Aldar Xelîl, lid van de Raad van covoorzitters van de democratische uniepartij (PYD), maakte evaluaties met betrekking tot het jaar 2020. Xelîl sprak met ANHA Nieuwsagentschap over Syrië in het algemeen en de ontwikkelingen in Noord- en Oost-Syrië.
Het interview is als volgt:
In 2020 maakten de wereld en het Midden-Oosten grote crises door. Het was een jaar vol oorlogen, politieke, economische en sociale crises. Hoe beoordeelt u het jaar dat Noord- en Oost-Syrië achterlieten?
2020 is een zwaar en moeilijk jaar geweest voor alle Syrische volkeren, en vooral voor de volkeren van Noord- en Oost-Syrië. Dit jaar hadden de problemen van het wereldsysteem en de vuile oorlogen een grote impact op de regio. Syrië verkeert al 10 jaar in een grote crisis. Daarom was dit jaar een moeilijk jaar voor de volkeren in de regio. Er waren ook grote crises in Libanon, Irak en andere delen van Koerdistan. Jemen, Tunesië, het oostelijke Middellandse Zeegebied, Armenië en Azerbeidzjan maakten ook een diepe crisis en oorlog door. De regio verkeerde over het algemeen in crisis. De situatie was echter iets anders in Noord- en Oost-Syrië. Deze regio is een deel van Syrië waar de crisis al jaren aan de gang is.
In 2020 was er geen vooruitgang in de richting van een oplossing, sterker nog, er waren geen tekenen van een oplossing. De aanwezigheid van gewapende groepen heeft de bezetting en de crisis verder verdiept. Voor de bevolking van Noord- en Oost-Syrië begon 2020 met de gevolgen van de invasie van Girê Spî en Serêkaniyê. Twee jaar geleden werd Afrin bezet. Dit toont aan dat de crisis groeit en dat de regio in een crisis verkeert.
Aan de andere kant werden we ook gevangen in de coronavirus-pandemie die zich over de hele wereld verspreidde. De pandemie had niet alleen gevolgen voor de gezondheid, maar ook voor alle levensgebieden in onze regio en de rest van de wereld.
Ondanks alle aanslagen en obstakels beschrijven waarnemers de algemene situatie in de regio op sociaal, economisch en andere terreinen als succesvol. Wat is volgens u de reden voor dit succes?
De aanvallen op Noord- en Oost-Syrië werden in geen enkele andere regio gepleegd. Nu valt de Turkse staat rechtstreeks aan. Eerder vonden er aanvallen plaats van ISIS, Al-Nusra en andere huursoldaten. Daarvoor was er de druk en overheersing van het regime. De zwaarste hiervan was de aanval door de Turkse staat. Ondanks dit, terwijl andere delen van het land werden verwoest, blijven we ons systeem versterken, behalve, helaas, in de bezette gebieden in onze regio’s.
Er hebben ontwikkelingen plaatsgevonden in het sociale systeem, de mentaliteit, de administratie, het onderwijs en het verdedigingssysteem. Er is dus een revolutie die zichzelf herpakt. Dit is echter niet het geval in andere delen van Syrië. Het regime domineert in sommige regio’s en we weten wat dat betekent. Andere regio’s zijn ook in handen van de Turkse staat en zijn huurlingen. Deze huurlingen die geen democratische cultuur hebben, worden geleid door Turkije en andere buitenlandse mogendheden. Ze kunnen geen sfeer van vertrouwen creëren op de plaatsen die ze innemen.
Er is echter een systeem van democratische autonomie in de noordelijke en oostelijke Syrische regio’s. Dit systeem is gebaseerd op het begrip van de Democratische Natie. Alle volkeren leven samen onder een democratisch systeem. Er wordt een vrij en democratisch systeem en een samenleving gecreëerd die gebaseerd is op gendergelijkheid voor vrouwen en mannen. Dit alles stelt de regio in staat zich te ontwikkelen door moeilijkheden te overwinnen ondanks alle soorten aanvallen en druk.
De aanvallen van de Turkse staat en zijn huurlingen op de noordelijke en oostelijke Syrische regio’s gingen door in 2020. Wat kunt u zeggen van het verzet van de bevolking?
Onze mensen verzetten zich sinds 2011. Het kenmerk dat dit verzet anders maakt, is de deelname van alle volkeren aan een gemeenschappelijk verzetsfront. Niet alleen Koerden, maar ook Arabieren, Assyriërs en alle volkeren toonden een gemeenschappelijk verzet.
De Turkse staat kwam tussenbeide in Libië, Azerbeidzjan, Armenië, Somalië, Kasjmir en vele andere landen. Op deze plaatsen ontstond geen zichtbare weerstand. Maar hier is de situatie anders. Hoewel de Turkse staat sommige regio’s geografisch bezette, stonden de volkeren de Turkse staat niet toe zijn plannen uit te voeren en gaven ze zich niet over aan de bezetters.
Turkije wil heel Noord- en Oost-Syrië in beslag nemen. Nu vinden er aanvallen en botsingen plaats in Ain Issa en de omliggende dorpen. Turkije heeft de aanslagen dus niet gestopt, maar het verzet van de bevolking heeft de Turkse staatsplannen ondermijnd.
Hoe beoordeelt u de houding en projecten van sommige kringen die zichzelf de oppositie voor een oplossing in Syrië in 2020 noemen?
Deze groepen lieten hun ware gezichten zien aan de hele wereld, vooral in 2020. Iemand die deze groepen niet goed kende, had geen nauwkeurige inschatting gemaakt. In 2020 werd echter duidelijk dat deze groepen huursoldaten waren die voor geld werkten en geen revolutie vertegenwoordigden. Eerder toonden ze zichzelf in de pers als vertegenwoordigers van de Syrische volksrevolutie. Nu blijkt echter dat ze worden beheerd met geld van Turkije en Qatar. Ze vielen in 2012 ook onze regio’s aan, maar konden hun doelen niet bereiken vanwege het sterke verzet. In 2018, 2019 en 2020 vielen ze samen met de Turkse staat onze regio’s aan. Deze huurlingen die beweerden anti-regime te zijn, werden naar onze regio’s gestuurd. Omdat Erdogan en de Turkse staat hadden gezegd dat ze zich niet naar Damascus moesten wenden, maar Noord- en Oost-Syrië moesten aanvallen. In 2020 zijn deze groepen die zich voordeden als Syriërs op verzoek van Turkije ingezet in Libië, Nagorno Karabach en andere regio’s. Nu weet iedereen dat ze huursoldaten zijn en voor geld werken.
Wat is het doel van Erdogan die de huursoldaten beveelt Noord- en Oost-Syrië aan te vallen?
Erdogan wil de democratisering van Syrië niet, en wil ook dat het bestaande dictatoriale systeem wordt voortgezet. Hij tolereert zelfs de kleinste kern van een democratie in Syrië niet. Bashar Assad aan de macht houden is geen probleem voor Erdogan, maar het opbouwen van een democratisch systeem in Noord- en Oost-Syrië vormt een probleem voor hem. Hij gebruikt huursoldaten om te voorkomen dat het democratisch systeem slaagt. Het andere doel van de bezetting is om sommige gebieden bij Turkije te annexeren.
In 2020 waren er internationale ontwikkelingen om de Syrische crisis op te lossen. Er zijn besprekingen gehouden over de Syrische grondwet. Hoe ziet u dit?
Zoals u weet, nam de VN-Veiligheidsraad het besluit met nummer 2254 voor de oplossing van de Syrische crisis. VN-vertegenwoordigers werden aangesteld over deze kwestie en begonnen de kringen in Syrië bij elkaar te brengen. Het doel was om een oplossingsproject te ontwikkelen. Er is echter geen zichtbare verbetering opgetreden in de Syrische crisis, die nu aan zijn tiende jaar begint.
Hoe komt dat?
Daar zijn veel redenen voor. Het belangrijkste is dat de meeste van degenen die zichzelf omschrijven als de Syrische oppositie, geen familie zijn van Syrië. Ze treden allemaal op voor de Turkse staat en Qatar. Ze hebben geen democratische projecten. Een andere reden is dat de Syrische regering het oplossingsvraagstuk niet serieus benadert. De derde reden is dat de bij de Syrische crisis betrokken staten de oplossingspogingen negeren door hun eigen belangen in overweging te nemen. Elk land werkt voor zijn eigen voordeel. Niemand luisterde naar het leed van de Syrische volkeren. In 2020 is er niets tastbaars gedaan om de Syrische crisis op te lossen. Zo zijn er onderhandelingen gevoerd over de Syrische grondwet. Het grootste probleem bij deze bijeenkomsten was dat de Syrische volkeren niet volledig vertegenwoordigd waren. Als gevolg van de druk van de Turkse staat werden niet alle volkeren in Syrië bij de onderhandelingen betrokken. We zouden geloven dat deze staten alleen serieus zijn als de democratische projecteigenaren worden uitgenodigd voor de oplossingsonderhandelingen.
Hoe beoordeelt u de houding van de Syrische regering ten opzichte van de oplossingsgesprekken? Hoe succesvol is de diplomatie van de autonome regering met de regering van Damascus?
We hebben verklaard dat we sinds het begin van de Syrische crisis in dialoog willen zijn met de regering van Damascus. Ondanks de economische crisis in 2020, de inwerkingtreding van de Caesar Act en de sancties tegen Iran, die gevolgen zullen hebben voor Syrië, heeft de Syrische regering geen enkele stap gezet in de richting van een oplossing. Er waren enkele pogingen, maar deze konden niet naar een hoger niveau worden getild. Hoewel we wilden dat Rusland bemiddelde bij deze onderhandelingen, konden we geen resultaten boeken.
We hopen dat er in 2021 een sterke dialoog ontstaat. Omdat de overheid nu de feiten moet zien en onder ogen moet zien. Ze worden elke dag zwakker. De regering bevindt zich in een zeer moeilijke situatie. De uitweg uit deze situatie is om vrede te sluiten met het autonome bestuur. Zo’n stap zou het begin zijn van de oplossing voor de Syrische crisis.
Een ander onderwerp op de agenda van de Rojava-volkeren was nationale eenheid. Als je kijkt naar de onderhandelingen tussen Koerdische kringen vandaag, wat laat het beeld ons dan zien?
Door in 2020 de Koerdische nationale eenheid te verzekeren, wilden we de eenheidsdromen van het Koerdische volk realiseren. Op verzoek van het Algemeen Commando van de SDF hebben we als PYD samen met de PYNK verschillende initiatieven genomen. Met bemiddeling van de VS zijn we diverse onderhandelingen gestart met ENKS.
ENKS stond tot nu toe buiten Rojava. Het front waarin ze zich bevinden, is geen front dat de belangen van het Koerdische volk respecteert, ze staan aan het front van degenen die Afrin bezetten. We zijn natuurlijk tegen een Koerdische organisatie die deelneemt aan deze bezetting.
Een belangrijke stap naar eenheid werd gezet met de gesprekken die enkele maanden duurden. Er waren natuurlijk wat meningsverschillen. Dit ging over beheer in het algemeen. ENKS wilde dat de helft van de administratie van Rojava aan haar zou worden overgedragen. Afgezien daarvan wilden ze dat het sociaal contract werd gewijzigd. Het sociaal contract bevatte enkele controversiële clausules. Net als het onderwijs- en covoorzitterschap-systeem. De discussies over deze kwestie bereikten ook een belangrijk stadium. De gesprekken werden vervolgens stopgezet vanwege de aanstaande Amerikaanse verkiezingen en de terugkeer van de Amerikaanse vertegenwoordiger naar Washington. Het is moeilijk te voorspellen wanneer de gesprekken zullen worden voortgezet. Wel kunnen we stellen dat 2020 een jaar is van belangrijke ontwikkelingen voor nationale eenheid.
