Hoewel er een maand is verstreken sinds de zware aardbevingen in het Turks-Syrische grensgebied, is de bevoorrading van de mensen in Hatay nog steeds niet gegarandeerd. Zonder hulp van de staat en de regering sinds de eerste dag, blijven mensen proberen hun familieleden die vastzitten onder het puin op te graven met de hulp van vrijwilligers en op eigen kracht. Er zijn nog steeds niet genoeg tenten en drinkwater.
De gouverneur van Hatay beweert dat de rampenbestrijdingsdienst AFAD voortdurend drinkwater levert aan de regio en dat er voldoende watervoorraden zijn. Bovendien zei het kantoor van de gouverneur, ondanks de ziektewaarschuwing van de Medische Vereniging TTB, dat er geen probleem was om kraanwater te gebruiken voor hygiënische doeleinden. ubilay Çelik is woordvoerder van de Arbeidersvakbond voor Toerisme, Entertainment en Diensten (TEHIS) en bestuurslid van de Partij voor de Sociale Vrijheid (TOP). Hij wees ANF Nieuwsagentschap erop dat er in veel districten van Hatay nog steeds watertekorten zijn en dat er dringend moet worden voorzien in de behoefte van mensen aan drinkwater en een schoon waternetwerk.
“Mensen vertrouwen kraanwater niet”
TEHIS en TÖP zijn sinds de aardbeving actief in Hatay, legt Çelik uit. Ook na bijna een maand zijn de basisbehoeften van de aardbevingsslachtoffers nog steeds niet gegarandeerd, mensen gebruiken hetzelfde water om te drinken en voor de hygiëne: “Mensen vertrouwen het kraanwater niet meer omdat de klachten over gezondheidsproblemen toenemen. Daarom hebben we zowel drinkwater als schoon kraanwater dringend nodig.”
Het gouverneurschap brengt de waarheid niet over
Çelik sprak de verklaring van de gouverneur van Hatay tegen dat er geen watertekort was: “Ik weet persoonlijk uit de praktijk dat de gouverneur niet de waarheid spreekt. Het probleem van de toegang tot water blijft bestaan in Samandağ, Harbiye, Armelu en Serinyol. We deelden uit wat we hadden en in Serinyol vormden mensen lange rijen om water te halen, maar het is niet genoeg.” Hetzelfde watertekort bestaat niet alleen in Hatay, maar ook in Gurgum (Tr. Maraş) en Semsûr (Adıyaman). Het is dringend nodig om de aardbevingsgebieden van drinkwater te voorzien.
Çelik wees erop dat hij de gouverneur van Hatay niet meer heeft gezien sinds de aardbeving, alleen de vice-gouverneur die de vrijwilligers kwam vragen om Sevgi Park te verlaten. In het park hebben vrijwilligers zelf georganiseerde opvangstructuren opgezet voor de slachtoffers van de aardbeving. Çelik zei dat de slachtoffers van de aardbeving niet alleen leden onder een gebrek aan water, maar ook aan tenten, voedsel en kleding. Daarom is de continuïteit van de solidariteit van levensbelang.
Solidariteit mag niet verslappen
Tolga Kubilay Çelik eiste dat de grote solidariteit direct na de aardbeving nu niet zou eindigen: “Het zou minstens zes maanden of een jaar moeten duren. Mensen hebben niet alleen problemen met hun huisvesting. Inkomende hulp raakt snel op. Er wordt niet voldaan aan de nodige hygiënische voorwaarden, mensen kunnen hun kleren niet wassen en blijven op een schone plek. Omdat er niet genoeg mobiele toiletten zijn, moeten ze naar hun beschadigde huizen gaan en daar hun behoefte doen. Vandaag zien we dat politieke ontwikkelingen in verband met de verkiezingen voorrang hebben op al het andere. Er is echter een belangrijkere agenda, en dat is het helen van de wonden van de mensen in het aardbevingsgebied. De solidariteit moet groeien en politieke partijen moeten onmiddellijk hun ogen en oren richten op de aardbevingsgebieden.”