Rond 22 mei is bekendgemaakt dat de advocaten na het bezoek van 2 mei zijn teruggekeerd van een bezoek aan Imrali . We hebben geen andere informatie over dit bezoek dan het schrijven van dit artikel. Hoe lang hebben de advocaten bijvoorbeeld Abdullah Ocalan ontmoet en wat hebben ze besproken? Kunnen ze hun andere cliënten ontmoeten die ook in de gevangenis van Imrali zitten? Welke berichten hebben Ocalan en de andere revolutionaire gevangenen gegeven?Tegen de tijd dat u dit leest, kent u waarschijnlijk de antwoorden op enkele belangrijke vragen. Als zodanig zullen we proberen de aandacht te vestigen op algemene waarheden, rekening houdend met de situatie.
Er kan van worden uitgegaan dat de Erdogan-administratie af en toe advocatenbezoeken in Imrali toestaat. Misschien zelfs familiebezoek. Dit zal het geval zijn tot ten minste de gemeenteraadsverkiezingen in Istanbul op 23 juni. Omdat de regering Tayyip Erdogan vastzit, zowel in het land als daarbuiten, en er geen andere manier is waarop zij de verkiezingen in Istanbul kunnen winnen. Het is nu overduidelijk dat de meest kritische stem om de uitkomst van de verkiezingen te bepalen de Koerdische stemming is. Natuurlijk is het niet echt duidelijk dat het toestaan van bezoeken aan Imrali winst oplevert voor de fascistische AKP-MHP-regering: het is ook een serieuze mogelijkheid dat de Koerdische bevolking de weerstand die de poorten van Imrali opent, verder gaat vergroten.
Wat er ook mag komen, het is duidelijk dat de twee Imrali-bezoeken in mei het huidige politieke proces hebben versneld. Het politiek-militaire proces werd al ietwat versneld door de gespannen Amerikaans-Iraanse betrekkingen die de AKP-MHP-regering pushte, en de betrekkingen tussen Turkije en Rusland werden verlengd door de noodzaak om de spanningen tussen de regering van de Tayyip Erdogan-regering met de VS te vergroten. De steeds diepere economische crisis begint mensen te beïnvloeden tot het punt waarop werkeloze burgers zichzelf in brand steken in protest.
Natuurlijk zijn er nog de protesten die zijn ontwikkeld door het Koerdische volk en hun bondgenoten met de de actie ‘Het Verzet om de Isolatie te Breken en het Fascisme te Verslaan’. De gevangenen die zich aan het doodvasten waren zaten al op dag 25. De onbepaalde hongerstaking, op 8 november 2018 gelanceerd door HDP kamerlid Leyla Guven heeft het einde van de 7e maand bereikt. Duizenden gevangenen in Turkse gevangenissen hebben zich 6 maanden lang uitgehongerd. In alle vier de delen van Koerdistan en over de hele wereld vonden er zes maanden lang hongerstakingen plaats tegen het Imrali isolatie- en martelsysteem. Met het momentum van deze protesten, hebben de Koerden en hun bondgenoten in alle vier de delen van Koerdistan en in het buitenland zich verenigd en dagelijks tientallen demonstraties georganiseerd. De moeders van de gevangenen in Koerdistan en Turkije. zijn dag en nacht de straat op gegaan. Met de komst van de lente hebben de zich gestaag ontwikkelende guerrilla-acties zich over alle gebieden verspreid. Overal ter wereld geven democratische krachten en verschillende politieke kringen uitspraken waarin de Erdogan-regering wordt gewaarschuwd om het isolement dat op Imrali plaatsvindt.
Iedereen weet dat de verzetsbeweging een nederlaag heeft veroorzaakt voor de regering Tayyip Erdogan bij de verkiezingen van 31 maart, waardoor ze de macht verloren. Om de situatie te verlichten en de nederlaag ongedaan te maken, heeft de regering van Tayyip Erdogan het proces ontwikkeld om de verkiezingen in Istanbul via de Hoge Raad van Verkiezingen te vernieuwen. Tayyip Erdogan zei dat er vóór 31 maart geen verkiezingen meer zouden zijn, en voordat er drie maanden verstreken zijn, dringt hij aan op een nieuwe verkiezing. De verkiezingen in Istanbul kunnen de politieke spanningen verder doen toenemen. Kortom, de vernauwde buitenlandse relaties, de toenemende economische crisis, het ontwikkelende verzet om de isolatie te doorbreken en het fascisme te verslaan met de hongerstakingen en doodsvasten, de resultaten van de verkiezingen van 31 maart en de verkiezingen van 23 juni in Istanbul hebben het politieke proces versneld, en aan die mix zijn de bezoeken aan Imrali nu toegevoegd, wat steeds meer waakzaamheid vereist, intense focus, bewustzijn en een 24\7 klaar-voor-actie houding voor als iemand onder zulke omstandigheden een juist pad moet opstellen en er staand uit moet komen. Dit is nodig voor iedereen die met politiek bezig is, maar is vooral van toepassing op de pers en de media in het algemeen, die een actief element van de politiek zijn. In dergelijke processen is het niet degene met de meeste middelen, maar degene die het politieke proces het beste begrijpt en manoeuvreert die de overhand heeft.
Terugkomend op de bezoeken aan Imrali moeten ze correct worden begrepen en doorverwezen. Ten eerste is het feit dat advocaten die naar Imrali gaan en een ontmoeting hebben met hun cliënt eigenlijk niets anders dan de implementatie van constitutioneel en administratief recht. Daarom is het noodzakelijk en belangrijk om dit continu te benadrukken. Het zou pas normaal zou zijn als deze bezoeken helemaal geen politieke betekenis hebben. Wat heeft plaatstgevonden, is een wettelijke procedure die wordt bepaald door de grondwet en de wetten van het land die in elke andere gevangenis in het land worden toegepast. Maar Imrali is geen plaats die volgens de wet is gebouwd, de personen die daar worden vastgehouden zijn geen legale criminelen, dit weten we. We weten ook dat de Erdogan-regering, met hun extreem pragmatische karakter, alles misbruikt voor politiek gewin. Kortom, er is niet eens een schijn van wet of moraliteit in Imrali, integendeel, er vindt een immoreel beleid van gijzeling plaats.
Dit is de waarheid en we moeten altijd deze waarheid kennen. Maar desondanks moeten we nog steeds het juridische rechtskarakter van de bezoeken aan Imrali benadrukken en de bezoeken van advocaten en familie als zodanig situeren om ze onbereikbaar te maken voor politieke betekenis. Als er in Imrali politiek zal zijn, moet dat niet door het gezin of de advocaten, maar door andere krachten en lichamen gebeuren.
Ten tweede mogen we nooit vergeten dat de bezoeken van de advocaten, die de afgelopen 8 jaar niet waren toegestaan, wat een misdaad tegen de grondwet is, tweemaal in mei plaatsvonden vanwege het verzet van het Koerdische volk en zijn bondgenoten. We moeten dit blijven benadrukken en actueel houden, want dit is de absolute waarheid.
Alles wordt mogelijk gemaakt door de moedige weerstand van de bevolking en de guerrilla. Dit is wat nodig is om het verzet, de verzetsstrijders, de hongerstakers en vooral de heldhaftige martelaren die hun leven in het verzet verloren hebben, goed te respecteren. Geef aan Caesar wat van Caesar is, er moet worden erkend dat de ware kracht die de bezoeken op 2 en 22 mei in Imrali realiseerden ‘Het Verzet om de Isolatie te Breken en het Fascisme te Verslaan’ en de mensen in het verzet ware. We mogen nooit andere afspraken of analyses in deze kwestie toestaan.
Ten slotte is het ook noodzakelijk en belangrijk dat we de connectie van de bezoeken aan Imrali met de verkiezingen van 23 juni in Istanbul zien en dienovereenkomstig de juiste aanpak ontwikkelen. Zovaak als we zeggen dat de bezoeken van de advocaten aan Imrali legaal zijn en niets te maken hebben met politiek of de verkiezingen, dat is niet de benadering die de Tayyip Erdogan-regering hanteert. Het gebruikt alles en iedereen voor politiek gewin en de verkiezingen.
Dit is een feit van de persoonlijkheid en de politiek van Tayyip Erdogan. In die zin is het een duidelijk feit dat de overheid van Tayyip Erdogan de bezoeken heeft “toegestaan” om invloed uit te oefenen op de Koerdische stemmen bij de verkiezingen in Istanbul, er is geen daadwerkelijke verandering in hun beleid of mindset. Dus de fascistische, kolonialistische en genocidale denkwijze en het beleid zijn nog steeds van kracht. Als zodanig zijn ze met een eenvoudige tactiek aan het jagen op Koerdische stemmen. We moeten dit feit zien en weten hoe we deze tactieken zelf kunnen gebruiken. We moeten de verkiezingen van 23 juni in Istanbul bekronen met een uitslag die de fascistische-genocidale denkwijze en politiek volledig vernietigd.
Bron: ANF- SELAHATTİN ERDEM
