De Yazidi Vrouwen Renaissance Conferentie, georganiseerd door de Yazidi Vrouwen Vrijheidsbeweging (TAJÊ) onder het motto “Wij zullen de pioniers zijn van een democratische en vrije samenleving door middel van organisatie en strijd”, begon in de Kers-vallei van Shengal (Sinjar). Ongeveer tweehonderd Yazidi en Arabische vrouwen nemen deel aan de conferentie.
In haar openingsrede verklaarde Sûham Şengalî dat de Koerdische leider Abdullah Öcalan leiderschap en verantwoordelijkheid had toegekend aan Yezidi-vrouwen, en zei: “Wij, als Yezidi-vrouwen, willen een vrije dialoog ontwikkelen met leider Apo [Abdullah Öcalan] en vrij leven. Wij eisen de fysieke vrijheid van de leider en wij zullen een belangrijk onderdeel zijn van de strijd voor vrijheid van leider Apo.”
Een boodschap van Öcalan aan de conferentie werd vertoond in een videopresentatie. De boodschap van de Koerdische leider, die gevangen zit in de İmralı-gevangenis op het eiland İmralı in Turkije, luidt als volgt:
“Allereerst groet ik u namens mijn kameraden hier en wens ik u veel succes met uw werk.
De geschiedenis vertelt niet alleen over de toekomst, maar bevat ook de pijn, het verzet en de waarheid die zijn ervaren. De Yezidi-gemeenschap is een van de oudste en meest eerbiedwaardige dragers van de waarheid. De Yezidi’s, die een van de oudste geloofsovertuigingen van Mesopotamië hebben, hebben ondanks onderdrukking, gedwongen migratie en negering hun bestaan gedurende duizenden jaren weten te behouden.
Het yezidisme is niet alleen een geloof of traditie, het is een uitdrukking van een vreedzaam leven in harmonie met de natuur en een heilige toewijding aan hun leiders. Daarom hebben onderdrukkende systemen zich altijd gericht op de Yezidi’s, die tot op de dag van vandaag een visie van een vrij en gelijkwaardig leven uitdragen.
Geconfronteerd met grote onderdrukking trokken de Yezidi’s zich niet terug; ze zochten hun toevlucht in de bergen van Koerdistan, waar ze vasthielden aan hun geschiedenis en hun geloof in vrijheid. Toen hun geloof en taal met een verbod werden bedreigd, behielden ze hun cultuur; toen ze met uitroeiing werden bedreigd, kwamen ze weer tevoorschijn.
Yazidi-vrouwen zijn de echte pioniers van deze strijd geweest. Ze werden het doelwit van de meest brute aanvallen, maar hebben zich nooit overgegeven. Met hun verzet in Shengal hebben ze de hoop op een waardig leven hersteld, zowel voor zichzelf als voor alle volkeren.
Vandaag de dag is de strijd van de Yazidi’s een leidraad voor ons allemaal. Hun stem is de stem van degenen die vrijheid zoeken. Daarom is het beschermen van het Yazidi-volk het verdedigen van het geweten van de mensheid zelf.
Het meest fundamentele recht van de yezidi’s is het recht om hun eigen systeem op te zetten en vrij te leven volgens hun identiteit en geloof. Noch onderdrukkende staten, noch bekrompen nationalistische ideologieën kunnen dit recht verlenen. Dit recht kan alleen worden gerealiseerd door de totstandbrenging van hun eigen wil, gebaseerd op gelijkheid en het vrije samenleven van volkeren.
Iedereen moet weten dat de Yezidi-gemeenschap niet alleen staat. Ze heeft de pijn van 73 genocides overwonnen door verzet en heeft het tot op de dag van vandaag volgehouden. Met het proces van vrede en democratische samenleving zal er nu een einde komen aan deze genocides. Het voortbestaan van de Yezidi’s is een erezaak voor iedereen die vrede en broederschap in deze regio nastreeft.
Na de videopresentatie scandeerden de vrouwen de slogans “Biji Serok Apo” [Lang leve leider Öcalan], “Bê Serok jiyan nabe” [Geen leven zonder de leider] en “Jin, Jiyan, Azadî” [Vrouw, leven, vrijheid].
De conferentie wordt voortgezet met seminars over de sociologie van Yezidi-vrouwen, de impact van genocides op vrouwen en de rol van vrouwen in de renaissance van de Yezidi-samenleving.
Tijdens de conferentie, die de hele dag duurt, zullen ook berichten van buiten Shengal worden voorgelezen.