentarische bezetting, wat betekent dat ze lege posities innemen en stap voor stap uitbreiden naar nieuwe plaatsen. Op deze manier proberen ze veel gebieden van Metina binnen te dringen.
Sinds 3 juli verplaatsen tanks en pantsertroepen zich over land, over de asfaltwegen van Bamerne, Enishke, Qadishe, Amediye, Dereluk en Sheladize. Ze zijn aangekomen en proberen de linie van Sergele en Dereluk, die uitkomt in de vallei van Zap, te behouden. Ze willen het hele gebied van Metina en West-Zap omsingelen vanuit het zuiden, via gepantserde troepen. Aan de andere kant voeren ze luchtaanvallen uit. Ze proberen soldaten vanuit de lucht in te zetten om posities in te nemen op met name het Bahar-gebergte in Zap en andere bergen in Metina.
Voorheen hield een militaire aanval in dat er vanuit de lucht werd aangevallen en ingezet terwijl er op de grond werd opgeschoven door een doorgang door het terrein te maken. Het Turkse leger probeerde dit jarenlang en trok zelfs sommige gebieden binnen, maar zonder succes. Dit leverde geen resultaten op. Het probeert nu bijvoorbeeld al drie jaar een heuvel te bezetten. Hoewel het veel aanviel, kreeg het veel klappen van de guerrilla en wankelde het. Het Turkse leger heeft ingezien dat deze methode vruchteloos is. Nu, als gevolg van de diplomatie en onderhandelingen die sinds de winter met de KDP en de Iraakse staat worden gevoerd, wil de Turkse staat resultaten bereiken door deze gebieden binnen te trekken met gepantserde troepen om ze te kunnen bezetten.
Met andere woorden, ze willen de plaatsen bezetten die ze niet kunnen bezetten, de plaatsen betreden waar ze niet kunnen komen en het verzet van de guerrilla breken. Hiervoor hebben ze zelfs controleposten opgericht. Alles daar, inclusief de administratie, valt geleidelijk in handen van de Turkse Republiek. Het Turkse leger is verspreid over de grens. Het noorden van dit hele gebied valt de facto onder het bestuur van de Turkse staat. De annexatie wordt de facto ontwikkeld in deze gebieden waar noch de KDP noch de Iraakse regering nog veel macht hebben. Dit is door sommigen bestempeld als “annexatie”, wat correct is. Onder de naam bufferzone zouden de Turkse, Iraakse en KDP-administraties gezamenlijke patrouilles uitvoeren in het gebied 20 kilometer binnen de grenzen tussen Irak en Turkije. Op sommige plaatsen is deze ‘bufferzone’ met nog eens 20 kilometer overschreden. Met andere woorden, ze hebben land verkocht aan de Turkse staat onder het legale mom van een bufferzone. De Iraakse regering had bekendgemaakt dat de overeenkomsten die ze met de Turkse staat had gesloten puur economisch waren, wat in sommige opzichten waar is. Het ging om de verkoop van land in plaats van goederen. De KDP is al een dienaar. Er is geen andere manier om te zeggen hoe ze handelt.
Een groot deel van Zuid-Koerdistan is dus verkocht aan de Turkse Republiek. Iedereen moet dit weten. De publieke opinie in de wereld, de mensen in het zuiden en in Irak moeten dit zien. Vanaf 3 juli is dit officieel goedgekeurd. Dit is wat de Iraakse en KDP regeringen hebben besloten op 3 juli. Op deze basis evacueren ze dorpen en bombarderen ze non-stop. Ze evacueren dorpen in Metina, Berwari, allemaal. De gebieden Xakurke, Avashin, Zap, Metina en Heftanin staan dus volledig onder de militaire en administratieve controle van de Turkse Republiek die de samenleving daar wil verdrijven. Om dit te bereiken heeft de Turkse staat al honderden dorpen platgebrand en verwoest. Nu probeert het de mensen te verdrijven door ze elke dag te bombarderen, verboden wapens te gebruiken en ze te terroriseren. Dit is de huidige situatie. De vraag is of de Turkse staat dit kan volhouden.
Dit is wat de Turkse staat wil, dit is wat Irak en de KDP hebben geaccepteerd. Maar ze hebben het grote verzet van de guerrilla hiertegen over het hoofd gezien. Er zijn elke dag botsingen en acties. Er zijn 10-15 acties per dag. De Turkse staat probeert nieuwe posities in handen te krijgen, namelijk het Bahar-gebergte. De pers onthulde ook dat het Turkse leger een kleine troepenmacht heeft ingezet op een andere plaats. Helikopters worden neergeschoten, ze kunnen niet landen. Er is dus verzet. Wat zal de houding van het publiek zijn? De uitkomst zal worden bepaald door het verzet van de guerrilla, de houding van de mensen in het zuiden en Irak.
Wat betreft de bufferzone, Erdogan eiste aanvankelijk 40 kilometer, hij wilde het uitbreiden tot dat niveau. Dit was onderdeel van de onderhandelingen tijdens de winter. Devlet Bahceli daarentegen zegt dat hij heel Mosul en Kirkuk zal innemen, hij heeft dit officieel bekendgemaakt. Zowel de mensen in het zuiden als de mensen in Irak moeten dit weten en zien. Maar het lijkt erop dat de Turkse staat tot nu toe niet in staat is geweest om de kracht of de middelen te vinden om zo’n aanval uit te voeren. Ze geloven niet dat ze zullen slagen. Erdogan had verklaard dat ze tegen de zomer van 2024 de PKK in Irak zouden elimineren. We zitten midden in de zomer en hij heeft nog steeds moeite om op een paar heuvels te landen en ze te bezetten. In feite hadden ze gezworen om veel delen van de Media Defense Areas aan te vallen. Hij kon het niet; hij kon de kracht niet vinden. We moeten ten eerste begrijpen dat de Turkse Republiek niet kon bereiken wat ze voor 2024 had gepland. De huidige aanvallen zijn een vlekje van wat ze hadden gepland.
Ten tweede, wat begon op 3 juli is inderdaad annexatie, een de facto annexatie is zich aan het ontwikkelen. Met andere woorden, het bestuur en beheer in een groot gebied wordt overgedragen aan de Turkse Republiek onder de naam bufferzone. Ten derde is het onduidelijk wat het resultaat zal zijn in dit gebied. Het is niet gelukt met deze ambitieuze methode om het land via de grond te bezetten en vanuit de lucht in te zetten.
Hoeveel kracht kunnen deze gepantserde troepen in dit falende scenario brengen? Dat valt natuurlijk nog te bezien. We moeten dus de kracht en het succes van het verzet van de guerrilla zien. De revolutionaire operaties van afgelopen winter hebben de vijand echt een verpletterende slag toegebracht. Dat is duidelijk te zien. Op basis hiervan wil ik het volgende toevoegen:
Allereerst groet ik met alle respect en liefde de guerrilla’s die heldhaftig weerstand bieden op het Bahar-gebergte, alle bergen van Delil, westelijk Zap en heel Metina. We zullen weerstand bieden, iedereen moet dit weten. De guerrilla zal weerstand bieden. De guerrilla en het patriottische Koerdische volk zullen zich tot het einde verzetten tegen de bezetting van Koerdistan en de genocidale aanvallen op de Koerdische vrijheid. Wat de collaborateurs en verraders doen, is aan hen. Natuurlijk zal er ook tegen hen gevochten worden. Maar het patriottische volk en de Koerdische vrijheidsguerrilla zullen zich hoe dan ook verzetten.
Op de grond gaat de oorlog gewoon door. Het Turkse leger heeft gepantserde troepen, speciale eenheden, elitetroepen. In sommige gebieden zetten ze huurlingen van ISIS in om de mensen aan te vallen. In werkelijkheid heeft de AKP-MHP verschillende ISIS- en KDP-groepen en huurlingen in deze gebieden gemobiliseerd nadat ze deze troepen in Syrië en andere plaatsen hadden gebruikt. Nu, in het zuiden, zijn dezelfde bendes aanwezig, ze voeren aanvallen uit. Zij voeren de oorlog. De ontevreden Turkse staat wil ook dorpswachters bij het conflict betrekken.
Wat kunnen we daarop zeggen? Ons Centraal Hoofdkwartier heeft deze dorpswachten gewaarschuwd, daar zijn we het mee eens. Ze moeten ophouden zich gek te gedragen, anders zullen ze een hoge prijs betalen. Niemand zou een instrument moeten zijn van zo’n sinister, kwaadaardig, achterbaks plan. Nu de bewakers gewaarschuwd zijn en ze geconfronteerd worden met de gevolgen van hun keuzes, kunnen we ze niet bekritiseren.
Dit is zeker een belangrijke situatie. Aan de andere kant heeft onze regering verklaringen afgelegd over Irak en de KDP. De Iraakse regering heeft de kwalificaties van een regering of een staat verloren door land dat zogenaamd onder haar bestuur viel aan anderen te verkopen. Ze hebben het slecht gedaan. Vooral de Irakese regering heeft het slecht gedaan. Pas onlangs prees het onze strijd als beweging tegen ISIS. We hadden ook betrekkingen. Maar nu, in ruil voor enkele voordelen, voor enkele belangen, voor eenvoudige materiële belangen, heeft het zijn relaties met vrienden op het spel gezet.
Voor de mensen van Irak en Zuid-Koerdistan moet het duidelijk zijn dat de situatie echt heel ernstig is. Hun eigen land wordt voor hun ogen verwoest en de mensen worden geëvacueerd. Mocht de Turkse staat slagen, dan zullen ze het hier niet bij laten. Ze hebben altijd gezegd dat ze Kirkuk en Mosul “zullen innemen”. De fascistische AKP-MHP heeft het hele zuiden op het oog, tot aan Sulaymaniyah. De mensen moeten dus meer reageren, ze moeten meer vechten. Organisaties, partijen, politieke intellectuelen, kunstenaarskringen, jongeren, vrouwen; met andere woorden, het hele volk van het Zuiden moet krachtiger reageren en de Iraakse volkeren beïnvloeden.
Mensen in alle regio’s van Koerdistan en over de hele wereld zouden zich krachtig moeten verzetten tegen deze laatste bezettingsaanval, die is doorgeschoten tot het punt van annexatie, in het bijzonder tegen de daders en degenen die eraan hebben deelgenomen en het hebben goedgekeurd. Mensen moeten reageren, en dit is onze verwachting.
Bron: ANF