Vijf jaar geleden zijn bij een mijnongeval in Soma, Manisa, West-Turkije, 301 mijnwerkers om het leven gekomen. In het collectieve geheugen van de arbeiders in Turkije staat deze gebeurtenis bekend als het “Soma-bloedbad”.
Het incident was ook een gevolg van de rampzalige omstandigheden waaraan delen van de arbeidersklasse in Turkije dagelijks worden blootgesteld. “Het bloedbad van Soma is niet zomaar een ongeluk dat vijf jaar geleden gebeurde. Het is het resultaat van jarenlang neoliberaal beleid in Turkije, dat ernaar streeft de winst te maximaliseren met zo min mogelijk gebruik van kapitaal, waardoor de kapitalistische werkomstandigheden worden gecreëerd die we in Soma hebben gezien, “zei Ali Ürküt, covoorzitter van de HDP ter gelegenheid van de herdenking van het bloedbad in Soma.
“Verantwoordelijken voor de slachting bekroond”
Ürküt legt uit dat de Turkse regering geen politieke stappen heeft genomen na het incident in Soma. Het probleem rondom veiligheid op het werk is op geen enkele manier verbeterd. “En de eigenaar van Soma Kömür İşletmeleri A.Ş., Can Gürkan, dus de hoofdverantwoordelijke van dit bloedbad, loopt weer vrij rond. Het vonnis dat de rechtbank hem had opgelegd, was in ieder geval meer een beloning in plaats van een echte straf. Na zijn vrijlating werd zijn werkverbod opgeheven. Nu kan hij zelfs de volgende mijn beheren als hij dat wil’, vervolgt de HDP-woordvoerder.
“AKP sluit ogen voor ‘arbeidsmoorden'”
Ürküt verwijst naar de vele doden in Turkije, die op de werkplek voorkomen, als ‘werkgerelateerde moorden’. Deze zijn meestal het gevolg van nalatigheid van werkgevers en een gebrek aan veiligheid. De regerende AKP-partij sluit echter eenvoudig haar ogen voor de reguliere overlijdensrapporten. De politicus voegt eraan toe: “Als de regering echt lessen wil leren van het bloedbad van Soma, dan zou het de mijnen uit de handen van particuliere exploitanten moeten nemen. Staatscontrole en werkomstandigheden zonder winstbejag kunnen bijdragen aan de veiligheid van werknemers. Er moeten organisatie-eenheden worden gecreëerd die toezien op de arbeidsomstandigheden en de nodige controles uitvoeren. En natuurlijk moeten er wettelijke verbeteringen komen op het gebied van arbeidsrecht, vakbondsrechten, collectieve onderhandelingen en het recht om te staken.”
Arbeidsdoden: Turkije op de eerste plaats in Europa en op de derde plaats wereldwijd
