Op 15 juni startte de Turkse staat een invasie in de regio Heftanin in Zuid-Koerdistan. Sinds 16 juni probeert het Turkse leger troepen in de regio in te zetten. De guerrilla’s verzetten zich hiertegen met het ‘verzetsoffensief Cenga Heftanin’. Om de plannen van de binnenvallende troepen te dwarsbomen, is de doorslaggevende factor het verzet van de guerrillastrijders. Hierbij spelen de inzet en vastberadenheid van de strijders een doorslaggevende rol.
De Koerdische guerrilla-troepenmacht is sterker geworden en de volksopstanden en veranderingen in de tactiek van de guerrilla hebben de guerrilla nieuw leven ingeblazen. Tegenwoordig staat Heftanin centraal in de ontwikkelingen.
De guerrilla’s geven via diverse Koerdische media dagelijks balansen over de verliezen van het Turkse leger. Ze documenteren hun acties door middel van video-opnames, maar de Turkse regering geeft slechts de dood van vier soldaten toe. Maar deze oorlog gaat niet alleen over de guerrilla. Het verdrijven van dorpelingen uit de bergdorpen, het vernietigen en platbranden van huizen in deze dorpen, het bombarderen van dieren en landbouwgrond, de dodelijke aanvallen waarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen guerrillastrijders en kleine kinderen, en de hoogwaardige technologie die er wordt gebruikt, maak dit feit duidelijk.
Als we het hebben over het verzet van Heftanin, moeten de helden van dat verzet worden genoemd.
Deze helden veranderden de geschiedenis die voor de Koerden is geschreven. Als er vandaag leven is in Zuid-Koerdistan, is dat aan hen te danken. Nu volgen veel vrijheidsstrijders het pad van deze helden. De Koerdische identiteit, het bestaan, de waarden, het leven en de vrijheid van Koerdistan worden in Heftanin elke dag beschermd.
Het is ‘s nachts niet in het donker te zien, maar de oorlog gaat in alle hevigheid door. Overal zijn mortiergeluiden te horen. Het gebied is ontelbare keren gebombardeerd. Ook de ‘kinderen van het vuur’ nemen vastberaden hun standpunt in. Het geloof in de ogen van de opstandelingen staat de indringers niet toe voet op hun heilige land te zetten. Na urenlange bombardementen wil de vijand de soldaten uit de helikopter laten droppen. Ze dachten dat er niemand in de buurt was en ze zouden op een comfortabele manier het gebied binnenvallen.
Terwijl de helikopter met soldaten zich klaarmaakte om te landen, werd het door een regen van kogels begroet. De helikopter steeg snel op en probeerde het gebied te verlaten. Maar het was al laat. Een kogel raakte zijn vleugel. De piloot kon de helikopter niet meer besturen. De helikopter is neergestort. Ook andere helikopters werden geraakt. De guerrillastrijders hadden het Xantur-gebied in een hel veranderd voor de indringers. Na deze nacht namen veel soldaten ontslag en zeiden dat ze geen oorlog wilden voeren. Ongetwijfeld herhaalt de situatie zich elke nacht, maar elke keer stuitten de indringers op een mislukking.
‘Dit is Heftanin’ is de slogan die in Heftanin wordt gezongen. Ciwan neemt met zijn dokça ook deel aan de strijd om het bestaan in Heftanin. Met zijn vrienden verijdelde hij de pogingen van de indringers, waarbij hij hen vaak zware klappen uitdeelde. Toen de Turkse staat zijn troepen wilde droppen, verzetten Ciwan en zijn vrienden zich met groot verzet. Ze verdedigen Heftanin door de invasiepoging te bederven. Ciwan is erg toegewijd aan zijn dokça. Hij, die niet zweeg en in plaats daarvan tegen de bezetting streed, vervult met succes zijn rol.
In Heftanin verzet iedereen zich. Guerrilla’s, bomen, stenen, aarde en alle levende wezens in de regio sloten zich bij dit verzet aan. Het gevoel van verdediging domineert alles. Wie kan wat deze guerrilla’s doen bagataliserern? In Heftanin worden wapens in geen geval opgegeven. Aan de ene kant strijden de guerrilla’s Egîd en Zilan voor het bestaan van Zuid-Koerdistan, aan de andere kant werken de collaborateurs samen met de vijand. Het wordt tijd dat iedereen ziet wat er aan de hand is.
Auteur: Kawa Tolhilda
